PARTNERGEWELD KOMT MEER VOOR DAN MEN DENKT

Waarom blijven vrouwen bij man die hen mishandelt? “Je valt in een patroon waar je nog moeilijk uitgeraakt”

In 2021 werden meer dan 38.000 aangiftes gedaan vanwege partnergeweld, fysiek, seksueel, psychisch of economisch. Dat zijn er meer dan 100 per dag. “Slechts één op vijf slachtoffers stapt naar de politie en dit bijna altijd na vijf of meer feiten”, vertelt criminologe Anne Groenen, die sinds 2006 onderzoek voert naar het fenomeen. Waarom blijven vrouwen bij een man die hen uitscheldt, vernedert of zelfs in elkaar slaat? En zien we dit ook bij mannen?

Waarom blijf je bij een partner die je mishandelt? We vroegen het aan Anne Groenen, doctor in de Criminologische Wetenschappen aan de UCLL (University Colleges Leuven-Limburg) die sinds 2006 onderzoek voert naar intrafamiliaal geweld. Ze schreef samen met ervaringsdeskundige Triene-Mie Le Compte het boek ‘Als liefde overleven wordt – De vele gezichten van partnergeweld’, waarin ze de eerste tekenen van misbruik, de manipulatieve strategieën van de dader en de langdurige gevolgen aankaarten.
Volgens Groenen is er niet één specifieke reden waarom slachtoffers samenblijven met hun partner. “Het is meestal een combinatie van factoren”, vertelt ze. “Vaak zien slachtoffers hun partner nog graag. Ze willen dat het geweld stopt, maar niet dat de relatie eindigt. Als je samen kinderen hebt, of financieel afhankelijk bent van je partner, zijn dat extra redenen om bij elkaar te blijven.”
Slachtoffers van partnergeweld vallen volgens Groenen ook regelmatig in een patroon. “Het loopt vaak in golven: van een incident naar een goede periode, dan weer een incident, weer een verzoening. Op een gegeven moment raak je er nog moeilijk uit”, stelt ze. “Een aantal slachtoffers leidt na langdurig geweld ook aan een posttraumatische stress-stoornis en vindt de moed en kracht niet om stappen te ondernemen. Als een slachtoffer een signaal uitzendt voor hulp, is het dus belangrijk om dit te zien en hulp te bieden, maar op tempo van wat haalbaar is.”

Schaamte

Ook het taboe dat rond huiselijk geweld heerst, maakt het moeilijk om de stap te zetten naar een ander leven. “Slachtoffers geven vaak aan dat ze niet over het onderwerp willen praten uit angst, schuld en schaamte”, aldus Groenen. “Daarom doen velen van hen ook geen aangifte. Uit onderzoek weten we dat slechts één op vijf naar de politie stapt en dat dit bijna altijd na een reeks van vijf of meer feiten is van een of meerdere vormen van geweld. En dat is volgens grootschalige studies bij de bevolking nog steeds slechts het topje van de ijsberg.”
80 procent van die aangiftes komt van vrouwen, maar volgens Groenen is dat verschil in de realiteit veel kleiner. “Verschillende bevolkingsonderzoeken tonen aan dat ook heel wat mannen te maken krijgen met huishoudelijk geweld”, klinkt het. “Een belangrijk verschil is dat mannen niet snel zeggen dat ze slachtoffer zijn van partnergeweld, maar het eerder gaan toewijzen op ‘relatieproblemen’. Als we dan bevragen wat die problemen juist zijn, dan zijn dat uiteindelijk dezelfde gedragingen die vrouwen wél expliciet als geweld benoemen. Een gendersensitieve aanpak is daarom ook belangrijk, niet alleen hoe je als hulpverlener omgaat met het slachtoffer, maar ook hoe we kijken naar de verwachtingen die vrouwen of mannen hebben over relaties, over de rol van beiden en over hoe ze geleerd hebben om met conflicten om te gaan.”

Concrete bewijzen

Als een slachtoffer toch de stap durft zetten om aangifte te doen, is het nog maar de vraag of hier ook gevolg aan wordt gegeven. “Een vaag verhaal is niet genoeg, er zijn concrete bewijzen nodig”, zegt Groenen. “Vooral wanneer het gaat om psychisch geweld is het niet eenvoudig om die aan te leveren. Dan is het belangrijk om bij een verhoor echt voldoende door te vragen, zodat de magistraat een goed oordeel kan vellen.”
Groenen geeft ten slotte nog aan dat je als slachtoffer ook andere zaken kan ondernemen om uit de situatie te geraken, als een aangifte een te grote stap is. “Je kan steeds 1712 contacteren, de hulplijn voor geweld, misbruik en kindermishandeling. Verder zien we ook steeds meer lotgenotengroepen, via de Family Justice Centra of vzw Zijn bijvoorbeeld. Daar kunnen slachtoffers vaak een eerste drempel overwinnen om later verdere stappen te zetten.”

BRON: https://www.hln.be/lanaken/waarom-blijven-vrouwen-bij-man-die-hen-mishandelt-je-valt-in-een-patroon-waar-je-nog-moeilijk-uitgeraakt~a88c13af/

Een belangrijk punt in dit is angst. Vaak wordt het slachtoffer zo gemanipuleerd dat het angst heeft om zelfs aangifte te doen erover te praten of weg te gaan. Ook geloven ze vaak in sprookjes. Schat het zal niet meer gebeuren ja ik ben verkeerd sorry. Zijn woorden die in zo een relatie vaak gebruikt worden. Mishandeling en verkrachting komt nog maar al te vaak voor in relaties. Het vaakst is de vrouw het slachtoffer. Maar het is ook bekend dat het anders is en de man het slachtoffer is van mishandeling in allerlei vormen. Vaak ziet men dat deze slachtoffers geen liefde hebben gekend in het jeugdjaren en zelfs daar gedomineerd werden. Wanneer ze dan toch een stap durven zetten om weg te gaan. Hoor je vaak dat ze iets missen. En gaan ze vaak terug of opzoek naar dezelfde situatie.
Als men slachtoffer is kan men altijd anoniem praten met 1712. Ze zullen naar je luisteren en soms handvaten geven om iets te ondernemen. Maar alles hangt af van jezelf.
De belangrijkste stap die men moet durven nemen is het aan een vertrouwenspersoon te melden.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Aum Shanti,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM PADME HUM MANI

KAPPERS KUNNEN EEN OPLEIDING OVER PARTNERGEWELD

Kappersfederatie wil 20.000 kappers opleiden over partnergeweld

Febelhair, de sectororganisatie voor Belgische kappers, gaat 20.000 kappers opleiden om hulp te bieden bij partnergeweld, in samenwerking met hulplijn 1712 en het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW). Dit jaar registreerde 1712 al 2.000 oproepen over partnergeweld.

Via een opleidingsvideo worden de kappers aangespoord om signalen van partnergeweld bij klanten te herkennen, hen een luisterend oor te bieden en hen door te verwijzen naar professionele hulp. “Kappers hebben een unieke rol in het herkennen en bespreekbaar maken van partnergeweld. Vaak hebben ze een vertrouwensrelatie met hun cliënten en horen ze erg persoonlijke verhalen”, aldus Charles-Antoine Huybrechts van Febelhair. 
Het CAW en hulplijn 1712 werken aan de video mee, net als seksuologe en goodwillambassadeur Goedele Liekens. “De aanpak van partnergeweld is een verantwoordelijkheid van ons allemaal, waarbij ook kappers het verschil kunnen maken. We verwachten uiteraard niet dat kappers zich opstellen als hulpverleners, maar wel dat ze hun bezorgdheid tonen, luisteren zonder te oordelen en professionele hulp aanmoedigen”, onderstreept Wim Van de Voorde, coördinator van 1712.
De afgelopen vier weken steeg het aantal oproepen over partnergeweld naar 1712 met bijna 150 procent in vergelijking met de maand ervoor. Dit jaar ontving de hulplijn al 2.000 oproepen over partnergeweld, waarvan het grootste deel over emotioneel geweld. Volgens Van de Voorde is het stijgend aantal oproepen vooral te wijten aan verschillende campagnes en communicatie-initiatieven.

Beke: “Waardevol initiatief

Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke noemt het initiatief van 1712 en Febelhair “bijzonder waardevol”. De CD&V-minister kondigt ook een verdere versterking van de hulplijn aan. “Ik heb al een eerdere versterking toegekend aan 1712 om onder meer tegemoet te komen aan de verhoogde caseload. Het is goed dat mensen hun weg vinden richting 1712 zodat hopelijk tijdig actie kan ondernomen worden. Daarom zullen we de extra versterking van de 1712-werking verlengen met 3 jaar tot 30 november 2024. We voorzien hiervoor meer dan 550.000 euro”, aldus Beke. 

BRON: https://www.hln.be/binnenland/kappersfederatie-wil-20-000-kappers-opleiden-over-partnergeweld~a518ed04/

Een kapper wordt vaak gezien als een vertrouwenspersoon. Waar al snel iets meer tegen gezegd wordt. Ook kan een kapper veel zien en aanvoelen van de persoon die in de stoel zit. Vind het zelf dan ook niet slecht dat dit op punt gezet wordt. Natuurlijk moet men dan nog de durf hebben om instanties te contacteren.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

VROUWEN DIE OPEN PRATEN OVER SLACHTOFFER ZIJN VAN GEWELD

“Je weet niet hoe graag ik je gezicht tegen de muur wil slaan, zei hij”: 3 vrouwen over hoe ze het slachtoffer werden van geweld

Geweld tegen vrouwen blijft een groot probleem. Zowat elke vrouw kreeg in haar leven al eens te maken met straatintimidatie, sommigen zelfs met zinloos geweld, en een veel te grote groep voelt zich onveilig in haar eigen thuis. Omdat het vandaag, op 25 november, de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen is, doen VR1 (22), VR2 (25) en VR3 (40) hun verhaal. “Hij wilde minstens drie keer per dag vrijen. Ook al had ik geen zin of stond ik vaginaal te droog, een ‘neen’ accepteerde hij niet.”

VR1 WERD EMOTIONEEL EN SEKSUEEL MISBRUIKT DOOR HAAR EX

Ze neemt ons mee naar vier jaar geleden. Ze zat nog niet zo lang in een relatie, toen het misliep. “Ooit, lang geleden, heb ik eens een nachtje beleefd met mijn beste vriend. In eerste instantie hebben we dat geheim gehouden. Pas vanaf ik samen was met mijn ex, wilde ik dat niet langer verzwijgen. De ex is toen helemaal geflipt. Voor het minste of geringste begon hij me verbaal te kleineren. Had hij een slechte dag? Dan was ik een ‘achterlijk rund zonder normen en waarden’. Ik dacht: laat hem maar razen. Ik moet tonen dat ik er voor hem ben, als partner, en dan zal het wel beteren.” 

Hij manipuleer­de me met perfect gekozen woorden. Zoals: ‘Hebt ge weer op iemand anders gezeten?’

“Niet dus. Zijn uitspraken werden erger. Hij verbood me om nog af te spreken met vrienden, want die zagen hoe hard ik leed onder die relatie en gaven me het advies om bij hem weg te gaan. Na enkele weken misbruikte hij me ook seksueel. Hij wilde minstens drie keer per dag vrijen. Ook al had ik geen zin of stond ik vaginaal te droog, een ‘neen’ accepteerde hij niet. Dan manipuleerde hij me met perfect gekozen woorden. Zoals: ‘Hebt ge weer op iemand anders gezeten?’. Het was zo vermoeiend om te discussiëren met een persoon die duizendmaal sterker is in zijn woordkeuze dan ik. Dus op den duur dacht ik: foert, liever even korte pijn. Dan ben ik af van het gezaag.” 

Gekookte-kikkersyndroom

“Achteraf gezien was dat een pure aanval op mijn mentaal welzijn. Ik was mezelf helemaal kwijt, overleefde op automatische piloot. Mijn zelfvertrouwen was tot een laag dieptepunt gezakt. Nu weet ik dat te benoemen: ik was slachtoffer van het gekookte-kikkersyndroom. Dat is gebaseerd op een metafoor: als je een kikker in een pot met water langzaam begint op te warmen, dan past de kikker zijn lichaamstemperatuur aan tot hij stilletjes sterft. Op een gelijkaardige manier bleef ik op mijn tanden bijten voor mijn ex. Ik liet alles toe, waardoor ik in een vicieuze cirkel belandde die me mentaal en psychisch uitputte. Ik was volledig op.” 
“Na een jaar deed ik een poging om de relatie te beëindigen. Hij viel toen op z’n knieën en beloofde een betere partner te zijn. Maar daarna verergerde de situatie opnieuw. Ik zei dan maar dat ik weer contact wou met mijn voormalige beste vriend, omdat ik hoopte dat hij dan zelf een streep zou trekken onder onze relatie. En zo geschiedde. Ik heb toen letterlijk een vreugdedansje gemaakt.” 

Alle erge dingen die gebeurd zijn, bleven zich afspelen in mijn hoofd. Zonder enige trigger zag ik plots zijn hoofd voor mijn ogen flitsen.

“Daarna dacht ik: ik kan hem wel vergeten. Maar het zat te diep. Het trauma was te groot. Alle erge dingen die gebeurd zijn, bleven zich afspelen in mijn hoofd. Zonder enige trigger zag ik plots zijn hoofd voor mijn ogen flitsen. Dat gebeurde dagelijks, vaker zelfs, en was zo griezelig. Ongeveer een jaar geleden heb ik mijn huidige vriend ingelicht en hij kon zijn oren niet geloven. Hij was de eerste die tegen me zei dat het gedrag van mijn ex niet oké was en dat ik hulp moest zoeken.”
“Praten met een psycholoog heeft me enorm geholpen. Ze liet me inzien dat ik niet in fout was, en dat gaf een rustgevend gevoel. Ik ben zelfs naar de politie gestapt. Een klacht neerleggen durf ik niet, want voor een proces ben ik mentaal nog niet sterk genoeg. Maar door een melding in te dienen, staat zijn naam in het systeem. Als er ooit nog een vrouw opdaagt met hetzelfde verhaal, kunnen ze hem snel herkennen.”
“Momenteel heeft hij een nieuw lief, iemand die nog een pak jonger is dan ik. Ik weet honderd procent zeker dat zij nu hetzelfde lot ondergaat, en dat valt me zwaar. De psychologe en politie hebben me op het hart gedrukt dat ik niks kan doen aan hun relatie. Als ik zou dwarsliggen, zou ik gewoon overkomen als de crazy ex. Stiekem hoop ik dat het meisje deze getuigenis leest en beseft dat ze niet alleen is. Meer zelfs: dat alle vrouwen in gelijkaardige situaties zich hierin herkennen en zich ook geholpen voelen.”

VR2 WERD HET SLACHTOFFER VAN ZINLOOS GEWELD OP STRAAT

Het was een mooie zomerse zondag, 2021. Ann was net gaan lunchen en wandelde daarna naar huis, in de Anneessenswijk in Brussel. “Ik word wel vaker geconfronteerd met straatintimidatie, maar de laatste weken van augustus had ik er erg veel last van”, vertelt ze. “Die bewuste zondag was het weer van dat. Toen ik een terras passeerde, begonnen vijf of zes mannen – ik weet niet meer precies met hoeveel ze waren – te catcallen. Ze gaven schunnige opmerkingen in het Frans en bekeken me met zo’n typische blik … Alsof ik een wandelend pak friet was.” 

Fuck you

“Ik had het helemaal gehad. Hun gedrag was niet oké en ik wou hen daarop wijzen. Dus ja, ik maakte me kwaad en begon in het Engels te reageren. ‘Shut up’ en ‘leave me alone’, zei ik. Dat schoot bij die bende in het verkeerde keelgat. Twee kerels stonden recht en begonnen me uit te schelden voor hoer. Toen ze ‘fuck you’ riepen, stak ik mijn middelvinger op. Daarna ging het van kwaad naar erger. Ze begonnen nog harder te roepen, waardoor ik verder ben gewandeld, in de straat waar ik woonde.” 
“Meteen merkte ik dat een van die mannen me achtervolgde. Dat maakte mij bang, want ik voelde: dit kan weleens uit de hand lopen. Dus begon ik sneller en sneller te wandelen. Hij had me bijna ingehaald, toen ik hem hoorde sussen: ‘het is oké, het is oké’. Ik kreeg de indruk dat hij zich wou excuseren voor zijn gedrag, draaide me om, maar kreeg een harde klap in mijn gezicht. Zo hard, dat ik vlak op de grond viel.” 

Ik zat op de grond, te wenen, kreeg niks meer gezegd. Terwijl ik normaal een heel assertief persoon ben.

“Op dat moment was ik volledig in shock. Ik zat op de grond, te wenen, kreeg niks meer gezegd. Terwijl ik normaal een heel assertief persoon ben. Gelukkig kwam een andere man me tegemoet gelopen. Hij had alles gezien en meteen de politie gebeld. Mijn huisgenoot wandelde heel toevallig net de deur uit en kwam af, en een studente had vanuit haar kot opgemerkt dat er iets aan de hand was, en zette zich ook bij ons.”
“Diezelfde studente haalde haar smartphone boven om een foto te maken van de kerel die me had geslagen, als bewijs voor de politie. Dat is gelukt, maar hij werd zeer agressief. Hij klopte het meisje neer, trok aan haar haren en begon haar te stampen. Mijn huisgenoot en de omstaander zijn tussenbeide gekomen, maar die arme studente was er dan nog veel erger aan toe dan ik. 
“Niet veel later passeerde de stadswacht. Hun reactie: ‘Tja, wat had je nu verwacht, als vrouw in deze buurt?’ (sarcastisch lachje) Ja, echt. We hebben nog een beschrijving van de dader gegeven en ze zijn weggewandeld.” 

Aangifte

Pas een halfuur later arriveerde de politie. “Te laat, maar ze waren wel vriendelijk. Ze zeiden de juiste dingen. Dat het absoluut niet mijn schuld was, dat zo’n agressief gedrag niet getolereerd kan worden. Ze verwezen me ook door naar slachtofferhulp bij CAW, vertelden dat ik naar een dokter kon gaan voor een medisch attest en legden uit dat ik een aantal opties had: ofwel deed ik meteen een aangifte, ofwel later. Aangezien ik zo van de kaart was, wou ik eerst op mijn positieven komen. Die aangifte moest achteraf dan maar volgen, dacht ik. Nu heb ik daar spijt van. Als ik sneller was geweest, hadden ze de dader misschien al te pakken. Ik wil voorkomen dat iemand anders hetzelfde meemaakt als ik. 
“Ik heb dezelfde route naar huis niet meer durven nemen. Wie weet was de dader iemand uit de wijk, die ik nog zou kunnen tegenkomen, of erger: die me zou opwachten. Een week later ben ik verhuisd. Dat was al langer gepland, een geluk bij een ongeluk. Intussen ben ik nog een paar catcallers tegenkomen. Vroeger zei ik daar bijna altijd iets op, nu durf ik dat niet meer en kijk ik meestal weg. Dat is zo jammer, want zo’n gedrag mogen we niet tolereren.”

VR3 GING WEG BIJ HAAR MAN TOEN HIJ HAAR FYSIEK AANVIEL

Vr3 en haar ex waren zeven jaar samen en hebben een dochtertje. “In het begin was er zeker liefde. Hij komt over als een sympathieke, joviale man en daarom ben ik ook op hem gevallen. Maar hij heeft een andere kant die hij amper aan iemand laat zien.”
“Al snel ontdekte ik dat hij een kort lontje had. Hij begon op alles commentaar te geven: het eten was nooit goed, het huis was altijd te vuil. Elke discussie ontaarde in een stevige ruzie, waarbij hij verbaal heel grof uit de hoek kon komen. ‘Ben je dom?’ ‘Kan jij niet nadenken?’ Of: ‘Jij hoort niet goed zeker, ben jij doof?’ Telkens als hij over de rooie ging, kwam hij voor mij staan en begon hij  te roepen. Ik ben een vrouw van een meter zestig, en hij is veel groter. Ik kan je vertellen: dan voelde ik me héél klein.” 

Hij gooide een hamer naar mijn hoofd, die me op een haartje heeft gemist. En weet je wat zijn moeder zei? ‘Ach, je weet hoe hij is.’

“Na elke ruzie hoorde ik dezelfde excuses. ‘Je weet hoe ik ben. Je moet me niet pushen. Als jij meer je best doet, word ik niet zo kwaad.’ Met andere woorden: hij legde de schuld bij mij. Tijdens de verbouwingen van ons huis waren zijn ouders komen helpen, en werd hij door een klein dispuut opnieuw furieus. Hij gooide zelfs een hamer naar mijn hoofd, die me op een haartje heeft gemist. En weet je wat zijn moeder zei? Krak hetzelfde. ‘Ach, je weet hoe hij is.’ Omdat de schuld altijd in mijn schoenen geschoven werd, begon ik dat te geloven.”
“Zijn uitspattingen escaleerden. Wat begon met tieren en slaande deuren, eindigde in mijn kleren en spullen die uitgestrooid werden in de tuin. Stoelen die stuk werden geslagen. Gaten in de muren omdat hij met iets had gegooid. Een keer had ik er genoeg van. Ik nam mijn dochtertje in mijn armen, de pampertas om de schouder, en ik wou een paar uur het huis uit om hem te laten afkoelen. Da’s de eerste keer dat hij me fysiek heeft aangepakt. Achteraf stonden er blauwe plekken en striemen op mijn lijf, omdat hij zo hard had gesleurd aan de pamperzak.” 
“Dat was voor mij de druppel. Achteraf hebben we erover gepraat. Hij was zichtbaar geschrokken van mijn blauwe plekken en voor het eerst ooit heeft hij zich verontschuldigd. Ik wilde dat hij hulp zocht, naar een professional ging om zijn agressieprobleem aan te pakken, en stelde zelfs voor om samen naar een relatietherapeut te gaan. Maar na enkele maanden had hij nog geen actie ondernomen en was het voor mij genoeg geweest. Mijn dochter mocht niet opgroeien in een huishouden waar ze zag dat een vader uitvloeg en zijn vrouw aanviel.”

Ongeloof

“Toen ik aankondigde dat ik een punt achter onze relatie wou zetten, geloofde hij me niet. Pas toen ik afspraken had gemaakt bij een bemiddelaar en notaris, besefte hij dat het menens was. Hij is daar, op die kantoren, ook een paar keer ontploft. Een avond kwam hij thuis en begon hij te dreigen: ‘Je weet niet hoe graag ik je gezicht tegen de muur wil slaan. Wat ga je doen, hè? Als ik je klop? Als ik je in de zetel shot?’”
“De volgende ochtend ging hij verder en heeft hij me effectief een klap gegeven in mijn gezicht. Ik weet nog dat we dan neus aan neus stonden, en dat hij me probeerde uit te dagen. ‘Kom, sla me dan terug. Ik weet dat je het wil’, siste hij. Maar ik wou me niet tot hetzelfde niveau verlagen. Daarna duwde hij me in de zetel, met zijn knie in mijn maag, en met zijn hand kneep hij mijn keel dicht. Toen hij me losliet, ben ik in paniek weggelopen. Met mijn gsm in de hand sloot ik me op in de wasplaats en belde ik de politie.” 
“Die stonden heel snel voor de deur, met vier man. De agenten hebben mijn ex aangemaand om een avondje ergens anders te gaan slapen, maar verder hebben ze niks gezegd. Behalve: ‘Bel ons meteen als er weer iets voorvalt’.”

Ik wil de band met zijn dochter niet ruïneren. Zij ziet hem graag, hij gedraagt zich lief tegen haar. Wie ben ik om dat af te pakken?

“Nu zijn we al vijf jaar officieel uit elkaar. Door ons dochtertje hebben we nog contact. Dat gaat met ups en downs. Soms is hij poeslief, de andere keer begint hij te schelden omdat ik ons meisje vijf minuten te laat bij hem afzet. Dat is frustrerend, maar verder kan ik niet veel doen. Ik kan moeilijk elke keer de politie bellen om een verklaring af te leggen. En ik wil de band met zijn dochter niet ruïneren. Zij ziet hem graag, hij gedraagt zich lief tegen haar. Wie ben ik om dat af te pakken? Maar ik blijf ondertussen wel balanceren op een fijn koord. Gelukkig krijg ik veel steun van mijn ouders.” 
“Misschien herkent iemand zich in wat ik vertel. In geweldadige relaties verleggen mensen – niet alleen vrouwen, ook mannen – vaak hun grenzen. Ze blijven incasseren omdat ze denken: ik had dat niet mogen zeggen. Of ik kan dat nog beter doen. Maar ik heb geleerd dat je als slachtoffer niks fout doet. Jou treft écht geen schuld. Hopelijk beseffen mensen dat en vinden ze de moed om uit zo’n relatie te stappen.”

1712

In 1993 riepen de Verenigde Naties 25 november uit tot ‘Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen’. Deze datum werd gekozen als herdenking van de moord op drie politieke activisten uit de Dominicaanse Republiek in 1960.
De omvang van geweld op vrouwen is groter dan de meeste mensen denken. In België maakte één op de zeven vrouwen het afgelopen jaar partnergeweld mee en 16 procent van de vrouwen onderging een verkrachting. Maar vanwege het taboe, stigma en verschillende andere barrières zetten de meeste slachtoffers van geweld, misbruik of kindermishandeling nooit de stap naar professionele hulpverlening. De vijf Vlaamse provinciehoofdsteden – Antwerpen, Gent, Brugge, Hasselt en Leuven – lanceren daarom een campagne. Ze projecteren boodschappen en verspreiden een sensibiliserende video om slachtoffers en omstaanders aan te moedigen om hulplijn 1712 te contacteren.
De hulplijn is gratis en anoniem. 1712 kun je elke werkdag telefonisch, via e-mail of chat bereiken. Meer info op 1712.be. 

BRON: https://www.hln.be/psycho/je-weet-niet-hoe-graag-ik-je-gezicht-tegen-de-muur-wil-slaan-zei-hij-3-vrouwen-over-hoe-ze-het-slachtoffer-werden-van-geweld~ae4a592f/

Zo en zo nee is nee. Ik wil het hier niet hebben wat vrouwen soms kunnen tegenkomen op straat. Maar specifiek wat er in een relatie kan gebeuren. Velen vergeten dat daar ook vaak en spijtig genoeg geweld voorkomt. Geweld in de vorm van psychisch geweld maar ook van lichamelijk geweld tot zelfs verkrachting. Het slachtoffer denkt vaak nee dat is niet zo en durft ook vaak geen aangifte te doen tegen hun eigen partner. Ook is in een relatie nee nee. En als het toch afgenomen wordt is het een teken van geweld en macht. Velen durven er ook niet over te praten. Net zoals het kan voorkomen door een gezinslid omdat het slachtoffer gemanipuleerd wordt. Ze gaan je echt niet geloven hoor. Als je het zegt tegen iemand doe ik je pijn. En dan komen angsten opsteken. In een relatie gaat het vaak van kwaad naar erger. Het begint met iets stoms dat tegen je gezegd wordt en het mond uit tot verkrachting. Als men vaak samen te zien is zal men er ook niets van merken. Maar eens thuis dan slaan de stoppen door. Mocht men zoiets aanvoelen wees niet bang om 1712 te contacteren. We mogen niet vergeten dat ook soms kinderen hierbij betrokken zijn.

NEE IS NEE DAAR MOET IEDEREEN RESPECT VOOR HEBBEN.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

REGERING OPENT ZEVEN

Regering opent zeven nieuwe zorgcentra voor slachtoffers seksueel geweld

De federale regering opent volgend jaar drie nieuwe zorgcentra voor Seksueel Geweld, waar slachtoffers op om het even welk moment terecht kunnen. In 2022 komen er daar nog eens vier bij. Dat maakt staatssecretaris voor Gelijke Kansen Sarah Schlitz (Ecolo) bekend. 

Sinds 2017 bestaan er drie zorgcentra al in Gent, Brussel en Luik. Maar de bevoegde staatssecretaris opent er nu nog eens drie: in het Universitair Ziekenhuis van Leuven, in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen en in het Universitair Ziekenhuis van Charleroi. In 2022 komen daar nog eens vier zorgcentra bij, waardoor er in ons land tien zorgcentra zullen zijn. Volgens staatssecretaris Schlitz werpen die centra hun vruchten af. “Het is bewezen dat slachtoffers die deze allesomvattende zorg krijgen na seksueel geweld een grotere kans hebben op herstel, sneller herstellen en ook minder kans hebben om opnieuw slachtoffer te worden. Dankzij het werk van de zorgcentra dienen de slachtoffers ook vaker een klacht in over seksueel geweld.”
De gemiddelde leeftijd van de slachtoffers die er voor hulp aankloppen is 25 jaar, 91% van de slachtoffers zijn vrouwen. “Tussen maart 2019 en februari 2020 meldden zich maandelijks gemiddeld 98 slachtoffers bij de centra. Tijdens de eerste lockdown is dit aantal gedaald naar gemiddeld 59 slachtoffers, vermoedelijk door de veiligheidsmaatregelen tegen corona. Daarom druk ik slachtoffers van seksueel geweld op het hart om altijd hulp te blijven zoeken. De centra zijn 24/7 open en je moet niet eerst een klacht hebben ingediend”, aldus Schlitz. 

BRON: https://www.hln.be/binnenland/regering-opent-zeven-nieuwe-zorgcentra-voor-slachtoffers-seksueel-geweld~ac1726a5/

Spijtig genoeg komt het nog maar al te vaak voor. Slachtoffer van partner geweld. Hier spreekt men dat 91% vrouwen zijn. De overige zijn mannen maar spijtig genoeg durven deze het niet naar buiten te brengen. Ze worden vaak ook niet geloofd. En daarom houden ze het voor zichzelf en gaan ze vaak over tot zelfmoord op een moment. Dat komt minder vaak voor bij vrouwen. Alhoewel ze ook veel te lang in deze situatie blijven zitten door angsten. Maar eens ze de stap nemen worden ze opgevangen en krijgen ze hulp. En dan is het nog te hopen dan ze het los kunnen laten. Want wat ik wel tegenkom is dat ze op een moment terug gaan zoeken naar een dominant iemand.
Spijtig genoeg door heel het probleem corona komt het meer voor. Omdat veel gezinnen thuis zitten en op elkaar lip zitten. Waar wrijving door kan ontstaan en zo geweld gebruikt wordt.
We mogen ook niet vergeten dat psychisch geweld ook vaak voorkomt. Het slachtoffer pakken op gevoel. Dat ook zo zijn wonde achterlaat. En dat vaak niet zichtbaar is naar de buitenwereld.
Hier valt ook verkrachting onder in een relatie. Als het niet met toestemming is wordt het aanzien als verkrachting in een relatie. Dat vaak vergeten wordt.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

GASLIGHTING KOMT VAKER VOOR DAN MEN DENKT

Gaslighting: wat doe je als je partner je constant subtiel manipuleert? “Uitspraken als ‘jij bent gek’ of ‘jij bent overgevoelig’ zijn typisch”

Hij verdraait de waarheid dat je aan jezelf begint te twijfelen. Gaslighting is dé manipulatietechniek in narcistische relaties, maar zo subtiel dat je het vaak niet door hebt. “Keer op keer weerlegt een gaslighter jouw realiteit en gevoelens”, zegt psychotherapeut Karen Bolders. Nathalie (37) kan ervan meespreken, zij leefde twintig jaar samen met zo’n manipulator. Hij kon zo op haar inpraten tot ze geloofde dat alles haar schuld was. “Steven is charmant, ziet er super uit en draait iedereen rond zijn vinger. Velen trappen zo in zijn verhaaltjes.” Hoe herken je gaslighting en wat kan je zelf doen? 
Nog nooit van ‘gaslighting’ gehoord? Psychologen gebruikten de term voor het eerst in de jaren zestig. Het fenomeen dankt zijn naam aan de psychologische thriller ‘Gaslight’, uit 1944, waarin een man zijn vrouw probeert te doen geloven dat ze gek is. Hij dimt de gaslampen in huis en houdt vol dat het licht normaal is, zodat de vrouw aan zichzelf begint te twijfelen.

Wat is gaslighting?

‘’Gaslighting is een vorm van manipulatie, typisch voor relaties met een narcist”, zegt Karen Bolders, psychotherapeut bij praktijk ‘Terug in je kracht’ en expert in destructieve relaties. “Een gaslighter wil controle en voelt zich sterker naarmate de ander zwakker wordt.” Dat doet hij door dingen die gebeurd zijn, glashard te ontkennen. Keer op keer weerlegt een gaslighter jouw realiteit en gevoelens. Hij is rotsvast overtuigd van zijn eigen realiteit – waar hij uiteraard goed uitkomt – en probeert die aan jou op te dringen. Uitspraken als ‘jij bent gek’ of ‘jij bent overgevoelig’ zijn typisch. Een gaslighter legt de schuld altijd bij de ander, subtiel of heel direct. Slachtoffers beginnen op den duur aan zichzelf te twijfelen, waardoor ze steeds minder grenzen stellen. Daardoor kunnen gaslighters hun misbruik doorzetten.”

Een relatie met narcistisch misbruik kent vaak ook mooie momenten. Dat wowgevoel maakt het extra verwarrend en moeilijk om weg te gaan

Psychotherapeut Karen Bolders

“Slachtoffers zien vaak niet wat er aan de hand is en zoeken de schuld bij zichzelf. Gaslighten ondermijnt je zelfvertrouwen. Sterke vrouwen (of mannen) veranderen in onzekere, afhankelijke wezens. Maar een relatie met narcistisch misbruik kent vaak ook mooie momenten. Ik hoor dikwijls: ‘Als het goed gaat, is het fantastisch.’ Hij geeft je dan het gevoel dat hij je op een voetstuk plaatst en doet zich voor als je soulmate. Dat wowgevoel maakt het extra verwarrend en moeilijk om weg te gaan. Slachtoffers van gaslighten zijn vaak mensen die zichzelf snel wegcijferen voor anderen en heel empathisch zijn.”

Het leven met een narcist

Leven met een gaslighter is moeilijk. “Een narcist kan je niet veranderen”, weet Karen Bolders. “Een groot stuk ervan zit in de opvoeding, maar ook trauma’s kunnen een rol spelen. Hoe dan ook: gaslighters zoeken het probleem niet bij zichzelf en zonder zelfinzicht heeft therapie geen zin. Samenleven met een narcist kan alleen als jij je blijft aanpassen. Sommigen kiezen op een bepaald moment toch voor zichzelf. Anderen vinden niet de kracht om weg te gaan.” 
“Uit zo’n relatie stappen vraagt veel moed. Gaslighters halen vaak ook je sociale netwerk onderuit. Als de narcist de enige in je leven is, is het veel moeilijker om jezelf ervan los te maken. Een goed vangnet is ontzettend belangrijk. Ook therapie kan helpen om weer te ontdekken wie je bent en waar je grenzen liggen. Informeer jezelf en praat met anderen om inzicht te krijgen in wat de ander met je doet en waar jouw (onterechte) schuldgevoel ­vandaan komt.”

Hoe herken je een gaslighter?

Karen Bolders: “Bij een uitgesproken narcist als Trump is het overduidelijk, maar verborgen narcisten zijn moeilijker te herkennen. Ze gaan subtieler te werk. De buitenwereld ziet hen als charismatisch. Gaslighters hebben vaak een grote aantrekkingskracht. Precies dat maakt het zo moeilijk voor slachtoffers. Hun verhalen stroken niet met het beeld dat anderen van hun partner hebben en ze worden niet geloofd. Daarom is het belangrijk dat het fenomeen beter bekend raakt.”

3 belangrijke alarmsignalen:
• Je partner wil heel snel gaan
• Anderen waarschuwen je
• Je partner overschrijdt grenzen

Nathalie (37) leefde twintig jaar samen met een manipulator: “Hij speelde met mijn hoofd”

“Twintig jaar lang heb ik Steven op een piëdestal geplaatst. Een deel van hem is fantastisch, maar hij heeft ook een heel donkere kant. Die kwam al snel naar boven. De eerste weken van onze relatie droeg hij me op handen. Hij was de meest geweldige man op deze planeet. Maar bij een banale ruzie gooide hij vlak naast mijn hoofd een vaas stuk. Iedere vrouw zou compleet in shock zijn, maar op de een of andere manier slaagde hij erin om zichzelf in de slachtofferrol te duwen en mij sorry te doen zeggen.” 

Ik was zwanger toen ik ontdekte dat hij me bedroog. Hij had amper een halfuur nodig om me terug in zijn web te halen. ‘Maar schat, jij was altijd misselijk en kon me geen aandacht geven’

Nathalie

“Een tijd later draaide hij tijdens een discussie mijn arm om, tot die letterlijk brak. Ik had hem zover gedreven … Twintig jaar lang heb ik gezwegen en gedacht dat het mijn schuld was. Tot mijn psychologe me vertelde dat het nooit je eigen schuld is wanneer iemand je arm breekt. Net zoals het ook nooit jouw schuld is dat je man een affaire heeft. Ik was net zwanger toen ik ontdekte dat hij me bedroog. Even ben ik naar mijn moeder gegaan, maar hij had amper een halfuur nodig om me terug in zijn web te halen. ‘Maar, schat, jij was altijd misselijk en kon me geen aandacht geven … Ik dacht alleen aan jou.’ Ik raakte ervan overtuigd dat het eigenlijk wel lief was. Hij probeerde me te ontzien en ik gaf hem niet wat hij verdiende. Kan je dat geloven?”
“Leven met Steven was zoals uit een vliegtuig springen. Ik had totaal geen grip op de situatie en werd overspoeld door tegenstrijdige informatie. Ik kan honderden voorbeelden geven van zijn manipulatie. Vaak was het subtiel. Vroeg ik hem om pannenkoeken te bakken en verbrandde hij zich aan de pan, dan draaide hij het zo dat ik me excuseerde. Ik had tenslotte om pannenkoeken gevraagd. Om dan achteraf in het bijzijn van anderen te zeggen: ‘Maar, Nath, daar kan jij toch niks aan doen.’ Had ik hem dan toch verkeerd begrepen? Hij speelde met mijn hoofd.” 

Hij herinnerde me er regelmatig aan dat hij alles betaalde en heel hard werkte. Meer en meer kwam ik in een onderdanige positie terecht

Nathalie

“Op den duur twijfelde ik aan mezelf, dus ben ik de dingen beginnen op te schrijven. Maar ook dat wimpelde hij weg. ‘Maar, Nath, waarom zou ik zoiets zeggen? Je bent de graafste vrouw ter wereld’ of ‘Nath, je bent een beetje gek. De mensen beginnen trouwens stilaan ook te zeggen dat je wat doordraait’. Hij deed me twijfelen aan mijn eigen verstand.”
“Tegelijkertijd was er ook zijn fantastische kant. Slechte periodes wisselden af met periodes waarin hij me ophemelde en me zelfs deed geloven dat de agressie niet bestond. Ik wilde heel graag thuisblijven voor de kinderen. Dankzij hem lukte dat. Hij vond het geweldig dat ik het huishouden zo op orde had, dat hij thuis écht man kon zijn. Dat jarenvijftigplaatje beviel hem enorm. Anderzijds herinnerde hij me er wel regelmatig aan dat hij alles betaalde en heel hard werkte. Meer en meer kwam ik in een onderdanige positie terecht. Wilde ik eens uitgaan met vriendinnen, dan klonk het: ‘Wil je bij me weg?’ Zo ben ik heel erg geïsoleerd geraakt. Zelfs het contact met mijn moeder verwaterde. Zij had al langer in de gaten dat er iets niet klopte. Maar Steven deed me geloven dat het probleem bij haar lag. Ik heb haar uiteindelijk een hele tijd niet gezien.”

Twintig jaar lang heb ik iedereen ervan overtuigd dat we het perfecte huwelijk hadden. Dat maakt het voor de buitenwereld nu moeilijk om mijn verhaal te geloven

Nathalie

“Het was een goede vriendin die me voorzichtig de ogen geopend heeft. Ze vond dat Steven vaak vreemd reageerde. Ze maakte zich zorgen over mijn gedrag: hoe ik alles liet vallen als hij me belde. Hoe ik alleen maar over hem sprak. Eind mei heb ik eindelijk de stap gezet. Toen hij mijn keel dichtkneep en ik de blik in mijn dochters ogen zag, besefte ik dat we weg moesten. Ik ben aangifte gaan doen met de woorden: ‘Hij is echt een goede man hoor …’ Het heeft lang geduurd voor ik zag dat ik niet de schuldige was. Steven is uiterst charmant, ziet er super uit en draait iedereen rond zijn vinger. Velen trappen zo in zijn verhaaltjes.”
“Twintig jaar lang heb ik mezelf én anderen ervan overtuigd dat we het perfecte huwelijk hadden. Blijkbaar is dat typisch. Een vrouw die alleen maar over haar man praat, daar zit vaak iets achter. Maar het maakt ook dat het voor de buitenwereld moeilijk is om mijn verhaal nu te geloven. Gelukkig hebben sommigen het wél gezien en ben ik niet alleen. Eigenlijk zou ik alle contact met hem moeten verbreken, maar dat kan ik nog niet. De liefde blijft. Ik ben nog steeds verslaafd aan zijn aandacht. … Ik hunker naar zijn bevestiging. Eigenlijk ben ik zelf ziek. Gaslighting is een complete mindfuck. Nochtans was ik vroeger echt een sterke vrouw. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik kom er wel. Stap voor stap.”

BRON: https://www.hln.be/nina/seks-relaties/gaslighting-wat-doe-je-als-je-partner-je-constant-subtiel-manipuleert-uitspraken-als-jij-bent-gek-of-jij-bent-overgevoelig-zijn-typisch~adf9d4c6/

Dit komt niet alleen voor bij een narcistische persoonlijkheid. bepaalde mensen gebruiken dit ook. Zeker bij een ruzie. Maar ook als in een discussie wordt dit gedaan.
Wat is nu GASLIGHTING is een vorm van psychologische manipulatie waarbij de pleger erop uit is zijn slachtoffer (tegenstander) mentaal te ontredderd. Dit probeert de pleger te bewerkstelligen door bij het slachtoffer twijfel te zaaien aan het eigen gezonde verstand.
Op zo een moment begint de ander te twijfelen aan zichzelf. En zal zo meegaan in wat de ander zegt. Neem even een relatie conflict. Al snel wordt dan gezegd: ach man je bent gek. Dan begin je te twijfelen aan jezelf. Al heb je de meeste en goede argumenten niets zal deze uit zijn doen halen om jouw te doen twijfelen. Ze pakken de persoon ook meestal op gevoelige punten. Dat psychisch zwaar kan zijn. We mogen ook niet vergeten het zijn niet alleen vrouwen die hiervan slachtoffer kunnen zijn ook mannen. Bepaalde vrouwen willen boven de partner staan en gaan deze psychisch manipuleren.
Wat ook voorkomt in dit is op seksueel gebied. Waar maar al te vaak geen aandacht aan gegeven wordt. Zelfs in een goede standvastige relatie kan dit voorkomen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

HUISELIJK GEWELD NEEMT TOE

Verplichte coronamaatregelen eisen tol binnen gezinnen: huiselijk geweld neemt toe

We zitten al drie weken verplicht ‘in ons kot’. Experts waarschuwden al bij de start van de lockdown voor een toename van huiselijk geweld, en die vrees lijkt nu ook uit te komen. Bij 1712, de hulplijn voor slachtoffers van geweld, zien ze het aantal meldingen sinds vorige week fors toenemen. “De komende dagen en weken verwachten we nog een verdere stijging”, zegt coördinator Wim Van de Voorde. “We gaan onze openingsuren en capaciteit uitbreiden en lanceren een nieuwe campagne.”

In een videoboodschap wijst VN-secretaris António Guterres vandaag op de forse toename van huiselijk geweld tijdens de coronacrisis. “Ons huis is de plaats waar we het veiligst zijn voor het coronavirus, maar voor veel vrouwen en meisjes is de dreiging daar ook het grootst. De voorbije weken hebben we een gruwelijke, wereldwijde golf van huiselijk geweld gezien.” Zaterdag maakte ook de topman van de Wereldgezondheidsorganisatie Tedros Adhanom Ghebreyesus zich al zorgen over de wereldwijde toename van huiselijk geweld tijdens de coronacrisis.

Ook in ons land beginnen de verplichte coronamaatregelen hun tol te eisen binnen gezinnen. Bij 1712, de hulplijn voor slachtoffers, daders en omstaanders van geweld, zagen ze het aantal meldingen vorige week gevoelig stijgen. “De eerste twee weken van de lockdown was dat nog niet het geval”, zegt coördinator Wim Van de Voorde. “Stilte voor de storm, blijkt nu. Want sinds vorige week zagen we wél een forse stijging. We kregen meldingen van mensen die vertellen dat hun partner normaal vaak op café gaat, maar door de coronacrisis nu thuis naar de fles grijpt, waardoor het daar escaleert. Of telefoontjes van buren, die huiselijke conflicten melden. En ook bij AWEL, de jongeren- en kindertelefoon, komen meer meldingen binnen over spanningen en conflicten thuis.”

Gevaarlijke cocktail

Die toename was ook verwacht. “De lockdown zorgt voor heel wat risicofactoren”, zegt Van de Voorde. “Mensen zitten thuis voortdurend op elkaars lip en zien hun sociaal netwerk bijna volledig wegvallen. Daarnaast is er een toename van angst en stress en zien heel wat mensen hoe een deel van hun inkomen wegvalt door de crisis. Dat is een gevaarlijke cocktail.”

Exacte cijfers van het aantal oproepen bij 1712 zijn er voorlopig nog niet, die analyse moet nog gebeuren. “Maar ook de komende dagen en weken verwachten we nog een toename van het aantal meldingen. Daarom lanceren we deze week een nieuwe campagne, waarin we mensen tips zullen geven hoe ze thuis om kunnen gaan met conflicten. We hopen hen er zo ook toe te bewegen sneller de stap te zetten naar hulp. Want we merken dat de coronacrisis vaak tot de foute veronderstelling leidt dat er helemaal geen hulpverlening bereikbaar is vanwege de coronamaatregelen. Die is er wel, en die wordt zelfs uitgebreid. Bij 1712 gaan we nog extra mensen inzetten en zullen de ‘openingsuren’ van onze chatbox meer dan verdriedubbelen. Die is nu geopend tussen 17 en 19 uur ’s avonds, vanaf woensdag zal dat van 13 tot 20 uur zijn. Want in het buitenland zien we een scherpe stijging van de online oproepen. Logisch, want door het feit dat partners verplicht samen thuis zitten, is het minder vanzelfsprekend om telefonisch om hulp te vragen.”

Wie slachtoffer, dader of getuige is van geweld, kan contact opnemen met 1712 of via de website 1712.be

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/verplichte-coronamaatregelen-eisen-tol-binnen-gezinnen-huiselijk-geweld-neemt-toe~abf8d16b/

Enkele dagen liet ik nog lezen dat er weinig hulp gezocht werd. Maar nu is het anders.
Wie zichzelf niet meer in de hand heeft gaat het afreageren op een ander. Heel spijtig. Wat dat zijn de mensen die met zichzelf niet meer kunnen leven en die anderen zowel psychisch als lichamelijk pijn gaan doen. En dat is wat er nu tussen de muren aan het gebeuren is. Mensen kunnen zich moeilijk aanpassen en worden ze dan uit in normale comfortzone getrokken worden ze op een moment de duivel. Dat gaan ze dan nog eens richten op de personen die het dichts bij hen staan. Nu de meeste slachtoffers zijn hier vrouwelijk, al mogen we ook de mannen niet vergeten die er slachtoffer van worden. Ook mogen we hier de kinderen niet vergeten die hier ook slachtoffer van kunnen worden. Mensen moeten veel leren nu en dat is voor velen heel zwaar. Mensen die weten zullen ook van kleine dingen kunnen genieten, zoals thuis zitten. Het proces van leren is in eerste instantie je comfortzone uitkomen. En daar heb ik ook al meermaals iets over geschreven. Als je nu zegt tegen jezelf ik kan het niet, dan ben je verkeerd bezig en zal je ook nog zware lessen te leren hebben. Als je die dan nog eens leert op pijn van een ander ga je op een moment zwaar in de problemen komen.
Slachtoffers die hulp nodig hebben aarzel niet om te bellen of contact op te nemen met 1712. Ze zijn er om te luisteren maar ook om een helpende hand te geven.
Het nadeel is nu juist contact te zoeken als men tussen de muren zit. Maar wees verstandig en je zal ze bereiken.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

GEEN GROTE STIJGING IN OPROEPEN HULPLIJNEN

Hulplijn 1712 merkt geen grote stijging in aantal oproepen: “We maken ons zorgen”

1712

Bij 1712, de hulplijn voor slachtoffers van geweld, merken ze de laatste dagen en weken geen opvallende stijging van het aantal oproepen. Reden tot bezorgdheid, zegt coördinator Wim Van de Voorde, want dat er door de coronamaatregelen een toename van intrafamiliaal geweld is omdat gezinnen veel vaker samen thuis zitten, “is een certitude”. “Het kan erop wijzen dat slachtoffers in gezinnen met structureel geweld geen mogelijkheid zien om ons te bereiken”, klinkt het.

‘Blijf in uw kot’, dat is hét devies van de overheid om de verdere verspreiding van het coronavirus in te dijken. Veel gezinnen zitten daarom al een tijdje veel vaker bij elkaar in huis dan normaal het geval zou zijn: de lessen op school zijn opgeschort, veel ouders werken thuis en buitengaan mag enkel voor essentiële verplaatsingen of voor wat beweging.

Hulplijn 1712 verwacht daardoor een toename in het intrafamiliaal geweld. “Dat is eigenlijk een certitude”, zegt coördinator Wim Van de Voorde. “Alle risicofactoren zijn er: sociaal isolement, veel gezinsleden samen in kleine ruimtes en een algemeen angstgevoel.”

Mogelijke verklaringen

Maar toch ziet de hulplijn tot nog toe geen opvallende toename in het aantal oproepen of chatgesprekken met slachtoffers. “Daar maak ik me toch wel wat zorgen over”, zegt Van de Voorde, “want het zou erop kunnen wijzen dat in gezinnen waar sprake is van structureel geweld de slachtoffers geen mogelijkheid zien om ons te bereiken.” Slachtoffers in gezinssituaties waar dwingend, controlerend geweld plaatsvindt, vinden sowieso al moeilijker de weg naar hulp, legt Van de Voorde uit, “maar in deze situatie, waar gezinnen constant samen zitten, is het mogelijk nog moeilijker.”

Naast het gebrek aan privacy zijn er volgens Van de Voorde nog andere verklaringen. “De bijkomende zorg voor de kinderen waardoor ‘hulp zoeken’ geen prioriteit is, of de foute veronderstelling dat er helemaal geen hulpverlening bereikbaar is door de coronamaatregelen”, zegt hij. Tot slot is ook de afwezigheid van zogenaamde ‘poortwachters’, zoals leerkrachten, CLB-medewerkers of hulpverleners aan huis die aansporen om professionele hulp te zoeken, een reden waarom 1712 momenteel niet meer oproepen krijgt, aldus Van de Voorde.

De hulplijn bekijkt daarom intern of er nog meer ingezet kan worden op de bekendheid van 1712 en informeert medewerkers over manieren waarop ze slachtoffers beter kunnen bijstaan, bijvoorbeeld door codewoorden af te spreken en instructies te geven om oproepen of chatgesprekken nadien grondig te wissen. Vorige week verspreidde 1712 al een poster met tips over hoe gezinnen met extra spanningen kunnen omgaan. “Die wordt alvast massaal gedeeld”, aldus Van de Voorde.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/hulplijn-1712-merkt-geen-grote-stijging-in-aantal-oproepen-we-maken-ons-zorgen~a627e81cd/

Zelf vind ik dit ook raar, net als mensen niet precies gaan andere aandoeningen krijgen. Denk juist zelf dat er tussen de muren meer problemen zijn. Gaande van angsten tot ruzies. En toch merkt men op dat er minder contact gelegd wordt om erover te praten of hulp te zoeken. Zou dit komen omdat ze nu met meer thuis zijn er een angst zit om geen contact te zoeken met een hulplijn. En het proberen zelf op te lossen.
Meermaals heb ik al geschreven dat er meer problemen zullen ontstaan en ook in de toekomst toe. Dat relatie het moeilijk gaan krijgen op allerlei vlakken. Waar ruzie en geweld kan van voortkomen.
We mogen niet vergeten ook mannen worden hier slachtoffer van.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

ALS JE EENS WIST

Na ‘Als je eens wist’ op Canvas: bijna verdubbeling van oproepen naar hulplijn 1712

 

De hulplijn 1712 kreeg de afgelopen drie weken, sinds de start van de Canvasdocumentaire ‘Als je eens wist’, 76 percent meer oproepen in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar: 429 tegenover 244. Het gemiddeld aantal oproepen per dag steeg van 17 naar 31, bijna een verdubbeling. De Vertrouwenscentra Kindermishandeling kregen, in sommige provincies, dan weer een kwart meer meldingen, en ook Tele-Onthaal kreeg opvallend meer oproepen.

De documentaire, van Hilde Van Mieghem, vertelt in drie afleveringen over verschillende vormen van kindermisbruik en familiaal geweld. Na afloop van elke aflevering werd expliciet verwezen naar hulpverlening en hulplijnen.

Meer dan twee op de drie oproepen die 1712 kreeg, gingen over kindermishandeling. Het aantal personen met een verwerkingsproblematiek over wie 1712 gecontacteerd werd, steeg van 3 naar 34 personen. Bij tientallen oproepen ging het over kindermishandeling van vroeger. Het gaat om de oproepen in de periode van 10 tot 27 februari – de documentaire werd uitgezonden vanaf 11 februari.

“De afgelopen weken stond de telefoon nauwelijks stil”, zegt Wim Van de Voorde, Vlaams coördinator van 1712. “Tijdens zo’n campagnes zien we dat onze capaciteit – één telefoonlijn per provincie en één chatlijn – absoluut noodzakelijk is om het groot aantal oproepen op te vangen.” Vooral volwassenen uit de nabije omgeving van het kind contacteerden 1712, zoals (stief)ouders, grootouders of andere familieleden, soms ook bezorgde buren of kennissen van de betrokkenen.

Bij Tele-Onthaal voerden ze sinds de start van de documentaire gemiddeld vier gesprekken per dag rond kindermishandeling en 1,5 rond incest – dubbel zoveel als gewoonlijk. Vooral de eerste uitzending leidde tot een piek. Het waren opvallend meer vrouwen (90 pct) die Tele-Onthaal contacteerden, zeker in vergelijking met het reguliere jaarpercentage rond dat thema (75 pct vrouwelijke oproepers).

“De Canvasdocumentaire maakte bij vele slachtoffers van vroeger misbruik iets los”, zegt Van de Voorde. “Ze contacteerden 1712 om hun verhaal te vertellen of met een concrete hulpvraag. Ook voor die slachtoffers is hulplijn 1712 er.”

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/na-als-je-eens-wist-op-canvas-bijna-verdubbeling-van-oproepen-naar-hulplijn-1712~a4d18ea0/

Ze weten nu waar ze moeten zijn om gehoord te worden. Dat maakt dat de cijfers in stijgende lijn gaan. Men zou er ook meer aandacht aan moeten geven. Want iedere vorm van mishandeling tolereert men niet. Zowel geestelijke al lichamelijk mishandeling valt daar onder. Dan krijg je nog eens de gevoel mishandeling. Men gaat een persoon op het gevoel nemen. Denk maar aan een huisdier. Durf de stap te zetten om te bellen. Ook als je een vermoede hebt dat dit ergens plaats heeft. Men kan het beter voorkomen dan iets akeligs in de krant te moeten lezen.
De link naar 1712 is https://1712.be/
Tele-Onthaal https://www.tele-onthaal.be/
Dit is wel voor België, Nederland zal dit ook wel hebben.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

PARTNERGEWELD MOET KUNNEN ZEGT 1 OP 3 NEDERLANDERS

Partnergeweld is een wijdverspreid maatschappelijk probleem dat lange tijd werd beschouwd als een privéprobleem waar niet over werd gepraat. Vandaag wordt geweld binnen een partnerrelatie steeds meer bespreekbaar en wordt er ook in de media en in onderzoek meer aandacht aan besteed.

In België wordt minstens één op vijf vrouwen in haar leven en één op de tien mannen geconfronteerd met partnergeweld. Onder dat begrip verstaan we niet alleen lichamelijk geweld (klappen uitdelen, opsluiten, gevaarlijk autorijden, wurgpogingen, brandwonden toebrengen), maar ook psychologisch geweld (de partner kleineren, controle uitoefenen, woedeaanvallen,…) en seksueel geweld (bevrediging eisen, de partner over seks doen praten tegen haar/zijn wil, verkrachting,…).

Over die geweldpleging wordt nu steeds meer gepraat, omdat nog te vaak geen aangifte van partnergeweld wordt gedaan en om het onderwerp – zeker bij mannen – uit de taboesfeer te halen. De bespreekbaarheid van geweld tussen partners is belangrijk, aangezien het risico op nieuwe aanvallen vermindert met 32% als het slachtoffer een dokter bezoekt en zelfs met 59 tot 70% wanneer aangifte wordt gedaan bij de politie.

In het kader van meer transparantie over het onderwerp is een studie van onderzoeksbureau Motivaction, kennisinstituut voor emancipatie Atria, en BlijfGroep, een hulporganisatie van huiselijk geweld, opvallend. De onderzoekers polsten in Nederland naar de opinie van de bevolking over partnergeweld. In het onderzoek wordt de directe vraag gesteld of partnergeweld kan. Negen op de tien ondervraagden reageert daarop met een uitdrukkelijke ‘nee’. Maar de onderzoekers stellen daarnaast ook een hele reeks specifiekere vragen, zoals ‘Wat als je partner vreemdgaat?’ en ‘Als de ander de kinderen slaat, mag jij dan ook slaan?’ De antwoorden op die vragen schetsen een heel ander, verbijsterend beeld: Eén op de drie Nederlanders vindt dat partnergeweld in sommige gevallen gerechtvaardigd is.

Wat nog opvalt is dat mannen en vrouwen er een andere mening op na houden. Mannen vinden vaker dat geweld gerechtvaardigd is dan vrouwen. Vrouwen kennen meer mensen die het slachtoffer zijn (geweest) van partnergeweld.

Een opmerkelijk verschil is er ook tussen jongeren en ouderen. Zo vinden jongeren seksueel geweld in het algemeen acceptabeler dan de oudere generatie. ‘Een op de 20 mensen onder de 25 jaar vindt een verkrachting binnen een relatie acceptabel’. Dat staat recht tegenover 1 procent van de 55-plussers.

Een gelijkaardige studie werd in Vlaanderen nog niet ondernomen, maar Lieven Vandenhaute van het Radio 1-programma Nieuwe Feiten pleit alvast voor een onderzoek bij ons.

BRON: https://www.msn.com/nl-be/nieuws/wereld/partnergeweld-moet-kunnen-zegt-1-op-3-nederlanders/ar-AAI6UX0?li=BBqiQ9V

Hier schrik echt niet van. Men zou verstelt staan wat er tussen de vier muren van een woning gebeurd. En waar men eigenlijk een angst heeft om er over te praten. Nee is nee ook in een relatie. Als men niet aan de wensen voldoet wordt er psychisch nog eens gemanipuleerd of zelfs lichamelijke pijnen toegediend. Juist op plaatsen waar men het niet ziet, net als psychisch dat niet te zien is maar iemand zware trauma’s van kan overhouden. Verkrachting gebeurd dus ook in een relatie. Dan hoor je vaak zeggen; ach het is mijn partner dat is toch geen verkrachting. Men kan die toch niet aangeven. Jawel men kan altijd een klacht neerleggen bij de politie. 
Als men in een relatie zit waar je van denkt dat het gebeurd. Praat erover. Al is het met vrienden zodat iemand weet van de situatie. Mocht er dan toch iets overwogen worden kan deze persoon altijd zijn gesprek erbij brengen.
Denk nu niet dat alleen vrouwen het slachtoffer ervan zijn, ook mannen. Voor hen is het nog moeilijker om er over te praten. Omdat iedereen van mening is dat ze het sterk geslacht zijn.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

JONGEMAN KRIJGT TE MAKEN MET HUISELIJK GEWELD. VAN UITHONGERING TOT KOKEND WATER OVER HEM

Jongeman (23) getuigt over hoe zijn vriendin hem uithongerde, mishandelde en kokend water over hem heen goot

RV

Een Britse man heeft in een aangrijpende documentaire op de openbare omroep BBC getuigd over hoe hij jarenlang mishandeld werd door zijn (intussen ex-)vriendin. Jordan Worth (23) hongerde Alex Skeel (23) uit tot hij nog maar 44 kilogram woog en ging hem te lijf met alles wat ze maar in handen kreeg, van een haarborstel tot een hamer. Haar geliefkoosde wapen: kokend water.

“Een van de meest extreme gevallen van huiselijk geweld die we ooit hebben gezien”, noemt de politie van Bedfordshire – ten noorden van Londen – de zaak. De BBC reconstrueerde alles aan de hand van het pakkende verhaal van Alex zelf, getuigenissen van familie en vrienden die hem zagen afglijden en politieverslagen. Onder meer van de avond dat alles aan het licht kwam.

Veelbelovend

Het was nochtans veelbelovend begonnen tussen Alex en Jordan. Ze leerden elkaar kennen in juni 2012 – toen ze 16 waren – en Alex was meteen stapelverliefd. Maar al snel werd duidelijk dat Jordan erg controlerend kon zijn. Dat leidde tot hevige ruzies.

Uiteindelijk gingen de twee uit elkaar, nadat Jordan de simkaart uit de mobiele telefoon van Alex kapotgemaakt had. Ze bleek korte tijd later echter zwanger te zijn en beviel in mei 2014 van een zoontje. Alex – die geloofde dat het moederschap zijn vriendin had veranderd – besloot de relatie een nieuwe kans te geven en algauw trokken ze weer bij elkaar in.

Hij bleek het bij het verkeerde eind te hebben. Jordan nam zijn leven opnieuw in een houdgreep en controleerde zelfs zijn telefoon en sociale media. Ze veranderde zijn nummer en stuurde beledigende berichten naar zijn familie en vrienden, in de hoop dat die het contact zouden verbreken. Ze maakte hem op zeker moment zelfs wijs dat zijn geliefde opa gestorven was, iets waar hij kapot van was. Pas twee uur later gaf ze toe dat het niet waar was.

Het bleef echter niet bij mentale kwellingen. Zo dwong ze Alex negen maanden lang om op de grond te slapen in hun slaapkamer en hongerde ze hem uit. Hij kreeg alleen nog restjes tot hij 20 kilogram was afgevallen. Ze ging hem verscheidene keren te lijf en gebruikte daarbij alles wat ze kon vinden als wapen. Zo sloeg ze met een hamer op zijn hoofd, sneed ze met een mes in zijn handen en zijn benen en goot ze toen hij sliep kokend water over zijn armen en rug, tot zijn huid eraf hing.

Haarborstel

Op een keer viel ze hem aan met een haarborstel. “We waren op stap geweest en alles leek in orde te zijn”, vertelt Alex. “Maar plots zei ze: ‘nu is het genoeg geweest’. Daarop greep ze een haarborstel beet en sloeg ze me vol in het gezicht. Daarbij brak ze een van mijn tanden af. Ik had geen geld – dat had ze afgepakt – en kon niet rijden, dus trok ik de tand maar zelf uit.”

De hoop dat de geboorte van hun dochter in mei 2017 iets zou veranderen, boorde ze ook al snel de grond in. Een maand na de bevalling goot ze opnieuw een pan kokend water over hem heen. “Ze dreef me boven in een hoek, hief het deksel van de pan op en gooide het kokende water in mijn richting”, vertelt Alex daarover. “Ik gilde het uit. Zo hard ik maar kon.”

RV

Het was tijdens zo’n schermutseling in juni 2017 dat de politie opeens voor de deur stond. Ongeruste buren hadden de hulpdiensten gebeld nadat ze hartverscheurend geschreeuw hadden gehoord. Op beelden van de bodycams van de agenten die de BBC in handen kreeg, is te zien hoe ze Alex vonden op de trap. Er lag overal bloed en hij had een handdoek om zijn arm gebonden.

Nacht

“Het gebeurde in het midden van de nacht”, vertelt Alex in de documentaire. “Ik had me verschanst in de badkamer omdat ik er genoeg van had. Maar ze raakte toch binnen en haalde met een mes uit naar mijn hoofd, terwijl ik op het toilet stond. Ik probeerde haar af te weren en ze raakte mijn arm. Opeens panikeerde ze. We hebben samen mijn wonde verbonden. Het volgende moment stond de politie voor de deur.”

Aanvankelijk vertelde Jordan heel kalm dat haar vriend “zichzelf had verwond” en leed aan een aandoening waarbij hij zichzelf pijn deed. Iets wat Alex bevestigde. Dat was ook de reden waarom hij al verscheidene keren in het ziekenhuis was opgenomen, zo klonk het.

Toen de politie enkele dagen later opnieuw langs moest gaan na een hevige ruzie, ontkende Alex weer dat Jordan hem mishandelde. De politie besloot hem mee te nemen naar het bureau en pas toen hij in de politiewagen zat, brak hij en vertelde hij de waarheid.

Dokters ontdekten ook dat de jongeman er bijzonder erg aan toe was en dat hij “nog hooguit enkele dagen te leven” had. Oorzaak was een opeenhoping van vocht in zijn hersenen, die het gevolg was van de slagen die hij op zijn hoofd gekregen had.

Jordan werd uiteindelijk opgepakt. In de ondervragingen door de politie gaf ze toe dat ze haar vriend met een broodmes te lijf was gegaan en hem had verwond aan zijn arm. “Ik dacht niet dat het zo ernstig was, maar er was flink wat bloed”, zei ze onbewogen.

Veroordeeld

De vrouw werd in april vorig jaar veroordeeld tot twee keer 7 jaar cel. Ze was de eerste vrouw in het Verenigd Koninkrijk die gestraft werd voor de kwalificatie ‘dwingend en controlerend gedrag’. Ze werd ook schuldig bevonden aan het toebrengen van zware lichamelijke letsels.

Alex hoopt dat hij met zijn getuigenis het taboe kan doorbreken rond geweld op mannen in relaties. En dat hij slachtoffers van huiselijk geweld de kracht kan geven hulp te zoeken. “Ik bleef voor mijn kinderen. Maar je bent veel sterker als je hulp zoekt, dan als je dat niet doet en het gewoon probeert te verbijten. Je wordt alleen beter als je erover praat”, zegt hij nog.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/jongeman-23-getuigt-over-hoe-zijn-vriendin-hem-uithongerde-mishandelde-en-kokend-water-over-hem-heen-goot~a3b03acc/#comments

Het zijn niet alleen vrouwen die slachtoffer worden van huisgelijkgeweld. Ook mannen krijg hier meer en meer mee te maken. Jaloersheid maar ook een narcistische persoon. Dit kan van geestelijk ( psychische) geweld gaan en overgaat tot lichamelijk geweld zoals hier te lezen is. Men is verondersteld dat een relatie uit liefde bestaat maar eens dat er op gelijk welk gebied geweld aan te pas komt is het geen liefde meer. Net zoals iemand domineert in een relatie. Zoals op geestelijk vlak gebeurd met kleinigheden vaak. Je doet dit aan niet wat je wilt je gaat om met wie ik je zeg, je praat niet met iedereen. En ga zo maar door. Ik hoop dat deze jonge zijn weg terug vind en dat hij nog een prachtig leven mag krijgen. Dat deze wonde mogen helen.
Men zegt altijd als slachtoffer het zal wel beteren en men blijft. Ook is de stap zetten om weg te graan groot door angsten die meespelen. Vaak durven mannen er ook niet over praten, omdat men denkt dat kan een man toch niet overkomen.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM