Hoe gaat het nog met monnik Giel (25), voor even terug in Belgiรซ? โIn het klooster kijk ik ook gewoon Netflixโ
Vertrekt hij of vertrekt hij niet? Die vraag hield Vlaanderen in 2013 in de ban. Wel, de toen 15-jarige Giel vertrok wel degelijk, om monnik te worden in een boeddhistisch klooster op de grens van India en Tibet. Tien jaar ouder en wijzer woont hij vandaag opnieuw in het Oost-Vlaamse dorpje Watervliet. Voor eventjes. โIk hoop eind dit jaar opnieuw naar India terug te keren.โ Of toch niet? โAls ik nu de vrouw van mijn leven zou ontmoeten, is een kort telefoontje naar de abt voldoende om er een streep onder te trekken.โ
Je bent jong en je wil wat. Maar de gedachte dat een gewone Vlaamse tienerjongen monnik wilde worden in een boeddhistische klooster in Noord-India, deed in Vlaanderen destijds de wenkbrauwen fronsen. Een reportage over Giels vertrek leidde tot veel ophef รฉn juridische procedures. Hij was beรฏnvloed door zijn boeddhistisch ยญgeรฏnspireerde mama Sabine, beweerden kwatongen. โGeen idee waar die commotie plots vandaan kwamโ, vertelt Giel nu. โVoor mij was de stap even logisch als een talentvolle jonge voetballer die een jeugdopleiding wil volgen bij Ajax of Barcelona.โ
Inmiddels is het frรชle jongetje van toen uitgegroeid tot een zelfzekere jongvolwassene. Steviger van postuur,ย en ook mentaal heeft Giel stappen gezet. Zo heeft hij meer dan de helft van zijn parcours afgelegd om het te schoppen tot een boeddhistische leraar. Sinds de coronacrisis volgt hij evenwel thuis les. โToen de lockdown aanbrak, was ik hier samen met mijn leraar om mijn moeder te bezoeken. Daardoor hebben we ons huis een hele tijd moeten omvormen een klein familieklooster. Mijn leraar is kunnen terugkeren, maar de situatie werd in India zo dramatisch dat een snel vertrek was uitgesloten.”
Hoewel corona vandaag naar de achtergrond is verdreven, houdt een metaalvergiftiging hem voorlopig thuis. โDie heb ik opgelopen door het kloostereten dat in aluminium pannen bereid wordt, en de luchtkwaliteit in India doet er ook geen deugd aan. Ik volg nu thuis les terwijl ik verder genees. Ik hoop eind dit jaar opnieuw naar India te vertrekken.โ
Keer je dan terug โnaar huisโ of voelt Belgiรซ nog steeds aan als je thuisland?
โAls boeddhist moet je je overal thuis voelen. Thuis is voor mij een plek die vertrouwd aanvoelt. Maar een plaats mag geen houvast zijn, want liefde voor een bepaalde plaats zorgt enkel voor lijden en melancholie. Die gevoelens wil ik net vermijden. Mijn houvast is eerder mijn innerlijke liefde.โ
Dacht je als kind ook al volgens die boeddhistische ideeรซn?
โWaarschijnlijk niet, maar sinds ik een jaar of acht was, stelde ik me wel al heel wat vragen over het leven: โwat is het doel van dit leven?โ, โWaarom zijn we hier?โ. Die vragen kon ik maar niet loslaten. Mijn mama wist dat ik daarmee worstelde. Per toeval vond ze bij de bakker een foldertje van een Tibetaanse meester die lesgaf in Brugge. De onderbouwde en logische manier waarmee hij die levensvragen beantwoordde, maakte me nieuwsgierig naar meer. Hij leerde me de essentie van geluk. Toen ik later boeddhistische lezingen bijwoonde, begon ik te begrijpen vanwaar dat tijdelijke geluk kwam. In zijn lessen vond ik antwoorden en een reden om me meer in de boeddhistische filosofie te verdiepen.โ
Wat trok je zo aan in de boeddhistische filosofie?
โEen boeddhist leert om minder te leunen op zijn emoties bij het nemen van beslissingen, maar te vertrekken vanuit wijsheid en mededogen. Je denkt goed na over de gevolgen van je daden en probeert al het vermijdbaar lijden te vermijden. Daarnaast zijn er binnen het boeddhisme geen onbeantwoorde vragen meer. Op alles is een klinkklaar antwoord, dat je op elk niveau van intelligentie kunt uitleggen. De logica spreekt me erg aan. Het doel is voor mij om ooit verlicht te worden, wat inhoudt dat je vrij bent van negatieve emoties. Dat je onthecht bent en niet meer afhankelijk. Wat er dan met je gebeurt, is niet te bevatten.โ
Maar de stap om vervolgens alleen naar India te vertrekken omwille van geloofsredenen blijft toch groot, niet?
โWe zijn natuurlijk niet over รฉรฉn nacht ijs gegaan. Samen met mijn mama heb ik enkele kloosters bezocht in India en ik voelde me er echt thuis. Ik had zelfs tranen in mijn ogen toen we er weggingen. De beste manier om het boeddhisme te bestuderen, is in een boeddhistisch klooster zelf en er de taal te leren. Het kan ook wel in Belgiรซ, maar je verliest altijd een deel als je niet in het Tibetaans kunt studeren. Daarnaast zag ik het eigenlijk als een Erasmus-ervaring: ik ging naar een plek waar gelijkgezinden, maar ook heel wat leeftijdsgenoten woonden. Tijdens mijn bezoeken ervaarde ik hoe barmhartig ze waren en dat stelde me op mijn gemak.โ
Hoe overbrugde je de taalbarriรจre?
โVoornamelijk met lichaamstaal, want de meeste monniken waren het Engels niet zo vaardig. Het heeft wel drie jaar geduurd vooraleer ik het Tibetaans onder de knie had. Ik spreek het redelijk vloeiend nu. Aanvankelijk was het moeilijk om de lessen te begrijpen, maar na verloop van tijd pik je steeds meer dingen op door er dagdagelijks mee in contact te komen. Het feit dat ik toen nog jong was, maakte het ook eenvoudiger om de taal op te pikken. Nu zou dat wellicht moeilijker verlopen.โ
Hoe ziet een doordeweekse dag eruit in het klooster?
โDe dag begint om half zes met een korte stretch- en meditatiesessie. Daarna staat de ochtend in het teken van gebed in de tempel en onderwijs. Filosofie is het hoofdvak, maar we krijgen ook lessen grammatica, wiskunde, Engels, Hindi en wetenschap. In de middagpauze doen veel monniken een dutje, maar ik gebruik mijn tijd om Tibetaans te studeren, tot wel negen uur per dag. Na het avondeten debatteren de monniken op de binnenplaats over de lesstof, maken ze hun huiswerk en genieten ze van het half uurtje vrije tijd tussen negen en half tien, want dan is het bedtijd. Maar op mijn vrije momenten kijk ik ook gewoon naar Netflix of scroll ik door mijn social media.โ
Hoe hard verschilt het leven in een klooster tot dat erbuiten? Monniken zijn immers ook mensen die fouten maken.
โEen klooster is nog steeds een plek op aarde, waar in totaal zo’n 100 mensen van vlees en bloed leven. Wees er maar zeker van dat het er ginder ook wel eens wordt gepest of dat er spanningen onderling ontstaan. Alle menselijke problemen die wij kennen, kennen zij ook. Het grote verschil is dat er daar aan gewerkt wordt. Wanneer een persoon lijdt, zal het nooit verder escaleren, omdat het boeddhisme lijden afzweert. Monniken zijn overigens veel bewuster bezig met zichzelf en anderen dan westerlingen. Wij leren ook om niet wakker te liggen van opmerkingen. Zo kreeg ik in het begin bijnamen zoalsย Lange neusย ofย Brits kindje, maar je bepaalt nog altijd zelf of je je aangevallen voelt. Net zoals je kiest hoe je met pesterijen omgaat. In het klooster heb ik geleerd mijn emoties beter te beheersen.โ
Heb je het gevoel dat je veranderd bent sinds je vertrek?
โIk denk het wel. Zaken die me vroeger ongelukkig zouden maken, kan ik nu veel beter plaatsen. Het feit dat we in het klooster fundamentele waarden zoals respect, empathie en eerlijkheid delen, zorgt ervoor dat we veel conflicten kunnen vermijden. Daarnaast apprecieer ik Belgiรซ veel meer door de manier waarop we hier leven. In Belgiรซ zijn we vooral bezig met de materiรซle groei, terwijl ze in India vooral bezig zijn met innerlijke groei. Hier heb je keuzes in overvloed, terwijl je in India vaak verplicht wordt om minder milieuvriendelijke keuzes te maken. Kortom, het is leven versus overleven. Monniken ginds dromen soms over onze prachtige huizen en onze perfect uitgeruste ziekenhuizen. Dat is inderdaad luxe die ik nu meer waardeer, maar uiteindelijk ben ik er zeker van dat materiรซle zaken mij niet gelukkig zullen maken. Mijn uiteindelijke doel is om ยญgelukkig te worden zonder dat mโn geluk afhangt van iets.โ
Betekent dat dat jouw toekomst in India ligt?
โDat weet ik nog niet, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik mijn vergaarde kennis wil gebruiken om mensen hier te helpen. Maar zolang ik geen meester ben, blijf ik online les volgen, lezingen geven over de normen en de waarden van het boeddhisme en blijf ik trouw aan de vier geloften van het monnikenleven: niet stelen, niet doden, niet liegen, en niet slapen met een vrouw. Zo wil ik het nu. Hoe het binnen twintig jaar zal zijn, weet ik niet. Mocht ik nu de vrouw van mijn leven ontmoeten, dan is een kort telefoontje naar de abt voldoende om er een streep onder te zetten. Maar als ik mijn droom als monnik wil waarmaken, is een gezinsleven uitgesloten. Dat is niet erg. Zolang ik maar gelukkig ben en zo min mogelijk pijn veroorzaak in de breedst mogelijke zin.โ
BRON: https://www.hln.be/sint-laureins/interview-hoe-gaat-het-nog-met-monnik-giel-25-voor-even-terug-in-belgie-in-het-klooster-kijk-ik-ook-gewoon-netflix~a85d38bb/
Al was het voor hem en zijn moeder heel zwaar dat ze de beslissing namen om naar India te vertrekken. En zie nu hoe deze jonge man veranderd is en sterk in het leven staat. Zo zie je dan maar weer dat dromen en keuzes uit kunnen komen.
Heel veel respect voor deze jonge man.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Aum Shanti,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM PADME HUM MANI
Vind ik leuk:
Like Laden...