Soms heb je nood aan een gesprek. Maar je weet even niet waar je allemaal terecht kan. Klik dan op deze link en je zal snel je weg vinden.
Jong en oud zitten soms met bepaalde gedachten. Men wil er niet met iedereen over praten, of men durft dit niet tegen bekenden. Dan kan je altijd beroep doen op een hulplijn. Deze zijn anoniem en luisteren graag naar je.
https://zorgenvoormorgen.be/hulplijnen
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Deze zijn misschien belangrijk voor mijn Nederlandse lezers en die ook nood hebben aan een gesprek.
https://www.ze.nl/artikel/249289-eenzaam-lockdown-
Aum Shanthi
Aantal oproepen naar hulplijnen in 2020 enorm gestegen
Een pak meer Vlamingen namen in 2020 contact op met Tele-Onthaal, 1712, Nupraatikerover.be, CAW en JAC, Stop it Now! en de Druglijn. Enkel 1813, de zelfmoordlijn, kende het afgelopen jaar geen stijging. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams minister van Welzijn en Volksgezondheid Wouter Beke (CD&V) bij de diverse initiatieven heeft opgevraagd.
Beke heeft op de stijging geanticipeerd en tijdens de coronapandemie heel wat hulplijnen laten versterken. Het effect van de coronacrisis op het mentale welzijn van Vlamingen was echter groter dan verwacht: zes van de hulplijnen werden in 2020 door heel wat meer Vlamingen gecontacteerd dan tijdens de jaren ervoor.
Tele-Onthaal, de hulplijn die dag en nacht wordt bemand door opgeleide vrijwilligers, werd tot 15 december 2020 door 132.467 Vlamingen gecontacteerd via telefoon (+13,4 procent) of chat (+24,9 procent). Dat is een toename van bijna 15 procent in vergelijking met 2019. Er werd geen verschuiving opgemerkt in de thematiek van de gesprekken: net als in 2019 gingen die voornamelijk over relaties, gezondheid en eenzaamheid.
Bij 1712 kunnen Vlamingen via telefoon, chat of mail terecht voor vragen over geweld, misbruik of kindermishandeling. Vorig jaar deden 11.171 mensen een beroep op 1712 tegen 7.402 oproepen in 2019. Dat is een stijging met 66 procent. De toename wordt gedeeltelijk verklaard door de gestegen bekendheid van 1712, want ook al voor maart 2020 waren er hogere cijfers. De sterke stijging vanaf april mildert ook hier in de zomermaanden,
Nupraatikerover.be, dat zich vooral op kinderen en jongeren richt, hielp in 2020 914 minderjarigen via chat, tegenover 601 in 2019. Dat is een stijging van 52 procent. Ook het aantal telefoongesprekken nam met 35 procent toe. Opvallend is dat de pieken in april en oktober heel duidelijk samenvallen met een verstrenging van de maatregelen. De meeste oproepen gingen over seksueel geweld (22 procent), emotionele (20 procent) en fysieke mishandeling en verwaarlozing (18 procent).
Naast de permanente hulp via telefoon, chat of mail, bieden het CAW en het JAC ook fysieke hulpverlening. Die viel volledig weg tijdens de eerste lockdown. Dat leidde in de maand april tot een piek van 1.470 chatgesprekken bij het JAC en 792 bij het CAW. Mits wat aanpassingen kon de fysieke hulp tijdens de tweede lockdown wel doorgaan, wat voor een minder grote stijging zorgde.
Het aantal oproepen van Stop it Now!, de hulplijn die mensen met pedofiele gevoelens en hun naasten ondersteunt, kende zowel in de eerste als de tweede lockdown een stijging van circa 30 procent tegenover 2019. Twee vaststellingen springen bij die evolutie extra in het oog. Het is opvallend dat er in beide lockdowns telkens pas na de eerste twee weken een stuk meer oproepen kwamen. Bovendien is het opmerkelijk dat in 2020 meer mensen contact opnamen die bezorgd waren over hun naasten, terwijl het in 2019 vooral ging over personen die bezorgd waren over hun eigen gevoelens.
Ook bij de Druglijn werd een stijging in het aantal oproepen vastgesteld. Een analyse van de duur van de contacten maakt duidelijk dat de Druglijn door de impact van de coronacrisis met meer crisissituaties, emotionele noden en expliciete hulpvragen te maken kreeg dan ooit voorheen. Zo was de gemiddelde duur van een chatgesprek tijdens de eerste lockdown dubbel zo hoog dan in de periode daarvoor.
Bij 1813 was er vorig jaar geen stijging van het aantal oproepen. De zelfmoordlijn kon een groter aandeel oproepen zelf behandelen door bijkomende vrijwilligers. Het aantal automatische doorschakelingen naar Tele-Onthaal, wanneer de lijn bezet is, van oproepers voor 1813 nam af.
Minister Beke kondigt aan dat hij verder in de hulplijnen wil investeren. “Via het actieplan ‘Zorgen voor Morgen’ zal nog 1,5 miljoen euro besteed worden aan het versterken van de hulplijnen. Over de invulling van dat budget zijn we nog in gesprek, maar ik kan alleen maar oproepen om elkaar niet los te laten”, klinkt het.
BRON: https://www.hln.be/nieuws/live-aantal-oproepen-naar-hulplijnen-in-2020-enorm-gestegen-gems-virologen-krijgen-voortaan-vergoeding-br~a2203703/
Hoe het is om bij de Kindertelefoon te werken tijdens een uitzichtloze crisis
“Ik maak me zorgen. Ik zou graag willen zeggen: ‘Het komt goed, er komt een einde aan corona.’ Maar dat kan niet, want ik weet het niet.”
Maarten is 22 en werkt als vrijwilliger bij de Kindertelefoon. Hij wordt gebeld en gechat door kinderen tussen de acht en achttien jaar. Sinds de maatregelen zijn aangescherpt ziet de Kindertelefoon het aantal kinderen en jongeren dat belt toenemen. Maarten vertelt erover aan VICE.
“Sinds de coronacrisis zijn de gespreksonderwerpen anders. Eerst gingen de meeste gesprekken over tastbare zaken zoals verliefd zijn, school, pesten en vriendschap. Maar nu gaan de gesprekken steeds vaker over persoonlijke problemen zoals eenzaamheid, verveling en sombere gedachten. Een logisch gevolg van de lockdown, want school, vrienden en andere afleidingen zijn weggevallen. Ze vervelen zich, en voelen zich vaker alleen.
En dat merken we ook aan de hoeveelheid telefoontjes en chats die we binnenkrijgen: van zo’n 1100 gesprekken per dag naar gemiddeld 1500. Normaal gesproken kwam het nog weleens voor dat ik tussen twee gesprekken door even niets te doen had, maar dat is al maanden niet meer zo.
We krijgen bijvoorbeeld meer telefoontjes over huiselijk geweld. Jongeren die merken dat de sfeer thuis gespannen en akelig is omdat iedereen op elkaars lip zit, bellen ons op. Eerst konden ze de barre sfeer thuis natuurlijk ontlopen door iets met vrienden te doen, of naar school te gaan. Ook jongeren vanaf een jaar of veertien nemen vaker contact op. Ik heb het gevoel dat zij meer last hebben dan de jongere kinderen, omdat ze voor de lockdown al zelfstandiger waren, en een eigen netwerk van vrienden hadden.
Sinds de tweede lockdown is er een extra toename te zien in het aantal jongeren en kinderen dat contact opneemt vanwege depressie, eenzaamheid en gedachten aan zelfdoding. Tijdens de eerste lockdown werd er gemiddeld 16 keer per dag gebeld of gechat door kinderen met suïcidale gedachten, nu is dat 21 keer. Volgens mij omdat de eerste lockdown minder streng was. Er was geen avondklok en er mochten meer mensen op bezoek komen. Maar ook: de situatie voelde tijdens de eerste lockdown nog nieuw. Het duurt inmiddels erg lang, en ze beseffen zich dat het waarschijnlijk nog veel langer gaat duren. Ze voelen zich down, en maken zich zorgen om de toekomst.
Het is trouwens niet zo dat kinderen alleen nog maar over de zwaarste onderwerpen bellen. Er zijn best wat kinderen die opbellen omdat ze hun vrienden missen, of om over iets heel gewoons te praten. Laatst belde een jongen die heel graag een voetbalwedstrijd wilde bespreken, maar simpelweg niemand had om dat mee te doen.
Als je je naar voelt, praat erover, is ons advies. Met wie dan ook. Dat lucht op. Maar met iemand praten is opeens óók een stuk lastiger geworden. Ik sprak een paar dagen geleden nog een meisje dat voorheen gesprekken had met haar mentor over haar thuissituatie, maar dat nu mist omdat ze op school niet meer naar hem toe kan gaan. De drempel om een mailtje te sturen is te groot.
Ik maak me zorgen. Ik heb steeds vaker gesprekken over somberheid, suïcide en eenzaamheid. Dat er weinig perspectief is, maakt het lastig. Ik zou graag willen zeggen: “Het komt goed, er komt een einde aan corona.” Maar dat kan niet, want ik weet het niet. Ik probeer daarom altijd een lichtpuntje te vinden binnen de huidige maatregelen. Dan vraag ik naar hobby’s, dingen die eraan zitten te komen, waar ze goed in zijn of dingen die ze vroeger leuk vonden, voordat ze sombere gedachten kregen.
gezondheid
De politiek zou meer moeten doen voor deze jongeren. Zeker nu ook uit cijfers blijkt dat het niet goed gaat. Er zou op scholen bijvoorbeeld extra aandacht aan kunnen worden besteed, want veel kinderen weten niet wat ze moeten doen als ze ergens mee zitten. Het zou een goed idee zijn om ouders en leerkrachten cursussen aan te bieden over hoe ze hierover met kinderen moeten praten. Want dat gebeurt te weinig.
Niemand weet wat de gevolgen zijn voor de mentale gezondheid van jonge mensen als deze situatie nog langer aanhoudt. Ik weet niet eens wat dit op de lange termijn voor mezelf betekent. Ik mis mijn vrienden ook. Ik ben ook jong. Vaak maar een paar jaar ouder dan de kinderen waarmee ik praat. Ik begrijp hun gevoelens goed. Maar hoewel jonge mensen natuurlijk een omgeving horen te hebben waar zo min mogelijk zorgen zijn, scheelt het dat ze erg veel veerkracht hebben. In gesprekken komen ze vaak zelf met oplossingen voor hun problemen.”
Voel je je eenzaam of somber? Op de website van de kindertelefoon https://www.kindertelefoon.nl/ kun je praten met leeftijdsgenoten en het telefoonnummer vinden.
BRON: https://www.vice.com/nl/article/epdk9j/hoe-het-is-om-bij-de-kindertelefoon-te-werken-tijdens-de-uitzichtloze-coronacrisis
Men ziet dus ook in Nederland een stijging door deze problematiek waar we nu in leven.
Aum Shanthi
Waar je terecht kan als jongere.
https://overkop.be/wat-overkop
Aum Shanthi
Dat kan ook wel eens een belangrijke zijn.
http://www.allesoverpesten.be
Aum Shanthi
Als men te maken krijgt met wraakporno kan deze site je misschien helpen.
https://igvm-iefh.belgium.be/nl
Slachtoffer van wraakporno? Dit platform helpt jou de beelden offline te halen
Wereldwijd worden miljoenen vrouwen er slachtoffer van: wraakporno. Hun naakte of seksueel getinte beelden worden zonder toestemming getoond of verspreid. Naar aanleiding van Safer Internet Day vandaag zet het Instituut voor gelijkheid van vrouwen en mannen een nuttig platform in de schijnwerpers: ‘Stopncii’, dat slachtoffers helpt om ongewenste beelden te blokkeren en de verspreiding ervan te beperken of te voorkomen.
Aum Shanthi
Zo kan je iemand met zelfmoordgedachten herkennen én helpen. “Bied geen kant-en-klare oplossingen aan”
Spreken over mentale problemen is nog steeds een taboe. Dat is problematisch, want België behoort tot de landen met de hoogste suïcidecijfers van Europa: alleen in Vlaanderen overlijden drie personen per dag aan zelfmoord. Expert Kirsten Pauwels legt uit hoe de omgeving alarmerende signalen kan opvangen, hoe je écht goed kunt luisteren en iemand met donkere gedachten kunt helpen.
“De vraag die ik vandaag het vaakst krijg, is of het aantal zelfmoorden gestegen is de afgelopen twee jaar”, steekt Kirsten Pauwels, directeur van het Centrum ter preventie van zelfdoding, van wal. “Volgens de voorlopige cijfers is dat niet het geval. Maar we blijven de situatie nauwlettend opvolgen. We weten namelijk dat de coronacrisis een uitdagende periode is op mentaal vlak, door isolatie en eenzaamheid, ziekte en financiële moeilijkheden. Onze rugzak wordt alleen maar zwaarder. En we weten ook dat er doorgaans een lang proces voorafgaat aan een zelfmoordpoging. De impact zal dus later pas duidelijk worden.”
Mensen moeten beseffen dat het oké is om hulp te vragen én dat praten ook echt helpt.
Kirsten Pauwels
“We hebben de laatste jaren wel erg grote stappen gezet op vlak van preventie. Ook campagnes zoals ‘Te Gek!?’ en artikels zoals deze helpen om mentale zorg bespreekbaar te maken. We zouden net zo makkelijk in therapie moeten gaan wanneer we kampen met mentale pijn dan wanneer we rugklachten hebben en een kinesist raadplegen. Naar een psycholoog stappen is echter nog steeds een erg groot taboe. Er wordt nog te vaak meewarig op gereageerd. Mensen moeten beseffen dat het oké is om hulp te vragen én dat praten ook echt helpt.”
De cijfers
• Er worden in Vlaanderen 25 zelfmoordpogingen per dag geregistreerd.*
• 15 procent van alle Vlamingen overweegt ooit zelfmoord.
• In Vlaanderen overlijden 3 personen per dag aan zelfmoord.
• Vrouwen ondernemen vaker een poging dan mannen.
• Mannen overlijden vaker aan zelfmoord. Mannen zoeken minder makkelijk hulp, praten moeilijker over problemen én de methodes die mannen gebruiken zijn doorgaans dodelijker.
• In 2018 overleden in Vlaanderen 984 personen aan suïcide, onder wie 725 mannen en 259 vrouwen.**
• Tussen 2000 en 2018 is het aantal zelfmoorden in Vlaanderen gedaald met 26 procent.
• In de voorlopige cijfers (nationaal en internationaal) van 2020 en 2021 (= volle coronaperiode) zien we geen stijging van het aantal zelfdodingen.
• België behoort tot de landen met de hoogste suïcidecijfers van Europa.
* Niet elke zelfmoordpoging wordt geregistreerd, dus het eigenlijke aantal ligt hoger.
** Ook dit is een onderschatting, aangezien de doodsoorzaak bij een overlijden soms moeilijk te bepalen is.
Herken de signalen
Kirsten Pauwels: “Het is belangrijk dat donkere gedachten snel worden opgepikt zodat mensen met zelfmoordgedachten tijdig de nodige hulp krijgen. Deze signalen in je omgeving mag je niet zomaar negeren.”
1. Sterke gedragsveranderingen
Bijvoorbeeld: plots roekeloos gedrag vertonen, niet meer slapen, overmatige alcoholconsumptie …
2. Isolement
Zich volledig afsluiten van de omgeving.
3. Negatieve emoties en stemmingswisselingen
Hopeloosheid, angst, boosheid, verdriet… Niet goed in zijn/haar vel zitten.
4. Verbale boodschappen
Wanneer iemand aangeeft dat het niet meer gaat, dat het niet meer hoeft.
5. Afscheid nemen
De indruk geven om afscheid te nemen van dierbaren door bijvoorbeeld materiële zaken weg te schenken.
Praat en zorg voor hulp
“Het is belangrijk om een onderscheid te maken tussen denken aan zelfdoding en ook echt iets met die gedachte (willen) doen. Op bepaalde momenten is het helemaal niet zo vreemd dat mensen denken: wat doe ik hier eigenlijk nog? Maar het is van cruciaal belang dat we openlijk over die gedachten gaan spreken, zodat we kunnen voorkomen dat mensen ze omzetten in acties”, vertelt Pauwels. “De omgeving is van groot belang bij het signaleren van zelfmoordgedachten en bij het doorverwijzen naar professionele hulp. Op deze manier kan jij het verschil maken.”
DO
• Benoem het onderwerp: ‘Betekent dit dat je aan zelfdoding denkt?’ We voelen schroom om deze vraag te stellen, maar ze is cruciaal. Het is de enige manier om het te weten te komen.
• Luister onbevooroordeeld.
• Erken gevoelens van verwarring, pijn, wanhoop. Die gevoelens zijn er en ze mogen er ook zijn. Geef aandacht aan die negatieve gevoelens.
• Daal mee de put in. Toon begrip, wees empathisch. Pas wanneer mensen zich begrepen voelen, kan er geleidelijk aan ruimte ontstaan om lichtpuntjes te zien.
• Laat weten dat je er voor hem/haar bent, maar moedig ook aan om professionele hulp te zoeken. Dat kan bij een therapeut, maar evengoed via de huisarts.
DON’T
• Minimaliseer niet. Zeg niet: ‘Kom op, herpak je, zo erg is het allemaal toch niet?’ Besef dat jij – vanuit een gezonde ingesteldheid – anders naar het leven kijkt.
• Dring je eigen verhalen niet op. Wat jij hebt meegemaakt, is niet hetzelfde. Wat voor jou werkt, werkt niet voor een ander.
• Bied geen kant-en-klare oplossingen aan. Eens gaan wandelen, een bad nemen, op vakantie gaan … Dat zijn zaken die alleen helpen wanneer je een dip hebt én een gezonde ingesteldheid. Besef dat deze mensen dit stadium al lang gepasseerd zijn.
Stromae
“Getuigenissen in de media zijn belangrijk”, benadrukt Pauwels nog. “Wanneer iemand na een moeilijke periode openlijk vertelt over de donkere gedachten waarmee hij of zij geworsteld heeft, dan zorgt dat voor herkenbaarheid – ik ben niet alleen – en het biedt hoop en perspectief – misschien raak ík ook wel uit die put. Iemand zoals Stromae, die in de song ‘L’enfer’ zijn depressie en suïcidale gedachten blootlegt, die maakt het thema zelfdoding bespreekbaar en kan op die manier levens redden.”
“Zelfdoding komt trouwens voor in alle sociale klassen, bij alle leeftijden en bij beide geslachten. Wel zijn er risicofactoren: psychologische factoren zoals de mate van veerkracht die een persoon bezit, sociale factoren zoals de confrontatie met verlies, biologische factoren zoals een genetische aanleg voor depressie en ook omgevingsfactoren spelen een rol: hoe staat de directe omgeving bijvoorbeeld tegenover het zoeken van hulp? We vullen onze rugzak met verschillende van die factoren en de inhoud van die rugzak maakt dat de ene persoon kwetsbaarder is dan de andere.”
Investeren in mensenlevens
Behalve het normaliseren van psychologische hulpverlening is het ook belangrijk dat mentale zorg toegankelijk en betaalbaar is én er moet voldoende capaciteit zijn om mensen in nood op te vangen. Sinds september vorig jaar heeft iedereen in België recht op betaalbare psychologische zorg. Volwassenen hebben recht op 8 rechtstreeks terugbetaalde sessies, waarbij ze zelf 11 euro betalen per individuele sessie en 2,5 euro per groepssessie. De overheid past de rest bij. Sinds 1 januari 2022 hoef je daarvoor niet langer eerst langs de huisarts voor een doorverwijzing naar een klinisch psycholoog.
Let wel op: voor terugbetaalde sessies moet deze psycholoog aangesloten zijn bij een regionaal netwerk voor geestelijke gezondheidszorg dat een overeenkomst sloot met het RIZIV.
Voor dit project maakt de overheid 151 miljoen euro vrij, wat vier keer meer is dan voordien maar nog steeds veel minder is dan de 300 miljoen euro die volgens diverse studies nodig is.
Nood aan een gesprek?
Heb je zelf een zelfmoordpoging ondernomen of overwogen? Wil je graag in contact komen met lotgenoten? Check dan de Facebookpagina: Nazorg en herstel na Zelfmoordpoging. Denk je aan zelfdoding of heb je nood aan een gesprek? Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website zelfmoord1813.be.
BRON: https://www.hln.be/gezond-en-gelukkig/zo-kan-je-iemand-met-zelfmoordgedachten-herkennen-en-helpen-bied-geen-kant-en-klare-oplossingen-aan~a9b4e6be/
Luisteren kan al heel belangrijk zijn.
Aum Shanthi
193 slachtoffers per maand: steeds meer verkrachtingen gemeld door steeds jongere slachtoffers
Het afgelopen jaar heeft een recordaantal slachtoffers van seksueel geweld zich gemeld. Dat blijkt uit de meest recente cijfers van de Zorgcentra na Seksueel Geweld die Het Laatste Nieuws kon inkijken. Het gaat om maar liefst 193 slachtoffers per maand. Opvallend ook: de slachtoffers worden steeds jonger. Al meer dan een op de drie mensen die zich melden, is minderjarig. “Dit is zorgwekkend.”
Wat is er aan de hand in ons land? Het aantal meldingen van verkrachtingen bereikte afgelopen jaar een piek. Zo meldden zich in 2020 nog 86 slachtoffers per maand in de Zorgcentra na Seksueel Geweld. Die Zorgcentra worden sinds 2017 in een aantal ziekenhuizen aangeboden om slachtoffers van seksueel geweld bij te staan. In de eerste helft van 2021 liep het aantal meldingen daar op tot 128 per maand, om in de tweede helft te pieken op 193 meldingen per maand. Het overgrote deel van de meldingen, zo’n 65 procent, gaat over verkrachtingen.
Moeten we ons nu zorgen maken? “Op zich denken we niet dat er meer seksueel geweld is dan vroeger”, zegt Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. “De stijging is voor het grootste deel te wijten aan het feit dat er steeds meer zorgcentra openen en dat de bekendheid van die centra groter wordt. Daar kunnen we dus alleen maar blij om zijn.”
“Klopt”, zegt ook Wim Van de Voorde, de Vlaamse coördinator van de hulplijn 1712. “Wanneer een slachtoffer belt naar 1712 wijzen we ook consequent door naar de zorgcentra. Maar vergis je niet: de cijfers zijn sowieso erg hoog in ons land. Studies tonen aan dat 1 op de 5 vrouwen en 1 op de 20 mannen verkrachting meemaakt tijdens zijn of haar leven. Dat is een ongemakkelijke waarheid.”
Minderjarigen
En dat geldt ook voor de jongsten onder ons. Maar liefst 51 procent van alle meldingen gaat uit van slachtoffers die nog studeren. Het grootste deel daarvan, 34 procent, is nog minderjarig. Een aandeel dat overigens jaar na jaar stijgt. Is dit een zorgwekkende trend? “Absoluut”, beaamt Liesbet Stevens. “Daar schrokken we ook van. Bij minderjarigen is de impact van seksueel geweld nog groter, dus hier moeten we expliciet aandacht aan besteden.”
Waaraan die stijging te wijten is, is moeilijker te verklaren. “We hopen dat het is omdat die jongeren de weg gevonden hebben naar de zorgcentra”, zegt Stevens nog. “Maar we kunnen niet uitsluiten dat er vorig jaar, sinds de cafés en restaurants weer open zijn, meer seksueel overschrijdend gedrag plaatsvond tijdens het uitgangsleven.”
Dat zou ook de cijfers in studentensteden als Gent verklaren. In Gent verdubbelde het aantal meldingen van seksueel geweld in 2021 tijdens de maanden september en oktober in vergelijking met dezelfde maanden in 2019. Niet toevallig het begin van het academiejaar, toen er wel heel wat ‘knaldrang’ werd vastgesteld in uitgangsbuurten zoals de Overpoort.
“Het uitgangsleven gaat er inderdaad heftiger aan toe sinds corona”, bevestigt ook Wim Van de Voorde. “We merken meer seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wellicht moeten we opnieuw leren hoe we ons tegenover elkaar moeten gedragen. Ook op feestjes.”
BRON: https://www.hln.be/binnenland/193-slachtoffers-per-maand-steeds-meer-verkrachtingen-gemeld-door-steeds-jongere-slachtoffers~ae93da66/
Veel van deze gebeuren in het uitgaansleven en dan nog vaak worden ze gedrogeerd. Zo spijtig dat een meisje een vrouw gewoon niet op een leuke manier kan uitgaan.
Aum Shanthi