HARD GEVOCHTEN MAAR ANOREXIA HEEFT GEWONNEN

“Ik heb hard gevochten, maar anorexia heeft gewonnen”: ziekenhuis vergeet ouders te waarschuwen voor risico op zelfdoding

© Facebook, JustGiving.

“Ik zou zo graag opgroeien en een leven uitbouwen, maar ik heb er geen.” Dat schreef de 15-jarige anorexiapatiënte Pippa McManus in een van de afscheidsbrieven die ze opstelde vlak voor ze uit het leven stapte in december 2015. Vijf dagen eerder had ze het psychiatrisch ziekenhuis mogen verlaten. Maar dat had haar ouders niet verteld dat er een risico was dat ze zichzelf iets zou aandoen. En voor die gebrekkige zorgverlening is de instelling nu op de vingers getikt.

Pippa uit Stockport in de buurt van het Britse Manchester woog nog maar 25 kilogram toen ze in september 2014 opgenomen werd in The Priory. Ze worstelde toen al bijna twee jaar met een eetstoornis, depressie en zelfverminking. En het was een van de ergste gevallen die ze daar al hadden gezien. In december 2015 mocht ze naar huis, maar vijf dagen later zou ze uit het leven stappen.

© JustGiving.

Ze schreef eerst nog verscheidene afscheidsbrieven aan familieleden en vrienden. In een ervan klonk het: “Ik kan niet nog meer tegen anorexia vechten dan ik al heb gedaan. Ik heb écht hard geprobeerd, maar het is sterker dan ik.”

Onderzoek
Er werd een onderzoek ingesteld naar haar dood en een jury verklaarde nu dat die wel degelijk te wijten was aan zelfmoord. Maar ze had ook forse kritiek op het ziekenhuis, dat het meisje en haar ouders niet de nodige zorg en steun gegeven had. Zo had het niet voldoende gecommuniceerd dat er een risico was op zelfdoding, “iets wat mee aan de oorzaak lag van haar overlijden”. (lees hieronder verder)

© Facebook.

De moeder van Pippa omschreef de ziekte van haar dochter als “een nachtmerrie”. “Er is veel sneller een goede behandeling nodig”, verklaarde Marie McManus emotioneel. “Als die voor handen was geweest voor onze mooie dochter, dan zou ze vandaag waarschijnlijk nog geleefd hebben. Iedereen heeft ons gezin in de steek gelaten, van het begin tot het einde.”

Pippa en haar mama Marie. © JustGiving.

De vader van Pippa vertelde dat het gezin nochtans blij was dat het meisje naar huis mocht. “Maar meteen kreeg ze het weer moeilijk met haar ziekte en was ze voor geen rede vatbaar meer”, vertelt hij. “Ze wilde dat alles goed zou komen, maar de anorexia trok haar omlaag.”

Verontschuldigd
Het ziekenhuis heeft zich intussen verontschuldigd. “Onze gedachten zijn bij de familie van Pip”, aldus directrice Paula Stanford. “We gaan de bevindingen van de jury grondig bestuderen.”

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/3148438/2017/05/03/Ik-heb-hard-gevochten-maar-anorexia-heeft-gewonnen-ziekenhuis-vergeet-ouders-te-waarschuwen-voor-risico-op-zelfdoding.dhtml

Spijtig genoeg wint niet iedereen de strijd tegen deze psychische ziekte. Anorexia speelt niet alleen op het lichaam en het gewicht maar ook psychisch moet men sterk staan.  Ook is het van belang om altijd onder controle te staan. Want vaak gaat het even terug mis als er iets gebeurd. Ook is het altijd zo hoe de omgeving op hen reageert. Want ook dit kan heel hard zijn voor de persoon.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

RADELOZE MOEDER VAN DOCHTER MET ANOREXIA

Radeloze moeder deelt aangrijpende foto van dochter met anorexia: “Zo bang dat ik haar ga verliezen”

Een Britse moeder hoopt met een emotionele oproep geld in te zamelen voor haar negentienjarige dochter, die al jaren aan een zware vorm van anorexia lijdt. “Ik ben zo bang dat ik haar ga verliezen. Het is onze laatste kans om haar te redden”, schrijft de moeder bij enkele aangrijpende foto’s van haar dochter. Tegelijk hoopt de moeder dat er meer middelen vrijgemaakt worden voor de behandeling van “de vreselijke ziekte”.

De 40-jarige Sarah Weddle uit Valley Ward is ten einde raad. Haar negentienjarige dochter Chloe lijdt al vier jaar aan anorexia. En haar toestand verslechtert nog met de dag. “De problemen begonnen toen mijn man en ik uit elkaar gingen”, getuigt de Britse moeder. “Chloe had van jongs af aan al weinig zelfvertrouwen. Ze zat voortdurend te piekeren over haar gewicht. Onze scheiding had een grote impact op haar. In die periode had ze ook nog eens belangrijke examens. De stress werd haar allemaal te veel.”

Volgens Weddle at haar dochter elke dag minder en minder. “Ze loog er ook over. Ze vertelde me telkens dat ze eerder op de dag al had gegeten en niet zoveel honger meer had. Aanvankelijk had ik geen redenen om daaraan te twijfelen. Dat ze in die periode ook naar de fitness begon te gaan, vond ik ook normaal voor een meisje van haar leeftijd.”

Naarmate de tijd vorderde was er echter geen ontkennen meer aan. Chloe begon zienderogen te vermageren. “Toch leek er nog niets aan de hand, tot ze in elkaar zakte op school.”

Haar moeder stuurde Chloe naar een therapeut en de voorbije jaren werd het meisje meermaals behandeld in de afdeling eetstoornissen van de nationale gezondheidszorg. “Elke keer bad ik dat Chloe geholpen zou worden, maar het gebeurde nooit”, aldus Weddle. “Die instellingen hebben gewoonweg niet genoeg middelen om de ziekte efficiënt aan te pakken. Ze bieden wel gezonde voeding aan en zorgen er wel voor dat iemand terug op gewicht raakt, maar voor de broodnodige psychologische hulp is er geen geld. Ik hoop dat daar in de toekomst verandering in komt.”

“Geen plan B meer”

Chloe’s moeder hoopt haar dochter nu te sturen naar een privé-instelling in het Spaanse Marbella, wereldberoemd omwille van haar grondbrekend werk rond anorexia. Het enige probleem: een opname van zes maanden kost 45.000 pond (ruim 54.000 euro). En dat bedrag kan Sarah Weddle niet betalen. Daarom hoopt ze nu aan de hand van haar oproep om genoeg geld in te zamelen zodat ze haar dochter kan helpen. “We hebben geen plan B meer. Het is onze laatste kans om onze dochter te redden. Ze wil echt genezen, ze wil naar de universiteit, ze wil haar leven terug, ze wil opnieuw gelukkig zijn. Maar zonder psychologische hulp is dat onmogelijk.”

“Tot enkele jaren geleden wist ik niets over anorexia. Ik wist niet hoe ernstig het kon zijn. Of hoe moeilijk het is om ermee om te gaan. Ik begreep niet dat het een mentale en geen fysieke ziekte was. Het gewichtsverlies is een neveneffect, alles draait eigenlijk om controle”, besluit de moeder.

BRON: http://www.gva.be/cnt/dmf20160629_02362470/radeloze-moeder-deelt-aangrijpende-foto-van-dochter-met-anorexia-zo-bang-dat-ik-haar-ga-verliezen

Je ziet het niet aankomen, en als je het ziet is het eigenlijk al te laat. Het is een gevecht dat deze mensen moeten strijden zowel lichamelijk als geestelijk. En het blijft achtervolgen. Ook mag men niet vergeten dan dit aangrijpend is wat men te lezen krijgt. Maar de hulp moet er zijn voor deze mensen en in eerste instantie psychologische hulp en zelfs psychiatrische hulp. Want het heeft een oorzaak, en juist ook dat moet aangepakt worden om tot een goede genezing te komen. Ik spreek van genezing maar eigenlijk is het het meer om terug op krachten te komen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

ANOREXIAPATIËNTE WOOG OOIT 20 KILO EN NU

Ooit woog deze anorexiapatiënte 20 kilo en nu ziet ze er zo uit

http://www.hln.be/hln/nl/33/Fit-Gezond/article/detail/2508739/2015/10/30/Ooit-woog-deze-anorexiapatiente-20-kilo-en-nu-ziet-ze-er-zo-uit.dhtml

Eerder dit jaar flirtte Rachael Farrokh met de dood, ze woog nog slechts 20 kilo door haar eetstoornis. Daarom deed ze een wanhopige oproep voor hulp en verzamelde zo bijna 200.000 dollar via crowdfunding. Sindsdien maakt ze een spectaculair herstel en wil ze anderen besparen van het lot van haar stoornis.

Eerst werd Rachael thuis behandeld en dan werd ze overgebracht naar een ziekenhuis in San Diego voor psychotherapie en medische begeleiding. De laatste maanden bracht de anorexiapatiënte in een centrum in Portugal door. Hoewel ze nog steeds moeilijk kan wandelen of zelfstandig rechtstaan, kwam ze al heel wat kilo’s bij en ziet ze er een pak beter uit dan enkele maanden geleden. “Ik heb weer levensvreugde gevonden, drie maanden geleden was dat slechts een sprankeltje hoop dat het nog goed zou komen met mij. Nu ben ik er zeker van dat ik wil leven. Ondertussen wandel ik verschillende keren per dag. Ik hoop dat mijn beenspieren zo aansterken. Volgens mijn dokter gaat mijn herstel snel.”Met de zegen van haar medisch team, reisde Farrokh eerder deze week naar Washington voor een parade tegen eetstoornissen, om het thema onder de aandacht te brengen. Farrokh vertelde aan de Amerikaanse nieuwszender NBC: “Ik heb zoveel mensen die me nu steunen dat het nu onmogelijk is om niets te doen.”

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/33/Fit-Gezond/article/detail/2508739/2015/10/30/Ooit-woog-deze-anorexiapatiente-20-kilo-en-nu-ziet-ze-er-zo-uit.dhtml

Zeg nooit mij zal het nooit overkomen. Je zit soms sneller in een eetstoornis dan men zelf denkt. Psychische problemen zijn de oorzaak en men gaat dan gelijk het eigen lichaam pijn doen. Waar eigenlijk de patiënt niet bij stil staat. Veel respect voor wat ik hier heb te lezen gekregen, en het gevecht dat deze persoon heeft gedaan en nog moet doen. Want een eetstoornis kan ieder moment terug de kop op steken.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

EX-ANOREXIAPATIËNTE PROMOOT NU RONDE VROUWELIJKE VORMEN

De 22-jarige Megan heeft het er haar missie van gemaakt om iedereen te laten zien dat elk lichaam fantastisch is, of je nu dun bent of wat molliger. Megan is zelf een voormalige anorexiapatiënte, maar herstelde volledig van haar ziekte en heeft nu weer vrouwelijke rondingen die ze graag aan de rest van de wereld wil tonen. Dat doet ze om te protesteren tegen de heersende schoonheidsidealen en om aan te tonen dat je wel van anorexia kunt herstellen.

Het ultieme doel van Megan is andere meisjes en vrouwen inspireren om aan hun positief zelfbeeld te werken. Dat doet ze onder andere door foto’s van zichzelf te posten op Instagram waarbij ze vrolijk en trots haar rondingen toont, maar ze heeft er ook een theorie voor uitgewerkt. ‘Veel meisjes zouden als ze één wens kregen vast kiezen voor het perfecte lichaam. Wanneer je eindelijk in dat plaatje van lichamelijke perfectie past zul je gelukkig zijn, vertelt de wereld ons. Maar als je net zoals mij het grootste deel van je leven naar die heilige graal hebt gezocht, ben je nu vast moe. Moe van de honger. Moe van de fitnessoefeningen. Moe van het constante schuldgevoel over eten. Je verdient beter’, klinkt het op haar website.

Om anders te leren denken over jezelf, moet je volgens Megan drie regels in gedachten houden:

Verander wat je ziet

‘We worden constant overspoeld door de media met beelden van magere mensen. Die zijn ook mooi, maar vertegenwoordigen slechts een klein deel van de vrouwelijke populatie. Doe daarom je blinddoek af en neem de controle over van wat je te zien krijgt. Ga ook eens op zoek naar plus-sizemodellen of lichaamsactivistes via social media. Eenmaal je je spectrum van het perfecte lichaam groter is geworden, zul je zien dat het jouwe er perfect inpast.’

Word feminist

‘Ook mannen kampen soms met een lager zelfbeeld, maar het is onmiskenbaar de vrouw die de favoriete prooi is van de dieet- en schoonheidsindustrie. Terwijl ze zeggen dat ze ons willen helpen, zijn we mensen geworden die zich constant zorgen maken over cellulitis en smalle tailles. Onze maatschappij heeft ons al die jaren verteld dat onze waarde in ons gewicht ligt, dat we enkel als ornament dienen voor anderen om naar te kijken. Hou ermee op: je bent geen object en je lichaam bestaat niet enkel voor het plezier van anderen.’

Zet je in en hou vol

‘Zeg echt tegen jezelf dat genoeg genoeg is geweest. Je zult nu zeker niet elke morgen over straat wandelen en overal verkondigen hoe fantastisch je lichaam wel niet is, maar je moet wel elke morgen opstaan en aan jezelf beloven dat je probeert om positief te blijven over hoe je er uitziet. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar vergeet niet dat je het recht hebt om jezelf mooi te vinden en dat verdien je ook.’

De regels zijn dan misschien niet wetenschappelijk onderbouwd of voor iedereen van toepassing, Megan hebben ze alvast wel geholpen:

BRON: http://www.gva.be/cnt/dmf20150921_01877638/ex-anorexiapatiente-promoot-nu-ronde-vrouwelijke-vormen

Bekijk zeker ook dit https://instagram.com/bodyposipanda/
Iemand die zo hard gevochten heeft en misschien nog moet vechten laat zo dan weer zien dat je toch op een moment terug een normaal lichaam mag krijgen. Met normaal bedoel ik in gewicht. En dat ze nu ook haar vertrouwen heeft gevonden in haar zelfbeeld om ook zo haar lichaam te laten zien. En er verder mee door het leven te gaan.
Het is voor bepaalde gewoon moeilijk om juist daarin vertrouwen te krijgen het zelfbeeld.
En mensen elk lichaam heeft iets mooi. Alleen is het zo deze die in het lichaam zit ziet meestal het lichaam anders.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM