DIE CIJFERS VAN DISCRIMINATIE EN GRENSOVERSCHRIJDEND GEDRAG BLIJFT STEEDS TOENEMEN

Aantal meldingen over gender- en seksuele discriminatie neemt sterk toe. Wat is er aan de hand?

Vorig jaar heeft het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen maar liefst 16 procent meer meldingen van genderdiscriminatie ontvangen dan het jaar voordien. Meestal ging het over discriminatie op de werkvloer, maar ook seksuele intimidatie en ‘wraakporno’ worden opvallend vaker gemeld. “Moeder worden is nog al te vaak een belemmering voor de carrière van vrouwen.”

1.020 meldingen over genderdiscriminatie: het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen kreeg vorig jaar een hele boterham aan klachten, vragen over juridische informatie en mededelingen te verwerken. Een pak meer dan vorig jaar, 16 procent om precies te zijn. Willen de toenemende cijfers ook echt zeggen dat het aantal gevallen van genderdiscriminatie de hoogte inschiet? Of spelen er ook andere factoren mee? “De maatschappij is zich steeds meer bewust van het probleem van seksuele intimidatie, seksistische opmerkingen en het fenomeen van niet-consensuele verspreiding van intieme beelden (of de zogenaamde ‘wraakporno’)”, verklaart Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut. “Ook de media en de sociale netwerken besteden meer aandacht aan de gelijkheid van vrouwen en mannen. Deze twee trends spelen ongetwijfeld een rol bij de toename van het aantal burgers dat melding doet van discriminaties die zij hebben ondervonden of waarvan ze getuige zijn geweest.”

Discriminatie op de werkvloer 

De werkvloer blijft, met voorsprong, de meest gevoelige omgeving voor genderdiscriminatie: 34 procent van alle meldingen hadden betrekking tot het professionele leven.  Het ging daarbij vooral over de arbeidsomstandigheden en het loon (38 procent), de toegang tot een job (30 procent) en het einde van de arbeidsrelatie (18 procent).

Het is opvallend dat zwanger­schap en moeder­schap in de loop der jaren nog steeds gronden voor discrimina­tie of intimida­tie op het werk blijven.Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen

Bijna een op de drie meldingen rond werk (30 procent) hield verband met zwangerschap of moederschap. “Het is opvallend dat zwangerschap en moederschap in de loop der jaren nog steeds gronden voor discriminatie of intimidatie op het werk blijven”, zegt Liesbet Stevens. “En dit cijfer is nog maar het topje van de ijsberg, want weinig vrouwen durven hun rechten te laten gelden. Moeder worden is nog al te vaak een belemmering voor de carrière van vrouwen.”
Ook seksuele intimidatie wordt steeds vaker bij het Instituut gemeld, en dan opnieuw in het bijzonder op het werk: een stijging met 37 procent ten opzichte van 2020. Een merkwaardig cijfer, aangezien veel mensen vaker telewerken.

Seksistische intimidatie in de openbare ruimte

De ‘openbare ruimte’ is het tweede meest vertegenwoordigde domein, met 21 procent van de meldingen. Het aantal meldingen van digitale seksistische intimidatie blijft toenemen: het gaat om een stijging van 23 procent. Het gaat onder meer over ‘wraakporno’, oftewel de verspreiding van intieme beelden zonder dat je er toestemming voor hebt gegeven, dreigingen om dergelijke beelden te verspreiden en voyeurisme.

Met het Instituut als centraal aanspreek­punt voor de bijstand van slachtof­fers van digitaal seksueel geweld komt de wet tegemoet aan een reële behoefteLiesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen

Dat kan volgens het Instituut gedeeltelijk verklaard worden door het feit dat de instelling met een recente wet bevoegd werd voor de ondersteuning van slachtoffers van niet-consensuele verspreiding van intieme beelden (de zogenaamde ‘wraakporno’). “Door van het Instituut een centraal aanspreekpunt te maken voor de bijstand van slachtoffers van digitaal seksueel geweld komt de wet tegemoet aan een reële behoefte.”
Eveneens hallucinant: het aantal meldingen van seksistische intimidatie op straat is in een jaar tijd gestegen met 75 procent. Dat komt enerzijds omdat we ons als maatschappij steeds meer bewust worden van de problematiek, maar volgens het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen dragen ook nieuwe methoden sterk bij. Zo patrouilleren agenten in sommige politiezones vaak in burger.

Transgender personen

Opvallend zijn tot slot de cijfers over discriminatie van transgender personen: 13 procent van alle meldingen had betrekking op hen, dat is meer dan een kwart (28 procent) meer dan het jaar ervoor. “Deze meldingen gaan voornamelijk over problemen die zich voordoen bij het wijzigen van de geslachtsregistratie in een officieel document. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat steeds meer transgender personen deze stap zetten. Op plaats 2 en 3 prijken ‘openbare ruimte’ en – het zal u intussen niet meer verbazen – werk.”

BRON: https://www.hln.be/gezond-en-gelukkig/aantal-meldingen-over-gender-en-seksuele-discriminatie-neemt-sterk-toe-wat-is-er-aan-de-hand~a8d5b686/

Het meeste komt het voor op de werkvloer maar ook in vriendenkring. Toch erg dat een vrouw meisjes soms daar een angst voor moet hebben. Dat ze niet kunnen zijn en doen wat ze willen.
Natuurlijk en dat mogen we ook niet vergeten. Sommige vrouwen spelen er ook mee en nadien worden ze boos. Net zoals dat sommigen het kunnen verdragen van iemand maar van de ander niet. Grenzen stellen is belangrijk. Maar sommigen luisteren of zien daar ook weer niet naar. Dus het is echt erg en spijtig genoeg worden vrouwen of meisjes daarin niet gehoord.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Aum Shanti,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

OP KANTOOR KAN JE SOMS ERGEREN AAN BEPAALDE DINGEN

We kunnen ons soms zo ergeren aan bepaalde dingen op kantoor.

1. ‘Je staat nog op mute’. Deze uitspraak is zonder twijfel het nieuwe ‘en nu met bijlage’. In dezelfde categorie: ‘Je viel even weg’, ‘Ik hoor mezelf dubbel’, ‘Ik hoor een echo’, ‘Ik loop even vast’ en ‘Zie je mij, ik zie jou niet’ scoorden hoog het voorbije jaar, maar ‘Je staat nog op mute’, ‘Staat iedereen op mute?’ en ‘Un-muten’ waren de toppers die we écht niet meer willen horen. En dat terwijl ‘de muteknop’ zelf zo’n mooie nieuwe aanwinst is. Je zou willen dat je die op kantoor ook krijgt, om een aantal collega’s op stil te kunnen zetten.
2. 2. ‘De call’. Was het voorbije jaar niet te stuiten in de betekenis van ‘videovergadering’, iedereen moest eraan geloven. ‘Ik moet zo een call in’, ‘Ik kan niet bellen want ik zit even in een call’, ‘Ik moet zo een andere call in’. En wat hebben we ook allemaal een spuughekel aan al die calls zélf. We werden er massaal doodmoe van. De ‘break-outsessies’. Postbodes die aan de lopende band aanbellen (‘Ik moet er zo even uit, want ik verwacht een pakje’).
3. 3. Coronaproof. Als het virus ons íéts geleerd heeft, is het dat niets of niemand coronaproof is.
4. 4. ‘Ik hoop je snel weer fysiek te kunnen ontmoeten’. Mogen we daar gewoon ‘ontmoeten’ van maken? Iedere keer als iemand dat zegt of schrijft, denk ik aan parenclubs, heftige vrijpartijen of, erger nog, aan een team gespierde kerels dat langskomt om me flink af te tuigen.
5. 5. Metaforen uit de automobielindustrie deden het altijd al goed op het werk. Denk aan ‘snel schakelen’ – maar vorig jaar was er de stormachtige opkomst van het woord ‘hybride’. Zullen we daar weer gewoon ‘flexibel’ of formuleringen met ‘deels’ van maken?

14 Kantoortaalklassiekers die positief klinken, maar dat meestal niet zijn

1.‘Fijn dat je meedenkt’ – maar laat nu maar weer zitten.
2. ‘Een mooie eerste aanzet’ – op een klus waar je een week aan hebt zitten werken. Grumpf.
3. ‘Zo goed hoe jij dit project draagt!’ – dan hoef ik het niet te doen.
4. ‘Heel opmerkzaam van je’ – het was niet de bedoeling dat iemand erachter zou komen.
5. ‘Fijn dat je zo betrokken bent’ – maar nu is het wel gedaan met dat geklaag.
6. ‘Goed dat je de grens tussen werk en privé zo goed bewaart, maar …’ – je werkt niet hard genoeg.
7. ‘Mooi om te zien dat je je hier zo in vastbijt’ – hou eens op met zeuren.
8. ‘Dat heb je grondig aangepakt’ – had je niks beters te doen?
9. ‘Zo knap dat je onder alle omstandigheden jezelf blijft’ – hahaha.
10. ‘Wat bijzonder dat je hier tijd voor hebt’ – jij hebt écht niks te doen!
11. ‘Je bent helemaal niet zo erg als iedereen zegt’ – een dubbele belediging!
12. ‘Je stelt best slimme vragen’ of ‘goeie vraag!’ – maar nu liever even geen kritiek meer.
13. ‘Je weet er heel veel van (goeie vraag!)’ – maar wil je nu weer even je mond houden?
14. ‘Met alle respect’ – stop maar.

De beste smoezen voor op je werk

1. Kijk altijd geërgerd als mensen je iets vragen, dan denken ze dat je druk bent. Het is een tip van beroepswerkweigeraar George Costanza uit de comedy ‘Seinfeld’ uit de jaren 90, maar nog altijd verrassend bruikbaar.
2. De techniek werkt niet – zeer bruikbaar. Dus: ‘De wifi ligt eruit’, ‘Je mail is in de spambox beland’, ‘Heel gek, mijn Zoom doet het niet’ of ‘Ik rij net een tunnel in’.
3. De allerbeste smoes is natuurlijk het recept hoe je van álle rotklussen op je werk afkomt. En dat is: krediet opbouwen, goed worden in je vak, veel rotklussen doen voor anderen, altijd vrolijk reageren tegen je collega’s zodat er een dag komt dat je kunt zeggen: ‘Gast. Ik doe altijd alles voor je, maar nu ben jij zelf eens aan de beurt.’ Kost een paar jaar, maar dan heb je ook wat.

De 6 voordelen van collega’s

1. Ze zijn er altijd.
2. Je kunt na het werk met hen op café.
3. Ze snappen wat je doet.
4. Ze hebben altijd wel iets lekkers bij zich.
5. Ze kennen je baas.
6. Er zitten altijd een paar leuke tussen.

Het énige nadeel van collega’s

1. Als ze er zijn, kan je je niet zo goed concentreren op je werk.

De 6 redenen waarom we overwerken

1. Niks beters te doen
2. Er is altijd wel iemand die taart of traktaties bij zich heeft
3. Ruzie thuis
4. Geen zin om te sporten
5. Verliefd op je collega
6. Hier begrijpen ze je wel

Feiten over koffie op het werk

1. Er moet altijd iets te klagen zijn over de koffie
2. Hoe vaker je koffie haalt voor anderen, hoe lager je salaris

De 19 dingen die je nooit met je collega’s moet doen

1. Naar de sauna
2. Paaldansen
3. Een cursus tenenlezen
4. Linedancing
5. Trampolinespringen op een grote zak waarin koeienpoep is vergist tot biogas
6. De driekleur dansen
7. Sessies met Playmobil-poppetjes die je ‘innerlijke meisje of jongetje’ blootleggen
8. De workshop ‘waarbij je je linker rijtje moet laten leegstromen’
9. Lachsessies
10. Klankschaalconcerten
11. Doelen stellen met koeien
12. Schapen aaien
13. Paardencoaching
14. Alle uitjes met ongekookte spaghetti, Lego, Knex, satéprikkers, elastiekjes, modder, ballonnen, autobanden, ducttape, pvc-buizen, landbouwplastic en wasknijpers
15. Torens bouwen
16. Wigwams bouwen
17. Vlotten bouwen
18. Geblinddoekt neuriën ‘en anderen met dezelfde toonhoogte zoeken’
19. Geblinddoekt een sleutel kleien

Er zijn er heel herkenbare bij en leuke. Die zeker iedereen die werk zich kan voorstellen. Dit is overgenomen uit. Overigens ook de bron van het artikel. Mensen zijn soms niet bezig hoe ze iemand (on)bewust kunnen kwetsen op het werk. En nu de tijd van thuiswerk en zoom toch bij iedereen bekend  is maar waar fysiek nog weinig aan te pas komt. Kunnen bepaalde nuttig zijn.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

INTERIMJUF IS NIET MEER WELKOM NA WAT ZE IN HAAR VRIJETIJD DOET

Interimjuf die na pikante filmpjes niet meer naar school mag, spreekt: “Peter, Sean en Stan werden gesteund. Ik word ontslagen”

De interimjuf wiens contract op een school in Maldegem stopgezet is, nadat deze week erotische filmpjes van haar waren opgedoken, spreekt. In haar vrije tijd gaat ze door het leven als Ray Gonewild. “Raar dat seks nog altijd zo’n taboe is. Wat ik in mijn vrije tijd doe, heeft toch niets te maken met mijn kwaliteiten als leerkracht?”, klinkt het. Dit is haar verhaal.

Deze week ontdekten leerlingen van Zusters Maricolen in Maldegem beelden op het internet van hun juf, volop aan het genieten van erotische momenten. De ouders stapten naar de pers, en toen de directie oor kreeg van de klachten, werd de samenwerking vrijdagmiddag in onderling overleg stopgezet.

De jonge vrouw is haar job in het onderwijs dus kwijt, en wordt nu even weer voltijds Ray Gonewild. “Ik wil toch graag mijn kant van het verhaal doen”, zegt Ray Gonewild. “Ik snap niet dat seks anno 2021 nog altijd zo’n taboe is. Wat ik in mijn privé doe, heeft helemaal niets te maken met mijn job. De directie geeft zelf toe dat er op mijn werk als leerkracht helemaal niets was aan te merken. Maar blijkbaar zijn het vooral de ouders die zoiets niet combineerbaar vinden. Wat ouders denken en de naam van de school, zijn in dit verhaal blijkbaar het belangrijkste. Vrienden en familie weten perfect waar ik met mijn alter ego mee bezig ben, en niemand maakt daar een probleem van. Ik had echt nooit gedacht dat ik hierdoor problemen zou krijgen op school. Maar in het onderwijs is seks blijkbaar wel nog een taboe. Dat vind ik best jammer.”

Of ik nog ga sollicite­ren in het onderwijs? Dat weet ik op dit moment eerlijk gezegd niet. Ik ga alles even laten bezinken, en voorlopig enkel met Ray Gonewild bezig zijn.

Ray Gonewild wijst erop dat ze op school niet ontslagen is. De samenwerking werd wel degelijk in onderling overleg stopgezet. “Ik had een interimcontract en was eigenlijk toch al niet van plan om dat te verlengen. Het is blijkbaar heel moeilijk om werk in de seksindustrie te combineren met een andere job. Of ik nog ga solliciteren in het onderwijs? Dat weet ik op dit moment eerlijk gezegd niet. Ik ga alles even laten bezinken, en voorlopig enkel met Ray Gonewild bezig zijn. Ik ga hier echt mee verder, want dit is wat ik graag doe. En ik wil mijn verhaal absoluut doen. Misschien kan er dan ooit wel eens iets veranderen in de maatschappij.”

Showbizz

Ook al kan ze zich nu voltijds op haar erotische job gooien, toch vindt de jonge vrouw het jammer dat alles zo gelopen is. “Raar dat ik hierdoor mijn job moet kwijt geraken. Ik moest daarnet nog denken aan de hele zaak van Stan Van Samang, Peter Van de Veire en Sean Dhondt. Van hen zijn ook naaktbeelden gelekt, maar die zijn daar hun job helemaal niet door kwijt. Die worden zelfs door heel veel mensen gesteund. Blijkbaar kan er in de showbizz nog meer dan in het onderwijs. Er is nog veel werk aan de winkel in onze samenleving”, zegt Ray Gonewild nog.

BRON: https://www.hln.be/maldegem/interimjuf-die-na-pikante-filmpjes-niet-meer-naar-school-mag-spreekt-peter-sean-en-stan-werden-gesteund-ik-word-ontslagen~aa8b0d95/

Mag men in de vrijetijd nog doen wat men zelf wilt. Nee ook daar wordt men op afgerekend als het gaat over pikant of kleding. Dan stel ik me de vraag zijn wij nog een vrij land.
Ik heb begrip voor heel veel maar ik begrijp niet dan men in onze vrijetijd niet mag doen wat we willen. Gisteren hadden we het nog over een vrije meningsuiting. Ook daar hebben bepaalde het moeilijk mee om zich te uiten. Allemaal om bepaalde angsten. Dat net hetzelfde is als wat men doet in de vrijetijd.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

MAAKT KLEDING UIT

Kaat Bollen geeft titel van psycholoog terug: “Het zal me klanten kosten, maar ik wil in eer en geweten werken”

Kaat Bollen (35) is officieel geen psychologe meer. Ze heeft besloten om haar lidmaatschap van de Psychologencommissie op te zeggen, nadat ze ook in beroep een waarschuwing en tuchtstraf kreeg van de organisatie. Daar werd klacht tegen haar ingediend door een collega, die vond dat ze met haar sexy foto’s op sociale media de goede naam van psychologen in het gedrang bracht. “Als psycholoog zijn anno 2021 inhoudt dat ik niet mijzelf mag zijn, dan ben ik liever geen psycholoog”, aldus Bollen.

In maart 2020 kreeg Bollen een officiële waarschuwing van de Psychologencommissie. Een collega-psycholoog stelde een lijvig dossier samen, met foto’s waarop Kaat Bollen op haar Instagram-profiel sensueel en sexy voor de dag komt, en diende klacht in. Vooral de manier waarop Bollen ergens te velde een burleske avondshow stond te presenteren – slechts gehuld in netkousen en een behoorlijk pikant korset – was de collega-psycholoog een enorme doorn in het oog. Die outfit was de spreekwoordelijke druppel. “Hij was van mening dat ik de goede naam van psychologen in het gedrang bracht door mijn imago, mijn profiel en de foute reacties die ik bij mensen in comment sections oproep”, vertelde ze daar toen over. “Ik haal, volgens hem, de geloofwaardigheid én waardigheid van het beroep naar beneden door mijn eigen sensualiteit te omarmen en heel af en toe een stukje huid op mijn sociale media te tonen. Of zoals hij het stelt: mijn eigen lichaam te gebruiken.” 
De seksuologe verdedigde zich voor de jury, maar kreeg toch een officiële waarschuwing. Ze ging daartegen in beroep. “Het is een risico, maar de klacht is oneerlijk, dus ik wilde dit doen. Voor alle vrouwen”, stelde ze. “Hoe we eruitzien of onszelf kleden, staat los van ons kunnen en los van de deontologie. Als de klacht over een man ging, dan zou er ongetwijfeld niks mee gedaan zijn.”

Kunstzinnige naaktfoto’s

Daar had de commissie helaas geen oren naar, want op kerstavond kreeg Bollen te horen dat ze ook in beroep veroordeeld werd. De officiële waarschuwing bleef van kracht én er volgde een tuchtstraf in de vorm van een schorsing, meldt Het Nieuwsblad. “De commissie verwerpt de verdediging van mevrouw Bollen en stelt dat ze zich te allen tijde bewust moet zijn van haar profilering en waardigheid, zowel in de professionele als in de privésfeer.” Daarnaast vond de commissie dat ‘reclame maken voor een pornofilm en het plaatsen van ‘kunstzinnige’ naaktfoto’s’ schadelijk is voor beroepsgenoten.
Bollen heeft nu besloten om haar titel als psychologe terug in te leveren. “Ook in beroep vindt de Psychologencommissie dat ik de waardigheid van het beroep in gedrang breng. De waarschuwing bleef dus overeind. Ik kan er niet bij. Waarom is sexy en/of vrouwelijk niet waardig?”, vraagt ze zich af op Instagram. “En sinds wanneer oordelen wij psychologen over de waardigheid van anderen? Moeten wij niet juist een open vizier hebben én authenticiteit aanmoedigen? Sinds wanneer moeten we als psychologen waardiger zijn dan anderen? Zijn we dan niet net mensen die er voor andere mensen proberen te zijn? Zit onze kracht als psycholoog niet net in het mens zijn en de ontmoeting tussen twee mensen?”
“Als psycholoog zijn anno 2021 inhoudt dat ik niet mijzelf mag zijn (zelfs niet in mijn privéleven, want daar gaat dit over!) dan ben ik liever geen psycholoog. Ik heb dus besloten om mijn lidmaatschap van de Psychologencomissie op te zeggen (en dus ook mijn titel van psycholoog in te leveren). Dat doet pijn en dat is moeilijk.” In Het nieuwsblad geeft Bollen toe dat het haar klanten zal kosten. “Maar ik wil in eer en geweten kunnen werken”, klinkt het. “Gelukkig ben ik ook nog oplossingsgericht therapeut en seksuologe en kan ik dus mensen blijven bijstaan en ontmoeten. Van mens tot mens.”

Kaat Bollen veroordeeld na klacht collega: “Omdat ik mijn sensualiteit omarm”

‘Te sexy geklede’ Kaat Bollen (34) gaat in beroep: “Ik zit niet in corset voor m’n cliënten, maar ook niet in coltrui” (+)

Seksuologe Kaat Bollen heeft het moeilijk met de dubbele moraal in onze maatschappij: “Waarom zou een vrouw haar vrouwelijkheid niet mogen gebruiken?” (+)

BRON: https://www.hln.be/showbizz/kaat-bollen-geeft-titel-van-psycholoog-terug-het-zal-me-klanten-kosten-maar-ik-wil-in-eer-en-geweten-werken~a2a24634/

Ik ben van mening dat ze zeker haar kleding zal aanpassen als ze een sessie met iemand heeft. En iemand afrekenen op kleding omdat het op sociale media te vinden is dat vind ik al ver gezocht. Beroepshalve afgerekend daarop worden is erg. En dit doet zich ook voor in het dagelijks leven. Als men zich niet kleed naar de wensen van anderen dan hoor je er niet bij. Is dat niet erg mensen. En zoiets begint al heel jong. Daarom wil ik de aandacht erop zetten. Is het nodig om je te kleden zoals anderen het willen. Nee het blijft jouw keuze. Natuurlijk met je voor bepaalde gelegenheden je deftig kleden. Maar dan nog is het je eigen keuze wat je aantrekt. Niemand kan een verplichting opleggen, of het moet zijn dat men een uniform moet dragen. Maar dan is op zo een moment ook iedereen gelijk gekleed.
Men gaat toch ook niet sporten in een kostuum.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

TERUG NAAR DE WERKVLOER OF THUISWERK

Waarom we in de toekomst net wél terug naar kantoor zullen willen. “Op de werkvloer weet je beter wat je waard bent”, zegt bedrijfspsycholoog

Met drie vaccins op de plank lijkt het einde van de lockdown – en, als we even mogen dromen, van de pandemie – in zicht. Zullen we met z’n allen dan weer naar kantoor gaan? Laat ons hopen van wel. Want al verloopt thuiswerk nu vlotjes, op kantoor werken, fysiek omringd door collega’s, komt met een hele resem voordelen. Voor je mentale welzijn, je werkprestaties en je carrière. Professor bedrijfspsychologie Bart Wille: “Je deelt lief en leed aan de koffiemachine.” 

Nochtans wijzen berichten erop dat thuiswerk ook na corona een gewoonte zou kunnen blijven. Een onderzoek van advieskantoor BDO bij 1.000 Belgen toont dat 6 op de 10 van ons na de pandemie nog minstens twee dagen per week willen telewerken. Als het van minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open Vld) afhangt, zal dat voor Vlaamse ambtenaren de norm zijn. En volgens onderzoek van Acerta is 55 procent van onze bedrijven ook van plan om daar structureel op te blijven inzetten. 
Niet gek, want thuiswerken komt natuurlijk met voordelen. Bedrijven hoeven geen dure kantoorruimtes meer te huren. En werknemers rapporteren thuis productiever te zijn, van de extra flexibiliteit te houden en veel tijd te besparen nu ze niet meer hoeven te pendelen. 

En kantoorwerk dan?

Toch roepen experts steeds meer op om kantoorwerk niet zomaar onder het tapijt te schuiven. Vorige maand nog bracht de expertengroep Psychologie & Corona, verbonden aan meerdere Belgische universiteiten, een rapport uit waarin ze waarschuwt voor de negatieve gevolgen van voltijds thuiswerk. Contact met collega’s valt weg, werkdagen worden niet écht afgesloten en het familieleven komt onder druk te staan, schrijven ze. 
Bovendien is er ook de andere kant van het verhaal: de positieve gevolgen van kantoorwerk. Ze zijn weinig besproken, maar even talrijk. Bart Wille, professor bedrijfspsychologie (UGent), bevestigt dat. De sociale contacten, de non-verbale cues, de duidelijke routines: het leven op de werkvloer komt met heel wat bonussen die je thuis misloopt, zegt Wille. 

Sociale voordelen

“Studies tonen aan dat ons werk een groot deel van onze sociale identiteit bepaalt”, zegt de professor. “En een groot deel van ons sociale netwerk vormen we op de werkvloer. Natuurlijk zitten daar persoonlijke verschillen in: sommige mensen halen hun sociale contacten uit andere delen van hun leven. Maar sociale isolatie blijft een reëel risico in een wereld waarin we voornamelijk thuiswerken.” 
Die sociale contacten op de werkvloer zijn op veel verschillende manieren belangrijk voor ons. “Met collega’s deel je lief en leed, niet zelden tijdens een informeel moment aan de koffiemachine. Dat doen we nu amper nog, want we hebben minder interactie met collega’s en de drempel om virtueel je persoonlijke besognes te uiten, ligt veel hoger. We verwerken problemen meer op ons eentje, met veel extra gepieker tot gevolg”, zegt Wille. 

Zichtbaar zijn binnen je organisa­tie is een belangrij­ke factor om nieuwe kansen te krijgen. In een digitale werkomge­ving is dat een pak moeilijkerProfessor Bart Wille

Op kantoor krijgen we ook meer feedback van collega’s. “Daar zijn we continu naar op zoek”, zegt Wille. “Naast een behoefte aan verbondenheid hebben we op het werk een behoefte aan competentie. Het is maar logisch dat je wil weten hoe je presteert. Maar feedback krijgen en geven is in een virtuele werkcontext erg moeilijk. Daarom zitten veel werknemers nu met twijfels, of zelfs angst en stress. Op kantoor gebeurt dat op een veel ongedwongenere, natuurlijke manier en daarom ook vaker.” 
“Plus, op de werkvloer vang je veel non-verbale cues op”, vervolgt Wille. “Als de deuren van bureaus openstaan, weet je dat collega’s toegankelijk zijn voor vragen. In de manier waarop je leidinggevende met je omgaat, merk je of die tevreden is met je prestaties. Zonder ook maar een evaluatiegesprek te hebben. Je weet gewoon beter waar je staat als werknemer, wat je waard bent en waar je aan moet werken.”
Nog iets dat op kantoor ongedwongen en natuurlijk gebeurt: professionele connecties maken. “Informeel een praatje slaan met een collega, in een ontspannen setting: dat doen we vooral op de werkvloer of een receptie of congres. Zo bouw je een keten van sociale connecties of een netwerk op, dat absoluut je werk of je carrière kan beïnvloeden”, zegt Wille. Zichtbaar zijn binnen je organisatie is een belangrijke factor om nieuwe kansen te krijgen en op te kunnen klimmen. “En in een digitale werkomgeving is zichtbaar zijn een pak moeilijker. Veel mensen vallen zo uit de boot.”

Structuur en routine

Kantoorwerk komt trouwens niet alleen met sociale voordelen. Ook je werkprestaties en je mentale welzijn baten bij fysiek op de werkvloer zijn. “Al is dat natuurlijk ook persoonsgebonden en hangt het af van welke taken je hebt”, zegt Wille. “In een schrijvende job die veel focus vereist, is thuiswerk een voordeel. Zit je thuis met kinderen, dan verandert de zaak weer.” Buiten kijf staat wel dat sommige aspecten van een job, zoals ideeën uitwisselen met collega’s, altijd vlotter zullen gaan op kantoor. “In een stimulerende, creatieve omgeving.”
Het leven op kantoor leent zich bovendien tot meer structuur en routine. Eerst pendel je naar het werk en daarna start je dag. Nu en dan neem je met het team een break en daarna gaat iedereen weer aan het werk. “Veel mensen hebben nood aan die structuur en aan het zien van die structuur bij anderen”, zegt Wille. “Dat heeft ook een positief effect op het welbevinden en op de productiviteit. Thuis komt structuur sneller in het gedrang, omdat je verschillende rollen – werknemer, ouder, huisgenoot – door elkaar kunnen lopen. Of omdat je niet genoeg discipline hebt.”

Thuis vloeit je werk al snel letterlijk en figuurlijk over in je privélevenProfessor Bart Wille

Pendelen naar en van het werk heeft trouwens nog meer positieve effecten. Zélfs als dat betekent: in de file staan. “We merken uit onderzoek dat een grote groep mensen echt energie uit die verplaatsing haalt. Dat moment onderweg laat je toe om je mentaal voor te bereiden op de werkdag of om het werk weer los te laten. Thuis ontbreekt die barrière tussen je rollen, zeker als je geen echte werkplek hebt en in de keuken of woonkamer zit. Dan vloeit je werk al snel letterlijk en figuurlijk over in je privéleven”, zegt Wille.
Meer kantoorwerk kan dus net zo goed betekenen: een pak minder stress. “Net omdat je daar het contact met je collega’s hebt”, zegt Wille. “Sociale steun is immers een cruciale remedie tegen werkstress. En vooral sociale steun die je op een heel directe manier ervaart. We zien dat werknemers dan meteen minder problemen met welbevinden ervaren. Hoe veeleisend je job ook is, als je die steun voldoende voelt en op een natuurlijke manier je bezorgdheden kan delen met je collega’s, gaat alles een pak vlotter.”

BRON: https://www.hln.be/carriere/waarom-we-in-de-toekomst-net-wel-terug-naar-kantoor-zullen-willen-op-de-werkvloer-weet-je-beter-wat-je-waard-bent-zegt-bedrijfspsycholoog~ad0b06eb/

Al zullen velen denken dat thuiswerken de nieuwe norm wordt. Wel als men het psychologisch gaat bekijken wordt erop de werkvloer meer gedaan. Ook zal men sneller contact leggen met een mede collega om iets te verwezenlijken. Ook het praatje het sociaal contact vind men thuis niet zoals op het werk. Nu zie je echt kloven ontstaan doordat men niet meer zichtbaar bent op het werk. Alles loopt via internet en dat is niet altijd even goed. Dan krijg je nog dat bepaalde het werk en privé niet kunnen scheiden. Daardoor staan dan weer wrijvingen.
Of dit nu echt het nieuwe werk van de toekomst wordt. Ik betwijfel het ten sterkste.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

BURN-OUT KAN GEZIEN WORDEN DOOR DE WERKGEVER EN ZO KAN MEN EEN OPLOSSING ZOEKEN

Waarom burn-out vooral door werkgevers en niet door werknemers zelf moet opgelost worden

Burn-out lijkt alomtegenwoordig te zijn. Je hoort dan ook wel eens dat vooral generatie X en Y er vatbaar voor zouden zijn. Maar klopt dat wel? Zijn deze generaties minder veerkrachtig? En wat kan je zelf doen om een burn-out te vermijden? Jobat.be sprak met Hans De Witte, professor arbeidspsychologie aan de KU Leuven.

Geen generatiekloof

De arbeidsmarkt wordt nu vooral bevolkt door generatie X en Y, de generaties geboren tussen 1960 en 2000. Zijn die meer gevoelig voor burn-out? Professor Hans De Witte ziet er alvast weinig bewijs voor in het wetenschappelijke onderzoek rond de verschillende generaties op de werkvloer. “Daaruit blijkt dat de verschillen binnen de leeftijdsgroepen veel groter zijn dan tussen de leeftijdsgroepen. Wat motivatie, leercapaciteit en performantie (het vermogen om goed te presteren, red.) betreft, en ook de wens om een vast contract te bemachtigen, is er geen verschil tussen jong en oud. Het enige echte verschil heeft te maken met het gebruik van ICT, waar jongeren meer vertrouwd mee zijn.”
Ook op het vlak van burn-out is er weinig aantoonbaar verschil tussen de generaties. Burn-out is een gevolg van drie zaken: te veel werkeisen, te weinig hulpbronnen en te weinig recuperatie. Die hebben – volgens professor De Witte – in essentie met het werk te maken en niet met de persoon zelf of zijn verwachtingen. Een combinatie van te belastend werk, met te weinig hulpbronnen (zoals de ondersteuning van collega’s) en een tekort aan herstelmogelijkheden, leidt tot een daling van het energieniveau en uiteindelijk tot burn-out.

Gevarenzone

Of het aantal burn-outs stijgt, is moeilijk te zeggen, omdat dit niet stelselmatig wordt opgevolgd. Onderzoekers van de KU Leuven, waaronder professor De Witte, ontwikkelden al in 2019 de zogenaamde ‘Burnout Assessment Tool’ (BAT). Met die tool konden ze o.a. vaststellen dat jongeren iets meer burn-outklachten hebben dan ouderen. 
“Let wel, het gaat hier over klachten, zoals extreme uitputting,” zegt Hans De Witte. “Dat is niet hetzelfde als een burn-out, die door een arts moet vastgesteld worden. Opnieuw heeft dit niet met de jongeren zelf te maken, maar met het werk. De eerste job is immers niet altijd de perfecte match, wat leidt tot stress. Dat jongeren bijna continu geconnecteerd zijn via allerhande technologie, zou ook wel een rol kunnen spelen. Het voortdurend oproepbaar zijn door collega’s geeft immers heel veel druk, meer dan als je zelf beslist om over te werken.”
Door de BAT werd ook duidelijk hoe groot het probleem van burn-out is in onze maatschappij. 7,6 % van de bevraagden ervaart klachten die te vergelijken zijn met de klachten van mensen met een burn-out. 9,5 % zit in de gevarenzone.

Hoe burn-out voorkomen?

Als werknemer kan je natuurlijk zelf initiatief nemen om zaken aan te kaarten, en mindfulness kan ook al helpen om klachten te verminderen. Maar voor de onderzoekers is het duidelijk: burn-out is een werkgerelateerd probleem, het is dus ook daar dat het moet aangepakt worden. Met andere woorden: minder werkeisen, meer hulpbronnen en voldoende herstelmomenten, binnen én buiten het werk.
“Dat is in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de werkgevers”, vindt Hans De Witte. “Zij moeten weten wat er leeft bij medewerkers en ook regelmatig een risicoanalyse uitvoeren, bijvoorbeeld door het personeel te bevragen. Het gaat om een organisatorisch probleem, dat niet door het individu kan opgelost worden. Als een fabriek voor gezondheidsproblemen zorgt bij de omwonenden, ga je die mensen ook niet zeggen dat ze meer fruit moeten eten. Nee, je pakt de fabriek zelf aan.”

Wat houdt burn-out precies in? Hoe ontstaat het? Wat moet je doen – op persoonlijk en administratief vlak – als je kopje-onder gaat? Je leest het in ons e-book over burn-out.

BRON: https://www.hln.be/jobs/waarom-burn-out-vooral-door-werkgevers-en-niet-door-werknemers-zelf-moet-opgelost-worden~ae89f7b5/

Dat het nu vaker voorkomt dan voordien heeft ook de maken met werkdruk. En het voor jezelf niet kunnen doseren van werk en privé. Velen durven op de werkvloer ook geen nee te zeggen. Angst om ontslagen te worden of een slechte waardering te krijgen. Maar gezondheid gaat boven alles.
Men mag ook niet vergeten dat vaak ook de druk van het sociaal leven hier voor iets tussen kan zitten. Thuis komen en je werk niet los kunnen laten, of geen tijd maken voor het gezin. Brengt problemen met zich mee. Dat de persoon gaat opstapelen en zo in een burn-out beland. Er zijn altijd aanwijzingen en als men dit ziet kan men de persoon erop wijzen. Alleen moet het dan nog aanvaard worden en moet de persoon er zelf iets mee doen.
Op het werk kan je altijd melden als iets teveel wordt met. Ik ga het zo snel mogelijk in orde maken. Ze hou je een openheid voor jezelf en naar de werkgever laat je zien dat je het nodige zal doen.
Men mag ook niet vergeten. Een burn-out krijg je niet van vandaag op morgen dat sluimert een hele tijd in je lichaam. Vaak begint dit met stress je niet goed meer voelen en zelfs met gedachten rondlopen van ik ben voor niets goed.
Men voelt is op een moment opgebrand.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

EEN LEIDINGGEVENDE IS OOK MAAR EEN PERSOON

Leidinggevende is bepalend voor het werkgeluk van werknemers: zo houd je als baas je personeel happy. “Elke week een e-peritiefje is niet genoeg”

Carrière Uit nieuwe resultaten van het Nationaal Geluksonderzoek van UGent en NN blijkt dat je baas het meest bepalend is voor je geluk op het werk. En die bazen doen het momenteel niet fantastisch: tijdens de lockdown daalde de tevredenheid van de Belg met zijn leidinggevende van 6,62 naar 6,25 op 10. Experte in werkgeluk Isabelle Hoebrechts licht toe hoe het beter kan. “Werknemers zijn geen robots. Werknemers zijn mensen.”

Als gemiddelde Belg spendeer je zo’n veertig jaar van je leven op de werkvloer. Je kan er dus maar beter gelukkig zijn – of je op z’n minst niet compleet miserabel voelen. Volgens een nieuw Nationaal Geluksonderzoek doen we het wat dat betreft niet barslecht, mits een kleine daling door corona. Voor de lockdown scoorden we wat werkgeluk betreft gemiddeld 6,67 op 10. Nu is dat nog 6,51 op 10. 
De factoren die ons werkgeluk bepalen? In de top 5 staan autonomie op de werkvloer, work-life balance, hoezeer je persoonlijk kan groeien en in hoeverre je financieel tevreden bent. Maar helemaal op kop staat, toepasselijk: je leidinggevende. Medewerkers die in de enquête aangaven dat hun manager begaan is met hun welzijn, scoorden maar liefst 1,25 punten hoger op werkgeluk dan het Belgische gemiddelde. Eenzelfde stijging is er wanneer de manager om hun mening geeft. 
Zo veel impact kan een simpele ‘hoe gaat het met je?’ dus hebben. Maar dat beseffen veel leidinggevenden niet, tonen de cijfers. Amper de helft van de 4.112 ondervraagde medewerkers gaf aan dat hun leidinggevenden om hun welzijn of mening geven. Terwijl dat in tijden van corona net zo belangrijk is. 

We zijn geen honden

Waar gaat het mis? Veel heeft te maken met de Belgische bedrijfscultuur, zegt Isabelle Hoebrechts, expert werkgeluk en oprichtster van 361°, een bedrijf dat organisaties helpt met het optimaliseren van hun werkomgeving. “Vooral in bedrijven met een hiërarchische structuur maken leidinggevenden vaak keuzes op basis van foute motivaties. Hun beslissingen staan, meestal onder druk van hogerhand, in het teken van productiviteit en het hoogste rendement. Niet in het teken van het welzijn van de medewerker.” 
We moeten af van het idee dat een leidinggevende een meerdere is, een ‘baas’, dixit Hoebrechts. “Een hond heeft een baas, zeg ik altijd. Een leidinggevende zou zich gewoon een lid van het team moeten voelen. Ja, die heeft een bepaalde functie en een verantwoordelijkheid, maar dat geldt voor elke medewerker. Hier in België gaat een topfunctie nog te veel gepaard met machogedrag, ego en een onaantastbaarheid. Terwijl een leidinggevende net zo goed op een fout moet kunnen worden gewezen, ook door zijn medewerkers.” 

De tijden waarin iemand een leider kon zijn omdat hij of zij expertise heeft, naderen hun einde. Wie een team aanstuurt, moet mensen kunnen motiveren en inspireren

Isabelle Hoebrechts

Een leidinggevende zou eerst een ‘people person’ moeten zijn in plaats van een bewaker van resultaten. “De tijden waarin we iemand een leider maken gewoon omdat hij of zij expertise heeft, naderen hun einde”, zegt Hoebrechts. “De nieuwe generatie tolereert zo’n werkgever niet meer. Maak van zo iemand een expert in de organisatie, maar geen leidinggevende. Wie een team aanstuurt, zou dat team moeten kunnen motiveren, inspireren en aandacht schenken. Idealiter is dat dus iemand met veel emotionele intelligentie, dynamiek en energie, drie zaken die zijn medewerkers zullen drijven tot beter. Een leidinggevende die dat niet heeft, laat veel menselijk kapitaal verloren gaan.”
Veel hangt dus af van de bedrijfscultuur, vult Hoebrechts aan. Want die bepaalt welk soort medewerkers aan de top geraken. “Alles begint bij een verandering van het algemene DNA van een bedrijf. Als in dat DNA het welzijn van de medewerkers geen prioriteit is, voelt elke poging om van een leider een betere leidinggevende te maken als dweilen met de kraan open.”

Hoe moet het dan wel?

Denk niet: ‘We doen elke week een e-peritiefje en dan hoor ik wel hoe het team het stelt.’ De juiste aanpak is kleinschaliger, individueler en spontaner

Isabelle Hoebrechts

Hoebrechts maakte het al duidelijk: een leidinggevende moet vooral het team kunnen motiveren en inspireren. Klinkt zweverig, maar in de realiteit valt die job uiteen in concrete, heel menselijke en soms heel simpele praktijken. “Maar het is niet de bedoeling dat die praktijken rituelen worden”, verduidelijkt Hoebrechts. “Ze moeten vooral ‘echt’ zijn, gemeend, en vanuit de leidinggevende zelf komen.” Denk dus niet: ‘We doen elke week een e-peritiefje en dan hoor ik wel hoe het team het stelt.’ De juiste aanpak is kleinschaliger en spontaner.

1. Toon interesse in de mens achter de medewerker. 

“Een medewerker is geen robot, wel een mens. Geef elke medewerker individuele aandacht en laat voelen dat je interesse hebt in zijn leefwereld. Dat kan met een persoonlijke verrassing: weet je dat Sabine verzot is op Chokotoffs, koop haar dan een zakje. Vraag naar het gezin of de thuissituatie van je medewerker. Klaagt Kristof over zijn internetverbinding? Schiet te hulp met een nieuw abonnement. Stuur je een medewerker een mailtje met een opdracht? Pols dan eerst naar hoe het gaat en of ze een fijne dag hebben. Het zit ’m in de kleine dingen.”

2. Wees begaan met het welzijn van elke medewerker, op een menselijke manier

“Tuurlijk kan je tijdens een meeting een vaste ‘tour de table’ doen en polsen of iedereen het goed stelt. Maar nog belangrijker is dan dat je je medewerkers ook individueel opvolgt. Merk je dat iemand in die meeting down of kort van stof is, bel die persoon achteraf even op om te vragen of alles oké is. Geef die persoon wat individuele aandacht, soms is dat al genoeg.”

3. Durf jezelf kwetsbaar op te stellen en geef zo het goede voorbeeld

“Ongetwijfeld heb je het als leidinggevende ook soms moeilijk. Deins er niet voor terug om dat te delen met je medewerkers. Heb je het zwaar nu je het werk thuis moet combineren met je gezin? Laat dat gerust vallen op de teammeeting. Doe je niet voor alsof je alles onder controle hebt. Zo geef je je medewerkers het signaal dat ook zij open kunnen zijn over hun moeilijkheden.”

4. Steek de pluimen niet in eigen hoed 

“Prijs als leidinggevende de bijdrages van je medewerkers. Krijg je goede feedback van hogerop? Dan moet je eerste reflex zijn om de pluimen door te geven aan je team. Zingeving is voor je medewerkers heel belangrijk. Ze willen niet alleen hun werk doen en daar betaald voor worden, ze willen ook het gevoel hebben dat ze nodig zijn en bij afwezigheid gemist zouden worden. Als ze dat voelen, hebben ze instant meer goesting om hun job te doen.”

5. Geef feedback op een empathische manier

“Als leidinggevende kan je gerust streng zijn voor je medewerkers, zolang je maar empathie hanteert. Ben je teleurgesteld over iemand, spreek die dan persoonlijk aan en leg duidelijk uit waarom. De inhoud van je gesprek mag scherp zijn, maar de manier waarop je het overbrengt moet menselijk zijn. Vraag je medewerker of er een reden is voor de ondermaatse prestatie, pols naar de persoon achter je medewerker en of die zich oké voelt. Vraag ook of je als leidinggevende misschien bent tekortgeschoten of bepaalde signalen hebt gemist. Zo voelt je medewerker zich niet aangevallen en kan de feedback voor hem ook echte waarde hebben.”

6. Focus in crisistijden niet alleen op de cijfers

“In een crisistijd als deze gaat een bedrijf al snel focussen op cijfers en prestaties. En misschien wil het zijn medewerkers ook meer controleren nu ze thuiswerken. Beter is dat je als leidinggevende toont dat je je team vertrouwt door dat niet te doen. En zorg voor extra empathie voor je medewerkers. Vraag elk van hen persoonlijk hoe het met ze gaat, of het hen lukt om zich aan te passen en of je op de één of andere manier kan helpen, met een flexibeler uurrooster bijvoorbeeld. Met begrip voor hun persoonlijke situatie, want de ene zit thuis met vier kinderen, terwijl de andere eenzaam is. Individueel, bewust en menselijk leiderschap is nu enorm belangrijk. En je medewerkers blijven motiveren ook. Meer dan bewust de tijd te nemen voor een prijzend mailtje of telefoontje vraagt dat niet.”

BRON: https://www.hln.be/nina/carriere/leidinggevende-is-bepalend-voor-het-werkgeluk-van-werknemers-zo-houd-je-als-baas-je-personeel-happy-elke-week-een-e-peritiefje-is-niet-genoeg~ad1d1a44/

We hebben een leider nodig gelijk in welke situatie. Is het nu op het werk in een gezin of in je vriendenkring. Toch maar die leider ook zijn gevoelige kant laten zien. Dan kan je er respect voor tonen. Een leider is niet iemand die met een zweep slaagt. Maar iemand die weet wat hij/zij op momenten wilt verwachten. Als je met je team overeenkomt dan ga je merken dat je als leider ook bij het team hoor. En kan je veel gedaan krijgen. Want vergeet niet we hebben elkaar nodig. We leren van elkaar maar ook kunnen we elkaar iets aanreiken dat help iets beter te doen.
Je ergens gelukkig voelen komt in eerste instantie door de mensen rond je heen. Als dat goed zit dan kan dit een voordeel geven.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

WAT ALS CUPIDO RAAK SCHIET OP DE WERKVLOER

Wat als cupido raak schiet op de werkvloer? Zo ga je er (niet) mee om

De vonk die overspringt bij het koffiezetapparaat of op de wekelijkse borrel. Het gebeurt vaker dan je denkt. Kijk maar naar Lies Vandenberghe en Maarten Breckx: ze leerden elkaar kennen bij VTM Nieuws en worden binnenkort directe collega’s. Ook volgens seksuoloog en relatietherapeut Mieke Mievis kan een relatie op kantoor best, op voorwaarde dat je er goed mee omgaat.

Een goede balans vinden tussen werk en privé is sowieso moeilijk, laat staan als je gevoelens hebt voor een collega. Toch komt dat vaak voor. “Maar liefst 17% van alle relaties zijn gestart op de werkvloer. Dat zijn er dus een heleboel”, vertelt seksuoloog en relatietherapeut Mieke Mievis. Al is ze niet verrast door het hoge cijfer. “Als we jong zijn en nog studeren of in de jeugdbeweging zitten, is de kans groot dat je daar je vlam tegenkomt. Maar wat als je ouder bent? Waar loop je dan nog een potentiële partner tegen het lijf? Dat is moeilijker, want je hebt al een vaste vriendenkring en vaste hobby’s. Als je na je dertigste nieuwe mensen leert kennen, gebeurt dat vaak via je werk. Het is dus niet onlogisch dat je daar ook de liefde van je leven vindt.”

Daar komt nog eens bij dat je vaak dezelfde interesses en gemeenschappelijke raakvlakken hebt. “Dat zorgt voor een onmiddellijke klik”, zo gaat Mievis verder. “Bovendien heb je altijd een gespreksonderwerp: de inhoud van je job, maar ook de collega’s, de sfeer op kantoor, de baas, de gemeenschappelijke vijand … Dat werkt verbindend. Als kers op de taart spendeer je ook gewoon veel tijd samen.”

Eén van de twee moet weg …

Wat als je een oogje hebt op je collega – of nog straffer: je baas? Is het een slim idee om toe te geven aan die gevoelens? Mievis: “Ik zie daar geen graten in, zolang je beseft dat een relatie op het werk consequenties heeft. Dat is zeker het geval bij een machtsverhouding. Veel bedrijven hebben daar beleidsregels over: één van de twee moet dan naar een ander team of van werk veranderen.”

… of je moet het slim aanpakken

Koppels die aan de slag zijn als naaste collega’s moeten niet per se schuiven met hun jobs. Al zijn er wel andere zaken waar ze rekening mee moeten houden om de goede sfeer thuis én op het werk te bewaren. Zo moet je vermijden dat je alles samen doet. Alles onafscheidelijk doen – opstaan, naar het werk pendelen, lunchen, pauze nemen, weer naar huis rijden en daar onder de wol kruipen – is geen goed idee. “Dat is niet gezond”, waarschuwt Mievis. “Probeer om een aantal zaken gescheiden te houden. Ga bijvoorbeeld apart lunchen. Al is het maar uit respect voor de andere collega’s.”

Over collega’s gesproken: wat doe je het best? Vertellen dat jullie hoteldebotel zijn, of toch maar stiekem achter de schermen de relatie onderhouden? “Ik raad aan om er open over te praten. Verzwijgen is geen goed idee. Wanneer liefde in de lucht hangt, hebben mensen dat meestal door.” Met andere woorden: het is beter om eerlijk te babbelen, anders is de kans groot dat er achter jullie rug geroddeld wordt. En dat wil je toch ook niet? “Duidelijk uitspreken wat er gaande is, maakt alles gewoon makkelijker”, stelt Mievis.

Hou je ruzies privé

Toch moet je opletten dat je niet té openhartig bent. Want ja, als je een discussie hebt met je lief, kan je moeilijk op kantoor je hart luchten, ook al is dat nog zo verleidelijk. “Je collega’s gebruiken als klankbord voor je echtelijke perikelen is niet netjes. Het zet je partner immers in een ander daglicht bij de rest. Na twee dagen is jullie ruzie misschien opgelost, maar dan is het kwaad geschied. De helft van het bureau is op de hoogte van een aantal zaken die je partner liever niet wou vertellen.”

Kortom, is je partner een vieze sloddervos die overal ondergoed en sokken laat slingeren, de afwas laat schimmelen en haar in het doucheputje verzamelt? Dat hou je beter voor jezelf. Zeker als de ambras nog gaande is. “Probeer gekibbel niet tijdens de lunch op te lossen. Anders riskeer je de sfeer op het werk compleet te verzuren. Mijd elkaar die dag een beetje, en pik ’s avonds de draad van de discussie opnieuw op in de veilige omgeving van jullie huiskamer.”

Als je rekening houdt met die tips, blijft de invloed van de relatie op het werk beperkt. Zolang het mooie liedje blijft duren, tenminste. Want ‘ze leven nog lang en gelukkig’ is jammer genoeg niet altijd realiteit. “Besluiten jullie om uit elkaar te gaan, dan wordt het iets lastiger. Probeer het op een deftige en amicale manier af te sluiten, zodat je een zekere sereniteit kunt bewaren op de werkvloer. In dat geval hoeft het einde van je relatie niet het einde van je carrière te betekenen.”

BRON: https://www.hln.be/nina/seks-relaties/wat-als-cupido-raak-schiet-op-de-werkvloer-zo-ga-je-er-niet-mee-om~af024121/

Wat ik vaak zie en hoor bij een relatie op de werkvloer. Dat ze privé niet gescheiden kunnen houden. Als er ergens ruzie om is, ga je dat merken op de werkvloer. Dat soms ook ten koste gaat van het werk. Zo ontstaan dan problemen en weten ze eigenlijk niet hoe ermee om te gaan. Het gevaar zit er ook in. Als men het te weten komt dat een van beide overgeplaatst wordt. Daar ook niet echt veel aan te doen is.
Ik zeg altijd gevoelens kunnen altijd ontstaan en dat moet je bespreekbaar kunnen maken naar elkaar toe. Als je dat kan, kan je ook voor elkaar bepaalde grenzen trekken. Dan kan zo een relatie ook stand houden.
Het belangrijkste is gewoon privé en werk gescheiden te houden.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

JAPANSE MINISTER VINDT HOGE HAKKEN OP WERKVLOER NOODZAKELIJK

#KuToo: Japanse minister vindt hoge hakken op werkvloer “noodzakelijk”

AP Yumi Ishikawa, oprichter en leider van de #KuToo-beweging in Japan, draagt platte sneakers onder haar rok. De petitie die ze startte tegen hoge hakken op de werkvloer, heeft voorlopig nog geen effect.

De Japanse minister van Gezondheid en Werk, Takumi Nemoto, heeft gereageerd op de #KuToo-petitie die dinsdag aan zijn ministerie aangeboden werd. In de door zeker 19.000 mensen ondertekende petitie werd gevraagd om wetgeving die werkgevers verbiedt vrouwen te verplichten hoge hakken te dragen op de werkvloer.

In een reactie verdedigde Nemoto het standpunt dat het “passend en noodzakelijk” is dat vrouwen hoge hakken dragen op de werkvloer. “Het is sociaal geaccepteerd dat dit binnen het domein van de werkplek valt”, zei de minister aan een wetgevend comité.

De #KuToo-campagne, die speelt met de Japanse woorden ‘kutsu’ (schoenen) en ‘kutsuu’ (pijn) en ook verwijst naar de #MeToo-beweging, werd door actrice en schrijver Yumi Ishikawa gelanceerd nadat een tweet waarin ze klaagde over haar pijnlijk hoge hakken in een mum van tijd viraal ging.

“Ik hoop dat deze campagne de sociale normen zal veranderen zodat vrouwen zonder onbeleefd over te komen ook gewoon platte schoenen kunnen dragen, net zoals mannen”, zei Ishikawa bij het aanbieden van de petitie in de Japanse media.

AP Yumi Ishikawa.

https://www.change.org/p/%E5%8E%9A%E7%94%9F%E5%8A%B4%E5%83%8D%E7%9C%81-kutoo-%E8%81%B7%E5%A0%B4%E3%81%A7%E3%81%AE%E3%83%92%E3%83%BC%E3%83%AB-%E3%83%91%E3%83%B3%E3%83%97%E3%82%B9%E3%81%AE%E5%BC%B7%E5%88%B6%E3%82%92%E3%81%AA%E3%81%8F%E3%81%97%E3%81%9F%E3%81%84?recruiter=902149794&utm_source=share_petition&utm_medium=twitter&utm_campaign=share_petition&utm_term=psf_combo_share_initial.pacific_post_sap_share_gmail_abi.gmail_abi&recruited_by_id=bcdc3b02-a5c8-48be-9fff-1027a226888a&pt=AVBldGl0aW9uACHv2QAAAAAAXG0Cy6wdtPw1NmE1ZjQ5MA%3D%3D

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/-kutoo-japanse-minister-vindt-hoge-hakken-op-werkvloer-noodzakelijk~a02d2842/

#KuToo: Japanse vrouwen tegen hoge hakken op de werkvloer

Een groep Japanse vrouwen heeft een petitie aan de regering aangeboden om te protesteren tegen de ongeschreven regel dat vrouwen hoge hakken moeten dragen op hun werk.

De #KuToo-campagne, die speelt met de Japanse woorden ‘kutsu’ (schoenen) en ‘kutsuu’ (pijn) en ook verwijst naar de #MeToo-beweging, werd door actrice en schrijver Yumi Ishikawa gelanceerd nadat een tweet waarin ze klaagde over haar pijnlijk hoge hakken in een mum van tijd viraal ging. De petitie werd inmiddels meer dan 19.000 keer ondertekend.

Bij veel Japanse bedrijven wordt van vrouwelijke werknemers verwacht dat ze onberispelijk gekleed zijn en daar horen vrijwel altijd hoge hakken bij. “Ik hoop dat deze campagne de sociale normen zal veranderen zodat vrouwen zonder onbeleefd over te komen ook gewoon platte schoenen kunnen dragen, net zoals mannen”, zegt Ishikawa in de Japanse media.

Ook dresscode voor mannen onder vuur

Volgens Ishikawa stonden de regeringsfunctionarissen van het ministerie van Gezondheid, Werk en Welvaart bij het overhandigen niet onwillig tegenover de petitie. “We hebben gevraagd om de introductie van wetten die werkgevers verbieden vrouwen te dwingen hoge hakken te dragen”, zegt de vrouw. Het ministerie heeft zelf nog geen commentaar gegeven.

Mensen die de campagne ondertekenden, roepen intussen ook op de formele dresscode voor mannen los te laten: de meeste mannen die in steden op kantoren werken, zijn vaak verplicht om in pak op hun werk te verschijnen.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/-kutoo-japanse-vrouwen-tegen-hoge-hakken-op-de-werkvloer~ae40beeb/

Men kan een dresscode aangeven als werkgever. Ook de schoenen kan met aangeven, maar men kan geen hoge hakken verplichten. Het moet comfortabel zitten en de meeste hoge hakken hoger als 5cm kan voor de vrouwen problemen geven. Natuurlijk in Japan moet de vrouw in alle opzichten onderdanig zijn en is de wet van de minister bijna nooit te stoppen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

VOLWASSENEN DIE PESTEN. WEEK TEGEN PESTEN

Week tegen Pesten: “Ik durfde de trappen niet meer nemen, ik ben zeker dat ze me geduwd zou hebben”

 Getty Images

Vorig jaar ontving IDEWE, de grootste externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, 2.789 meldingen van psychosociale risico’s. Dit waren er maar liefst 23% meer als in 2017. Met stip op nummer 1: conflicten op het werk (42,6%), gevolgd door ‘stress en burn-out’ door een te hoge werkdruk (22,7%) en pesten (15,6%). Omdat het deze week de Week tegen Pesten is, delen we op NINA.be een week lang verhalen van onze lezers.

“Een tiental jaar geleden kwam ik bij een firma terecht als interim. Dat was om een dame te vervangen die zelf de beslissing had genomen om op brugpensioen te gaan. Zij was daarnaast ook ‘hoofd van de administratieve medewerkers’. Zij en mijn collega, Edith, waren ‘soulmates’. Tof, dat gun ik iedereen. Maar je moet realistisch blijven: dat gebeurt niet zo dikwijls. Mijn toenmalige baas had snel door dat ik goed met een computer kon werken. Ik ging er van uit dat iedereen dat eigenlijk wel kan, maar dat was niet het geval in die firma. Toen hij me vroeg om een vergadering vast te leggen tussen hem en 3 managers, had ik uit automatisme een uitnodiging gestuurd via Outlook. Maar één voor één kwamen ze mij vragen wat dat was. Ik vond dat ‘vreemd’ maar heb elke manager apart uitgelegd dat ze outlook ook als agenda konden gebruiken en wat voor luxe dat programma was.”

“Toen ik de job overnam, heb ik alles een beetje naar mijn hand gezet: Excel-files aangepast, mailmarges gemaakt, enzovoort. Ik heb daar totaal geen reclame over gemaakt, aan niemand uitgelegd, maar mijn collega, Edith, had dat gemerkt en was daar kwaad over geworden. Ik snapte het niet goed: in de Excel-file had ik enkel automatische sommen geplaatst want de dames op de dienst werkten nog met een rekenmachine. Een telefoonlijst had ik gewoon een ‘logischere’ lay-out gegeven (alle vertegenwoordigers per district manager gezet, i.p.v. alfabetisch, alle districten door mekaar). Mij leek dat logischer. Maar Edith had daar een andere mening over: “Weet jij wel dat je nu méér gaat moeten werken omdat ze weten wat je kan? Hoe belachelijk ben jij?” Ik was er een beetje ‘het hart van in’. Ja, ik werkte sneller, maar vond me nu niet bepaald belachelijk.”

“Na een tijdje (ik zat er ondertussen bijna 3 maanden), merkte ik dat mijn collega’s -de anderen op de dienst- me niet eens meer goedendag zeiden. Ze praatten niet meer met mij. Edith paradeerde als een pauw op het bureau en deelde taken uit. Faxen werden me, als het echt niet anders kon, in het aangezicht gegooid. Niet op mijn bureau gelegd, maar echt naar mijn gezicht gegooid. Maar meestal vond ik ze in de vuilbak naast de faxmachine. Documenten die ze uitdeelde aan iedereen, vond ik steevast verscheurd of verfrommeld terug op mijn bureau … Mijn baas, die wel merkte dat er iets scheelde want de ambiance was ijzig, vroeg me wat er gaande was. Ik heb gevraagd of Edith nu tóch baas was geworden van de dienst. Zijn reactie? ‘Neen, absoluut niet, Edith heeft daarvoor de capaciteiten niet. En verder wil ik er geen woorden aan verspillen.’ Ik kwam wel goed overeen met hem, dus voor mij was de kous dan ook af. Echter niet voor Edith: zij had het ergens in haar hoofd gestoken dat ze baas was. Onze baas werd ook altijd door iedereen met ‘mijnheer Y’ aangesproken. Mij had hij gezegd dat ik hem gerust Jules mocht noemen. Dus deed ik dat ook. Ja, ik werkte rechtstreeks voor hém en hij zei zelf dat ik het mocht doen, dus waarom niet. Maar Edith vond dat totaal onaanvaardbaar. ‘Wie denk jij eigenlijk wel dat je bent, schijtkut? Madam die alles kan en alles weet en nu mijnheer Y zo oneerbiedig behandelen? Ge moest u schamen, gij stomme trut.’ Ja, ik kreeg wel wat scheldwoordjes naar mijn kop. Wat me choqueerde, want ik was zo niet opgevoed. En Edith was zelfs nog wat ouder dan ik. Maar in mijn hoofd had ik al beslist om te vertrekken. Dat zij onbeschoft was, dat was niet echt oké. Maar dat de andere collega’s mij niet aanspraken, dat was helemaal niet fijn. En ik ging écht niet in zulke omstandigheden blijven werken. Goed overeenkomen met mijn baas of niet. Er was ook geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om het er met Jules over te hebben. Edith had jaren ervaring in de firma; ik was interim; voor mij was het een uitgemaakte zaak. En daarnaast hou ik niet van gedoe.”

“Nog geen week later werden zowel Edith als ikzelf bij Jules geroepen, in bijzijn van de personeelsdirecteur. Laat me wel héél duidelijk melden dat beide directieleden volledig correct tegenover mij zijn geweest. Van begin tot eind. Ze wilden die situatie begrijpen en veranderen. Edith heeft me echt bijna lichamelijk aangevallen; ik ben zelfs uit mijn stoel gevlucht! Haar haat droop van haar gezicht. In zo’n mate dat ik echt bang van haar had. Ik durfde ook de trappen niet meer nemen als ze achter me liep. Want ja, ik ben zeker dat ze me geduwd zou hebben. Ondertussen lachte ik heimelijk in mezelf, want ach, ik ging toch vertrekken. Dan, een 2-tal weken later, kwam Jules bij me en vroeg of ik die vrijdag iets langer kon blijven want hij wou me dringend spreken. Het toeval wou dat ik die namiddag een afspraak had voor een andere job, dus heb ik hem gemeld dat het me echt niet uitkwam. Ik dacht: “Als ik mijn ontslag krijg, dan kan het evengoed maandagochtend.” Want ja, ik dacht dat ik mijn ontslag zou krijgen.”

“Maandagochtend, eerste uur, bureau Jules. ‘Mara, Edith is op staande voet ontslagen geweest vrijdag.’ Jules had van haar een schrijven ontvangen dat hem onmiddellijk heeft doen beslissen om Edith te laten vertrekken, op staande voet, na 7 jaar trouwe dienst. Ik heb nooit geweten wat er in die brief stond, maar het moet héél erg zijn geweest. Hij heeft me ook gezegd dat hij Edith zo nooit heeft gezien. Maar dat hij hier en daar van alles is gaan vragen, om te begrijpen wat er gebeurde. En om toch te weten te komen of IK niet de schuldige was. Gelukkig hebben enkele mensen duidelijk gemaakt dat ik eigenlijk slachtoffer van de situatie was. Dat ik daar heel kalmpjes op mezelf mijn werk zat te doen. Maar dat mijn andere collega’s mij niet meer mochten aanspreken, geen goedendag mochten zeggen en me al helemaal niet mochten helpen als ik hun hulp nodig had.”

“Haar ontslag was met Pasen. Met kerst heeft Jules een kaartje ontvangen, in een dichtgeplakt envelopje, waarop stond ‘persoonlijk en vertrouwelijk’. In Ediths handschrift. Jules heeft het me laten lezen. Er stond op: “Ik wens u voor het komende jaar hetzelfde toe als u me heeft aangedaan”. Ze heeft uiteindelijk gekregen wat ze wou: Jules werd zelf ook op staande voet ontslagen, toen onze firma een andere firma heeft overgenomen … Ik heb snel ander werk gevonden en ben vertrokken. Iets later ben ik via-via te weten gekomen dat Edith een hersentumor had. Was het het feit dat én haar soulmate vertrok, én haar 2 dochters het huis zijn uitgegaan, én haar man die in het buitenland is gaan werken dat haar stoppen heeft doen doorslaan? Of was het die tumor die haar toen zo heeft doen reageren? Ik zal het nooit weten.”

BRON: https://www.hln.be/nina/psycho/week-tegen-pesten-ik-durfde-de-trappen-niet-meer-nemen-ik-ben-zeker-dat-ze-me-geduwd-zou-hebben~adb869a7/

Het gebeurd niet alleen bij jongeren, ook volwassene worden geconfronteerd met pesterijen soms. Vaak gebeurd dit op een werkvloer en blijft het ook daar. Maar ook hier kan het van kwaad naar erger gaan zodat het slachtoffer nog bang heeft om naar het werk te gaan. Vaak wordt hier ook niet over gesproken. Want al snel krijgt het slachtoffer te horen van dat kan toch niet zover laat je het toch niet komen als volwassene. Ook heb je vaak aanspreekpunten (vertrouwenspersoon) op het werk. Maar dit zijn vaak collega’s en dan is het ook moeilijk om met dit probleem er naar toe te gaan. 
Als je gepest wordt op het werk is het van belang om bepaalde mensen over te slagen en gelijk naar hogere instantie te gaan. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO

OM SHANTHI

Spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

 

AUM MANI PADME HUM