ELLENLANGE WACHTTIJDEN IN DE MENTALE ZORG KUNNEN SCHRIJNENDE GEVOLGEN HEBBEN

Ellenlange wachttijden in de mentale zorg kunnen schrijnende gevolgen hebben: “Klachten worden erger en soms escaleert de situatie tot een suïcide”

Terwijl corona verder woedt, gaan steeds meer alarmsignalen af. Want het aantal Belgen met mentale problemen neemt toe, maar onze mentale zorg kan niet volgen. Dat kan het al een hele tijd niet: hulpbehoevende jongeren en volwassen kwamen al voor de pandemie op lange wachtlijsten terecht. Met het gevolg dat hun problemen verergeren of ze elders suboptimale hulp zoeken. “Zelfs voor een ernstig suïdale jongere is er nergens plaats. ‘Probeer volgende week nog eens’, krijgt dat gezin te horen.”

Elk jaar kampt in ons land maar liefst 1 op de 5 minderjarigen en 1 op de 7 volwassenen met een mentale stoornis. Tegelijk krijgen maar 4 op de 10 volwassenen en 3 op de 10 jongeren binnen het jaar (!) een professionele behandeling. In Vlaanderen alleen al gaat dat jaarlijks naar schatting om 69.000 jongeren en 351.000 volwassenen die een psychische stoornis hebben maar niet op tijd worden behandeld. Het zijn schrijnende cijfers van Zorgnet-Icuro, de koepelorganisatie voor betere zorg.

Halfjaar wachten

Er schort van alles aan de geestelijke gezondheidszorg in ons land, zeggen professionals al een hele tijd. Therapie blijft voor veel Belgen onbetaalbaar. Maar zeker ook de ellenlange wachttijden zijn een groot probleem. Bijna 1 op de 2 hulpbehoevende minderjarigen (44,6 procent) staat op één of meer wachtlijsten, blijkt uit een onderzoek bij 1.600 Belgen van Universiteit Antwerpen. Bij volwassenen is dat 1 op de 6. 
In sommige gevallen zijn die hulpbehoevenden binnen een maand geholpen: volwassenen die naar een psychiater (53,8 procent) of psycholoog (67,2 procent) gaan, bijvoorbeeld. In andere gevallen loopt de wachttijd op tot een half jaar: onder meer bij de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg (23,2 procent) of de psychosociale revalidatiecentra (22,5 procent). Bij kinderen tot en met 18 jaar zijn de cijfers nog slechter. 7 op de 10 hulpbehoevende kinderen kunnen pas na drie maand bij de psycholoog terecht. Een kwart wacht een halfjaar op een psychiater. 2 op de 5 wacht een halfjaar bij een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg. Een derde wacht een maand op een crisisopname. 

Ondertussen worden de klachten erger

In een interview met NINA dit weekend geeft Ilse Van Loy, vrouw van Peter Van de Veire en kinder- en jeugdpsychiater, een treffende getuigenis. “Recent had een ernstig suïcidale jongere in de praktijk dringend een opname nodig. Maar er bleek nergens plaats te zijn. Probeer het volgende week nog eens, krijgt dat gezin dan te horen. Maar dan kan het al te laat te zijn. Kan je je voorstellen dat je kind met een gebroken arm op spoed te horen krijgt dat het enkele dagen later maar moet terugkomen? Het verschil tussen de middelen die worden vrijgemaakt voor lichamelijke en geestelijke zorg is schrijnend.”
Gedragstherapeut en onderzoeker Kris Van den Broeck werkte mee aan de studie van de Universiteit Antwerpen. “We blijven inderdaad aanmodderen, terwijl niet in het minst steeds meer kinderen en jongeren lijden onder de coronamaatregelen. Het is een oogst die we in België al lang zaaien, door jaren gebrekkig te investeren in onze geestelijke gezondheidszorg. De wachttijden blijven een groot probleem op het veld, en toch bestaat er amper infrastructuur om patiënten ondertussen op te vangen. Veel hulpbehoevenden moeten die wachttijd eenzaam uitzitten, met alle gevolgen van dien.” 

Alternatieve hulp opzoeken?

Het lange wachten zorgt er immers vaak voor dat de klachten van de hulpbehoevende erger worden. Dat gebeurt bij maar liefst 43,8 procent van de volwassenen en de helft van de kinderen. Veel van hen geven aan dat ze ondertussen gaan twijfelen of ze de hulp wel willen verderzetten en verliezen de motivatie. Ze voelen zich in de steek gelaten, niet zelden ontstaan er ook spanningen in het gezin en soms escaleert de situatie tot een suïcidepoging of een andere noodkreet. 
Ook omdat er inderdaad amper professionele ondersteuning is tijdens de wachttijd. 6 op de 10 volwassenen zoeken steun bij vrienden of familie, de helft klopt aan bij de huisarts of een andere professional, waar ze soms medicatie krijgen. Anderen gaan wanhopig op zoek naar alternatieve vormen van therapie, zoals spirituele healers, lifecoaches of homeopathie. Het verklaart ook het succes van ‘Onbespreekbaar’, het project van de Gentse dj Jef Eagl en Nicolas Overmeire dat mentale gezondheid bespreekbaar wil maken. Vorige maand kreeg het hevige kritiek, omdat de ongediplomeerde mannen jongeren gingen laten betalen voor consultatiesessies met hen. Maar zonder een grondige opleiding iemand mentale hulp verschaffen, kan meer kwaad doen dan goed. In een Instagram Live (die later offline werd gehaald) stelde Eagl een jongere die anorexia overwon bijvoorbeeld vragen die erg triggerend konden zijn, voor de jongere én voor luisterende anorexiapatiënten. 
Natuurlijk zijn niet alle alternatieve hulpvormen problematisch. Maar het probleem is ook: we weten niet welke dat wél zijn. “Mensen zoeken ze wel op, maar we hebben niet altijd zicht op hun werkzaamheid”, zegt Van den Broeck. “Een professional is zwaar gereglementeerd. Psychiaters moeten elf jaar studeren, psychologen tien en ze moeten bijkomende opleidingen volgen. Kan je een lifecoach die 4 weken studeert daaraan gelijkstellen? Het is belangrijk dat we de werkzaamheid van die alternatieve behandelingen onderzoeken. Zo kunnen huisartsen er ook over waken dat hun patiënten geen nefaste behandelingen opstarten. En we moeten hun veiligheid in de gaten houden. Weet zo’n alternatieve hulpverlener wanneer het zijn petje te boven gaat en hij zijn cliënt moet doorverwijzen?” 
“Soms is er geen kwaad geschied als een alternatieve behandeling niet werkzaam is. Soms kan een alternatieve hulpverlener zelfs meer tijd vrijmaken voor zijn patiënt dan een klassieke hulpverlener. Maar dat het de verkeerde kant opgaat, is ook mogelijk.”
Beter zou volgens Van den Broeck zijn dat we hulpbehoevenden meer opvolgen tijdens de wachttijd. “Een organisatie die een wachtlijst heeft, zou aan wachtlijstmanagement moeten doen. Op geregelde tijdstippen alle wachtenden opbellen om te vragen hoe het gaat en eventueel de prioriteit aanpassen. Hier en daar gebeurt dat al, maar dat moet nog meer. Die infrastructuur moet beter.”

Buddy’s en een netwerk

Deel van die infrastructuur zijn de Centra voor Algemeen Welzijnswerk (CAW). Zij werken hard om overbruggingshulp aan te bieden aan hulpbehoevenden op wachtlijsten en zijn een goed voorbeeld van hoe het beter kan. “Soms komen die wachtenden zo hard in een tunnelvisie terecht. ‘We staan er alleen voor en niemand wil ons helpen’, denken ze. Dan is alternatieve hulpverlening niet altijd slecht”, zegt directeur Anita Cautaers. “Zolang een patiënt zich maar geholpen en gehoord voelt. Maar zulke mensen zijn ook kwetsbaar. Het gebeurt weleens dat een ongediplomeerde therapeut een financiële afhankelijkheid bij de patiënt creëert. Als hulpbehoevende moet je echt kritisch blijven.”
Dan is een CAW een veiligere optie voor wachtenden. “We vangen hen bijvoorbeeld op door samen met hen te onderzoeken bij wie ze in hun netwerk in tussentijd terechtkunnen. Mensen die ze kunnen opbellen als ze het moeilijk hebben. Of we geven hen vrijwillige buddy’s, een hulpverlener die de onderliggende sociale problemen aanpakt, of leiden hen naar een zelfhulpgroep. Afhankelijk van de situatie en het probleem. Wij proberen hen te helpen in de dagdagelijkse context. Want dat is de realiteit van veel hulpbehoevenden: zij moeten elke dag zien te overleven in hun moeilijke situatie.” 

Wacht je op hulp? Je kan professionele hulp krijgen bij het CAW: bel gratis 0800 13 500. Of bel voor een goed gesprek naar Tele-Onthaal op het nummer 106.
Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht op de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op http://www.zelfmoord1813.be.

BRON: https://www.hln.be/psycho/ellenlange-wachttijden-in-de-mentale-zorg-kunnen-schrijnende-gevolgen-hebben-klachten-worden-erger-en-soms-escaleert-de-situatie-tot-een-suicide~a0fd4dfc/

Bij heel wat mensen zit de coronamoeheid erin. Het wordt bij jongeren zwaar. Omdat ze eigenlijk heel veel moeten veranderen in hun leven en dagelijks leven. En dat zie je ook bij volwassenen terug keren. Juist omdat ze het leven anders kennen en niet weten hoe ze nu om moeten gaan met bepaalde dingen. De wachtlijsten zijn lang en het belangrijkste van al is blijven praten. Men kan eigenlijk nog veel doen. Maar ik begrijp ook dat de jeugd terug wilt gaan sporten wilt gaan feesten wilt gaan reizen en noem maar op. Men kan het ook anders bekijken. Je kan gaan wandelen je kan het dan ook gezellig maken. De natuur heeft veel te bieden alhoewel velen door niet bij stil staan. Men mag niet vergeten dat ouders met kinderen vaak de ouders zijn die het probleem nu projecteren om hun kinderen. Thuis werk kinderen die thuis zijn een partner die ook thuis werk is nooit gekend. Daar heel wat problemen door kunnen ontstaan. Daar vaak niet bij stilgestaan wordt. Probeer als ouder er voor je kind te zijn. Luisteren kan al heel veel opleveren.
Voel je zeker niet alleen met een bepaald probleem en durf dan ook hulp in te schakelen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

KIND DENKT AAN ZELFMOORD???

HELP! Mijn kind denkt aan zelfmoord

Nieuwe site helpt ouders van kinderen die uit het leven willen stappen

Thinkstock

Een kind hebben dat aan zelfdoding denkt. Voor ouders is dat zwaar om dragen. Ze voelen zich schuldig, angstig, verdrietig. Een nieuwe site moet hen beter begeleiden. “Want ouder zijn van een kind dat niet meer wil leven, wordt steeds zwaarder.”

“Misschien gaat de angst ooit weg. Maar ik vrees ervoor. Ik denk dat het is als voor een kankerpatiënt: ook al ben je al jaren genezen, de schrik om toch ooit een nieuw knobbeltje te ontdekken blijft.” Zo omschrijft een moeder haar leven met een dochter die verschillende suïcidepogingen ondernam. Ook al is het meisje aan de beterhand, de schrik om haar alsnog te verliezen ebt maar niet weg.

Voor heel wat ouders moet het een herkenbaar gevoel zijn. In Vlaanderen heeft 7,5% van de jongens en 10% van de meisjes tussen 12 en 24 jaar ooit een zelfdodingspoging ondernomen. “Aan deze doelgroep wordt behoorlijk veel aandacht besteed”, stelde docent en onderzoeker Alexandre Reynders (Kenniscentrum Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen – Odisee) vast. Zowat alle wetenschappelijke literatuur en preventiecampagnes die hij natrok, focusten op de suïcidale jongeren zelf. “Maar voor hun ouders is er minder aandacht.”

Nochtans gaan die ouders erg gebukt onder de problemen van hun kind, zo stelde Reynders vast na er 26 geïnterviewd te hebben. “Een kind hebben dat aan zelfdoding denkt of een poging daartoe ondernam, heeft een enorme impact. Niet alleen emotioneel of psychisch, omdat ouders zich angstig, verdrietig of schuldig voelen. Ook zowat elk ander domein in hun leven wordt ernstig aangetast.”

Problematisch

Reynders hoorde hoe ouders hun sociale contacten terugschroefden omdat ze zich schaamden of omdat ze hun kind niet alleen durfden te laten. Sommigen gingen om die reden ook minder werken, wat dan weer een invloed had op hun financiën. De relatie met andere gezinsleden – broers, zussen of partners – stond eveneens onder druk. “Al deze factoren maakten deze ouders heel erg kwetsbaar. Toch bleken ze zelf minder snel geneigd om hulp te zoeken. Alle energie en middelen gingen naar het suïcidale kind.”

Begrijpelijk, maar problematisch, vindt hij. “Ouders zijn een belangrijke bondgenoot in het herstelproces van hun kind. Het is belangrijk dat ze ook voor zichzelf blijven zorgen.” Gebeurt dat niet, dan riskeren ze zelf allerlei fysieke en psychische klachten. “Die kunnen op hun beurt ook tot zelfdodingsgedachten leiden.” Omdat niet alleen de ouders zelf maar ook de hulpverleners dat vaak vergeten, wordt vandaag een nieuwe site gelanceerd onder de noemer ‘Help! Mijn kind denkt aan zelfmoord’. De onlinetool op zelfmoord1813.be/ouders, een project met financiering van de Vlaamse overheid, biedt onder meer informatie over suïcide en het hulpverleningsaanbod aan moeders en vaders aan, maar ook oefeningen om met een kind in gesprek te gaan en getuigenissen van lotgenoten.

Beschermen

Een goeie zaak, vindt kinderpsychiater Peter Emmery (UZ Leuven). In zijn praktijk ziet hij regelmatig ouders van kinderen met zelfmoordgedachten. “Het is het laatste wat een ouder wil horen, denk ik. Ouders reageren daar erg uiteenlopend op. De één wil dat zijn kind hier en nu geholpen wordt, een andere denkt dat het een schreeuw om aandacht is. Feit is dat de boodschap an sich een heel brede lading kan dekken bij jongeren. Er kan van alles achter zitten.”

Om dat te achterhalen, is het belangrijk dat er open over wordt gesproken. “Actief luisteren, bevragen, steunen… Daar kunnen ouders een belangrijke rol in spelen”, zegt Emmery. “Vooral omdat we weten dat praten een beschermende factor is.”

Een ouder moet niet bang zijn om letterlijk naar zelfdodingsplannen en gedachten te polsen, zegt Reynders. “Mensen denken vaak dat ze iemand zo op ideeën brengen, maar daarvoor is geen enkel bewijs.”

Reynders merkte ook op hoe moeilijk ouders het vinden om hun depressieve zoon of dochter af te grenzen. “Ze durven hen bijvoorbeeld maar moeilijk een avondje uit te verbieden of nog maar eens te vragen rommel op te ruimen, uit angst voor de reactie. Ze willen geen risico’s nemen.” Alles toelaten heeft evenwel geen zin. Integendeel: het ondermijnt volgens Reynders je ouderlijke rol. Hij raadt moeders en vaders aan om manieren te zoeken om toch aan te geven wat kan en niet kan. “Daar bestaan bepaalde communicatietechnieken voor, die onder meer op de site zullen staan.” Eveneens problematisch is volgens experts de dag waarop een suïcidaal kind achttien wordt. Op dat moment worden veel ouders nog minder betrokken door de hulpverlening. Als meerderjarige beland je dan immers in een ander zorgtraject. Eén waarin ouders niet meer automatisch ingelicht worden. “Dat traject strookt niet met de realiteit. Veel twintigjarigen wonen immers nog thuis en de zorg en verantwoordelijkheid van ouders is dan vaak nog dezelfde”, zegt Reynders.

En na 18?

Emmery beaamt. “Eigenlijk is het onzinnig dat je de ene dag nog samen met je ouders op consultatie komt en dat je na je achttiende verjaardag zogezegd je plan moet trekken. Als ik een jongere lang heb behandeld, volg ik die ook nog na zijn achttiende. En ik probeer ook nog, met hun goedkeuring natuurlijk, de ouders te betrekken. Maar ik merk dat dit bij een verwijzing naar de volwassenenpsychiatrie soms moeizaam loopt. Nochtans bieden ouders – en de omgeving in het algemeen – een enorme rijkdom als het gaat over suïcidaliteit. Qua ondersteuning zijn zij een beschermende factor.” (FVG/SV)

***

Wie vragen heeft over zelfdoding, kan anoniem contact opnemen met de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/help-mijn-kind-denkt-aan-zelfmoord~a2e732fcf/

Soms zie je het als ouder niet aankomen spijtig genoeg en is de schok groot als zoiets gebeurd. Het belangrijkste van al is om je kind zo goed mogelijk te observeren altijd zodat je negatieve dingen kan opmerken. Maar nogmaals het is niet altijd makkelijk als ouder om het te zien aankomen. Geen enkel kind of volwassenen zou zich moeten ontnemen van het leven. Maar spijtig genoeg speelt hier veel in mee om deze daad uit te voeren.
Het leven is niet meer zoals het is geweest en sommigen moeten vechten om dagelijks zich door het leven te slagen.
Geen enkele ouder wilt dit meemaken, en het is als ouder de grootste schok van je leven mocht je ermee geconfronteerd worden. Ook om  het te verwerken is het vaak heel moeilijk.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

11 JARIG MEISJE TUSSEN MANNEN IN PSYCHIATRIE

Stockfoto ter illustratie. © thinkstock.

Een 11-jarig meisje met suïcidaal gedrag is op bevel van de jeugdrechter in een instelling voor volwassen mannen met ernstige psychische problemen opgenomen. “Dit is zeker niet de beste plaats voor haar”, zegt de directeur van het centrum zelf, maar hij moet het bevel van de rechter volgen.

Het meisje was door haar zelfmoordgedachten eerst opgenomen in het observatie- en behandelingscentrum De Waai in Eeklo, maar maandagavond zagen personeelsleden haar op het dak staan. De hulpdiensten kwamen ter plaatse en konden haar naar beneden halen. Ook het parket werd ingeschakeld. Na een onderzoek in de psychiatrische afdeling van het UZ Gent werd door een rechter beslist om tot gedwongen opname over te gaan. Alleen zijn er in de kinder- en jeugdpsychiatrie amper plaatsen voorzien. Het gevolg is dat het meisje in kwestie dinsdag in een afdeling voor volwassenen in crisis in het psychiatrisch centrum Dr. Guislain werd ondergebracht. Daar moet ze normaal nog tot volgende maandag blijven, aldus het parket. “Dan wordt met alle betrokkenen een evaluatie gemaakt.”

Weigeren mag niet

Bij Dr. Guislain betreuren ze de situatie. “Dit is zeker niet de beste plaats voor haar”, zegt algemeen directeur Marc Jans. Op de afdeling waar het meisje opgenomen is, verblijven volwassenen met ernstige psychische problemen zoals psychoses. “Het is zeker niet wenselijk om daar een minderjarige bij te plaatsen.” Jans benadrukt dat er in het geval van een gedwongen opname geen keuze is. “Wij moeten het bevel van de rechter volgen.” Het centrum probeert nu zo snel mogelijk een overplaatsing te regelen. In de tussentijd krijgt het meisje extra aandacht en zal ze wellicht op de kinderafdeling mogen verblijven. Jans: “Maar ook dat is niet ideaal, want die afdeling is voorzien op jongeren met een mentale beperking. Het meisje in kwestie is normaal begaafd.”

“Justitie had geen alternatief”

“Ik ben ervan overtuigd dat niemand met zo’n situatie blij is, maar justitie had hier geen alternatief. Een heel uitdrukkelijk samenwerkingsverband tussen de verschillende overheden is nodig.” Dat zegt Christian Denoyelle, voorzitter van de Advies- en Onderzoekscommissie van de Hoge Raad voor Justitie in een reactie.

“Justitie moest hier roeien met de riemen die men heeft”, zegt Denoyelle. “Ik ben ervan overtuigd dat niemand met zo’n situatie blij is. Het kind niet in eerste instantie, maar ook de hulpverleners niet. Ook de jeugdmagistraat die de beslissing heeft moeten nemen niet, maar die had niet veel andere opties. Het is duidelijk dat in sommige crisissituaties er niet altijd een gepast aanbod kan gevonden worden. Ik hoop dat we aan de hand van deze casus nadenken om daar proberen een oplossing voor te vinden.”

Onaanvaardbaar

Groen is zeer ongelukkig met de situatie. “Iemand met een open beenbreuk wordt op de spoedafdeling toch ook niet doorverwezen naar de kinesist, omdat er geen plaats is bij de bevoegde chirurg? In de psychische zorg lijkt hulp wel inwisselbaar, maar dat is even absurd als met die open beenbreuk naar de kine stappen”, klinkt het bij Dedry en Van den Brandt.

Ook sp.a-voorzitter John Crombez is misnoegd. “Onaanvaardbare reactie van Maggie De Block. Dit is te vermijden en mag niét gebeuren met kinderen”, reageert hij op Twitter. “Dit verhaal is een regelrechte schande”, voegen Vlaams parlementslid Freya Van den Bossche en Kamerlid Karin Jiroflée toe, die de “besparingswoede van Maggie De Block en co” met de vinger wijzen. “In plaats van mensen – en zeker kinderen – in nood te helpen, schrapt de regering in de hulpverlening”, hekelen Van den Bossche en Jiroflée. “Onze jongeren verdienen meer dan een minister die de schouders ophaalt. Een rijke samenleving als de onze kan het zich niet veroorloven om te besparen op het welzijn van onze kinderen”, besluiten ze.

Het Kinderrechtencommissariaat is “zwaar verontwaardigd” over het nieuws. Dat zegt het commissariaat in een reactie op Facebook. “Onaanvaardbaar en een ontkenning van het recht op juiste zorg en veiligheid. Die kinderen verdienen de nodige zorg in de kinder- en jeugdpsychiatrie. We volgen dit van nabij op”, aldus het Kinderrechtencommissariaat, dat spreekt van een complexe zaak. Het commissariaat kan op dit moment niet meer kwijt over de zaak, omdat ze nog niet afgerond is.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/3264324/2017/09/21/11-jarig-meisje-tussen-mannen-in-psychiatrie.dhtml

Dit vind ik heel erg te lezen. Dat is als een leeuwin bij de leeuwen zetten. Het is om problemen vragen en dan mag de instantie nog zo zijn best doen om alles te voorkomen. Kan begrijpen dat het een gedwongen opname is en dan men de procedure moet volgen maar dan ook gezien naar de persoon. Want dit kan echt niet. 

Filmpje is te zien via de link. 

foto: google

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

https://shivatje.wordpress.com/

 

AUM MANI PADME HUM

SUÏCIDALE KINDEREN KRIJGEN VOLGENS JEUGDPSYCHIATERS LANG NIET GENOEG HULP

Zeker twintig kinderen met ernstige psychische problemen en suïcidale neigingen moeten zo lang wachten op een behandeling dat het voor hen riskant is, schrijft De Volkskrant.

Het Expertisenetwerk Kinder- en jeugdpsychiatrie schreef dinsdag in de brief aan staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) dat het gebrek aan hulp leidt tot onacceptabele wachtlijsten.

Onacceptabel
De kinderen hebben bijvoorbeeld al diverse zelfmoordpogingen gedaan, verwonden zichzelf, lijden aan een levensbedreigende eetstoornis of zijn agressief, zo blijkt uit een inventarisatie van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie. Op woensdag spreekt de Tweede Kamer hierover.

Moeder sloeg alarm
Vorige week vroeg Claudia, de moeder van de ernstig zieke Emma op Facebook om hulp. Zij vertelde dat haar dochter dood wil en dat het moeilijk is om een geschikte behandelplek te vinden. Haar oproep kreeg veel media-aandacht en was ook de aanleiding voor de rondvraag van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie.

Te weinig behandelingen
Volgens de jeugdpsychiaters komen de problemen mede door de decentralisatie van de jeugdzorg, schrijft De Volkskrant. Sinds 2015 zijn de 388 gemeenten verantwoordelijk voor de hulp aan minderjarigen met problemen. Het Rijk kort 15 procent op het jeugdzorgbudget. Veel gemeenten kopen te weinig dure specialistische behandelingen in. Voor de kinderen kan dat fataal zijn.

BRON: http://www.lindanieuws.nl/nieuws/suicidale-kinderen-krijgen-volgens-jeugdpsychiaters-lang-genoeg-hulp/

Men doet een noodkreet maar men hoort hem niet. Alleen al omdat er zoveel wachtende zijn. Het zijn niet alleen volwassenen die met deze gedachten rondlopen kinderen even goed. Maar spijtig wordt dat vaak niet gehoord.
Nu voor belgen kan je altijd terecht bij de zelfmoordlijn 1813, of via hun site waar je ook met iemand in contact kan komen.
We staan eigenlijk versteld van de jongeren die met bepaalde gedachten rondlopen of die aan automutilatie doen.
Dus hopen dat er meer gehoor aangeven kan worden.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

BLUE WHALE CHALLENGE; HET IS DODELIJK DIT

Dodelijke ‘Blue Whale Challenge’ overgewaaid naar ons land: al 18 dossiers bekend

Het federaal parket en Child Focus trekken aan de alarmbel: let er goed op dat uw kinderen niet meedoen aan de Blue Whale Challenge. Dat spel op sociale media zou wel eens fataal kunnen aflopen. In ons land zijn al achttien dossiers bekend van tieners die deelgenomen hebben of dat van plan waren, bevestigt het federaal parket aan VTM Nieuws.

Deelnemers aan de Blue Whale Challenge moeten 50 dagen lang elke dag een gevaarlijke uitdaging uitvoeren. Dat gaat van onschuldige zaken zoals het bekijken van een horrorfilm en een dag niet praten tot extreme vormen van zelfverminking. Bij elke stap moeten de jongeren een foto plaatsen op sociale media. Helemaal op het einde, bij de allerlaatste opdracht, worden ze aangespoord om het spel te ‘winnen’ door zelfmoord te plegen. De specifieke naam ‘Blue Whale’ verwijst naar het bijgeloof dat blauwe vinvissen vrijwillig op het strand aanspoelen om te sterven.

Achttien dossiers

Het spel kreeg wereldwijd voor het eerst aandacht door Yulia Konstantinova. De 15-jarige Russische postte een foto van een blauwe walvis net voor ze uit het leven stapte.

Deze foto postte Yulia op Facebook net voor ze uit het leven stapte. Foto: Siberian Times

In maart waarschuwde de politie van de zone Borinage in Henegouwen al dat het spel ook in ons land door vier jongeren gespeeld werd en vroeg scholen toen om extra waakzaam te zijn.

Sindsdien is het spel ook in ons land populairder geworden. Volgens het federaal parket zijn er al achttien dossiers bekend van tieners die het spel gespeeld hebben of dat planden te doen. Daarom roept het, samen met Child Focus, ouders en scholen op om extra waakzaam te zijn.

“Meestal gaat het om zwakkere personen of mensen die zich niet goed voelen”, zegt Eric Vander Sypt, woordvoerder van het federaal parket, bij VTM Nieuws. “Zij komen dan in een groep terecht waar het spel gespeeld wordt. Dan worden ze ertoe aangezet om zelf mee te doen.” Interpol riep de Belgische politie vorige week al op om signalen van ouders of scholen ernstig te nemen.

Graduele opbouw

Tieners laten zich meeslepen door het spel door de graduele opbouw ervan. Dat zegt professor Gwendolyn Portzky van het Vlaams Expertisecentrum Suïcidepreventie bij VRT Nieuws. “Kwetsbare jongeren die al met wat zaken worstelen, zoeken manieren om met hun problemen om te gaan. Een spel dat hen meesleurt, prikkelt en stap voor stap verder uitdaagt is voor hen erg gevaarlijk.”

Uw kind speelt het?

Vraagt u zich af of uw kind het spel ook speelt? Child Focus heeft enkele tips. Signalen kunnen zijn: later gaan slapen of vroeger opstaan, zich isoleren, zichzelf verwonden, op een andere manier praten of op emotioneel vlak veranderen.

Child Focus raadt aan om uw eigen paniek of angst niet te tonen aan het kind in kwestie. Goed luisteren, begrip tonen, geduld hebben en praten kunnen al veel oplossen.

Als u zelf met vragen zit over zelfdoding, dan kunt u terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.

BRON: http://www.gva.be/cnt/dmf20170504_02865982/dodelijke-blue-whale-challenge-overgewaaid-naar-ons-land-al-18-dossiers-bekend

Hier wil ik zelf geen commentaar op schrijven. En hoop dat niemand het met zijn kind of kinderen moet meemaken.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

OPNIEUW PLEEGT LEERLING ZELFMOORD

Opnieuw pleegt leerling (16) zelfmoord

L’Avenir De leerling verscheen in de namiddag niet meer op school in Aarlen. 

Een leerling van zestien uit Autelbas in de provincie Luxemburg heeft een einde gemaakt aan zijn leven. De jongen kwam maandag nog opdagen op school. Enkele uren later pleegde hij de wanhoopsdaad, meldt de krant L’Avenir.

De leerling die in het vierde jaar zat aan het Instituut Notre-Dame verscheen in de namiddag niet meer op school. De dood van Nicolas Marbaix zorgde voor een klap bij zijn medeleerlingen. “We hebben nog geen duidelijkheid over de precieze omstandigheden”, aldus Hugues Delacroix, directeur van de tweede en derde graad. “We zijn allemaal in shock. We voelen mee met zijn naasten en familie. We moeten hen steunen, net als onze medeleerlingen en leraars.”De school heeft het CLB ingeschakeld en het centrum voorziet psychologische begeleiding voor de leerlingen en hun ouders. Het nieuwe drama doet vragen rijzen over de psychische toestand van jonge leerlingen.Of Nicolas het slachtoffer geworden is van pesten via sociale media is niet duidelijk. Vorige week beroofde een meisje van veertien uit Herstal zich van het leven. Madison Wintgens was de eindeloze pesterijen op haar school in Herstal moe geworden. Dat had ze duidelijk laten blijken in haar afscheidsbrief.Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/2619527/2016/02/17/Opnieuw-pleegt-leerling-16-zelfmoord.dhtml

Ik wordt er echt stil van. Op korte tijd zijn dat al een paar jonge mensen die zich van het leven beroven. Voor wat wat is de aanleiding voor wat die stap?
Lezers laat ons gewoon er even bij stil staan dat het toch niet meer te doen is zoals nu de maatschappij in elkaar zit en zoveel jonge mensen deze stap zetten.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

ELKE WEEK PROBEREN 5 STUDENTEN ZELFMOORD TE PLEGEN

Alarmerend cijfer uit het hoger onderwijs: minstens 276 studenten probeerden zichzelf in 2014 om het leven te brengen. Per week zijn dat zelfs meer dan vijf studenten. Volgens ­experts is dat te wijten aan de eerste grote ­levensgebeurtenissen, zoals een relatiebreuk of slechte studie­resultaten.

De schokkende resultaten blijken uit het jaarverslag van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek van de UGent: met 276 jongeren waren studenten in 2014 verantwoordelijk voor 13,3 procent van alle geregistreerde zelfmoordpogingen, een cijfer dat ten opzichte van de voorbije jaren licht is gestegen – en dat terwijl van alle Vlamingen slechts 3,6 procent studeert.”Jongeren vanaf 15 tot 19 jaar en studenten lopen inderdaad het grootste risico”, zegt onderzoeker Gwendolyn Portzky van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek. “Zij ervaren vaak voor het eerst grote negatieve gebeurtenissen, denk aan een relatiebreuk of slechte studieresultaten. Ze weten soms niet hoe ze dit kunnen oplossen of hebben geen zelfvertrouwen dat ze eruit zullen raken. Ook zijn ze gevoeliger dan volwassenen voor sociale uitsluiting. Gepest worden of een sociaal isolement, zoals wanneer studenten alleen op kot gaan en nog een sociaal netwerk moeten opbouwen, spelen daarbij een rol.”Uit onderzoek van de KU Leuven, waarbij meer dan 8.000 studenten werden bevraagd over hun psychische gezondheid, werd aan het begin van dit academiejaar al duidelijk dat één op de tien studenten al aan zelfdoding heeft gedacht. Eén op de honderd ondernam ooit al een poging.

Portzky stelt dat veel te maken heeft met de ontwikkeling van een deel van hun hersenen. De zogeheten prefrontale cortex, die betrokken is bij het plannen en het nemen van beslissing, is pas rond het 23ste levenjaar volgroeid. “Dat kan ervoor zorgen dat studenten sneller gedachten omzetten in gedrag”, zegt Portzky. “Het doodsmotief van jongeren is namelijk niet minder groot is dan dat van ouderen. Maar terwijl bij bejaarden een kwart van alle suïcidepogers komt te overlijden, valt dit cijfer bij studenten veel lager uit. Omdat zij impulsiever handelen, is de poging niet volledig gepland en zijn de letsels soms minder ernstig.”

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/1265/Onderwijs/article/detail/2603409/2016/02/02/Elke-week-proberen-5-studenten-zelfmoord-te-plegen.dhtml

Het is gewoon erg dat studenten soms niet meer kunnen praten over bepaalde dingen. Dat maakt dat ze in een gat komen te zitten en daar heel moeilijk uit kunnen geraken. En hebben maar een oplossing zelfmoord. Als je dan de cijfers bekijkt is het toch beangstigend dat het kan gebeuren in de school van je zoon of dochter. Te zware studiekeuze is een van de hoogte cijfers, gevolgd door relatiebreuk en levenssituatie. Hier zou dan misschien ook meer aandacht aan besteed kunnen worden vanuit de school, en waar leerlingen terecht kunnen om over problemen te praten.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

BETERE OPVANG SUÏCIDEPOGERS

Het risico op overlijden door zelfmoord ligt 150 keer hoger bij mensen die eerder al een suïcidepoging achter de rug hebben. Uit onderzoek blijkt bovendien dat een goede opvang en evaluatie van een suïcidepoger in het ziekenhuis leidt tot een minder herval en lagere opname- en behandelkosten.

Goede opvang en nazorg voor personen die een suïcidepoging achter de rug hebben is dan ook belangrijk en is al jaren één van de kernstrategieën binnen het Vlaams Actieplan Suïcidepreventie. Vlaanderen heeft hiervoor belangrijke methodieken ontwikkeld waaronder het opleiden van ziekenhuispersoneel en het (K)IPEO, een instrument voor de opvang van suïcidepogers.

Dit instrument is bedoeld om hulpverleners, zowel op spoedopnames als in gespecialiseerde psychiatrische settings, handvatten aan te reiken om een optimale (na)zorg voor de suïcidepoger te bewerkstelligen. Via vormingen wordt ziekenhuispersoneel opgeleid om dit instrument te gebruiken.
Aan de hand van het (K)IPEO worden de zorgbehoeftes van de patiënt bevraagd en wordt na risico-inschatting advies voor verdere hulpverlening gegeven. Deze hulpverlening kan bijgevolg zowel ambulant als residentieel zijn.

Ter verduidelijking: in 2013 werd bij 30% een ambulant zorgtraject voorgesteld, bij 67% was een residentiële behandeling aangewezen.
Medewerking van de ziekenhuizen is cruciaal voor een goede zorg. Momenteel werkt 80% van de erkende Algemene Ziekenhuizen mee aan de opvang en nazorg van suïcidepogers via het (K)IPEO-instrument.

De applicatie ‘On Track Again’ is ontworpen voor jonge suïcidepogers. Het is een extra instrument naast de klassieke methodes van hulpverlening. De app is verkrijgbaar in de App Store van Apple of via Google Play voor Android.
Hulpverleners kunnen voor meer info over de evaluatie en opvolging van personen die een suïcidepoging ondernomen hebben, terecht ophttp://www.zelfmoord1813.be/suïcidepreventiebeleid/suïcidepreventiebeleid-een-ziekenhuis

BRON: http://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=19601

Sommige gaan de gedachte niet uit de weg spijtig genoeg. En eens ze de kans zien doen ze het. Je staat er soms machteloos tegen en als het gebeurd nog machtelozer. Je weet soms echt niet wat er in iemands hoofd speelt om tot die daad over te gaan. Ze spreken over een opvang, maar ze moeten het zelf nog willen ook. En als je dan weet dat ze willen opgenomen worden zijn er nog wachttijden van soms 6maanden tot een jaar. Het is niet altijd evident om iemand een helpende hand te zijn. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

ZELFMOORD ONDER JONGEREN MOET VERMINDEREN

Nazorg moet zelfmoord onder jongeren verminderen

Zelfmoord onder jongeren komt vaker voor dan we denken.

De GGD’s IJsselland en Noord-Oost Gelderland hebben een nieuwe methode ontwikkeld om het aantal zelfmoorden onder jongeren terug te brengen.Intensieve nazorg moet leiden tot meer inzicht in de oorzaken voor zelfmoord, schrijft het Nederlands Dagblad zaterdag.

Jaarlijks beroven 105 jongeren tussen 15 en 25 jaar zich van het leven en onder jongeren tussen 20 en 25 jaar is het doodsoorzaak nummer 1. De aantallen stijgen bovendien de laatste jaren. De nieuwe methode is daarom ontwikkeld door hoogleraar suïcidepreventie aan de Vrije Universiteit, Ad Kerkhof.

BRON: http://gezondheid.blog.nl/algemeen/2015/08/15/nazorg-moet-zelfmoord-onder-jongeren-verminderen

Men denkt dat ze gelukkig zijn, maar lopen met zwarte gedachten rond. En als je dan de cijfers bekijkt dan moet men toch nog meer hulp  hier aan gaan besteden hoe moeilijk het ook is om er doorheen te prikken. Dat een leven mooi kan zijn maar dan men moet kunnen praten. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

HELP ME

VADER VAN DOCHTER DIE LEVENSMOE IS, KLAAGT GEBREK AAN GEPASTE PSYCHIATRISCHE OPVANG AAN

“Help me voor haar zelfmoordpoging lukt”

“Hoe erg is het gesteld met de psychiatrische opvang in ons land, als een meisje van vijftien dat smeekt om uit het leven te mogen stappen niet geholpen kan worden?” Vader Rudy Delanghe uit Antwerpen is ten einde raad. “Help ons voor het te laat is.”

PETER VERBRUGGEN

De problemen voor Rudy’s dochter Anne (*) begonnen vijf jaar geleden, toen Rudy en z’n toenmalige vrouw uiteengingen.

“Anne was tien, en haar hele wereld stortte in. Zeven maanden lang bleef haar moeder volledig weg uit haar wereld. Anne was op een leeftijd dat ze zich zo’n bruuske verandering heel erg aantrok. Toen ze mijn vrouw toch weer zag, kon het contrast niet groter zijn. Vóór de scheiding vielen er thuis ook wel eens woorden, maar dit was vele keren erger. De nieuwe vriend van mijn vrouw was een ‘zware jongen’, die tot over z’n oren in de drugshandel zat. Gelukkig zag de rechter dat in en wees hij het hoederecht aan mij toe. Maar de zware klap was toen al uitgedeeld.”

Maag leeggepompt

Toen Annes vriendje het vorig jaar uitmaakte, sloegen de stoppen helemaal door. “De situatie werd onhoudbaar. Ik herkende mijn eigen dochter niet meer. ‘Toe papa, geef me pillen, ik wil hier weg, ik wil niet meer leven’, smeekte ze. Al die tijd kon ik haar behoeden voor haar eigen vernietigingsdrang, tot ze vorige week bijna in haar opzet slaagde. Ze had het hele medicijnkastje leeggehaald en alle pillen ingeslikt. Het was de psychiater die haar die middag toevallig zag, die me in paniek belde. Mijn dochter werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar haar maag leeggepompt werd. Zo nipt was het, maar ze haalde het.”

Sindsdien ligt Anne op de ziekenboeg van het ziekenhuis van Doornik, waar ze helemaal niet op haar plaats is. “Omdat de pillen nog altijd door haar bloed razen, kunnen de dokters haar niet voldoende kalmeren. Gisteren heeft ze de hele kamer kort en klein geslagen. Zo’n ziekenhuis is niet gewapend voor zulke gevallen. Maar er ís geen alternatief.”

Acht bedden

Rudy werd naar het ‘UKJA’ in Antwerpen doorverwezen, een opvangplaats voor kinderen en tieners die specifieke jeugdpsychiatrische zorg nodig hebben. “Maar daar kwam ik van een kale reis thuis. Acht bedden hadden ze er. Acht, voor een hele provincie. ‘Misschien kan je eens in Sint-Niklaas proberen’, zeiden de dokters. Sint-Niklaas kon wel helpen, klonk het daar, en ze stelden een intakegesprek voor op 10 november. Na nog eens vier weken zou de opname dan in principe kunnen gebeuren. Ik wist niet wat ik hoorde. Een meisje van vijftien dat er alles aan doet om uit het leven te stappen, zou na tien dagen op ‘intakegesprek’ mogen komen. Dat is de reële situatie in Vlaanderen.”

Het geval-Anne is helaas geen alleenstaand geval. Eerder dit jaar werd bekend dat een autistisch meisje van dertien uit Merelbeke wekenlang in een instelling voor volwassenen in Zelzate verbleef. In plaats van verzorgd te worden tussen leeftijdsgenootjes, kwam ze terecht in Sint-Jan-Baptist in Zelzate, tussen psychopaten en drugsverslaafden. Na een wekenlang verblijf in de verkeerde instelling mocht dat meisje uiteindelijk naar een gespecialiseerd centrum, maar haar veerkracht was gebroken.

App ontwikkeld

Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen wijst op de inspanningen die hij al gedaan heeft: “Voor jonge suïcidepogers werd de app ‘On track again’ ontwikkeld, daarnaast werd 500.000 euro vrijgemaakt voor projecten met regionale kinder- en jeugdpsychiatrie en ging 400.000 euro naar een project voor de behandeling van meisjes tussen 14 en 20 jaar met ernstige gedrags- of emotionele problemen. Al die inspanningen worden nu geëvalueerd en omgezet naar prioriteiten in het actieplan Jeugdhulp, met als bedoeling volgend voorjaar bijkomende plaatsen in de kinder- en jeugdpsychiatrie te creëren.”

Gisteren was er voor Anne nog steeds geen oplossing. Bij het UKJA wou men niet ingaan op het concrete dossier.

“Ik moet elke avond gaan slapen met het besef dat mijn dochter in een niet-aangepaste kamer blijft”, zegt haar vader. “En wat als ze morgen naar huis gestuurd wordt? Het eerste wat ze zal doen, is opnieuw op zoek gaan naar pillen. Ik kan alleen maar hopen dat ik er telkens zal zijn om dat te voorkomen.”

Anne is een schuilnaam

Dringend nood aan een gesprek? Bel de zelfmoordlijn 1813

BRON: http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-antwerpen/-help-me-voor-haar-zelfmoordpoging-lukt-a2110298/

Soms is het erg gesteld om de noodkreet te beantwoorden. En als je daarmee geconfronteerd wordt als ouder sta je soms met je rug tegen de muur. Het is zeker belangrijk om erover te praten, en dat kan al helpen om de daad niet door te zetten. De zelfmoordlijn en de site van hen is zeker goed om iemand even erdoor te helpen. Maar eens de telefoon neergelegd wordt is het aan de persoon om de krachten te blijven vinden om anders te denken. En niet met de gedachte rond te lopen van zelfmoord.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM