Mensen die zich niet naakt durven laten zien.
In psychologische norm wordt het dishabiliofobie genoemd.
Dat dus een fobie of angst is om zich in bijzijn van een ander uit te kleden.
Je hebt zo van die mensen die een angst vertonen om zichzelf nog maar uit te kleden bij hun partner dokter of noem maar op. Er zijn er zelfs die dit zo erg hebben dat ze het moeilijk vinden als ze gaan sporten of zwemmen en hun moeten omkleden. De meeste hebben het dan als er anderen mensen bij zijn.
Nu hoe komt zoiets.
Meestal is het door een trauma of een gezegde dat ooit is gezegd tegen de persoon dat deze zijn zelfbeeld op zijn/haar lichaam niet mooi vind.
Wat ben je iets lelijk
Wat ben je dik
Hoe ziet jouw lichaam er uit
Er is helemaal niets mooi’s aan
Na seksueel geweld of verkrachting.
Na misbruik zowel geestelijk als op lichamelijk vlak.
Psychologische vernedering zowel geestelijk als lichamelijk.
Jij kan beter je kleren aanhouden dan uitdoen.
Al deze kleine zinnen kunnen een zware inpakt hebben op de persoon zijn zelfbeeld zelfs op eigenwaard en eigen respect. Dat maakt dat deze een angst kan krijgen of hebben om zich uit te kleden. Neem nu maar eens iemand die wilt gaan slapen en zich niet wilt laten zien aan de andere persoon tot de lakens helemaal over het lichaam liggen. Dit kan soms zover gaan dat deze het licht uit doet om zo het bed in te gaan en er niet meer uitkomt tot het morgent is. Meestel hebben deze mensen het ook moeilijk om zichzelf naakt in de spiegel te bekijken, of zelfs waar een spiegel hangt zich uit of om te kleden. Daar kan je dan weer het stukje lezen op mijn blog een spiegel. https://shivatje.wordpress.com/2012/01/02/een-spiegel/
Nu op een moment dat je met dit geconfronteerd wordt is het voor jezelf belangrijk om eraan te gaan werken.
Dat begint dan al met aan jezelf de gelegenheid te geven je niet als zwakke te zien en te voelen als je moet uitkleden of naakt moet. Want zo voelt het natuurlijk dat je op zo een moment heel zwak voelt zowel mannelijk als vrouwelijk. Meestal komen die gevoelens dan ook van een psychologische aard of in het ergste geval door mishandeling. Je uitkleden moet men aanleren. Er is geen ene baby of kleuter die zich zelfstandig kan uitkleden als het niet geleerd wordt. Dus het moet in wijze van aangeleerd worden. Maar hoe leer je zoiets aan dat je geen slechte naam krijgt. We mogen niet vergeten dat een kind ongeacht hoe jong het ook is soms dingen gaat zeggen die niet waar zijn. Daarom is het ook te begrijpen zowel voor ouders als van opvoeders hier mee uit te kijken. Natuurlijk kan het ook zijn dat het echt vanuit het geloof is of vanuit een overtuiging dat iemand zijn/haar lichaam niet wilt laten zien. Ook daar moet men respect voor tonen op die momenten. Wanneer nu iemand echt een probleem heeft met zich uit te kleden of ’s avonds naar bed te gaan wetende dat zijn/haar partner kan zien is het van belang om de oorzaak te gaan achterhalen. Dit kan soms van lange duur zijn maar voor jezelf doeltreffend. Meestal zal het te maken hebben met gevoel. Van daaruit zal je denkpatroon zich in veiligheid stellen en je zo eigenlijk aangeven uitkleden is niet goed. Je merkt het al dat het eigenlijk ook naar jezelf toe een veiligheid uit een angst gevoel is. Raar allemaal maar weet dat het hier te maken heeft met gesloten gevoelens van angst. Ik bedoel ermee, dat je die gevoelens zo ver verstopt hebt dat het soms moeilijk is om echt een normaal leven te leiden. Maar in praat groepen of via een psycholoog kan je heel ver komen. Ze gaan eerst en vooral bekijk hoe diep zoiets zit. Dan gaan ze proberen om het op een rustige manier het je aan te leren. Zodat je toch het nodige kan ondernemen zonder een angst ervoor te hebben. Natuurlijk is het ook aan jezelf om eraan te werken, want het is nooit leuk dat je iets niet kan doordat er zo een angst zit.
Met dit stukje heb ik geprobeerd om iets meer inzicht te geven over dishabiliofobie. Ik hoop dat mensen die met dit geconfronteerd worden er iets aan hebben. Het is ook zo dat je er zelf niet mee moet zitten maar soms mensen in je omgeving die het misschien hebben, die je dan op een andere manier kan benaderen.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
Ik vond dan ook dat dit stukje tekst er zeker bij hoorden.
De preutse jeugd van tegenwoordig: douchen met onderbroek
Het lijkt niet echt dat ‘onze jeugd’ een probleem heeft met naakt. Schijn bedriegt: vooral jongens reageren preuts als ze samen moeten douchen. Deel van de verklaring zou de aanwezigheid van allochtonen zijn, maar ook in sporten zonder veel allochtonen is de reflex zichtbaar. “Als naakt in het nieuws komt, is het bijna altijd om voor iets te waarschuwen, het is een risico. Die houding reflecteert zich in de jeugd”, schrijft de krant De Morgen.
Voor wie actief is in sportverenigingen voor de jeugd, is het een opvallende trend: de kinderen die zich niet op hun gemak voelen naakt naast andere kinderen.
“Vroeger was dat geen onderwerp dat werd besproken met de ouders, nu moeten we daar echt op hameren, zelfs bij de 5- tot 6-jarigen”, vertelt Yves Raguet van de Koninklijke Vlaamse Voetbalvereniging aan de krant De Morgen.
“Opeens een probleem”
“Opeens was douchen een probleem. Ze vertrokken na bezweet en vol modder in de tenue waarin ze gekomen waren. Dat kan niet: niet douchen na het voetballen is ronduit onhygiënisch.” Dus werd er een compromis gesloten: douchen werd verplicht, maar kan ook met de onderbroek of een zwembroek aan.
Invloed van islam
Raguet ziet de invloed van de islam in de voetbalkleedkamer: moslimmannen mogen de zone tussen navel en knieën niet ontbloten bij andere mannen.
Volgens hem slaat dat over op de autochtonen, zeker als ze in de puberteit zitten. “Vanaf het ogenblik dat kinderen in de puberteit komen, zie je dat ook autochtonen plots een probleem hebben met naakt douchen. Terwijl dat vroeger het geval niet was.”
Vroeger versus nu
Dat lijkt redelijk onwaarschijnlijk: pubers schamen zich zowat altijd voor hun eigen lichaam. Dat werd vooral toegeschreven aan meisjes, maar het is weinig waarschijnlijk dat dit niet ook de jongens treft. De niet-sportieve op kop, maar daarvan zijn er natuurlijk niet veel bij voetballertjes.
‘Vroeger’ werd de mogelijkheid ook niet geboden om niet naakt te douchen, waarop pubers (onzeker van zichzelf) dat ook niet wilden voorstellen uit schrik voor ‘janet’ uitgemaakt te worden. Dat het vroeger niet gebeurde, wil dus niet zeggen dat de pubers van toen dat niet hadden verkozen als ze de keuze hadden gehad.
De rol van de maatschappij
Zijn puberteit en meer islamitische sportertjes de enige verklaringen voor dit fenomeen? Daar is niet iedereen van overtuigd. Seksuoloog Alexander Witpas in De Morgen: “Als allochtonen een groter deel gaan uitmaken van een groep, dan kan het niet anders of hun gebruiken hebben invloed op die groep.
“Maar dat is niet alleen door de aanwezigheid van allochtonen. Als je ziet hoe seks en naaktheid de laatste decennia in het nieuws komen, dan is dat bijna altijd om te waarschuwen voor een risico, zoals aids of seksueel geweld. Voor positieve berichten is er geen ruimte, dat heeft ook een impact.”
De schuld van Dutroux
Ook Sensoa verwijst naar een maatschappelijke gebeurtenis: de Dutroux-affaire. “Mensen die als jongere de Dutroux-affaire hebben meegemaakt, hebben ondertussen zelf kinderen. Dutroux heeft veel veranderd. Het is niet uitgesloten dat de preutsheid binnen gezinnen daardoor is toegenomen,” zegt Lies Verherselt nog in de krant.
Hoewel het erg vergezocht is om Dutroux de ‘schuld’ te geven van deze trend, lijkt er wel iets van aan. Naaktheid bij volwassenen en kinderen zit in de taboesfeer. Als de ouders voorzichtig zijn met naaktheid, dan nemen kinderen die attitude automatisch over.
En de meisjes dan?
Eén ding wordt niet verklaard: waarom deze ‘trend’ zich vooral bij jongens lijkt voor te doen. Want net meisjes staan er om bekend dat ze gevoelig zijn voor het schoonheidsideaal en het perfecte lichaam.
Omdat vooral intensieve jongenssporten bekeken werden? Omdat meisjes vaker gaan dansen, wat niet meteen om douchen roept na de les? Of omdat allochtone meisjes opvallend weinig gaan sporten, waardoor hun invloed (nog) niet zichtbaar is in de meisjeskleedkamer? Of omdat ze al redelijk preuts waren en er dus ogenschijnlijk ‘minder’ op vooruit gaan?
Alleen een grondig wetenschappelijk onderzoek kan misschien het antwoord geven op deze vragen, maar dat ontbreekt voorlopig.
BRON: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/12/Kinderen/article/detail/1372331/2012/01/03/De-preutse-jeugd-van-tegenwoordig-douchen-met-onderbroek.dhtml
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
SPIRITUEEL Boeddha 