Wat als je kind klikt of een driftbui krijgt? Bekende gezinstherapeut Hedvig Montgomery schiet te hulp
“Mijn kind verdient het allerbeste.” Dat moet het uitgangspunt zijn van zowat elke ouder. En dat levert heel wat mama’s en papa’s best wat stress op. Volgens een onderzoek van de UGent vindt 70% van de Vlaamse ouders dat ze hun kroost opvoeden zoals het moet. Maar de rest? Zij hebben jammer genoeg wél het gevoel dat ze tekortschieten.
Perfecte papa en mama
Al is dat nergens voor nodig. Ouders mogen best foutjes maken. Dat zegt onder meer Hanne Luyten, die in het gehypte boek #Nietaankindengezinverklappen durft toegeven dat ze elke dag opnieuw worstelt met het hele ouderschapsgedoe. En dat is zeker geen slechte instelling, stelt gezinstherpaut Hedvig Montgomery. De Noorse psychologe werkt al meer dan 20 jaar met kinderen en gezinnen en heeft enkele boeken geschreven over de Scandinavische kunst van het opvoeden.
“De perfecte ouder bestaat niet”, vertelt Montgomery ons. “Het is vooral belangrijk dat je ‘goed genoeg’ probeert te zijn. Het maakt niet uit dat je af en toe fouten maakt. Zolang het niet té vaak voorkomt en het geen al te grote misstappen zijn, natuurlijk. Bovendien kunnen kinderen veel leren van ouders die flaters begaan, dat toegeven en het goed proberen te maken.”
En toch. Vaak blijven we tobben en denken: “Doen we het wel goed?”. Ook de mama’s op de NINA-redactie zitten soms met twijfels en zorgen. En omdat vele moeders worstelen met gelijkaardige vragen, schotelden we onze grootste uitdagingen voor aan Montgomery. Zij is zo lief om haar belangrijkste tips te delen.
Wat als je 6-jarige een woede-aanval krijgt?
“Eerst en vooral: 6-jarige kinderen hebben zo’n driftbui af en toe nodig. Op deze leeftijd leren ze immers om hun gevoelens onder controle te krijgen. Dat heeft als gevolg dat ze zich gelukkiger voelen, maar ook kwader zijn en extra gefrustreerd zullen gedragen. Soms lijkt het zelfs alsof je plots met een tiener in huis zit. Weet vooral dat het weer zal afkoelen. Het enige wat je kan doen in de tussentijd? Het niet erger maken. Je zoon of dochter is op dat moment ook gevoelig, en hij of zij wilt absoluut geen gezichtsverlies lijden. Het beste is om lief en begripvol te reageren.”
Wat als je kind geen goede slaper is? En als hij of zij weigert om onder de wol te kruipen en bij het krieken van de dag opstaat?
“Kinderen zijn nu eenmaal geen goede slapers. De keerzijde van de medaille: ze hebben wel veel slaap nodig. En daar moet jij hen bij helpen. Wat je juist moet doen, hangt af van de leeftijd van het kind. En van het kind zelf, want de ene heeft er meer moeite mee dan de andere. Maar het allerbelangrijkste is dat je jouw uk helpt om balans te vinden in het leven. En geloof me vrij: daar ga je zéker 16 jaar lang zoet mee zijn. Elke keer dat je dochter met tegenzin gaat slapen, moet je haar sussen. Zo help je haar het kantelpunt te vinden waarop ze in slaap valt. Wordt je zoon ’s nachts wakker? Ook dat is een teken dat hij je nodig heeft en dat je hem moet troosten. Op het moment zelf lijkt dat misschien tijdverspilling, maar ik verzeker je: dat is het niet.”
Wat als je kinderen ruzie maken? Hoe laat je ze het conflict zelf oplossen?
“Wanneer je jongste 3 jaar oud is, kan hij of zij zichzelf verdedigen. Vanaf dat moment moet jij je niet meer moeien als je kroost met elkaar in de clinch ligt. Ze moeten zelf een antwoord zoeken op vragen als: ‘Wie is de sterkste?’ of ‘Van wie is dat speelgoed?’. Zo leren ze elkaar beter kennen. Als mijn kinderen hebben geruzied en iemand voelt zich achteraf slecht, pak ik ze even apart. Ik vraag hoe ze het probleem hebben opgelost, en wat hij of zij van die oplossing vindt. Meng je vooral niet te snel in een conflict. Zeker niet als één van de twee zich als een klikspaan gedraagt. Dan duurt het langer voor ze hun broer of zus leren kennen en ermee overweg kunnen.”
Wat als mijn kind tegen de lamp loopt? Is ervaring de beste levensles of moet ik ergens de grens trekken?
“Kinderen moeten fouten kunnen maken. Dat is de enige manier waarop ze leren en hoe ze hun zelfvertrouwen opbouwen. Maar waar trek je de grens? Dat is een goede vraag. Over het algemeen wil ik niet dat mijn kinderen anderen lastig vallen. Als hun gedrag toch storend is voor mensen in de omgeving, toon ik wat ze fout doen. Ze hebben nog wat begeleiding nodig om een sociaal wezentje te worden.”
Wat als mijn kind liever met een tablet speelt dan buiten met een bal of met de doos Lego?
“Veel kinderen willen héél de tijd met een tablet spelen. Dat technologisch snufje bevat immers een hele wereld die ze dolgraag willen verkennen. Maar toegegeven: wat kinderen willen, komt niet altijd overeen met wat ze nodig hebben. Ze moeten bewegen, hun lichaam gebruiken, de handen uit de mouwen steken en hun verbeelding de vrije loop laten gaan. Het is onze taak om hen ook zulke dingen te laten doen. Kijk daarom even naar je eigen gedrag. Gebruik je soms de tablet als dat niet nodig is? Staar je ’s avonds ook nog vaak naar je computerscherm? Als je wilt dat je kind boeken leest, moet je het goede voorbeeld geven en af en toe ook eens een boek doorbladeren. Dat geldt ook voor Lego, sporten en muziek. Toon ook hoe leuk die zaken zijn.”
Wat als ik mijn tiener meer zelfvertrouwen wil geven?
“Tieners dromen van zelfstandigheid en zijn ernaar op zoek. Ze zijn op zoek naar zichzelf. Jouw belangrijkste taak: tonen dat de tiener niet alleen staat in die zoektocht en dat hij of zij goed bezig is. Wees aangenaam gezelschap en maak duidelijk dat je jouw kind graag ziet. Ook al is dat op sommige dagen een tikje moeilijker. Op een bepaald moment zal je zoon of dochter zichzelf en die zelfstandigheid vinden. En jij bent dan de trotse ouder van een zelfverzekerde volwassen persoon. In de tussentijd: laat elke dag weten dat je er bent. Dat je klaarstaat om te helpen en een luisterend oor wilt zijn.”
Ouders weten soms geen raad meer hoe ze een kind anders kunnen benaderen. Ze gaan straffen of noem maar op. Maar is dit wel een goede manier. Je straft maar wat heeft het kind eraan? Het kan zelfs zijn dat op een moment het kind dit als een spel gaat zien. Je kan best een kind benaderen op gelijke hoogte maar ook in de taal door voor hen begrijpbaar is. Het tablet of pc. Hier zijn vaak de ouders de schuld van. Omdat ze dit geven om het kind rustig te houden. En als men dan vraagt ga toch eens buiten spelen dan wordt dit gezien als straf. Hoe ouder het kind wordt hoe meer deze iets uit gaat proberen. Hoe ver kan het gaan naar de ouders toe. Daarvoor moet je niet altijd het kind straffen het is ook zijn/haar proces van het leven te ontdekken. Als het kind nog broertjes of zusjes heeft zullen deze allemaal een bepaald gedrag gaan projecteren. Dat maakt het als ouder het er zeker niet makkelijk op. Maar dan dan ook even na, en weet dat iedereen moet leren. Dat jezelf ook de nodige lessen hebt moeten krijgen om te komen waar je nu bent.
En ik wil eindigen met dit. Het maken van een kind vind iedereen zo leuk en zalig. Het opvoeden dat is voor heel wat moeilijk. Men krijgt er geen beschrijving bij.
Ook mogen we niet vergeten dat we van kinderen en tieners veel kunnen leren, als men zich ervoor open kan stellen als ouder.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 