ORTHOREXIA

Weleens gehoord van orthorexia?

We hebben allemaal weleens gehoord van de eetstoornis anorexia, maar de laatste tijd wordt er steeds meer gesproken over orthorexia. Wat houdt deze term precies in?

Volgens het Voedingscentrum heeft iemand die aan orthorexia lijdt een ziekelijke fixatie op gezond eten. Orthorexia is niet officieel erkend als eetstoornis, maar veel mensen lijken er wel aan te lijden. Voor orthorexiapatiënten is alleen het allergezondste voedsel goed genoeg. De kwaliteit van hun leven hangt af van hoe gezond ze denken dat hun voeding is. Vaak gaat de fixatie op gezond eten gepaard met een obsessie voor sporten.

De bekendste Nederlander die open is geweest over haar orthorexia is Jet van Nieuwkerk, die tien jaar geleden vocht tegen de eetstoornis.

Het probleem met orthorexia is dat patiënten bepaalde voedingsmiddelen gaan mijden omdat ze denken dat deze ongezond zijn. Hierdoor kan er een gebrek aan essentiële voedingsstoffen zoals vetzuren, eiwitten, vitamines en mineralen ontstaan.

Orthorexia heeft net als andere eetstoornissen vooral een psychische oorzaak. Het is belangrijk om orthorexia op tijd te laten behandelen onder professionele begeleiding. De eerste stap op weg naar herstel is dan ook een bezoek aan de huisarts.

BRON: https://www.msn.com/nl-be/gezondheid/geestenlichaam/weleens-gehoord-van-orthorexia/ar-BBZcF37?li=BBDNPrw

In 2015 had ik er al iets over laten lezen. Eigenlijk hoort het niet tot een eetstoornis maar is dit het eigenlijk ook wel. Eigenlijk komt het erop neer. Dat mensen dit psychisch in gedachten gaan steken en zo doende lichamelijke problemen krijgen. Als men dan nog eens extreem gaat sporten. Doe je heel wat kwaad aan je lichaam. Het zijn mensen die alleen gezonde voeding willen eten. Maar mensen wat is gezonde voeding? Men moet gevarieerd eten. Deze mensen gaan dit vaak laten vlees, vis, graan, zuivel en vetten, terwijl steeds meer wordt gegeten van producten die ze gezond vinden, zoals (rauwe) groente en fruit. Als men gaat leven op rauwe groeten en fruit en misschien wat noten dan weet jezelf dat je bepaalde voedingsmiddelen te kort krijgt.
Hier kan je nog heel wat goede informatie er rond vinden: https://www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/orthorexia.aspx

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

 

ANOREXIA IS NIET ALLEEN MENTALE, MAAR OOK LICHAMELIJKE ZIEKTE

Onderzoek: Anorexia is niet alleen mentale, maar ook lichamelijke ziekte

De eetstoornis anorexia nervosa vindt haar oorsprong niet alleen in de geest, maar ook in het lichaam, concludeert een internationaal onderzoek. Dat kantelt het heersende beeld van de ziekte en biedt mogelijk nieuwe aanknopingspunten voor behandeling.

Voor de studie, die is gepubliceerd in Nature Genetics, werd het volledige DNA van 16.992 mensen met anorexia en 55.525 mensen die de ziekte niet hebben geanalyseerd.

De onderzoekers van King’s College in Londen en de universiteit van North Carolina in Chapel Hill in de VS ontdekten dat mensen die aan de ziekte lijden mutaties in hun DNA hebben die voor veranderingen in de spijsvertering zorgen, vooral met betrekking tot hun bloedsuikerniveaus en lichaamsvet.

Hoewel de precieze aard van die mutaties nog niet volledig is vastgesteld, denken de wetenschappers dat die ervoor zorgen dat anorexiapatiënten zichzelf makkelijker en langer kunnen uithongeren. Dat impliceert dat de ziekte een metabolisch-psychiatrische aandoening is.

Bij gewichtsverlies krijgen de meeste mensen signalen uit hun lichaam die de eetlust stimuleren. “Die zijn heel belangrijk bij het bepalen van de gewenste waarde van het gewicht”, zei onderzoeker Janet Treasure van King’s College tegen de BBC. “Het is mogelijk dat mensen met anorexia nervosa die gewicht verliezen niet zulke sterke impulsen hebben om terug te gaan naar die gewenste waarde.”

De onderzoekers denken dat hun ontdekking eindelijk meer licht laat schijnen op de vraag wat voor aandoening anorexia nervosa precies is. Mogelijk kan het feit dat de ziekte een mix van geestelijke en fysieke oorzaken heeft patiënten overhalen om zich te laten behandelen, omdat er nog steeds veel vooroordelen rond geestelijke gezondheid bestaan.

Anorexia leidt tot ernstig verstoord lichaamsbeeld

Anorexiapatiënten hebben vaak een ernstig verstoord beeld van hun eigen lichaam, waardoor ze zich zelfs dik kunnen voelen als ze aan gevaarlijk ondergewicht lijden. Dat kan leiden tot pogingen om zo veel mogelijk gewicht te verliezen. Op de lange termijn kan anorexia spieren, botten, het hart en de vruchtbaarheid aantasten. De ziekte is voor zeker 5 procent van de patiënten fataal, maar patiënten kunnen ook worden behandeld en ervan herstellen.

Naast mutaties in het DNA van proefpersonen die in verband kunnen worden gebracht met anorexia, vonden de onderzoekers ook mutaties bij mensen met andere psychiatrische aandoeningen, zoals dwangstoornissen, angststoornissen en schizofrenie.

BRON: https://www.nu.nl/wetenschap/5965816/onderzoek-anorexia-is-niet-alleen-mentale-maar-ook-lichamelijke-ziekte.html

De ziekte dat een stille doder is. Want spijtig genoeg zien ze zichzelf altijd anders en voelen dit ook zo. Zowel geestelijk als lichamelijk hebben ze hulp nodig. En moeten ze onder controle blijven. Want er moet maar iets zijn of gebeuren en ze gaan vaak terug naar hun probleem.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

ZORG VOOR ANOREXIAPATIËNTEN IN NEDERLAND SCHIET TEKORT

|

Experts: Zorg voor anorexiapatiënten in Nederland schiet tekort

Als de anorexiazorg in Nederland niet op korte termijn verbetert, ontstaan er meer levensbedreigende situaties. Dat meldt Trouw op basis van gesprekken met deskundigen.

De krant noemt als voorbeeld het verhaal van de dertienjarige Anne. Dat meisje ligt voor de tweede keer ondervoed in het ziekenhuis en staat al maanden op de wachtlijst voor behandeling van haar eetstoornis. De gemiddelde wachttijd is ongeveer veertien weken.

Elk jaar komen er ongeveer dertienhonderd nieuwe anorexiapatiënten bij. Peter Dijkshoorn, kinderpsychiater en voorzitter van stuurgroep ketenaanpak eetstoornissen (K-eet), weet niet of zij behandeld kunnen worden als zij in dezelfde situatie als die van Anne terechtkomen.

Volgens projectleider Monika Scholten van K-eet moet er eerder hulp aangeboden worden aan anorexiapatiënten. “Mensen met beginnende anorexia krijgen vaak te laat hulp, waardoor hun situatie verslechtert en er meer druk komt op de specialistische klinieken, waar nu lange wachtlijsten zijn”

Ministerie, stuurgroep en gemeenten zorgen voor meer bedden

Minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge laat in een reactie aan Trouw weten dat jongeren met anorexia inderdaad te lang op behandeling moeten wachten. Om op korte termijn problemen op te lossen, zorgen K-eet en het ministerie in samenwerking met gemeenten voor meer bedden in klinieken voor eetstoornissen.

BRON: https://www.nu.nl/gezondheid/5841333/experts-zorg-voor-anorexiapatienten-in-nederland-schiet-tekort.html

Ik denk zo en zo dat er meer aandacht moet gegeven worden aan gelijk welke eetstoornis. Dat deze mensen een goede begeleiding mogen krijgen en geholpen mogen worden. Want het is een psychische ziekte en men moet echt het nodige doen om deze mensen uit hun lijden te verlossen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

OVEREET JIJ JE OOK ALTIJD

Overeet jij je ook altijd? Dit is wat je eraan kan doen

Getty Images/iStockphoto

Iedereen knabbelt weleens op een heerlijk stukje chocolade, een paar chips of van een lekkere slagroomtaart. Daar is op zich niets mis mee. Maar weet jij van geen ophouden en schrok je meestal meteen een hele doos of reep naar binnen? Misschien moet je dan wel meer bitters op het menu zetten.

Overeten zorgt ervoor dat je spijsvertering minder vlot verloopt. En als je dag na dag loopt te snakken met ongezonde tussendoortjes die veel geraffineerde koolhydraten bevatten zoals granenrepen of koekjes, zelfs als het zogenaamd ‘gezonde’ koekjes zijn, zal je bloedsuiker onstabiel worden.

Als je last hebt van overeten, eetbuien, ‘geeuwhonger’ of een schommelende of te hoge bloedsuiker dan is een bittere smaak vaak de missing link. Uit recent wetenschappelijk onderzoek blijkt immers dat bitters via de bittere smaakreceptoren de entero-endocriene cellen prikkelen. Dat zijn cellen die zich in de wand van je maag-darmstelsel bevinden en hormonen afscheiden. Als je die cellen stimuleert (en dus bitters voor of tijdens je maaltijd gebruikt), worden bepaalde hormonen die je honger- en verzadigingsgevoel beïnvloeden, gereguleerd. Aan het einde van de rit zal je daardoor minder calorieën binnengekregen hebben. Je bent immers sneller verzadigd en eet dus minder. Een onderzoek uit Napels dat mensen in twee groepen verdeelde – de ene groep nam bitters, de andere niet – en voor een ‘zoveel je op kan’-buffet plaatste, bevestigde dat de groep die bitters had genomen zo’n dertig procent minder at dan de groep die geen bitters had genomen.

Alsof dat nog niet genoeg is, zal je lichaam door datzelfde proces ook nog eens makkelijker koolhydraten kunnen verwerken. Als je bitter proeft, verhindert dat immers dat je bloedsuiker na een maaltijd te sterk gaat pieken. Professor Cedrick Dotson deed uitvoerig onderzoek naar de bittere smaakreceptoren aan de universiteit van Florida en stelde vast dat mensen die regelmatig bitter proeven, een stabielere bloedsuiker hebben. Dat komt omdat bitters helpen om suikers uit het bloed te verwijderen en op te slaan in je lever en spieren. Je insulinegevoeligheid neemt door de bittere smaak toe, en dat is een goeie zaak. Het stimuleren van de bitterreceptoren zou volgens professor Dotson zelfs een mogelijke oplossing kunnen zijn voor het metaboolsyndroom, een stofwisselingsaandoening die gekenmerkt wordt door een verstoorde cholesterol- en bloedsuikerspiegel en overgewicht. En dat is niet niks, aangezien dat syndroom gemiddeld veertig procent van onze westerse bevolking treft en het risico op het krijgen van een hartaanval of beroerte met maar liefst een factor zestien doet stijgen. Momenteel onderzoekt Dotson of bitters een remedie zouden kunnen zijn tegen type 2 diabetes.

Het gebrek aan bitter is waarschijnlijk ook een belangrijke oorzaak van het feit dat zoveel mensen zich overeten aan en last hebben met het verwerken van koolhydraten. Wil je niet meer terechtkomen in de vicieuze cirkel en wil je de vermoeidheid die gepaard gaat met zo’n post-te-veel-koolhydratencoma vermijden? Dan kan een koffielepel bitters voor (en eventueel ook na) elke maaltijd je helpen.

Langzaamaan bittere groenten zoals andijvie, groenlof, radicchio en witloof, maar ook rucola, broccoli, boerenkool, spruitjes, artisjok en asperges en kruiden zoals kamille, lavendel, paardenbloem, salie, rozemarijn en verbena in je gerechten verwerken is dus de oplossing. Ook sinaasappelzeste bevat bitters.

BRON: https://www.hln.be/nina/fit-gezond/overeet-jij-je-ook-altijd-dit-is-wat-je-eraan-kan-doen~a1218c84/

Bitter bij een maaltijd of als tussendoortje is beter als zoet. En toch is het beste om een combinatie ervan te nemen zoet zout zuur. Zoals de ayurveda voorschrijft. Je lichaam kan uit drie types bestaan vata, pitta en kapha. Wil je niet overeten is het ook van belang om kleine hoeveelheden te nemen en deze te spreiden over heel de dag. Het belangrijkste is water, en als je dan ergens toch zin in hebt neem een glas water.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

EMOTIONELE EETBUIEN WEG ERMEE

Weg met stresskilo’s: dankzij dit driestappenplan perk je emotionele eetbuien in

thinkstock

38% van de volwassenen overeet zich wel eens als gevolg van stress, zo blijkt uit een Amerikaanse studie. Na een hectische dag snel een zak chips opentrekken of toch nog dat laatste blokje chocolade opeten: het is soms sterker dan jezelf. Met dit driestappenplan voorkom je emotionele eetbuien door stress.

Te veel eten door stress, het is een veelvoorkomend fenomeen waar ons lijf niet bepaald blij van wordt. Niet alleen zijn we geneigd om gedachteloos allerlei ongezonds naar binnen te spelen, onder invloed van het stresshormoon cortisol slaan we ook nog eens sneller vet op in ons lichaam. Argumenten genoeg dus om bij een volgend stressmomentje ongezond eten niet als uitlaatklep te gebruiken. Met dit driestappenplan komt dat goed.

1. Identificeer het probleem

“Mijn moeder zegt altijd: als honger niet het probleem is, is eten ook niet de oplossing”, legt Ashley Spencer uit aan Well and Good, die zelf ooit 10 kilogram bijkwam omdat ze worstelde met emotionele eetbuien. “Als ik gedachteloos dingen wil beginnen eten, denk ik even na waar ik eigenlijk mee in mijn hoofd zit. Wacht daar niet mee tot je helemaal over je toeren bent van de stress. Bewaak je grenzen, wees eerlijk tegenover jezelf en vraag op tijd hulp.”

2. Vul je (ijs)kast slim

Dat pak koeken gaat er meteen aan in een emotioneel moment. Maar als het er niet is, kan je het moeilijk opeten. “Als je toch gedachteloos gaat eten, kan je beter op een wortel kauwen of wat druiven eten,” tipt Spencer. Vul je ijskast met gezonde snacks zoals hardgekookte eitjes, Griekse yoghurt, wortels, kerstomaatjes enzovoort, en je bent veel meer geneigd om gezond te snacken. Bovendien werken snacks zoals koekjes of chips vaak verslavend waardoor je de hele zak wil opeten, waar dit bij vezelrijke groenten minder het geval is.

3. Zoek gezonde alternatieven

Maak voor jezelf een lijstje met dingen waarmee je je hoofd kan leegmaken tijdens een stressmomentje. Dat kan yoga zijn, gitaar spelen, gezond koken, een bad nemen, bellen met je beste vriendin enzovoort. Zelfs een paar minuten tijd besteden aan die activiteiten in plaats van te eten, zal je kalmeren en ervoor zorgen dat je trek in eten verdwijnt. “Ik heb al ontdekt dat op momenten waarbij ik zin krijg om emotioneel te eten, ik net zo goed een kop thee kan drinken. Ik word er ook ontspannen door en het negatieve gevoel ebt weg, zonder schuldgevoel achteraf.”

BRON: https://www.hln.be/nina/fit-gezond/weg-met-stresskilo-s-dankzij-dit-driestappenplan-perk-je-emotionele-eetbuien-in~a8532322/

Het is een psychisch probleem maar ook een eetstoornis. Mensen die in een moeilijke periode zitten of emotioneel zijn kunnen grijpen naar eten. En dan voornamelijk niet het gezondste en ook vaak snoep. Men helpt daar het probleem niet mee weg, je krijgt er maar problemen bij. Lichamelijk zal dat zichtbaar zijn.
Probeer over het probleem te praten zonder dan je gedachten naar eten gaat. Probeer op die momenten iets anders te gaan doen en je niet te laten verleiden door eten. Koop ook niet al teveel dat zo maar te grijpen is  in je kast. Neem het probleem aan zoek oplossingen of hulp. Dan ga je ook merken dat je niet naar eten gaat grijpen. De verslaving wat daar hoort het ook voor een stukje in thuis moet je gaan oplossen door eerst te proberen een alternatief te vinden om slechte voeding weg te laten en dan psychisch het probleem aan te pakken.
De verleiding is altijd groot omdat men het vaak in huis heeft liggen, of snel te halen is.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

KAUWDE EN SPUUGDE MIJN ETEN WEER UIT

‘Ik kauwde en spuugde mijn eten weer uit.’

De Amerikaanse Charlotte kampte al jaren met een slecht zelfbeeld. Tijdens extra stressvolle periode ontwikkelde ze een eetstoornis. Ze hongerde zichzelf uit, sportte heel veel en hield zich aan een strikt dieet. Toen ze op een dag toch verleid werd door een proeverij in de supermarkt, was dat het begin van een nieuwe kwellende eetgewoonte. Ze deelde haar verhaal met Women’s Health. “De eerste keer dat ik kauwde en uitspuugde, kon ik niet geloven dat ik er niet eerder aan had gedacht.”

“Mijn eetprobleem begon op mijn veertiende. Destijds getriggerd door de korte breuk tussen mijn ouders. Mijn anorexia-gewoontes doken weer op tijdens stressvolle momenten tijdens high school en universiteit. Toch was ik nooit officieel gediagnosticeerd met anorexia nervosa. Vooral omdat ik het erkennen van mijn problemen met voedsel en mijn lichaamsbeeld vermeed. Ik hield het geheim voor mijn familie, vrienden en mijn therapeut. Ik heb het zelfs nooit toegegeven aan mezelf tot een paar jaar geleden.”

Perfecte compromis

“Ik ontwikkelde een slopende eetgewoonte. Het wordt kauwen en spugen genoemd. Op een zaterdagavond in 2007 liep ik door de supermarkt toen ik zag dat een winkelmedewerker gratis stukjes krakeling uitdeelde. Op dat moment was ik een toegewijd sporter en een trouwe diëter. Normaal gesproken zou ik nooit in de buurt willen komen van één krakeling. Maar die ochtend was anders. Ik moest die krakelingen proeven. Zonder een sample te proberen stopte ik een verpakking in mijn winkelwandje. Ik liep naar huis met een plan. Ik zou mezelf in de badkamer opsluiten en genieten van deze ongeoorloofde snack. Alleen bij elk hapje zou ik het weer uitspugen in een servet voordat ik kon doorslikken. Het was het beste van twee werelden. Geen onthouding, geen gewichtstoename en niet hoeven kotsen. Een perfecte compromis.”

“De eerste keer dat ik kauwde en uitspuugde, kon ik niet geloven dat ik er niet eerder aan had gedacht. Ik had al jaren niks geproefd wat in de buurt kwam van brood en dit was haast een orgastisch gevoel. Voor de rest van mijn high school-tijd was kauwen en spugen mijn verslaving tijdens de stressvolle momenten. Ik dacht er continu aan. Tijdens de lessen. In de metro. Mijn go-to voedselkeuzes waren granolarepen, cornflakes en brood. Koolhydraten waren altijd het meest angstaanjagende geweest sinds ik anorexia ontwikkelde.”

“Kauwen en spugen deed ik bijna altijd met grote hoeveelheden eten. Het gebeurde altijd in het geheim. In de badkamer met een rol keukenpapier en een paar plastic zakken om het bewijs te verbergen. De enige keren dat ik het in het openbaar deed was met broodmandjes in een restaurant. Ik was best goed in het verbergen van het kauwen en spugen aan de tafel en soms spuugde ik een stukje uit in het toilet.”

Honderden dollars aan eten

“De enige zichtbare bewijzen van mijn eetstoornis waren de honderden, misschien wel duizenden, dollars die verdwenen omdat ik meer en meer eten kocht om op te kauwen en uit te spugen. Ook broden en verpakkingen ontbijtgranen verdwenen uit de keuken van mijn ouders.”

“Voor mij waren de enige bijwerkingen dat ik regelmatig gaatjes en acute kaakpijn had. Of het nu kwam door maagzuur, gewoon dat ik overmatig lang kauwde of door afgebleven porties suiker. Ik weet het niet, maar kauwen en spugen voelde zo net slecht voor mijn lichaam als voor mijn geest.”

Studentenleven

“Toen ik naar de universiteit ging, ging het wonder boven wonder beter. Door een drukker schema en gebrek aan privacy deed ik het maar een paar keer per week. Op stressvolle avonden na uren in de bibliotheek te hebben gespendeerd, kocht ik een paar chocoladerepen en een paar zakken krakelingen in de kelder van de slaapzaal. Daar was een badkamer die bijna nooit werd gebruikt, perfect voor mij. Deze incidenten gebeurden terwijl ik ook op een typisch studentendieet leefde van bier, pizza en vies kantine-eten. Ik werd steeds sceptischer over kauwen en spugen toen mijn broeken steeds krapper werden.”

“De twee jaar daarna deed ik het steeds minder vaak. In het tweede jaar van mijn studie kwam ik in een routine en raakte ik bevriend met mentoren en studiegenoten. Het gaf mijn leven meer waarde dan het herkauwen van eten. Ik deed het alleen nog maar op de meest stressvolle dagen, maar nooit op de compulsieve en verslavende manier die mij de eerste drie jaar zo gekweld had.”

Medicijnverslaafd

“Het schooljaar daarop stond een ander trauma centraal. Een verslaving aan ADHD-medicatie Adderall. Ik gebruikte het om beter onder druk te kunnen presteren tijdens mijn studie. Omdat een verminderde eetlust een bijwerking is van Adderall, werd het kauwen en spugen nog meer naar de achtergrond gedrukt. De eetgewoonte stopte zonder dat ik erover na hoefde te denken.”

“Aan het einde van het schooljaar stopte ik met het gebruiken van Adderall. Vanaf dat moment heb ik niet meer gekauwd en gespuugd. Ik heb er wel over nagedacht, maar de afstand die ik nu heb van de eetgewoonte, geeft me de ruimte om mezelf eraan te herinneren hoe vreselijk het was. Wat betreft de anorexia: ik heb het eindelijk opgebiecht aan mijn familie, vrienden en therapeut. In de therapiesessies ben ik opener geworden over de worstelingen met mijn lichaamsbeeld, waardoor ik bij de oorzaak van mijn eetproblemen kan komen.”

Nog steeds een zwakke plek

“Sinds 2015 krijg ik de juiste medicatie voor mijn angststoornis. Ik heb nu ook nieuwe manieren ontkend om liever voor mezelf te zijn. Zoals hobby’s als yoga, meditatie en poëzie schrijven. Mijn obsessie met dun zijn en extreem beperkend eten zijn weggeëbd. Toch is het dik voelen en geen controle voelen nog mijn zwakke plek. Als ik me in een moeilijk situatie bevind, of het nu ruzie met een vriend of werkstress is, is onzekerheid over mijn lichaam het eerste waar ik aan denk. Gelukkig reageren mijn eetgewoontes daar niet meer op. Op het eerste gezicht heb ik een best normaal, gezond-maar-niet-te-gezond, dieet.”

Worstel jij ook met compulsieve eetgewoontes? Neem een kijkje op Stichting Jij voor hulp.

BRON: http://www.ze.nl/artikel/243681-charlotte-ik-kauwde-en-spuugde-mijn-eten-weer-uit

Bij gelijk welke eetstoornis gaat men zichzelf ziek maken. Het komt vaak door problemen of trauma’s die niet verwerkt zijn of worden. Men gaat het niet altijd laten opvallen en als het opvalt dan is het vaak al ver gezet. Het is dan ook iets wat je heel je leven bij je draagt. Want men moet dagelijks er tegen vechten en zeker moet er altijd hulp zijn waar je van weet dat ze naar je luisteren. Onder eetstoornissen valt ook verslaving of emo eten. Dat is ook vaak te zien bij mensen die zich alleen voelen of die even niet weten wat te doen op een avond of door bepaalde emoties.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

TO THE BONE

Waarom ‘To the bone’, de nieuwe Netflix-film over anorexia, zo omstreden is

‘To the bone’ zorgde bij het publiceren van de trailer al voor controversie. Wordt anorexia in de serie verheerlijkt, is het een waarschuwing voor de dodelijke ziekte of slechts amusement?

Anorexiapatiënt in beeld
To the bone draait om de twintigjarige Ellen die gegrepen is door de ziekte anorexia; ze doet er alles aan om zoveel mogelijk gewicht te verliezen en belandt uiteindelijk in een kliniek. In de serie wordt de strijd met de ziekte, het emotionele lijden van familie en vrienden en het herstel op een impactvolle manier in beeld gebracht.

Makers zelf slachtoffer
Lily Collins speelt de twintigjarige zieke Ellen. Speciaal voor haar rol is Collins gaan afvallen. Dit terwijl ze in het verleden, net als de schrijver en regisseur van de serie Marti Noxon, vroeger zelf aan de ziekte leed. Deze actie wordt online veel bestempeld als ‘risicovol’ en soms zelfs als ‘onverantwoord’.

Slechte invloed
Online is er nu al veel te doen om de serie. Het zou jonge meiden juist kunnen inspireren om op een ongezonde manier gewicht te verliezen. Je ziet in de film bijvoorbeeld hoe Collins allerlei verschillende trucs toepast om maaltijden over te slaan of extra gewicht te verliezen. Ze doet zo veel sit-ups dat het vel rondom haar ruggengraat blauw wordt, telt elke calorie die ze tot zich neemt en rent obsessief trappen op en af om extra energie te verbranden. “Voor veel kijkers lijkt het karakter van Collins gedramatiseerd”, vertelt een anorexiapatiënt op de nieuwssite van Dazed “maar voor mij is het vooral een extra herinnering aan de werkelijkheid. En niet alleen voor mij: de actrice wordt op Twitter al gezien als een ware pro-anorexiaheld. Ze is jong, blank en knap.”

Waarschuwing
Toch ziet niet iedereen dit zo. Het kan ook juist zorgen voor een schrikbeeld, in plaats van verheerlijking. Ook kan de film volgens sommigen bijdragen aan het bespreken van de ziekte. Of bij het herkennen van bepaalde symptomen bij mensen in hun omgeving. Dat kan in het voordeel werken van iemand die aan anorexia lijdt: hoe eerder je erbij bent, hoe beter de ziekte is te behandelen.

Eerste recensies
De film staat sinds vandaag online en naast de kijkers die zich online over de serie uitlaten, hebben ook experts er iets op aan te merken. Zo vindt Dasha Nicholls, psychiater gespecialiseerd in eetstoornissen, dat de film riskant is voor beide groepen mensen: personen die nog geen eetstoornis hebben ontwikkeld en die er al aan lijden. Spoiler alert: “Mijn angst komt vooral voort uit het mooie eind van de film. Anorexia lijkt nu op een verrijkende ervaring in het leven. Ik vind dat het onze taak is om jonge en kwetsbare mensen hiertegen te beschermen.”

BRON: http://www.lindanieuws.nl/nieuws/film/waarom-to-the-bone-de-nieuwe-netflix-film-over-anorexia-zo-omstreden-is/

Zoiets heeft twee kanten. Het kan iemand toe aanzetten of het kan iemand de ogen openen. Maar men weet nooit wat het doet bij iemand. Het kent een oorzaak spijtig genoeg, en de persoon die eraan lijd zal niet snel toegeven dat het een ziekte is. Maar spijtig genoeg gaan ze voor heel hun leven een lijdensweg aan. Net zoals familie en vrienden.
Bij sommige gaat het op een moment toch de goede richting uit en kunnen ze terug het nodige verwezenlijken in de samenleven.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

HARD GEVOCHTEN MAAR ANOREXIA HEEFT GEWONNEN

“Ik heb hard gevochten, maar anorexia heeft gewonnen”: ziekenhuis vergeet ouders te waarschuwen voor risico op zelfdoding

© Facebook, JustGiving.

“Ik zou zo graag opgroeien en een leven uitbouwen, maar ik heb er geen.” Dat schreef de 15-jarige anorexiapatiënte Pippa McManus in een van de afscheidsbrieven die ze opstelde vlak voor ze uit het leven stapte in december 2015. Vijf dagen eerder had ze het psychiatrisch ziekenhuis mogen verlaten. Maar dat had haar ouders niet verteld dat er een risico was dat ze zichzelf iets zou aandoen. En voor die gebrekkige zorgverlening is de instelling nu op de vingers getikt.

Pippa uit Stockport in de buurt van het Britse Manchester woog nog maar 25 kilogram toen ze in september 2014 opgenomen werd in The Priory. Ze worstelde toen al bijna twee jaar met een eetstoornis, depressie en zelfverminking. En het was een van de ergste gevallen die ze daar al hadden gezien. In december 2015 mocht ze naar huis, maar vijf dagen later zou ze uit het leven stappen.

© JustGiving.

Ze schreef eerst nog verscheidene afscheidsbrieven aan familieleden en vrienden. In een ervan klonk het: “Ik kan niet nog meer tegen anorexia vechten dan ik al heb gedaan. Ik heb écht hard geprobeerd, maar het is sterker dan ik.”

Onderzoek
Er werd een onderzoek ingesteld naar haar dood en een jury verklaarde nu dat die wel degelijk te wijten was aan zelfmoord. Maar ze had ook forse kritiek op het ziekenhuis, dat het meisje en haar ouders niet de nodige zorg en steun gegeven had. Zo had het niet voldoende gecommuniceerd dat er een risico was op zelfdoding, “iets wat mee aan de oorzaak lag van haar overlijden”. (lees hieronder verder)

© Facebook.

De moeder van Pippa omschreef de ziekte van haar dochter als “een nachtmerrie”. “Er is veel sneller een goede behandeling nodig”, verklaarde Marie McManus emotioneel. “Als die voor handen was geweest voor onze mooie dochter, dan zou ze vandaag waarschijnlijk nog geleefd hebben. Iedereen heeft ons gezin in de steek gelaten, van het begin tot het einde.”

Pippa en haar mama Marie. © JustGiving.

De vader van Pippa vertelde dat het gezin nochtans blij was dat het meisje naar huis mocht. “Maar meteen kreeg ze het weer moeilijk met haar ziekte en was ze voor geen rede vatbaar meer”, vertelt hij. “Ze wilde dat alles goed zou komen, maar de anorexia trok haar omlaag.”

Verontschuldigd
Het ziekenhuis heeft zich intussen verontschuldigd. “Onze gedachten zijn bij de familie van Pip”, aldus directrice Paula Stanford. “We gaan de bevindingen van de jury grondig bestuderen.”

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/3148438/2017/05/03/Ik-heb-hard-gevochten-maar-anorexia-heeft-gewonnen-ziekenhuis-vergeet-ouders-te-waarschuwen-voor-risico-op-zelfdoding.dhtml

Spijtig genoeg wint niet iedereen de strijd tegen deze psychische ziekte. Anorexia speelt niet alleen op het lichaam en het gewicht maar ook psychisch moet men sterk staan.  Ook is het van belang om altijd onder controle te staan. Want vaak gaat het even terug mis als er iets gebeurd. Ook is het altijd zo hoe de omgeving op hen reageert. Want ook dit kan heel hard zijn voor de persoon.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

ZE WERD BEROEMD DANKZIJ BOEKEN OVER GEZONDE VOEDING, MAAR NIEMAND ZAG WAT ER ECHT AAN DE HAND WAS

Foto: Instagram Jessica Sepel

De Australische Jessica Sepel (27) is een gevierd auteur van dieetboeken en voedingsspecialist, maar ze geeft toe dat er jarenlang een flinke schaduwzijde was aan haar succes. Zo kampte ze naar eigen zeggen al die tijd met orthorexia, een obsessie voor gezonde voeding. Nu heeft ze opnieuw van eten leren genieten en wil ze anderen die met dezelfde problematiek geconfronteerd worden advies geven.

Al op haar veertiende raakte de Australische Jessica Sepel in de ban van gezonde voeding. “Diëten gaf me een gevoel van controle. Ik was in een constant gevecht met mijn lichaam verwikkeld en voelde me enkel goed als ik vermagerde. Ik wou enkel ‘schone’ voeding eten en ontwikkelde uiteindelijk een vorm van orthorexia”, vertel ze aan de Daily Mail.

Die orthorexia werd iets waar ze tot in haar twintiger jaren mee kampte en dat ze pas onlangs en twee succesboeken over diëten later kon afzweren. In plaats van een emotionele eter werd ze naar eigen zeggen een flexibele eter en dat dankzij de techniek van mindfull diëten.

Zuivere huid

“Het kostte mij twee jaar om wat liever voor mezelf te worden en bepaalde voedselgroepen die ik had geschrapt terug toe te laten. De nummers op de weegschaal hadden altijd mijn eigenwaarde bepaald, maar toen ik mindfull begon te eten werd mijn huid zuiverder, mijn haar dikker, begon ik beter te slapen en was mijn gewicht beter in balans. Je kan zoveel groenten eten als je wilt, maar als je je angstig voelt, zul je er nooit op je best uitzien”, luidt haar conclusie.

Mindfull eten

En wat houdt dat mindfull eten dan in? Volgens Sepel leg je om te beginnen beter je smartphone aan de kant als je aan het eten bent. “Maak dat er geen afleiding is. Soms at ik ontbijt en zat ik ondertussen op mijn gsm te tokkelen, en tien minuten later was ik al vergeten dat ik had gegeten.” Ze raadt daarnaast ook aan om aan jezelf de belofte te maken dat je nooit meer zult diëten. Ten derde geeft ze nog mee dat het belangrijk is om drie tot vijf keer diep in en uit te ademen voor je begint te eten, om jezelf alvast kalm te maken.

Vandaag voelt ze zich dan ook stukken beter in haar vel. “Ik probeer 80 procent van de tijd gezond te eten en tijdens die andere 20 procent leg ik mezelf in de watten. Ik heb geleerd dat genieten van eten net deel uitmaakt van gezond eten.”

BRON: http://www.gva.be/cnt/dmf20170213_02727773/ze-werd-beroemd-dankzij-boeken-over-gezonde-voeding-maar-niemand-zag-wat-er-echt-aan-de-hand-was

Gezonde voeding kan een obsessie worden. Dan pas wordt het ook lichamelijk gevaarlijk. Daar zijn nog geen boeken over geschreven of wordt niet naar voren gebracht. Er zijn heel wat mensen die van ’s morgens tot ’s avonds bezig zijn met hun voeding. Die zelfs het gezin erin betrekken. Dan ben je niet goed bezig. 
Hier is er dan ook meer over te lezen; https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthorexia_nervosa
Spijtig genoeg durven heel wat gezondheidsfreaks dit niet toe te geven dat het voor hen een obsessie is om gezond te leven. Maar het prijskaartje op latere leeftijd kan duur zijn. Het is altijd van belang om toch met een gezond verstand te werk te gaan. En bepaalde producten heb je nu eenmaal nodig die moeilijk te vervangen zijn door weet ik wat allemaal. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

 

AUM MANI PADME HUM

EETSTOORNIS OP LATERE LEEFTIJD

Julie (48) kreeg een eetstoornis op latere leeftijd: “Ik dacht dat anorexia iets voor jonge meisjes was”

  © thinkstock.

Eetstoornissen zoals anorexia of boulimia komen meestal voor bij jonge meisjes, maar dat wil niet zeggen dat je er later niet mee te kampen kan krijgen. Een Britse enquête bij 5.000 vrouwen wijst uit dat het ook dames rond hun 40ste of 50ste overkomt. De 48-jarige Julie getuigt daarover: “Anorexia gaat niet over er willen uitzien als een model. Het gaat over hoe je je voelt.”

We proberen te begrijpen waarom veel vrouwen geen hulp zoeken

Hoofdonderzoeker Dr. Nadia Micali

De Britse studie die verscheen in BMC Medicine peilde bij 5.000 vrouwen rond 40 à 50 jaar oud naar hun ervaring met eetstoornissen. Drie procent van de ondervraagden gaf aan met een eetstoornis te kampen, nu of in het verleden. Een deel daarvan gaf aan dat ze het in hun tienerjaren kregen, maar andere vrouwen ervaarden het voor het eerst op middelbare leeftijd. “Veel vrouwen die deelnamen aan de studie verklaarden dat het de eerste keer was dat ze over hun eetprobleem praatten,” vertelt hoofdonderzoeker Dr. Nadia Micali. “We proberen te begrijpen waarom veel vrouwen geen hulp zoeken.”

Stigma door stereotype
Tom Quinn van Beat, een Britse organisatie die rond eetstoornissen werkt, wijt dit aan het sociale stigma dat rust op dit soort stoornis bij vrouwen van middelbare leeftijd. “Het stereotype van iemand met een eetstoornis is een jonge vrouw,” legt hij uit. “Wanneer zo’n stereotypen ontstaan, ontstaat er meteen ook een stigma, waardoor mensen die buiten die categorie vallen minder snel hulp gaan zoeken. Erg gevaarlijk, als je weet dat de kans op herstel bij een eetstoornis sterk toeneemt als je er snel bij om te behandelen.”

Ik was ongelukkig op het werk en had een laag zelfbeeld. Ik dacht dat ik gewoon mijn eetlust verloren had.

Anorexiapatiënte Julie (48)

“Voor jonge mensen”
De Britse Julie Spinks (48) kreeg voor het eerst te maken met anorexia toen ze 44 was. “Ik was ongelukkig op het werk en had een laag zelfbeeld,” vertelt ze aan de BBC. “Eerst dacht ik dat ik gewoon mijn eetlust verloren had. Ik voelde me depressief, alsof ik het niet waard was om te bestaan of eten te krijgen. Ik wilde gewoon verdwijnen.” Ze begon steeds meer te sporten en minder te eten, maar besefte nog steeds niet dat ze met een eetstoornis kampte. “Ik dacht dat anorexia iets was dat bij jonge mensen voorkwam. Het kwam niet in mij op dat ik het zou hebben.”

Eten blijft een strijd
Julie ging in therapie, kreeg antidepressiva voorgeschreven en werd zelfs een tijdje in het ziekenhuis opgenomen omdat haar gewicht gevaarlijk laag werd. Nu heeft ze terug een gezond gewicht en gaat het goed met haar. “Ik voel me veel beter, maar het blijft wel altijd in mijn achterhoofd zitten. Ik heb goede en slechte dagen en eten blijft altijd een strijd. Nu besef ik ook dat anorexia niet betekent dat je eruit wil zien als een model. Het gaat niet over je uiterlijk, het gaat over hoe je je voelt.”

Vragen over een eetstoornis? Op deze website vind je veel informatie en tips om hulp te zoeken.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/33/Fit-Gezond/article/detail/3057621/2017/01/18/Julie-48-kreeg-een-eetstoornis-op-latere-leeftijd-Ik-dacht-dat-anorexia-iets-voor-jonge-meisjes-was.dhtml

Er gebeurd iets en je kan het niet goed verwerken dan gaan sommige mensen zich storten op hun eetpatroon. Ze gaan niet meer eten of juist heel veel. Spijtig genoeg kom je op een termijn in zo een cirkel terecht dat je eigen lichaam aan het doden bent. Een eetstoornis is niet leeftijdsgebonden, het heeft vaak te maken met psychische problemen.
Spijtig genoeg de mensen die aan een eetstoornis leiden gaan dit in het begin niet toegeven of kunnen laten zien. Maar na termijn kunnen ze niet anders dan het toe te geven, en dat men dan ook een zware weg moet afleggen om het stabiel te houden. Want het is dagelijks een gevecht dat ze moeten leven. En zeker als er plotseling iets gebeurd dat ze niet kunnen plaatsen of verwerken.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM