SCHOOLJAAR NIEUWE PROBLEMEN.

Nieuw schooljaar, nieuwe problemen? Zo wapen je je kind tegen pesterijen

Pesten is een moeilijk thema en het is niet eenvoudig om het als ouder op te lossen. Er zijn immers heel wat betrokken partijen: het slachtoffer, de pester of pesters, de klasgroep, de ouders, het schoolklimaat … Wil je pesterijen aanpakken? Dan moet je al die partijen daarbij betrekken. Wat je als ouder wél kan doen om je kind te wapenen tegen pesterijen? Klinisch psychologe An Coetsiers geeft tips. 

1. Leer je kind hoe het zijn grenzen kan aangeven

“Doet iemand iets wat je kind niet leuk vindt? Leer het dan dat het moet zeggen dat het andere kind moet stoppen en dat het ook moet aangeven waarom. Daarin zit voor mij trouwens het onderscheid tussen plagen en pesten. Als een kind iets doet, maar ermee stopt wanneer het andere kind aangeeft dat het dat niet fijn vindt, gaat het om plagen. Blijft het kind nadien verder doen, dan gaat het om pesten.” 

2. Leer je kind het onderscheid tussen plagen en pesten

“Jongere kinderen kennen het verschil tussen de twee vaak niet. Komt je zoon of dochter vertellen over een incident op school? Kom dan niet onmiddellijk met tips af, maar luister eerst goed. Zeg niet dat je kind zich niets van de situatie moet aantrekken, maar geef het erkenning door iets te zeggen à la: ‘Oei, dat moet niet leuk geweest zijn, vertel eens wat er precies gebeurd is.’ Je kan je kind het incident ook laten naspelen, zodat je een goed zicht krijgt op wat er aan de hand is.” 

3. Leer je kind sociale vaardigheden 

“Wanneer kinderen me zeggen dat ze niet mogen meespelen op school, blijkt vaak dat ze zelf geen initiatief nemen. Ze gaan bijvoorbeeld niet naar een groepje toe om te vragen of ze mogen meedoen. Er zijn ook kinderen die enkel over zichzelf praten, en geen vragen stellen aan anderen. Daar kan je als ouder rond werken in je opvoeding. Leer je kind hoe het kan vragen om mee te spelen en hoe het interesse kan tonen in anderen. Nog een voorbeeld: speel je een gezelschapsspel met je zoon of dochter? Laat hem of haar dan niet altijd winnen of met zijn favoriete pion spelen. Op de speelplaats verloopt het immers ook niet altijd zoals hij of zij wil.”

4. Anticipeer op eventuele moeilijkheden 

“Heeft je kind dyslexie, stottert het of heeft het suikerziekte? Dat zijn uiteraard geen redenen om gepest te worden, maar het is wel een goed idee om op voorhand te bespreken wat het kan zeggen als klasgenoten er vragen over stellen. Zit er iemand in de klas van je kind met wie het in het verleden problemen had? Doe dan hetzelfde, en overleg samen hoe je kind met die klasgenoot kan omgaan. Je zoon of dochter gaat zijn of haar hele leven lang vervelende mensen tegenkomen, en het is belangrijk dat hij of zij daar goed mee om kan gaan.” 

5. Probeer niet te overreageren 

“Vertelt je kind dat het gepest wordt? Rijd dan niet meteen naar school om de pestkop aan te pakken of te roepen tegen de leerkracht. Blijf rustig, en zeg tegen je zoon of dochter dat het moeilijk wordt om het alleen op te lossen, en dat je gaat overleggen met de andere partijen. Sommige ouders werden vroeger zélf gepest en zijn geneigd om direct in actie te schieten. Probeer je kind eerst een luisterend oor te bieden en vraag of hij of zij het oké vindt dat je ingrijpt.” 

6. En hoe zit het met online pesten? 

“Online pesterijen voorkomen is niet makkelijk. Het belangrijkste is om toezicht te houden én je kind de etiquette van sociale media te leren. Zomaar foto’s van iemand anders doorsturen is bijvoorbeeld not done. Het is ook een trend onder jongeren om foto’s en filmpjes te posten en die een score te geven. Leer je kind dat het eraan kan meedoen, op voorwaarde dat het iedereen dezelfde score geeft. Als het de ene vriendin een 7 geeft, en de andere een 10, leidt dat sowieso tot ruzies.” 

BRON: https://www.hln.be/nina/familie/nieuw-schooljaar-nieuwe-problemen-zo-wapen-je-je-kind-tegen-pesterijen~acad785d/

Voor bepaalde is het zeker niet zoals gewenst. En zeker met deze tijden hebben bepaalde het zeer moeilijk om zich aan te passen. Als je dan niet assertief kan zijn dan kan je wel eens problemen hebben. Dat maakt dat er een vorm kan ontstaan van pesten. Dat van kwaad naar erger kan gaan. Als je merkt als ouder dat je kind gepest wordt. Luister er naar. Praat met je kind. Maar ga zeker niet zeggen dat ze zwak is. Of dergelijke. Nee je moet er naar luisteren en proberen om naar een oplossing te zoeken. Als het kind voelt gehoord te worden is dat zeker al een voldoening.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

TOEGETAKELD OP SCHOOL TERWIJL LEERLINGEN FILMEN

Lindsai (13) zwaar toegetakeld op school terwijl leerlingen filmen: “Vooral mentaal is ze héél diep geraakt”

In Merksem zijn schokkende beelden opgedoken van een 13-jarig meisje dat zwaar toegetakeld wordt door enkele medeleerlingen van het Stedelijk Lyceum. Het meisje wordt omringd door een groep gewelddadige tienermeisjes die haar schoppen en slaan. “Ik kon me niet verweren, ik kon niets”, vertelt Lindsai (13).

Het laffe incident werd gefilmd in de omgeving van het Stedelijk Lyceum in Merksem. Op de beelden – die gretig op sociale media gedeeld werden – is te zien hoe de 13-jarige Lindsai zwaar wordt toegetakeld. Een tiental meisjes omringen het meisje waarna ze op de grond gesleurd, geschopt en geslagen wordt. “Ik kon me niet verweren, ik kon niet rechtstaan, ik kon niets”, vertelt een emotionele Lindsai.

Eenmaal de school op de hoogte was gebracht, werd de moeder eveneens verwittigd. Toen zij arriveerde was ze verbouwereerd dat er geen hulpdiensten of politieagenten aanwezig waren: dat is het minste wat de school kon doen, vindt ze. “Het had erger kunnen aflopen”, vertelt moeder Nelly.

Ook Bart Meeters, de vader van Lindsai reageert verbolgen. “Onze dochter is misschien zelf niet op haar mondje gevallen, maar dat geeft nog altijd niemand het recht om dergelijke feiten te plegen”, vertelt hij aan HLN. “Er waren al wel eens wat woorden geweest op school met die groep, maar dat was nooit écht ernstig. Nu hebben ze haar vrijdagavond na haar achtste lesuur gewoon opgewacht en aangevallen.” De ouders weten met hun gevoelens geen blijf. “Hoe voel je je als ouder: machteloos? kwaad ? Ik weet niet goed wat ik moet voelen”

Lindsai zelf heeft onder meer een hersenschudding en gekneusde ribben. “Maar dat is lichamelijk en dat zal wel overgaan”, vertelt papa Bart. “Maar vooral mentaal vrees ik dat Lindsai het nog heel lang gaat meeslepen. Ze durft niet meer alleen zijn. Ze weent ook veel. Ze zal de komende dagen ook niet naar school gaan en de vraag is of ze nog wel naar die school wil blijven gaan.  Ondertussen zijn er ook twee meisjes geïdentificeerd. De school is daarvan op de hoogte en we zijn ook klacht gaan indienen bij de politie. Ook zij zijn met een onderzoek gestart.”

Buiten de schoolmuren

De ouders zijn niet te spreken over hoe de school heeft gereageerd. “Zij hebben ons niet gebeld. We hebben morgen een afspraak op school. We willen hun verhaal horen. Maar ik zeg nu al: we nemen er geen genoegen mee dat er zal gezegd worden dat de feiten buiten de schoolmuren zijn gepleegd. De school was er perfect van op de hoogte, want er zijn kinderen teruggelopen naar school. Maar de school heeft noch de politie noch een ziekenwagen gebeld.”

Antwerps schepen van Onderwijs Jinnih Beels (sp.a) heeft ook gereageerd op het incident. “We zijn zelf enorm geschrokken van de feiten en leven mee met het slachtoffer. We gaan ons informeren wat er precies is gebeurd en zullen daarna zien wat we kunnen doen.”

Pestcoach

Ellen Somers, een pestcoach in Brasschaat en auteur van het boek ‘Pestitude’, was zodanig onder de indruk van de beelden dat ze haar hulp heeft aangeboden aan de 13-jarige Lindsai. Met behulp van kaartjes en leuzen zal Somers trachten om Lindsai opnieuw vertrouwen te doen krijgen in een ander. Het kan volgens haar alvast niet de bedoeling zijn dat het slachtoffer van school verandert: “Scholen dienen maatregelen te treffen”.

Lindsai zelf heeft nog een boodschap voor iedereen die hetzelfde meemaakte of een soortgelijk incident heeft zien gebeuren:

Dit is na de feiten.

Twee leerlingen preventief geschorst na zware agressie tegen Lindsai (13) op school in Merksem

Het Stedelijk Lyceum in Merksem heeft voorlopig twee leerlingen die betrokken waren bij het in elkaar slaan van de 13-jarige Lindsai, preventief geschorst. De school voert nu een tuchtonderzoek en bekijkt welke definitieve maatregelen er later genomen moeten worden. Ook de politie is met een onderzoek gestart. “Onze primaire zorg is ook om Lindsai – als ze naar onze school wil terugkomen – op een warme manier te begeleiden.” De ouders zijn erg opgelucht dat het incident zo ernstig genomen wordt.

De 13-jarige Lindsai werd vorige week vrijdag na het achtste lesuur om de hoek van de school opgewacht door een groepje medeleerlingen. Ze werd in elkaar geslagen en kreeg enkele zware klappen. Enkele leerlingen filmden de agressie en plaatsten het filmpje zelfs op sociale media waardoor het afgelopen weekend meteen viraal ging. Lindsai zit ondertussen thuis en herstelt van onder meer een hersenschudding en gekneusde ribben.  Het Stedelijk Lyceum heeft ondertussen al de eerste maatregelen genomen. “We hebben twee leerlingen preventief geschorst”, zegt netwerkdirecteur van het Stedelijk Onderwijs Pamela Bruers. “Dat wil zeggen dat zij voorlopig de school niet meer mogen betreden in afwachting van het verdere onderzoek. Of er nog leerlingen volgen, zal de komende dagen wel blijken wanneer we alles tot in detail hebben kunnen bekijken. We willen het echt wel ten gronde voeren, maar moeten ook bekijken dat we juridisch geen fouten maken. Na het onderzoek is het de klassenraad en uiteindelijk de directie die een definitieve sanctie zal opleggen. Dat kan gaan van een tijdelijke schorsing tot een definitieve verwijdering van de school. Maar dat zal dus per leerling bekeken worden.”

Zorg

De school heeft ondertussen ook het CLB ingeschakeld om voor de nodige begeleiding te zorgen.  De school wil in de eerste plaats ook aan Lindsai zelf denken. “We hebben een goed gesprek gehad met de ouders en willen er samen mee voor zorgen dat Lindsai weer kan herstellen”, zegt Pamela Bruers. “We gaan nu volop nadenken hoe we dat moeten en kunnen aanpakken. Als Lindsai op onze school wil blijven, moeten we er voor zorgen dat ze na haar herstelperiode zich hier meteen weer veilig en goed kan voelen. Maar of ze wil blijven, is natuurlijk volledig haar keuze en die van haar ouders.” Maar er is niet alleen Lindsai zelf. Bij de leerlingen en leerkrachten op de school zijn er ook enorm veel vragen. “We zijn allemaal enorm geschrokken en aangedaan door hetgeen er gebeurd is”, gaat Pamela Bruers verder. “Het CLB zal ons begeleiden in het opvangen van leerlingen of leerkrachten die daar nood aan hebben.”

Sneller ingrijpen?

Maandag klonk in een eerste reactie bij de ouders dat er toch wel sneller had ingegrepen kunnen worden. “Lindsai is na het incident terug naar school gelopen waar ze meteen opgevangen is door een leerkracht en we hebben haar de eerste zorgen toegediend”, zegt Pamela Bruers. “We hebben dan ook meteen de moeder gebeld die met haar naar de spoed is gereden. Wij hebben haar toen ook geadviseerd om naar de politie te stappen om klacht in te dienen.”

Ouders

De ouders van de 13-jarige Lindsai blikken met een goed gevoel terug op het gesprek met de directie. “We houden er een heel goed gevoel aan over”, vertelt papa Bart Meeters. “Ik was zelf ook een beetje ontroerd toen ik zelfs leerkrachten zag wenen en ons kwamen zeggen dat ze enorm geschrokken zijn en echt hopen dat Lindsai terug naar school komt. De directie meent het ook serieus. Ze hebben inderdaad al twee betrokken geschorst, maar ze willen ook de omstaanders die niets gedaan hebben de gepaste sanctie geven.” Lindsai zelf heeft het volgens haar ouders nog altijd moeilijk. “Ze heeft schrik en ook nachtmerries”, vertelt de papa. “Ze heeft het echt zwaar. Het is ook echt niet te onderschatten. Want wat er op de beelden te zien was die de media gehaald hebben, was nog niet alles. Ze is ook nog tegen de grond getrokken met haar haren en zelfs enkele meters meegesleurd. Wat ons als ouders ook tegen de borst stuit, is dat er tot vandaag zelfs nog berichten komen waaruit blijkt dat sommigen echt geen schuldbesef hebben. Berichten met echt grove taal. Ongelooflijk eigenlijk. Blijkbaar zijn er sommigen echt trots op deze laffe daad. Ik hoop echt dat er een heleboel van die kinderen eens goed gaan nadenken en dat hun ouders ook gepaste maatregelen nemen.”

BRON: https://www.hln.be/in-de-buurt/merksem/lindsai-13-zwaar-toegetakeld-op-school-terwijl-leerlingen-filmen-vooral-mentaal-is-ze-heel-diep-geraakt~ad6589f0/

BRON: https://www.hln.be/in-de-buurt/merksem/twee-leerlingen-preventief-geschorst-na-zware-agressie-tegen-lindsai-13-op-school-in-merksem~ae89b2f2/

Via de link kan je de boodschap bekijken. 
Waar haalt de jeugd het uit om zo een agressie te tonen tegen andere jongeren. Ze vergeten dat het slachtoffer een trauma draagt dat heel lang kan meegesleept worden. Angsten tot zelfs het moeilijk hebben met naar school te gaan. Pesten en dan nog met slagen en stampen erbij ik begrijp het niet. Dat jongeren zo agressief kunnen zijn naar elkaar toe. Vaak blijft het pesten niet alleen op straat maar gaat door via gsm of internet. Zodat het slachtoffer geen rust meer kent. Scholen zijn er niet tegen bestand en willen het niet zien dat het gebeurd, en als er gepest wordt zijn ze vaak te laat of vinden dat het slachtoffer zich maar moet kunnen verdedigen. Wat gaat er eigenlijk in zo van die kleine daders hun hoofd door en waar zit de opvoeding. Die niet alleen in de school moet gezocht worden maar ook thuis. En vaak zit daar het probleem thuis. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

GEPEST WORDEN DOOR HAARKLEUR

“Hij haat zijn haarkleur en voelt zich lelijk”: moeder van gepest jongetje (7) trekt aan alarmbel

 Sanne Nederlof

Moeder Sanne Nederlof uit het Nederlandse dorp Lekkerkerk is het beu dat haar zoontje Julian (7) wordt gepest wegens zijn haarkleur. Op Facebook deelde ze haar woede en verdriet. “Ik dacht dat dit gebeurde in 1950, niet anno 2019.” Aan haar oproep om Julian wat liefde te tonen, is massaal gehoor gegeven.

“Ik plaatste een Facebookbericht en het liep vervolgens volledig uit de hand. Het overvalt me gewoon”, vertelt Sanne aan onze Nederlandse collega’s van Algemeen Dagblad. “Je beseft niet dat het zo breed wordt gedeeld als je zoiets online zet. Maar het wordt nu zelfs wereldwijd gedeeld.” Het bericht van Sanne is inmiddels ruim 150.000 keer gedeeld op Facebook.

De reacties onder het bericht stromen binnen. “Niet alleen de haarkleur is prachtig, Julian is 100 procent oké zoals hij is. Van hem is er maar één”, schrijft Ineke Linssen onder het bericht. En Nele de Mondt schrijft: “Je mag fier zijn op deze knappe gast…you rock kerel!”

Haar zoontje Julian heeft “prachtige rossige haren”, maar zo denkt hij er zelf niet over. “Hij haat het, wil het liefst naar de kapper om het af te knippen óf te verven. Hij voelt zich lelijk en heeft er dagelijks verdriet om”, schrijft Sanne in haar bericht. Julian wordt gepest om zijn haarkleur en mag volgens de boze moeder soms zelfs niet mee doen met buitenspelen. “Ik dacht dat dit gebeurde in 1950, niet anno 2019.”

De maat is vol

Gisteren gebeurde dat opnieuw: Julian kwam thuis na het buitenspelen en vertelde zijn moeder dat hij weer was gepest. “Dan is opeens de maat vol. Toen heb ik dat bericht geschreven.” Haar doel was om haar zoon en andere roodharigen te laten zien dat hun haarkleur juist heel mooi is. Dat doel is behaald.

Het raakt moeder Sanne: “De hele dag door heb ik Julian wat reacties laten lezen. Hij zei: ‘Ik wist niet dat er zo veel mensen zijn die rood haar mooi vinden!’” Maar de moeder van het jongetje blijft kritisch. “Het probleem is hiermee niet opgelost. Pesten, op welke manier en om welke reden dan ook, kan iemand echt kapot maken.”

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/-hij-haat-zijn-haarkleur-en-voelt-zich-lelijk-moeder-van-gepest-jongetje-7-trekt-aan-alarmbel~a98a334f/#comments

Hoe erg is het tegenwoordig niet gesteld. Dan men afgerekend wordt op haarkleur. Wat is er mis met een haarkleur die niet bruin, zwart of blond is. Niets want het is even mooi. Net als sproetjes een pracht zijn op iemands gezicht. Maar dan zie je maar weer hoe diep men iemand kan raken. En voor wat? Want aan iedereen is wel iets aan te merken. 
Je mag trots zijn als ik je zo zie staan op de foto.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO

OM SHANTHI

Spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

 

AUM MANI PADME HUM

MEISJE 14 DAT UIT SCHOOLRAAM SPRONG GEPEST OMDAT ZE TE MAGER WAS

Meisje (14) dat uit schoolraam sprong gepest omdat ze te mager was: expert waarschuwt voor de gevaren van thinshaming

 Getty Images/iStockphoto

Gisteren sprong een 14-jarig meisje tijdens de wiskundeles in het Don Bosco-college in Sint-Lambrechts-Woluwe uit het raam van een klaslokaal. “Ze werd gepest omdat ze te mager was en huilde af en toe op school”, vertelt een medeleerling. Wij gingen praten met klinisch psycholoog-psychotherapeut en praktijkhoudster van het Centrum voor Eetstoornissen Sophie Pollock.

“Mager zijn wordt al snel in verband gebracht met een eetstoornis”, steekt Sophie Pollock, klinisch psycholoog-psychotherapeut en praktijkhoudster van het Centrum voor Eetstoornissen, van wal. Toch hoeft dat volgens haar helemaal niet zo te zijn. “Een eetstoornis heeft te maken met verstoord eetgedrag in combinatie met obsessieve gedachten en gevoelens over eten. Iemand die slank of mager is, kan echter een perfect normaal eetpatroon hebben zonder dat hij of zij zich ergens zorgen over maakt.”

Hoewel volgens haar zowel mensen met een maatje minder als meer harde en ongezouten opmerkingen te verduren krijgen, zijn we soms wel minder verontwaardigd bij thinshaming. “Er is een grotere maatschappelijke bewustwording dat iemand aanspreken op iemands overgewicht not done is dan bij mensen die mager zijn. Toch is dat net hetzelfde en even pijnlijk als je er niets kan aan doen dat je zo slank bent.”

Niet te onderschatten gevolgen

Bodyshaming kan immers een behoorlijke impact hebben op het slachtoffer. “Bodyshaming kan leiden tot schaamte waarbij je je lichaam niet meer durft te tonen omdat je bang bent voor de gedoodverfde reacties, isolering, een negatief zelf- en lichaamsbeeld, eetstoornissen, zelfverwonding en depressie tot zelfs zelfdoding”, aldus Pollock. Maar hoe hard kritische opmerkingen erop inhakken bij iemand hangt van een aantal sociale en psychologische factoren af. “Een goed zelfbeeld, een steunende omgeving, de context en het hebben van een groot relativeringsvermogen dragen allemaal bij aan de impact op het slachtoffer”, vertelt de psychologe.

Ze pleit dan ook voor een minder kritisch discours. “Iedereen is anders. Daarom is het ook niet oké als we één bepaald figuur naar voren schuiven als dé norm die voor iedereen moet gelden. Dat betreft zowel voor het slankheidsideaal, maar evenzeer voor de vollere figuren en rondingen die we als tegenreactie naar voren schuiven. Anders gaan er altijd mensen buiten de boot vallen die hier misschien zelf heel weinig aan kunnen doen. Laten we dus vooral een beetje lief blijven voor elkaar en elkaar accepteren, waarderen, steunen en versterken. Een positief zelfwaardegevoel en een gevoel van controle zijn immers het belangrijkst om je te beschermen tegen een eetstoornis”, besluit Pollock.

Wie vragen heeft over zelfdoding, kan anoniem contact opnemen met de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.

BRON: https://www.hln.be/nina/psycho/meisje-14-dat-uit-schoolraam-sprong-gepest-omdat-ze-te-mager-was-expert-waarschuwt-voor-de-gevaren-van-thinshaming~a9de48ce/

Iedere normale ouder en kind spreekt erover. Het meisje dat onlangs uit het raam sprong van de school. De wanhoopsdaad. Geen weg meer weten te vinden omdat het zo erg is. Hier gaat het nu om het gewicht van het meisje. Maar zelf ken ik er ook die mager zijn maar zeker niets speciaals ervoor doen, net als de andere kant ervan. Die iets zwaarlijvig zijn en daar ook niet echt iets kunnen aan doen. Het laatste komt vaak door medicatie. En deze worden dan zo hard aangepakt in onze maatschappij dat ze maar een weg nog zien om zich gelukkig te voelen. Spijtig genoeg is dat zeker en vast niet de juiste weg. Ga praten, praat over je probleem over het pesten is school tegen je ouders. Zodat ze je kunnen helpen. Zodat ze weten wat er aan de hand is. 
Spijtig genoeg begint het al van heel jonge leeftijd met pesten en elkaar negatief te benaderen. Voor wat eigenlijk? Zijn we eigenlijk niet beter af om elkaar te beschermen te helpen?
Ook gaat het pesten vaak ook door als men de persoon niet ziet, via pc of gsm. Dat ook nog eens het ergste is. Men kent geen rust meer.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO

OM SHANTHI

Spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

 

AUM MANI PADME HUM

 

ZE PLEEGDE ZELFMOORD NA PESTERIJEN DIE ZELFS TOT VERKRACHTING LEIDDEN.

Cassidy (15) pleegde zelfmoord na pesterijen die zelfs tot verkrachting leidden. De brief van haar moeder zorgt voor enorme krop in de keel

Facebook Cassidy Trevan met haar moeder Linda.

Eerst zwaar gepest door medestudentes, daarna ook nog eens in de val gelokt en verkracht door twee jongens: Cassidy Trevan kon de mentale pijn niet langer aan en pleegde exact drie jaar geleden zelfmoord in Melbourne. Amper vijftien was ze toen. Naar aanleiding van dat emotionele herdenkingsmoment schreef moeder Linda nu een pakkende brief naar haar overleden dochter.

Cassidy was amper 13 jaar oud toen enkele meisjes van haar leven een ware hel maakten. “Het begon met simpele pesterijen: ze beledigden haar en sloegen haar in het gezicht”, aldus Linda. “Maar het werd snel veel erger. Of Cassidy nu op sociale media zat of naar de winkel ging, nergens was ze nog veilig. Zelfs hier bij ons thuis werden er vernielingen aangebracht.”

Het liep zodanig de spuigaten uit dat Cassidy een lange tijd niet meer naar school ging. Toen ze terugkeerde -twee dagen per week- leek alles op het eerste zicht opnieuw koek en ei: de pestkoppen verontschuldigden zich voor hun gedrag en wilden weer ‘vriendjes’ met haar zijn. Sterker nog: op een bepaald moment werd Cassidy zelfs uitgenodigd om samen met hen naar een festival te gaan.

In werkelijkheid namen ze haar echter mee naar een verlaten huis om haar te laten verkrachten. “Daar waren twee oudere jongens die Cassidy niet kende. Zij gingen hun gangen met haar, terwijl de twee aanwezige meisjes in stilte wachtten. Een derde jongen stond op de uitkijk”, weet Linda.

Facebook

“Te bang voor represailles”
Cassidy stapte daarna samen met haar moeder naar de politie. “Maar ze durfde geen officiële klacht in te dienen, ze was té bang voor represailles. En ze vreesde ook dat ze over het randje geduwd zou worden als ze die lijdensweg bewust moest herbeleven.”

“Ik heb mijn schatje 22 maanden lang zien lijden door wat die duivels aangericht hebben. Ze maakte zich constant zorgen dat ze haar opnieuw te pakken zouden krijgen. En zelfs na de verkrachting bleef ze gepest worden via telefoon of sociale media. Ze had flashbacks en nachtmerries. Ze leed aan slapeloosheid, angstaanvallen en een posttraumatische stressstoornis.”

“Ik heb mijn kind voor mijn ogen zien wegkwijnen -zowel mentaal als fysiek- tot op het punt dat ze nog amper uit bed raakte. Ze kon de pijn en het lijden niet langer aan. Wat die pesters gedaan hebben, was de rechtstreekse aanleiding voor haar zelfmoord op 12 december 2015.”

Facebook

“Hoe kon je nu al vier uur dood zijn zonder dat ik dat voelde?”
De schuldigen werden tot nu toe nog altijd niet gestraft, een bittere vaststelling voor Linda. Gisteren richtte ze zich via een ontroerende brief tot haar dochter. “Cassidy, lieverd. Het is vandaag exact drie jaar geleden. Er werd op onze deur geklopt en mijn wereld stortte in”, klinkt het daarin.

“Ik dacht eerst nog dat je teruggekeerd was van het strand. Je vader had je twee dagen meegenomen, met de bedoeling om je gedachten te verzetten. Maar toen ik opendeed, stonden er twee agenten voor mijn neus. Ik was in de war. Ze vroegen of ze mochten binnenkomen en wilden dat ik zou gaan zitten. Ik weigerde. Mijn eerste idee was dat er een ongeluk met de auto gebeurd was en dat je vader gewond geraakt was. ‘Zeg me nu maar wat er gebeurd is’, zei ik.”

“Toen kreeg ik het vreselijke nieuws te horen. Mijn lichaam weigerde dienst. Ik moest ondersteund worden, mijn wereld stortte in elkaar. Het was 20.30 uur, maar blijkbaar was je al doodverklaard om 18.10 uur. En je zou effectief gestorven zijn om 16.30 uur, op bijna honderd kilometer van mij vandaan. Hoe kon je nu al vier uur dood zijn zonder dat ik daar ook maar iets van voelde? Hoe bestáát het dat ik niet bij jou was in je laatste momenten?”

Facebook

“Het voelt alsof we met twee gestorven zijn”
“Soms lijkt het alsof het gisteren gebeurd is, op andere momenten lijkt het wel eeuwen geleden. Maar de pijn blijft altijd even diep. Nooit meer een knuffel, nooit meer samen lachen met jou, nooit meer over je rugje wrijven om je in slaap te wiegen,…”

“Het voelt aan alsof we met twee gestorven zijn. Ik weet niet of ik zonder jou ooit nog een zinnig leven zal kunnen leiden. Ik mis je enorm, elke seconde van elke dag. Je zit nog constant in mijn gedachten.”

“Gisteren heb ik een kaars van 55 uur doen branden, zodat je de weg naar mij kan vinden. Kom me bezoeken in mijn dromen, alsjeblieft. Ik moet je zien, ik wil nog één blij moment met jou.”

“Ik zit nog niet in de fase van de aanvaarding. Hoe kan ik er ooit mee leven dat mijn dierbaar kind zo verraden en in de steek gelaten werd? Niet alleen door de maatschappij, maar ook door zogezegde experts. Zelfs na je dood is niemand erin geslaagd om je te beschermen. Je was zo kapot dat je geen andere uitweg meer zag om die pijn te doen stoppen, hoe kan ik dat ooit aanvaarden? Het besef dat je zo hard hebt moeten afzien, maakt me kapot.”

Facebook

“Het was een eer om je mama te zijn”
“Het spijt me zo erg dat ik het niet kon voorkomen, als moeder was dat mijn plicht. Dan hadden we nog samen kunnen zijn.”

“Mijn verdriet is zo overdonderend. Maar ik moet sterk blijven, zodat ik jouw naam en jouw herinneringen levendig kan houden. Ik zal me blijven inzetten in de strijd tegen pesten, zodat andere levens wel gered kunnen worden.”

“Je was een droom die werkelijkheid geworden was. Mijn prachtige baby. Ik hou van je en mis je enorm. Het was een eer en een genoegen om jouw mama te mogen zijn. Ik moet mezelf blijven inpeperen dat je nu niet langer lijdt en eindelijk vrede gevonden hebt. Vlieg nu maar, mijn grenzeloos kind. Ik wou dat je kon zien wat voor liefde en steun je nu krijgt. Je zal blijven verder leven. Niet alleen in mijn hart, maar in dat van duizenden mensen over de hele wereld.”

Wie met vragen zit over zelfdoding kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/cassidy-15-pleegde-zelfmoord-na-pesterijen-die-zelfs-tot-verkrachting-leidden-de-brief-van-haar-moeder-zorgt-voor-enorme-krop-in-de-keel~a8877752/

Meer en meer lees ik het en hoor ik het. Dat deze personen vaak met zelfmoord gedachten rondlopen. Ze zien het leven helemaal niet meer zitten. Angsten die ze dagelijks dragen en de bovenhand nemen van hun dagelijks leven. Nu hier gaan ze dan nog een stapje verder dat ook het huis er onder moet leiden. Op zo een moment moet men sneller aangifte doen. En dossier laten opmaken en blijven hameren dat dit niet kan. De persoon in kwestie kan altijd hulp zoeken en zich zeker niet gaan verstoppen in wijze van. Want dan pas zullen de problemen blijven en ze weten je toch te vinden. Is het niet fase to fase dan is het wel op sociale media. Dat in deze eeuw zeker de grootste boosdoener is van het niet stoppen van pesterijen.
Mensen we mogen niet vergeten het is niet alleen onder jongeren ook volwassenen krijgen ermee te maken. Maar blijf niet zitten praat er over met een derde. Er zijn er altijd die je helpen willen. En heb je bepaalde zwarte gedachten durf te bellen of te chatten met de zelfmoordlijn.

IK BLIJF ER AANDACHT AANGEVEN IK PROBEER DAN OOK ALTIJD MEE TE GEVEN. ALS HET JE OVERKOMT PRAAT ER OVER.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

CELINE KIEST VOOR DRASTISCHE TRANSFORMATIE NADAT ZE JARENLANG OP SCHOOL GEPEST WERD: NIEMAND KAN ME NU NOG PIJN DOEN

Instagram Celine Centino, voor en na de transformatie.
https://www.instagram.com/cestlactu/?utm_source=ig_embed

Jarenlang gepest worden op school? Onderschat de gevolgen nooit. Celine Centino zette zelfs de stap om haar uiterlijk drastisch te veranderen, zodat ze in niets meer zou lijken op dat kwetsbare meisje van weleer. Haar vlucht richting plastische chirurgie kostte haar al ruim 42.000 euro. Niet iedereen reageert echter even enthousiast. “Vroeger was het veel beter, er scheelde toch niets met haar? En als je zo’n moeite doet om anderen te plezieren, dan hebben de pestkoppen in feite gewonnen”, luidt de teneur.

‘Het lelijke eendje’, noemden ze haar vroeger. Maar het bleef niet bij woorden alleen, ook met vechtpartijen ging het van kwaad naar erger. De acties van de pesters hakten er zodanig in dat Celine zich vaak ziek meldde.

Na haar studies ging de jongedame uit Zurich aan de slag als kapster, dat geld gebruikte ze om eindelijk haar grote droom waar te maken. Drie borstvergrotingen, een neus- en kaakcorrectie, lip- en kinfillers,… In vier jaar tijd maakte de meid korte metten met haar oude look. “En nu voel ik me gelukkiger dan ooit”, klinkt het.

“Ik was altijd positief ingesteld, maar voelde me niet goed in mijn vel. Ik werd constant lelijk genoemd en dat stemde me droevig. Ik wilde opnieuw gelukkig zijn, vandaar dat ik alles wat me dwarszat aan mijn lichaam liet veranderen. We leven in een tijd waarin dat mogelijk is, dus waarom geen gebruik maken van die kans?”

“Ik werd dagelijks gepest. Ze vonden altijd wel iets nieuws. Soms leek ik volgens hen op een jongen omdat ik geen borsten had, een andere keer was mijn achterwerk te dik. Ik kreeg te horen dat mijn gezicht op een vuilbak leek en dat mijn stijl op niets trok. Ik kon niets goeds doen voor hen, ze waren allemaal gemeen.”

“Daarnaast werd ik soms in elkaar geslagen en sloten ze me uit. Ik kreeg de kans niet om te tonen hoe leuk ik kan zijn, ze zagen enkel maar de ‘lelijke Celine’. Het enige wat ik kon doen, was weglopen. Ik heb nooit gedurfd om mijn probleem op tafel te leggen, want ik schaamde me te veel. Hoe vaak heb ik niet gedaan alsof ik ziek was, om toch maar niet naar school te hoeven?”

“Ik heb veel geld gespaard toen ik jong was. Tot mijn achttiende ben ik nooit uitgegaan. Ik werkte hard, zodat ik mijn operaties kon betalen. Nu kan ik eindelijk het leven leiden dat ik altijd gewild heb. Ik voel me ook veel sterker. Als iemand nu iets slechts over me zegt, kan het me niet meer schelen. Niemand kan me nog pijn doen.”

Facebook

“Die eerste borstvergroting was een fantastisch gevoel. Als kind keek ik vaak naar Pamela Anderson in ‘Baywatch’, borsten zoals de hare heb ik altijd gewild. Ik had dan ook een sterke look nodig, zoals een mythisch wezen haast. Een vrouw die niet gekwetst kan worden omdat ze zo stevig in haar schoenen staat. Een man? Niet nodig, maar alle venten kicken wel op haar. Dat soort figuur dus.”

“Ik krijg uiteenlopende reacties. Sommigen vinden dat ik er geweldig uitzie, anderen vinden mijn uiterlijk puur plastic. Maar de positieve commentaren halen het, mannen gaan nu uit hun dak voor mij.”

Wat als Celine nu nog eens haar vroegere pestkoppen tegen het lijf zou lopen? “Dan negeer ik hen. Ze hebben mij nooit een kans gegeven, waarom zou ik hen dan nog een blik waardig gunnen?”

BRON: https://www.hln.be/bizar/celine-kiest-voor-drastische-transformatie-nadat-ze-jarenlang-op-school-gepest-werd-niemand-kan-me-nu-nog-pijn-doen~a405c698/#comments

Dit meisje gaat wel heel ver. En gaat ze gelukkiger zijn of nu door het leven kunnen gaan? Als ik het meisje bekijk dan zie ik een warm iemand. En dan had ze zeker zo geen veranderingen moeten laten doen aan haar lichaam. Dat zeker ook zijn afkeer zal hebben. Ze had beter iets gedaan om te leren omgaan met pesters.
Nu schrijft ze alle venten kicken op haar. Wel spijtig dat je zoiets moet schrijven maar ik kick er zeker niet op.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

SLACHTOFFER VAN PESTEN OP HET WERK

Sommige slachtoffers van pesten op het werk vroegen erom? 10 procent van de collega’s zegt ja

KU Leuven en vacature.com analyseren reactie van collega’s bij pesten op werk

Shutterstock Stel dat een collega gepest wordt, grijpen we dan in of kijken we gemakshalve de andere kant op?

Een opvallend aantal werknemers in ons land rekenen wekelijks af met pesterijen. Ongeveer 3,5 procent gaat er zelfs mentaal aan onderdoor. Nochtans zou veel ellende kunnen vermeden worden als collega’s en leidinggevenden alerter reageren. Vaak is het immers hun reactie die ervoor zorgt dat pesterijen stoppen dan wel escaleren. Sommige collega’s geven vandaag al het goede voorbeeld, zo blijkt uit een rondvraag van KU Leuven in samenwerking met vacature.com.

We hebben ze allemaal al wel eens gezien of gelezen, de getuigenissen van mensen die fysiek of verbaal worden aangevallen terwijl omstaanders doen alsof hun neus bloedt. Sociaal psychologen noemen dit het ‘omstaander- of bijstaandereffect’: hoe meer mensen er bij elkaar zijn, hoe kleiner de kans dat er hulp geboden wordt. Talrijke verklaringen hiervoor zijn al onderzocht, maar de meeste plausibele is die van de gedeelde verantwoordelijkheid. Zodra er verschillende mensen betrokken zijn, voelt niemand zich nog echt verantwoordelijk. “De anderen zullen wel reageren”, redeneren we. Of we denken dat het allemaal niet zo erg is, “omdat niemand iets doet.”

Niet wegkijken

Hoe vertaalt zich dit nu naar de werkvloer? Stel dat een collega gepest wordt, grijpen we dan in of kijken we ook dan gemakshalve de andere kant op? Om dat te onderzoeken, lanceerden KU Leuven-professor Elfi Baillien en doctoraatsonderzoeker Katrien Vandevelde eind januari samen met vacature.com een oproep tot getuigenissen. Alles samen ontvingen we ruim 200 ingevulde formulieren. Circa honderd deelnemers vulden de enquête puur als slachtoffer in. Hun antwoorden werden in deze analyse niet verder onderzocht.

De resultaten dan. In tegenstelling tot de verwachtingen van de onderzoekers gingen de meeste collega’s wel degelijk tot actie over. Sommigen kaartten hetgeen ze gezien hadden aan bij hun leidinggevende of vertrouwenspersoon (63%), anderen boden het slachtoffer een luisterend oor aan (56%) en nog anderen spraken de dader op zijn gedrag aan (52%). Slechts een derde van de werknemers had helemaal niks gedaan. Collega’s die zelf al pesterijen hadden meegemaakt, reageerden opvallend vaker dan andere collega’s.

vacature.com en KU Leuven

“Dit zijn hoopgevende resultaten”, vindt onderzoekster Katrien Vandevelde. “Het pessimistische beeld dat uit eerdere onderzoeken naar boven kwam, blijkt niet te kloppen. Het is helemaal niet zo dat collega’s wegkijken als ze pesterijen vaststellen. Uit de reacties die wij hebben verzameld, blijkt net dat getuigen zich positief tegenover slachtoffers opstellen.”

Dat deze studie eerdere bevindingen weerlegt, heeft volgens de doctoraatsstudente met de manier van onderzoeken te maken. “De meeste studies vertrekken vanuit een experimentele setting. Deelnemers krijgen bepaalde situaties voorgelegd en moeten aangeven hoe ze erop zouden reageren. Ze moet het zich proberen voor te stellen, ook al hebben ze er niet per se ervaring mee. Voor ons onderzoek zijn we expliciet op zoek gegaan naar getuigen, mensen die in hun eigen omgeving een of andere vorm van pesten hebben meegemaakt. Dat leidt blijkbaar tot andere resultaten.”

Victim blaming

Tot diezelfde conclusie komen we wanneer we de antwoorden rond de oorzaken van de pesterijen analyseren. Anders dan in voorgaande onderzoeken leggen de getuigen de schuld niet – of slechts in geringe mate – bij de slachtoffers. Zeker bij wie zelf ooit al gepest is geweest, is dat zo.

vacature.com en KU Leuven

“Het bevestigt het vermoeden dat de oorzaak van pesterijen eerder bij werkomstandigheden moet gezocht worden dan wel bij de persoonlijkheidskenmerken”, reageert professor Elfi Baillien, die al veertien jaar met onderzoek naar pesten op het werk bezig is. “Zo weten we intussen dat stress een belangrijke trigger is. Hoger werkritme, nakende herstructureringen, weinig autonomie, onduidelijkheid over het takenpakket, te weinig uitdaging. Al wat werknemers onder druk zet, blijkt een voedingsbodem voor pesterijen.”

Toch gaan slachtoffers ook in deze studie niet helemaal vrijuit. Hun ‘anders zijn’ ligt voor twee op de drie getuigen/collega’s mee aan de basis van de pesterijen. Vandevelde: “Dat anders zijn, is iets wat slachtoffers zelf dikwijls aanhalen als verklaring voor de pesterijen. Helaas hebben we vanuit het onderzoek nog nooit exact kunnen benoemen wat dat anders zijn dan precies is. Deze studie, die vertrekt vanuit het standpunt van de omstaanders en dus een nieuw licht op de zaak werpt, heeft op dat vlak geen verheldering kunnen brengen.”

Volgens de getuigen klopt het in elk geval niet dat het slachtoffer niet bij de organisatie past of ongeschikt is voor de functie. Ongeveer negen op de tien collega’s geven aan dat het slachtoffer goed met de organisatie en de job matcht. Een kwart vindt ook dat het slachtoffer qua persoonlijkheid en waarden complementair met het team is. “Van deze resultaten staan we eerlijk gezegd zelf een beetje te kijken”, reageert Katrien Vandevelde. “Want als we diezelfde vragen aan de slachtoffers voorleggen, dan komen we net tot de omgekeerde conclusie. Zij vinden juist dat ze minder goed bij het team, de job en/of de organisatie passen. Mogelijk wijzen deze resultaten erop dat de blik van de slachtoffers door die pesterijen bezoedeld is. Het kan goed zijn dat werknemers zich door de pesterijen minder zeker over hun werk voelen en zichzelf daarom een lagere score geven.” In de toekomst hopen de onderzoekers ook meer vat op de motieven van de dader te krijgen, want misschien moet ‘het anders zijn’ wel aan die kant gezocht worden. Mogelijk wijken de waarden van de dader sterk af van die van de groep en/of het slachtoffer.

De baas heeft het gedaan?

Alles bij elkaar bevat de studie heel wat waardevolle inzichten voor wie met preventie bezig is. Dat zoveel deelnemers de leidinggevende als dader aanduiden – 87 procent in deze studie – is bijvoorbeeld een opvallende noodkreet van de getuigen in dit onderzoek. Zij verwachten dat managers hun rol spelen en verantwoordelijkheid nemen als het uit de hand loopt. “Ik denk, in lijn met internationaal wetenschappelijk onderzoek, dat dat hoge cijfer voor een stuk uit ontgoocheling voortkomt”, reageert Baillien. “Werknemers gaan ervan uit dat hun leidinggevende ingrijpt wanneer er op de werkvloer iets fout loopt. Gebeurt dat niet, dan gaan ze hem als een deel van het probleem zien, als een dader zeg maar. Bedrijven zouden dus gerust nog meer mogen inzetten op coaching en psychosociale vorming van leidinggevenden. Managers moeten leren om signalen van werknemers tijdig te zien en juist te interpreteren. Pesterijen in de kiem smoren, is voor hen een belangrijke opdracht.”

vacature.com en KU Leuven

Maar ook collega’s kunnen hierin hun steentje bijdragen. Dat velen sympathie hebben voor het slachtoffer – zoals blijkt uit deze studie – betekent dat er ruimte is om hen bij het beleid te betrekken. Van de getuigen in deze studie trok een ruime helft aan de bel bij een leidinggevende of een vertrouwenspersoon. “Dat kan je als organisatie verder stimuleren door nog meer over je antipestbeleid en je preventiemaatregelen te communiceren”, vertelt Vandevelde. “Zorg ervoor dat iedereen weet waar hij met zijn verhaal terecht kan. Elke werknemer zou de contactgegevens van de vertrouwenspersoon of de externe preventiedienst moeten kennen of tenminste weten waar hij ze kan vinden. Hang het uit in de refter, communiceer erover op je intranet of wijs er eens op tijdens een informeel gesprek.” Ook naar de dader en het slachtoffer toe vindt ze dat collega’s nog meer uit hun schelp zouden mogen komen. “Het lijkt erop dat werknemers nog niet goed beseffen welk effect hun tussenkomst kan hebben. Aangezien veel daders verder bouwen op de reactie van anderen, kun je als collega wel degelijk het verschil maken.”

BRON: https://www.hln.be/geld/vacature-com/sommige-slachtoffers-van-pesten-op-het-werk-vroegen-erom-10-procent-van-de-collega-s-zegt-ja~a158603a/

Wie vraagt erom om het zwart schaap in de kudde te zijn? Niemand. Het is pesten en vaak wilt het slachtoffer dat niet maar probeert ook het nodige eerst om een dag goed door te komen. Er zou nog meer aandacht aan gegeven moeten worden. Want net als bij jongeren gaat het op een werkvloer er ook soms zo aan toe. Dat er bepaalde van de collega’s gepest worden. Dat gaat dan vaak op een heel andere manier dan bij jongeren. Meer psychisch maar ook ongewenste aanrakingen.
Als je met dit geconfronteerd wordt durf dan ook te handelen zodat een slachtoffer van pesten weet dat deze hulp kan krijgen. Praten kan helpen met beide. Trek nooit iets uit elkaar want dan kan je het probleem nog erger maken.
Dit komt niet alleen voor bij vrouwen ook mannen worden hier slachtoffer van. Ook vrouwen die mannen pesten of het leven zuur maken op een werkvloer.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

STRAFFE CIJFERS: BIJNA HELFT VAN VLAAMSE JONGEREN SLACHTOFFER VAN (CYBER)PESTEN

ANP XTRA

Bijna de helft van de Vlaamse jongeren zegt slachtoffer te zijn van pesten of cyberpesten. Dat blijkt uit nieuw onderzoek aan de UGent bij 1.600 Vlaamse scholieren tussen 12 en 18 jaar. Achttien procent geeft toe zelf iemand te hebben gepest. De jongeren geven ook aan dat ze zelf vragende partij zijn voor preventie, sensibilisering en ondersteuning.

Uit het UGent-onderzoek, dat in 2017 en 2018 is uitgevoerd, blijkt dat 48 procent van de leerlingen in het secundair aangeeft al gepest te zijn en 18 procent bekent zelf al iemand gepest te hebben. “Straffe cijfers, waar men niet naast kan kijken”, vindt Pieter Denayer van de organisatie Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten. “We vragen de Vlaamse overheid dan ook om een straf beleid.”

“Pesten blijft een onderschat probleem”, zegt voorzitter Gie Deboutte. “De menselijke en maatschappelijke kost loopt hoog op. Net daarom houden we een pleidooi om sterker in te zetten op preventie.” Als er gepest wordt, loopt er ook in de omgeving waar het gebeurt wat fout. “Scholen, sportclubs en jeugdorganisaties dragen een belangrijke verantwoordelijkheid. Ze verdienen extra steun om te kunnen doen wat nodig is”, klinkt het.

Angst om tussen te komen

Ook opvallend: 39 procent van de jongeren is bereid zelf hulp te bieden, maar ze hebben angst om tussen te komen. De bijstander of getuige van pestgedrag kan een cruciale rol spelen om pesten te verminderen, maar die doet dat vandaag veelal niet bij een gebrek aan sensibilisering of aanmoediging. Pestdeskundigen stellen dat het stoppen of voorkomen van pesten en cyberpesten het best lukt door jongeren die toeschouwer zijn van (cyber)pesterijen bewust te maken van hun rol en verantwoordelijkheid.

Jongeren hameren vooral op het mentale leed dat (cyber)pesten teweeg brengt en wijzen op het ‘aanhoudende’ aspect ervan: pesten is een vorm van agressie die niet stopt, zelfs al geeft het slachtoffer aan dat het genoeg is geweest. Jongeren kennen de pijn van pesten en dringen aan op meer en permanente aandacht maar ook op acties om (cyber)pesten te voorkomen en te helpen terugdringen.

Beleidsaanbevelingen

Uit de studie trekt het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten enkele beleidsaanbevelingen. Zo vraagt het om de oprichting van een ‘kenniscentrum grensoverschrijdend gedrag’. Wie met kinderen en jongeren omgaat zou tijdens zijn opleiding een basiscursus moeten krijgen met inzicht in pestgedrag en de mogelijke gevolgen ervan. Omdat de praktijk leert dat pestsituaties vaak escaleren , is er ook nood aan een centraal crisismeldpunt voor kinderen, jongeren, ouders, opvoeders, scholen, sportclubs en jeugdorganisaties. Daar krijgen ze dan hulp en advies bij ernstige, acute problemen. Maar ook de gekende sensibilisatiecampagnes via klassieke en nieuwe media bewijzen hun nut, besluit het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/straffe-cijfers-bijna-helft-van-vlaamse-jongeren-slachtoffer-van-cyber-pesten~ab6b766d/

Denk zelf dat het beter zou zijn dat er een meldpunt komt waar jongeren zich kunnen aanmelden en dat er naar geluisterd wordt en ook overgegaan kan worden naar handelen. Want er zijn meldpunten genoeg die luisteren maar na alles moet men de persoon loslaten. Spijtig genoeg zal het een moeilijk iets blijven om het te laten stoppen. Zeker cyber pesten. Want het begint in de loop van de dag het pesten en het gaat gewoon door. Omdat iedereen een gsm en laptop heeft die continue aan staat. Ook het nadeel van cyber pesten het blijft heel de tijd maar doorgaan, tot zelfs ’s nachts toe.
Het is ook zo dat het niet alleen bij jongeren is maar volwassenen krijgen hier ook mee te maken.
https://www.kieskleurtegenpesten.be/
http://www.centraalmeldpuntpesten.org/
https://www.tele-onthaal.be/aanbod
https://www.cyberpesten.be/

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

 

BIKERS UIT HEEL BELGIË ESCORTEREN GEPEST MEISJE NAAR SCHOOL NADAT ZE ZELFMOORD WILDE PLEGENF

Bikers uit heel België escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

rv Bikers escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

Dertig motards uit heel België hebben een minderjarig gepest meisje naar haar school in Luik geëscorteerd. Ze stopten ook aan haar vorige school, van waaruit nog steeds pesterijen komen. “Zo willen we het meisje steunen en haar zelfvertrouwen een boost geven.”

Pauline*, een 17-jarig meisje, wordt al ongeveer drie jaar gepest. Zo erg dat de tiener begin deze maand probeerde om een einde te maken aan haar leven. Toen de vzw Bikers For Children hiervan hoorde, besloten ze iets te ondernemen. Ze trommelden vanmorgen vroeg zo’n dertig leden op uit heel België om het meisje te escorteren naar school. “Er waren motards bij uit Limburg en Aalst, maar ook uit Brussel en Luxemburg”, vertelt Eric Wemmel van de vzw. “Op de school van Pauline slaagden we erin om een van de pesters samen te brengen met Pauline voor een gesprek. Ook een leerkracht en de moeder van Pauline waren erbij. Op het einde gaven de meisjes elkaar zelfs een knuffel. Heel mooi vond ik dat.”

rv Bikers escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

Daarna reden de motorrijders door naar de vorige school van Pauline, van waaruit ze momenteel nog steeds gepest wordt. “We hadden er een goed gesprek met de nieuwe directrice”, vervolgt Eric Wemmel. “Het pestende meisje konden we niet spreken, omdat ze nog minderjarig is en omdat er geen toestemming van de ouders was. Maar eventueel zou het later wel nog kunnen.”

rv Bikers escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

Intimiderend

Of het allemaal niet te intimiderend overkomt, zo met dertig stoere motards aan een middelbare school? “Ja, misschien wel”, zegt Eric. “Maar dat was ook de bedoeling. Het moet effect hebben natuurlijk. Waar ik heel fier op ben, is dat Pauline op het eind van de dag met een glimlach de school buiten stapte. Daarmee was ons eerste doel bereikt. Verder ben ik blij dat we een dialoog op gang hebben kunnen brengen. Hopelijk geeft dit ook een boost aan haar zelfvertrouwen.”

Het was de eerste keer dat de Bikers For Children een dergelijke actie deden voor een gepest meisje. “Meestal richten onze acties zich op mindervalide kinderen, of op kinderen die op een of andere manier gestraft zijn door het leven.”

* Pauline is een fictieve naam.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

rv Bikers escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

rv Bikers escorteren gepest meisje naar school nadat ze zelfmoord wilde plegen

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/bikers-uit-heel-belgie-escorteren-gepest-meisje-naar-school-nadat-ze-zelfmoord-wilde-plegen~a5e35956/

Ze worden gezien als een harde kern, maar vaak met het hart op de juiste plaats. En zeker als het gaat over kinderen die gepest worden. Ik heb er respect voor en hopen dat het meisje weet dat ze niet met bepaalde negatieve gedachten moet rondlopen. Heb je als jongeren toch bepaalde gedachten praat erover blijf er niet mee zitten. En wil je dit niet met een bekende doen doe het anoniem via de zelfmoordlijn of 106 tele onthaal of awel. In Nederland zullen zeker ook van die instanties bestaan. Even gegoogeld en denk dat dit voor Nederland is https://www.kindertelefoon.nl/

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

SPIJTIG ZELFMOORD NA ZWARE PESTERIJEN VAN KLASGENOTEN

Andy (12) pleegde zelfmoord na zware pesterijen van klasgenoten. Zijn moeder deelt nu bikkelharde foto om schuldigen te confronteren met hun daden

Facebook

Een twaalfjarige jongen heeft in Southaven (Mississippi) zelfmoord gepleegd na maandenlange pesterijen van zijn klasgenoten. Naar verluidt noemden ze Andy Leach constant “dik, lelijk en waardeloos”. Ook zijn biseksuele voorkeur zou in slechte aarde gevallen zijn. Moeder Cheryl Hudson wil nu scherpe actie ondernemen tegen ‘dat soort ettertjes’. Om de schuldigen te confronteren met hun daden deelde ze zelfs een bikkelharde foto van haar zoon in zijn doodskist. “Dit mag niet geruisloos passeren. Nooit mag een ouder nog de pijn voelen die wij nu voelen. Ik ben aan een kruistocht begonnen waar het einde nog lang niet van in zicht is.”

Het was de vijftienjarige broer van Andy die vorige week dinsdag de vreselijke ontdekking deed. “Hij heeft enkele briefjes achtergelaten, hij was er dus duidelijk al een tijdje mee bezig”, stelt Cheryl. “Hij maakte zelfs een tekening van hoe hij dacht dat zijn lichaam gevonden zou worden.”

De vermoedelijke aanstokers worden nu ondervraagd door de politie. “Ze scholden Andy altijd uit en bedreigden hem ook fysiek. We hebben het probleem verschillende keren bij de school aangekaart, maar ze deden er niet veel tegen. Hij was ook niet het eerste slachtoffer, er heerst een echte pestcultuur op die school. Sommige kinderen kunnen zelfs niet zonder schrik naar het toilet gaan.”

Facebook

Samen met haar ex heeft Hudson nu een antipestcampagne gelanceerd. “Andy hield van plezier maken. Hij was slim, grappig en sarcastisch. Hij was een scout en een heus mama’s kindje, ik was zo trots op hem. Ik ben er kapot van, maar we gaan niet opgeven. De stem van Andy moet gehoord worden, zijn dood mag niet tevergeefs zijn.”

“De pesterijen werden nog erger nadat hij op school verteld had dat hij misschien wel biseksueel was”, voegt vader Andy Leach toe. “Hij lag overhoop met zichzelf en zijn seksuele geaardheid. Zijn klasgenoten zeiden dat ze hem wel te pakken zouden krijgen en dat hij de wc niet meer levend zou verlaten.”

Facebook

“Alle meldingen rond pesterijen worden prioritair behandeld”, reageert de schooldirectie in kwestie. “Studenten en ouders worden aangemoedigd om de verantwoordelijken op de hoogte te brengen, dat kan zelfs anoniem via een link op onze website. We kunnen verzekeren dat elke claim tot op het bot onderzocht zal worden. We leven mee met de vrienden en familieleden van de overleden jongen.”

Wie vragen heeft over zelfdoding, kan anoniem contact opnemen op het gratis nummer 1813 of via http://www.zelfmoord1813.be.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/andy-12-pleegde-zelfmoord-na-zware-pesterijen-van-klasgenoten-zijn-moeder-deelt-nu-bikkelharde-foto-om-schuldigen-te-confronteren-met-hun-daden~a4535907/

Als ik een bericht lees over pesten zal ik het nooit voorbij laten gaan en het plaatsen. Er moet aandacht aan besteed worden. Er moet aandacht aan blijven gegeven worden. Men zal het nooit kunnen weg denken in onze maatschappij. Van klein tot groot zal men ermee geconfronteerd worden. Maar laat het niet gebeuren. Als je weet dat iemand gepest wordt geef hem/haar hulp. Dat kan je al door gewoon mensen te verwittigen of door https://www.tele-onthaal.be/aanbod te contacteren of zelfs de politie.
Spijtig dat het soms tot het uiterste gaat en dan men niet weet ermee om te gaan.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM