GRENSOVERSCHRIJDEND GEDRAG EN DAAR WORDT DOOR INSTANTIES BIJNA NIETS MEE GEDAAN.

“Hij greep me vast en noemde me een ‘lekker beest’”: schrijft minister nadat haar aanrander ongestraft blijft

Schreeuwt in een open brief aan minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) haar ongenoegen uit. “We zijn allebei ouder van een dochter. Daarom wil ik u aanspreken als vader én als minister.” Vorige maand werd ze aangerand in het station van Mechelen, waarna ze klacht indiende. Maar wat daarna gebeurde, daar kan Margot nog altijd niet bij.

op 2 december het slachtoffer van grensoverschrijdend gedrag in het station van Mechelen. Een man greep haar vast bij de schouders en nek en noemde haar een ‘lekker beest’. Margot verwittigde daarop Securail, de veiligheidsdienst van de Belgische spoorwegen, maar werd er doorverwezen naar de politie.
Een maand na de feiten ontving ze een brief van het Openbaar Ministerie, met de melding dat haar zaak geen gevolg krijgt. In een open brief aan minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) doet ze haar relaas. “We zijn allebei ouder van een dochter. Daarom wil ik u aanspreken als vader én als minister”, luidt het.
“Bij de politie deed ik aangifte. Gelukkig tijdig, want dat je een aangifte voor grensoverschrijdend gedrag best binnen de 48 uur na de feiten doet, wist ik zelfs niet. En wat bleek? Er waren beelden. Er waren zelfs duidelijke beelden van de dader. Mijn optimisme groeide: ze zouden die viezerik vinden voor hij nog meer onheil kon aanrichten. En toch… al snel bleek dat optimisme toch niet helemaal juist”, pende Margot neer.

Op de papierstapel

Margot legt ons verder uit waarom ze de open brief schreef. “De beelden van de dader werden nadien verspreid onder de lokale politiezones. Ik had gehoopt dat ze nadien richting pers werden verstuurd, maar het bleef binnen de kringen van de politie. Mijn hoop lag dus in handen van een agent of agente die de man zou herkennen. De kans was klein en de dader werd niet herkend”, vertelt Margot.
“Mijn dossier kwam op de papierstapel bij de parketmagistraat als één van de zovele zaken: een dossier zonder geïdentificeerde verdachte, een dossier zonder lichamelijk letsel. En zo gebeurt het dat ik binnen de maand na mijn aangifte een brief krijg van het Openbaar Ministerie, met de melding dat mijn dossier zonder gevolg zal blijven. Ik besef dat dit niet om een brutale verkrachting gaat en heb ondertussen geleerd dat ze bij justitie overwerkt zijn door een nijpend personeelstekort, maar moeten we een aanranding dan als een normaal gegeven in onze samenleving beschouwen?”

Op tafel kloppen

“Ik hoor u heel graag vertellen waarom het wél nog zinvol is om na zulke feiten aangifte te komen doen, de schaamte te overwinnen, naar een politiekantoor te gaan en je verhaal nog eens te vertellen. Niet een keer of twee keer, maar tot vier of vijf keer ben ik naar het politiekantoor geweest. En waarom? Om energie en vaak centen te spenderen voor een zaak die nergens toe zal leiden, zo blijkt”, sluit ze de open brief af.
“Ik weet niet of hij (minister Van Quickenborne, red.) zal reageren”, vertelt Margot ons. “Maar ik zal beter slapen, wetende dat ik wel op tafel heb geklopt en iets gedaan heb… al is het maar een brief schrijven.”
Bij het parket van Antwerpen beseffen ze dat het voor Margot allesbehalve prettig nieuws is. Het dossier kreeg geen gevolg, omdat de dader niet geïdentificeerd kon worden. Bij nieuwe elementen kan het parket het dossier wel opnieuw openen. “Het gaat in principe om een voorlopige beslissing. Het onderzoek waarin verschillende onderzoeksdaden werden uitgevoerd heeft tot op heden helaas geen verdachte opgeleverd. Mevrouw kan haar dossier inkijken, ze kan daarvoor ook een beroep doen op de dienst slachtofferonthaal om dat eventueel samen te doen”, klinkt het bij het parket.
Wat dat laatste betreft denkt Margot er het hare van. “Ik kan dus blijven doorvechten en energie en centen investeren, in de hoop gerechtigheid te krijgen. Ik vind dat niet mijn taak, dat is de taak van justitie. Ik heb alles gedaan wat ik moest doen. Men maakt het slachtoffers op die manier heel erg moeilijk”, besluit ze.

BRON: https://www.hln.be/putte/hij-greep-me-vast-en-noemde-me-een-lekker-beest-margot-33-schrijft-minister-nadat-haar-aanrander-ongestraft-blijft~ad3d485a/

De daders doen maar ze weten toch dat het bijna nooit een gevolg kent. Ze staan dan ook niet stil wat ze het slachtoffer aandoen. Zo merk je dan maar weer dat onze wetgeving echt niet goed in elkaar zit. En dat vaak slachtoffers zelfs geen aangifte gaan doen spijtig genoeg.
Iedereen zou zijn handen moeten thuis houden en niet aan andermans lichaam zitten als het niet gewenst is.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Aum Shanti,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM PADME HUM MANI

AANRANDING ZONDER GEWELD STRAFBAAR MAKEN

Goedele Liekens (Open Vld) wil ook aanranding zonder geweld strafbaar maken

 

Ook wanneer er geen geweld of bedreiging aan te pas komt, moet het aanranden van personen ouder dan 16 jaar strafbaar worden gemaakt. Dat vindt Open Vld-Kamerlid Goedele Liekens, die een wetsvoorstel indient om de wetgeving rond verkrachting en aanranding aan te scherpen.

In het Belgische strafrecht wordt een onderscheid gemaakt tussen verkrachting, waar penetratie aan te pas komt, en aanranding. De strafmaat hangt ook af van de leeftijd van het slachtoffer en het eventuele gebruik van geweld of bedreiging. “Maar onze wetgeving over verkrachting en aanranding vertoont nog een aantal lacunes”, zegt Liekens.

Verstijfd van angst

Zo wil ze de aanranding van personen ouder dan 16 jaar ook strafbaar stellen wanneer er geen geweld of bedreiging aan te pas is gekomen. “Het gebeurt immers vaak dat een slachtoffer bij volle bewustzijn en zonder bedreiging wordt aangerand. Bijvoorbeeld omdat het slachtoffer verstijfd is van angst.”

Verzwarende omstandigheden

Liekens vindt tegelijk dat de lijst van verzwarende omstandigheden bij verkrachting of aanranding moet worden aangevuld. “Wanneer een dader het slachtoffer drugs, verdovende middelen of drank heeft toegediend om het slachtoffer willoos of minder bewust te maken, dan moet de rechter daar rekening mee kunnen houden en een zwaardere straf kunnen opleggen.”

Vrouwen beter vervolgd

Het strafwetboek zou volgens Liekens ook zo moeten worden aangepast dat een vrouw beter kan worden vervolgd voor verkrachting met penetratie van een man. Ze haalt het voorbeeld aan van een vrouw die enkele jaren geleden vrijgesproken werd voor de verkrachting van een man met het verstandelijk vermogen van een zevenjarige. In de toekomst moeten ook deze gevallen beter worden vervolgd, aldus Liekens.

BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/goedele-liekens-open-vld-wil-ook-aanranding-zonder-geweld-strafbaar-maken~aab204c1/

Als ik dit lees dan denk ik dat je als man nog angst hebt om te dicht bij een vrouw te komen. Want het kan toch wel eens gebeuren dat iemand je aanraakt waar men niets aan kan doen. Denk maar aan een overvolle bus of dergelijke. Denk dat dit heel moeilijk zal zijn om ook dit in het wetboek bij te nemen.

Hier zou ik wel graag willen weten hoe jullie erover denken?

Hier lees je nog het nodige erover: https://www.allesoverseks.be/aanranding-van-de-eerbaarheid

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

 

MARS TEGEN SEKSUEEL GEWELD IN ANTWERPEN

Eline (27) en Ayke (27) organiseren mars tegen seksueel geweld: “Geen enkele vriendin die nog níks heeft meegemaakt”

Jan Aelberts Eline Van Hooydonck (27) en Ayke Gubbels (27).

Eline Van Hooydonck (27) en Ayke Gubbels (27) organiseren zondag 12 mei een stille mars tegen seksueel en ander geweld in hun Antwerpen. Die mars komt er na de moord op de 23-jarige studente Julie Van Espen. “Maar dit gaat om veel méér”, zegt Eline. “Ik heb geen enkele vriendin die nog nooit iets heeft gemaakt. Dit land kan zoveel beter.”

De telefoon staat niet stil, de belwaarde is zo goed als op. De mars van aanstaande zondag maakt veel los. En niet enkel door de tragische moord op de 23-jarige studente Julie Van Espen in Merksem. “In onze kring is er niémand die nog nooit iets heeft meegemaakt. Seksuele intimidatie, aanrandingen en verkrachtingen, het zijn de feiten van elke dag”, zegt Eline. “Vrouwen zijn bang om ’s nachts over straat te lopen. Als je dan hoort dat iemand zoals de moordenaar van Julie (Steve Bakelmans, red.) al twee keer eerder is veroordeeld voor verkrachting en toch opnieuw vrij rond mag lopen, dan ben je kwaad. Daarom willen we de straat op, met zoveel mogelijk mensen. Doé hier iets aan.”

Zelf misbruikt

“Als 18-jarige sprak ik met een jongen af om samen naar een feestje te gaan”, zegt Ayke. “Die avond ontaardde in groepsmisbruik. Pas zes jaar later vond ik de kracht om ermee naar de politie te stappen. De inspecteur die me hielp had geen idee hoe hij met mijn verhaal om moest gaan, ook al deed hij zijn best. We horen elke dag zoveel verhalen. En ondertussen kan het twee, soms zelfs drie jaar duren voordat iemand veroordeeld wordt voor verkrachting en is er nog altijd bitter weinig opvang voor vrouwen én mannen die slachtoffer zijn van seksueel geweld. Dit land moet zoveel beter kunnen. En dan hebben we het nog niet over het geweld dat vele andere vrouwen – én mannen – dagelijks meemaken: denk maar aan bijvoorbeeld sekswerkers in Brussel Noord of de LGBT-community.”

“En toch mag je je niet laten opsluiten”, zegt Ayke. “We moeten wel blijven durven buitenkomen, nacht of niet, gevaarlijke buurt of niet. Soms lees je reacties, op het verhaal van Julie bijvoorbeeld, waarin mensen zeggen: ‘Had ze wel in die buurt moeten fietsen?’ Mag een vrouw van 23 nog met de fiets haar vriendinnen bezoeken? Natuurlijk, verdomme.”

#metoo

“De #metoo-beweging heeft ons boos gemaakt, nu is het tijd om niet langer enkel boos te zijn maar om actie te ondernemen. We hopen dat veel volk de straat op gaat, maar vooral dat er én een mentaliteitsverandering komt, én dat politiek en justitie hun verantwoordelijkheid nemen. Het is de allerhoogste tijd.”

De mars start aanstaande zondag om 14 uur op het Koningin Astridplein en gaat over de Meir richting Steenplein. Ondertussen lieten op Facebook al bijna 5.000 mensen weten aanwezig te zullen zijn. Een veelvoud daarvan toont zich geïnteresseerd om af te zakken naar Antwerpen.

BRON: https://www.hln.be/in-de-buurt/antwerpen/eline-27-en-ayke-27-organiseren-mars-tegen-seksueel-geweld-geen-enkele-vriendin-die-nog-niks-heeft-meegemaakt~aa55c8f7/

Ik deel het langs hier voor deze die hier mee aan willen doen. Het zou niet alleen het seksueel geweld mogen zijn daar ze de mars voor doen. Maar voor alle geweld op straat. Zinloos geweld dat ook op mannen gericht is is niet aanvaardbaar. Het gebeurd niet alleen in dit land, in alle landen. En vrouw een meisje zou gewoon over straat moeten kunnen lopen en ervan genieten. Zou  moeten kunnen uitgaan zonder die angst te hebben dat er iets kan gebeuren.
En ook mag niet vergeten worden. Het gebeurd niet alleen op straat. Ook in familiekring, zelfs in een huwelijk waar nog vaak over gezwegen wordt.

Maar lezers laten we ook even stil zijn bij wat er enkele dagen hierin Antwerpen gebeurd is. https://www.hln.be/de-krant/julie-vocht-terug-dat-bekocht-ze-met-haar-leven~a7958d74/

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

ADVOCATE WERD OP VAKANTIE AANGERAND, TOCH BLIJFT ZE DADERS VAN ZEDENFEITEN BIJSTAAN

Advocate werd op vakantie aangerand door perverse taxichauffeur: “En toch zou ik verkrachters nog bijstaan”

Photonews Advocate Marlies Vercammen.

Een Egyptische taxichauffeur is veroordeeld tot drie jaar cel met dwangarbeid voor de verkrachting van een Antwerpse advocate. Na een lange periode van herstel, kan ze haar job weer aan. “Ik heb getwijfeld, maar zal daders van zedenfeiten als advocate blijven verdedigen.”

Het bureau van advocaat Marlies Vercammen ligt vol groene en rode mappen. Allemaal dossiers die de strafpleitster uit Borgerhout nog moet behandelen. Naast de hoge stapel ligt een map apart. Staat erop in dikke, zwarte stift: ‘De hel van Sharm’. Het is het volledige strafdossier tegen de taxichauffeur die de mama van twee jonge kinderen in november verkrachtte in de Egyptische badplaats Sharm-el-Sheikh.

Het is de tweede dag van Marlies’ (kindloze) vakantie als ze met vrienden op stap gaat in Naama Bay, een toeristisch centrum met discotheken, restaurants, fastfoodketens en shishabars. In één van die bars langs de hoofdweg drinkt ze die avond een paar Egyptische pintjes. Rond 2.30 uur ’s nachts wil ze naar haar hotel. “Ik was nog moe van de nachtvlucht en van de lange werkdagen. Mijn vrienden treuzelden te veel naar mijn zin, dus vertrok ik alleen.” In de buurt van de bar wacht Marlies tot er een taxi stopt. Een vriend van Marlies die Arabisch kan, slaat een vriendelijke babbel met de chauffeur en spreekt een prijs af voor de rit naar het hotel: 50 Egyptische pond -omgerekend 2,5 euro. De advocate stapt vooraan in. Door die vriendelijke babbel denkt ze dat de chauffeur een bekende is van haar vriend. “Bijna meteen nadat we vertrokken, begon hij naar me te ‘grabbelen’ -een ander woord heb ik er niet voor. Hij greep me overal beet, wrong zijn hand onder mijn kleren, penetreerde me met zijn vingers. Allemaal terwijl hij met een hand nog aan het sturen was.”

Broek open

De chauffeur doet zijn broek open en dwingt de advocate zijn geslachtsdeel aan te raken. “Ik heb minstens vijf keer nee gezegd, in het Arabisch en in het Engels.” Marlies is doodsbang en gedesoriënteerd. Brengt de chauffeur haar wel naar haar hotel? Of rijdt hij naar de afgelegen woestijn? “Ik probeerde een manier te verzinnen om te vluchten. Uit de taxi springen was geen optie: ik wist de weg niet. Wat als ik niet op tijd naar een veilige plek kon rennen? Me hevig verzetten durfde ik ook niet. Dat zou meer geweld kunnen uitlokken.”

7 uur verhoord

Marlies bedenkt een list. “Rij alvast richting mijn hotel. Dan kunnen we daar eens babbelen. Daarna zien we wel.” De chauffeur gelooft haar en rijdt richting hotel. “Toen we dichtbij waren, sprong ik uit de taxi. Ik rende naar de receptie en zakte op de grond.”

Marlies belt haar vrienden terwijl de nachtwaker van het hotel de politie laat komen. De politiechef neemt haar nog geen half uur later met de politiewagen terug mee naar de taxihalte. Agenten brengen verdachten naar Marlies. De derde man die ze tonen, is de dader. “Toen moest ik heel hard wenen.”

Omdat ze maar een week in Sharm-el-Sheikh blijft, willen de autoriteiten haar dossier binnen de vijf dagen afronden. Na twee uur slaap zit Marlies alweer bij de procureur voor een kruisverhoor van zeven uur. “Hij vroeg me allerlei details. Wel tien keer: ‘Had hij een broek met rits of knopen?’ Knopen. ‘Weet u het zeker? Was het toch echt geen rits?’ Nadien was duidelijk dat ik de waarheid sprak.”

Familie en collega’s van de chauffeur proberen Marlies te benaderen. Ze willen dat ze de klacht intrekt. “Dat gebeurt wel vaker, volgens de politiebaas. Vooral Oekraïense meisjes dienen soms verzonnen klachten in om zich te laten afkopen. De nachtwaker die mijn verhaal aan de politie bevestigde, verdween uit het hotel. Zijn verklaring is heel belangrijk geweest voor de rechter. Ik denk dat hij daar bedreigingen door kreeg.”

Het dossier wordt op de zondag van Marlies’ terugvlucht afgesloten. In januari is de dader al veroordeeld tot drie jaar cel met dwangarbeid. Hij kan niet vroeger vrijkomen. “Daar kan de Belgische justitie nog iets van leren”, zegt Vercammen. “Iedereen heeft me ginder goed geholpen, behalve de Belgische rechtsbijstandsverzekering. Die wilde mijn advocaat niet mandateren vanwege bureaucratische regels. Onbegrijpelijk.”

Slachtofferhulp

Slachtofferhulp was er in Egypte nauwelijks: Marlies moest de dader bij drie confrontaties identificeren zonder bijstand. “In België durfde ik zestien dagen niet naar buiten in het donker. Elke oproep voor een Salduz-verhoor na 15 uur weigerde ik. Op dag 17 ben ik toch naar zo’n verhoor gegaan. Sindsdien gaat het beter.”

Of ze daders van zedenfeiten nog zou bijstaan als advocaat? “Het klinkt misschien raar, maar ik heb besloten van wel. Ik ben een strafpleiter in hart en nieren. Dat laat ik mij niet afpakken. Ik ben sindsdien ook al teruggeweest in Sharm, met de kinderen. Het wás de hel, maar het zal weer de hemel worden.”

BRON: https://www.hln.be/de-krant/advocate-werd-op-vakantie-aangerand-door-perverse-taxichauffeur-en-toch-zou-ik-verkrachters-nog-bijstaan~ab14d9fc/

Hier lees je goed dat wraak niet het juiste is. En dat je kracht moet vinden om door te gaan. Alleen is het vaak spijtig dat er zoiets ontstaat dat men het moeilijk heeft als een iemand je benaderd of op seksueel gebied. Ook hoor je het vaker dat men op reis wordt lastiggevallen. Dan ga je op vakantie om de rust en wat te genieten en dan gebeurt er zoiets. Dat toch vaak een trauma blijft voor heel je leven lang. De dader weet vaak dat men de taal niet krachtig is, en dat men ook niet altijd kan rekenen op de steun van instanties.
Nu ik heb wel respect voor haar. Dat ze alsnog daders bijstaat die zulke feiten gepleegd hebben.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

JULLIE LIETEN ME GELOVEN DAT IK WAARDELOOS WAS

“Jullie lieten me geloven dat ik waardeloos was. Dit is mijn antwoord”: Suzie (25) werd zes jaar lang misbruikt en slaat eindelijk terug

Instagram

13 jaar was de Amerikaanse Suzie Larson (25) toen het begon. En het was haar bloedeigen neef die zijn zinnen op haar had gezet. Wat begon met schunnige toespelingen ontaardde al snel in aanranding. Nog twee andere mannen zouden zich in een periode van zes jaar regelmatig aan haar vergrijpen, waardoor ze zichzelf en haar lichaam begon te haten. Drie jaar geleden veranderde alles. Met de hulp van iemand die haar weer vertrouwen gaf. En nu hoopt ze dat haar verhaal een inspiratie is voor lotgenoten.

Ze begon een Instagrampagina waarop ze onder de naam ‘Suzie the Survivor’ haar hele verhaal doet. Zo vertelt ze over de manier waarop het misbruik langzaam maar zeker begon. “Ik was nog heel jong toen mijn neef opmerkingen begon te maken over mijn lichaam”, vertelt de jonge vrouw uit Georgia. “Eerst leek het vrij onschuldig. Iets wat je kon negeren. Dat ik sexy was en zo. Dingen die je niet wil horen van een familielid, maar die je wel naast je neer kan leggen. Maar al snel liep het uit de hand.”

Porno

“Hij was verslaafd aan porno en wilde zijn grenzen opzoeken. Ook mijn grenzen. Hij zei dat hij met iemand als mij naar bed zou kunnen gaan en probeerde me aan te raken”, gaat ze verder. “Ik voelde me beschaamd, vernederd en verward en vroeg me de hele tijd af wat ik fout deed. Ik was kritisch over wat ik aantrok, omdat hij altijd iets vond om commentaar op te geven. Ik begreep toen nog niet dat het niet uitmaakte wat ik deed. Hij zou toch niet stoppen.”

Instagram

Vijf jaar lang maakte hij haar leven tot een hel. En toen probeerde hij haar te verkrachten. Suzie dreigde te gillen en omdat zijn familie in de buurt was, liet hij haar gaan. Het was het moment dat ze de kracht vond om afstand van hem te nemen en hem definitief uit haar leven te bannen, ondanks het feit dat hij haar neef was. “Ik had te lang gezwegen omdat ik niet wilde dat mijn familie uiteenviel.”

Nachtmerrie

Maar daar zou de nachtmerrie niet ophouden. “Een jaar later werd ik aangerand door een andere man op het werk. Hij zei dat hij gewoon wilde praten, maar dwong me tot seks. Een van zijn vrienden begon me daarna ook lastig te vallen en ook hij vergreep zich aan mij, tegen mijn wil. ‘Het kan me niet schelen wat je wil’, zei hij als ik gilde dat hij moest ophouden”, vertelt ze.

Instagram

Steeds meer ging ze zichzelf haten. Ze werd depressief en begon erover te denken om uit het leven te stappen. En ze ontwikkelde een eetstoornis. “Jarenlang was ik compleet zelfdestructief”, zegt ze. “Ik had een vreselijke relatie met mijn lichaam en zag het als de vijand. Ik wilde gewoon sterven voor wat ze me hadden aangedaan en het gevoel dat ze me hadden gegeven: dat ik goedkoop was, vies en waardeloos. En het ergste van al: ik geloofde dat het mijn eigen schuld was. Dat ik het uitlokte.”

Drie jaar geleden kwam ze op haar dieptepunt. Ze woog nog amper 48 kilogram en doordat ze nog amper at, begonnen haar haren uit te vallen en haar tanden af te breken. Ze had last van zenuwpijn en vernietigende migraineaanvallen. Maar het was tegelijk ook het punt dat ze besefte dat het zo niet langer kon. En ze begon langzaam uit het dal te klimmen, mee dankzij de hulp van de man met wie ze intussen was getrouwd en die haar weer vertrouwen gaf: Samuel.

Herstel

“Mijn man was mijn grootste steun tijdens mijn herstel”, vertelt ze. “Hij hielp me uit de spiraal van misbruik en steunt me in alles wat ik doe. Hij was altijd heel geduldig en vriendelijk met me, zelfs als het moeilijk was voor onze relatie. Zo had ik er problemen mee om aangeraakt te worden. Langzaam vormde zich een onbreekbare band en hij is de eerste buiten mijn broers die ik echt vertrouw.”

Instagram

Instagram

Ze leerde weer te eten en volgde ook therapie. “Ik leerde over het misbruik te praten en dat was niet evident omdat ik altijd alles binnen had gehouden. Maar beetje bij beetje maakte het me sterker. Ik vertelde zelfs mijn verhaal aan familie en vrienden. En dat was niet eenvoudig.”

Ook op Instagram doet ze haar verhaal en vertelt ze over de ups en downs die ze nog altijd ervaart tijdens haar herstel. En op dat account heeft ze ook voor het eerst foto’s gepost van haar eigen lichaam in ondergoed. Een hele stap voor iemand die haar lichaam ooit zo verafschuwde en verborg. “Mijn lichaam tonen helpt me om de schaamte en de pijn van het misbruik los te laten”, vertelt de jonge vrouw, die nu een gezondere 59 kilo weegt. “Ik heb geleerd om het te aanvaarden en mezelf weer graag te zien. Ik kan eindelijk weer lachen naar mezelf en lieve dingen zeggen over hoe ik eruitzie.”

Instagram

Instagram

Ze schreef ook een open brief aan haar misbruikers. “Jullie hebben me kapotgemaakt”, zegt ze daarin. “Ik had het gevoel dat er geen uitweg was. Jullie wilden niet stoppen en daarom stopte ík. Ik stopte met leven. Ik stopte met voelen. Ik stopte met me te wassen omdat ik mezelf toch niet meer proper kreeg. Ik stopte met treuren om de pijn. Ik had het gevoel dat ik er niet toe deed. Ik werd paranoia en bang van alles. Jullie lieten me geloven dat ik waardeloos was. Wel, dit is mijn antwoord.”

Inspiratie

Haar Instagramaccount wil ook een inspiratie zijn voor andere vrouwen die het slachtoffer zijn van misbruik. “Ik geloof dat vrouwen zich mooi, sterk en geliefd moeten kunnen voelen. Hoe je er ook uitziet of hoeveel je ook weegt. Je kleine onvolmaaktheden maken je uniek. Ik geloof ook dat vrouwen sterker zijn dan ze denken. We moeten onszelf eraan herinneren dat we koninginnen zijn. Dat we alles kunnen bereiken wat we willen. En dat we liefde verdienen”, klinkt het nog.

Heb je vragen over zelfdoding? Dan kan je terecht op het gratis nummer van de Zelfmoordlijn 1813 of op de website www.zelfmoord1813.be

https://www.instagram.com/suziethesurvivor/

BRON: https://www.hln.be/nieuws/buitenland/-jullie-lieten-me-geloven-dat-ik-waardeloos-was-dit-is-mijn-antwoord-suzie-25-werd-zes-jaar-lang-misbruikt-en-slaat-eindelijk-terug~a0c58034

Op een moment vind men de kracht en kan men terug vechten. Juist zoals hier ook weer het geval is familie wie gaan ze geloven he. Toch hoef je niet te denken dat je niet gehoord zou worden en dat je zeker niet moet overgaan tot een daad daar je spijt van zou kunnen hebben. En nabestaanden emotioneel mee raakt. Laat dit echt eens een klein voorbeeld zijn van hoe je ermee om kan gaan en het voor jezelf een plaats kan geven.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

DIT VERNUFTIGE ONDERGOED SLAAT ALARM ALS JE WORDT AANGERAND

thinkstock

Van kledij met ingebouwde smartphoneladers, tot een trui die je warm houdt zoals een elektrisch deken: “tech-à-porter” oftewel slimme kledij maakt zijn opmars, zo schrijft de Volkskrant. Onder de technologische snufjes die ze oplijsten staat ook de “anti-aanrandingsonderbroek”, die je omgeving waarschuwt als iemand ongevraagd aan je slipje prutst.

Wetenschapper Manisha Mohan van het Massachusetts Institute of Technology bedacht dit beschermend stukje technologie, waarmee vrouwen die worden lastiggevallen de omgeving kunnen waarschuwen.  Toen Mohan in India studeerde, moest ze ’s avonds voor half 7 terug op de universiteitscampus zijn, een maatregel om je te beschermen tegen seksueel geweld. Nu werkt ze in de Verenigde Staten, waar elke twee minuten iemand seksueel wordt lastiggevallen. Dat inspireerde haar om een ontwerp te maken dat hier een oplossing voor biedt.

Rotte eieren

Mohan creëerde een  anti-aanrandstrip, die je in je ondergoed kan kleven. Die strip onthoudt hoe jij normaal gezien jouw ondergoed uittrekt. Als dat op een andere manier dan anders gebeurt – bijvoorbeeld door het ruw lostrekken  van de slip – treedt een alarmsysteem in werking. Je krijgt een bericht naar je smartphone gestuurd, die vraagt of alles oké is. Antwoord je niet binnen de dertig seconden, dan alarmeert een app enkele vooraf ingestelde contactpersonen en de hulpdiensten, die je locatie doorgestuurd krijgen. Ook wordt de geur van rotte eieren vrijgegeven, om de dader op andere gedachten te brengen. Mohan zoekt nu contact met bedrijven die de technologie willen ontwikkelen. Ze zou de stickers willen verkopen voor een prijskaartje dat onder 25 euro ligt.

BRON: https://www.hln.be/nina/style/dit-vernuftige-ondergoed-slaat-alarm-als-je-wordt-aangerand~a8803703/

Allemaal maar te hopen dat het ook zijn diensten bewijst als het nodig is. Ook natuurlijk als je thuis in een gekke bui bent en je was het vergeten dan heb je maar 30sec en dan staan ze daar natuurlijk.
Mocht het echt zijn dienst bewijzen dan moet het toch ook nog een lang traject afleggen. 30 sec als je niet opneemt gaat de gsm over naar hulpdiensten en contactpersonen maar die moeten dan ook nog snel ter plaatse kunnen komen. Dan kan het ook al te laat zijn spijtig genoeg.
Misschien beter proberen geen angst te hebben en proberen van altijd met een groepje op stap te gaan.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

TUSSEN DE EXTREMEN VAN SEKSUEEL MISBRUIK ZIT EEN GROOT GRIJS GEBIED

Wanneer iemand beschuldigd wordt van aanranding of verkrachting, kan het zijn dat de vermeende dader zich oprecht niet bewust was van de ontbrekende instemming voor de seks. Dat zeggen experts tegenover NU.nl.

Volgens kenniscentrum Rutgers zegt 1 op de 8 vrouwen en 1 op de 25 mannen in Nederland ooit in het leven te zijn verkracht. Op de vraag “Heb je wel eens seksueel geweld meegemaakt?” van Rutgers, zegt 33,3 procent van de vrouwen en 7,7 procent van de mannen ja.

Over de extremen van seksueel misbruik of -intimidatie bestaat volgens Iva Bicanic, klinisch psycholoog en hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum in het UMC Utrecht wel een consensus dat het ontoelaatbaar is. “Maar daartussen bevindt zich een enorm groot grijs gebied.”

“Juist daarom is communicatie zo van belang”, zegt Bicanic. “Het is niet sexy om op zo’n moment te vragen of de ander inderdaad met je wil vrijen, maar dit soort voorvallen en alle narigheid die hieruit voortvloeit kunnen daarmee deels voorkomen worden.”

“33,3 procent van de vrouwen en 7,7 procent van de mannen zegt wel eens te maken hebben gehad met seksueel geweld”

Kenniscentrum Rutgers

Andere interpretatie

Volgens Kim Lens, onderzoeker en docent aan de Universiteit van Tilburg, kan het echt zo zijn dat twee mensen die seks met elkaar hebben gehad, allebei een hele andere interpretatie van het moment hebben. Dat gaat zelfs zo ver dat de één het kan zien als verkrachting en de ander als een gezellige avond. Lens doet veel onderzoek naar seksueel misbruik en volgde 40 mensen die ooit onterecht zijn beschuldigd van het plegen van seksueel geweld.

“Het kan zijn dat het ‘slachtoffer’ echt niet duidelijk genoeg heeft aangegeven dat er een grens werd overschreden en dat de vermeende dader zich daardoor van geen kwaad bewust is”, vertelt Lens. “Ook kan het zijn dat iemand pas achteraf beseft dat bepaalde handelingen toch niet prettig voelden tijdens zo’n situatie. Je komt dan in een grijs gebied of je het misbruik mag noemen en of aangifte doen dan juist is. Er kan ook sprake zijn van twee gedupeerden: de één voelt zich slachtoffer van seksueel geweld en de ander voelt zich slachotffer omdat er ‘ineens’ aangifte wordt gedaan terwijl ‘ie zich van geen kwaad bewust was.”

“Ongeveer de helft van de personen die zijn misbruikt, krijgt later nog eens te maken met ongewenst seksueel gedrag”, aldus Bicanic. “Door het trauma dat zij hebben meegemaakt kunnen zij bij lichamelijk contact verlammen. Dus ook al zijn de intenties van de ander niet verkeerd: als deze persoon de signalen van het ‘slachtoffer’ niet opmerkt, kan hij of zij alsnog onbedoeld over de grens gaan.”

Bicanic vindt het een goede zaak dat door de vele misbruikzaken de hashtag ‘metoo’ in het leven is geroepen. “Er wordt nu meer over gepraat. Maar nu is de vraag of de gevolgen van #metoo ook zichtbaar zijn in één op één-situaties. Het is interessant om te onderzoeken of jongeren inderdaad anders gaan communiceren over seks.”

Maar minstens zo belangrijk is dat slachtoffers hulp zoeken voor wat zij hebben meegemaakt. “Of het nou gaat om een verkrachting of om billenknijpen. Er bestaat geen verschil tussen hoe ‘erg’ iets is, ieder slachtoffer heeft zijn eigen ‘erg’. De helft van de slachtoffers loopt psychisch vast na het voorval, en dat kun je voorkomen door snel hulp te zoeken.”

Trauma

Lens kan geen harde cijfers noemen over het aantal aangiftes dat niet terecht is. “Maar het komt veel vaker voor dan leken denken, met enige regelmaat zelfs”, vertelt ze. “Het zijn voornamelijk vrouwen die dit doen, bijvoorbeeld bij een vechtscheiding en dat ze op die manier de volledige voogdij proberen te krijgen over hun kind.”

Voordat een slachtoffer van seksuele intimidatie of misbruik aangifte doet, voert de politie daarom eerst een informatief gesprek. Dat gebeurt alleen bij zedenzaken.

Het soort trauma dat een slachtoffer kan oplopen kan verschillen. “Sommigen plegen zelfs zelfmoord als gevolg van het misbruik.” Bicanic zegt dat ongeveer de helft PTSS (posttraumatische-stressstoornis) overhoudt na een traumatische seksuele gebeurtenis. “Je ziet de beelden van het voorval weer voor je, je kunt last krijgen van prikkelbaarheid, je verlamt wanneer iemand je aanraakt. Wanneer je weer in een soortgelijke situatie belandt, is de kans groot dat je minder goed reageert op wat er gebeurt en kun je de situatie slecht aanvoelen. Met alle gevolgen van dien.”

“Sommigen plegen zelfs zelfmoord als gevolg van het misbruik”

Iva Bicanic, hoofd van Centrum Seksueel Geweld

Ogen sluiten

Ook voor iemand die verdacht wordt van seksueel misbruik, kan de ervaring traumatisch zijn. “Het is desastreus voor hun leven. Uit mijn onderzoek blijkt dat verdachten veel afwijzing ervaren in hun sociale leven, soms eraan hebben gedacht om een einde aan hun leven te maken, zich enorm schamen en/of depressief raken”, zegt Lens. “Voor mijn onderzoek naar onterecht beschuldigde mensen, zei een van hun partners: ‘Ik wist dat mijn man zoiets nooit zo doen, maar door zo’n beschuldiging ga je toch twijfelen aan je eigen geliefde’. Zoiets kan óók heel traumatisch zijn. Iemand die onschuldig blijkt, komt desondanks niet gauw af van het imago verkrachter.”

Lens vindt wel dat alle aangiften rondom seksueel misbruik serieus moeten worden genomen. “Absoluut, zulke dingen horen niet te gebeuren. Maar we moeten onze ogen ook niet sluiten voor onterecht beschuldigde mensen.”

BRON: https://www.nu.nl/lifestyle/4988291/tussen-extremen-van-seksueel-misbruik-zit-groot-grijs-gebied.html

Denk zelf dat men eerst moet weten welke grens men stelt naar iedereen. En dan voornamelijk naar iedereen. Verkrachting of aanranding is nog helemaal iets anders dan naar iemand kijken. En ook dat laatste zou onder de noemer vallen grensoverschrijdend seksueel gedrag. Veel mensen vergeten ook dat in een relatie misbruik voorkomt. Als iets niet gewild is dan is het grensoverschrijdend en niet tolereerbaar.
Een schouderklopje  is voor de ene gewoon niets bijzonders voor de ander kan het grensoverschrijdend zijn. Daarom dat er nu zo een toestand van aan het komen is. En men moet het naar buiten brengen en men moet aangiften doen maar wacht er geen jaren mee. Durf je mond te openen durf het te vertellen zeggen. Weet dan ook wel wat je grens is en geef die ook gelijk aan. Zodat het voor de ene even duidelijk is als voor de ander. Net als smsjes, geef aan dat je ze niet gepast vind en dat men deze niet moet sturen. Nu komen slachtoffers misschien nog niet helemaal naar buiten met hun gevoel omdat ze niet meer weten wat is het nu. Verkrachting aanranding is spijtig genoeg vaak aantoonbaar maar de rest niet.

Zwijg er zeker niet over, zie je iets gebeuren praat er over hoor je ervan probeer dan een mening te vormen maar gaan niet oordelen nog veroordelen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

NEDERLAND CHOQUEERT MET PROGRAMMA ‘VERKRACHT OF NIET’

Nederland shockeert met programma ‘Verkracht of niet’

Screenshot NPO3Screenshot Verkracht of niet

Sinds de onfrisse praktijken van Weinstein bekend raakten, zijn onderwerpen als aanranding, verkrachting en seksuele intimidatie alomtegenwoordig. Er worden steeds meer beschuldigingen geuit, onder meer tegen acteur Kevin Spacey, en met de hashtag #MeToo wordt duidelijk gemaakt hoe omvangrijk het probleem is. En net nu brengt BNNVARA in Nederland het programma ‘Verkracht of niet’ uit.

In het programma kijken twee presentatoren samen met een panel van veertien jongeren in elke aflevering naar een op waarheid geïnspireerd drama. Ze krijgen telkens een situatie voorgeschoteld waarin de grenzen tussen wederzijdse toestemming en verkrachting of intimidatie vervagen. Wanneer is seksueel gedrag acceptabel en waar ligt de grens? Wilden ze dit allebei wel of werd een van beiden onder druk gezet? Heeft er iemand spijt en wat betekent dat dan? Deze vragen staan centraal in de discussie tussen zeven jongens en zeven meisjes.

Shockerend, maar ook heel toepasselijk. Al was dat vooral toeval, vertelt producent Bernard van den Bosch in het Algemeen Dagblad. ”Eerst werden de wenkbrauwen gefronst, nu zegt iedereen: wát een timing”. Toen het programma in augustus bekend werd gemaakt, heerste er veel scepsis. ”Dat had alles te maken met de titel, die nogal rauw was. Verkracht of niet, dat weet je toch zeker zélf wel, was het algehele gevoel. Maar nu met de #MeToo-discussie wordt er een nuance aangebracht.”

AFP

Onschuldige vrijpartij?

Van den Bosch verwijst ook naar het aanrandingsverhaal dat momenteel de Nederlandse media domineert. Producent Jelle Brandt Corstius beschuldigde daar deze week Gijs van Dam van aanranding. De man beschreef in Trouw hoe hij ‘in het prille begin’ van zijn televisiecarrière tijdens zijn werk werd gedrogeerd en gedwongen tot orale seks. “Toen hij mij ook anaal wilde verkrachten nam een overlevingsinstinct het over en ben ik naar buiten gevlucht”, klonk het. De man in kwestie ontkent dat echter. “We zijn inderdaad samen in een hotelkamer beland”, pareerde van Dam in het programma Pauw. “Maar alles gebeurde met wederzijdse toestemming.

“De een zegt verkrachting, de ander ziet het als een onschuldige vrijpartij. Over dat grijze gebied gaat ‘Verkracht of niet’”, aldus van den Bosch. ”We maken het programma onder andere samen met Centrum Seksueel Geweld, dat op de tafel stond te dansen toen we het aankaarten. Dit is zó nodig, stelden zij. Van social media met Snapchat, sexting, Instagram, Facebook. Er is zoveel nog niet bekend en niet gezegd. Het is vreselijk dat daar zoveel persoonlijk leed bij komt kijken.”

BRON: https://www.hln.be/showbizz/tv/nederland-shockeert-met-programma-verkracht-of-niet~a9c52444/

Nee is Nee. Daar gaat het eigenlijk om. Ongewenste aanraking en verkrachting komt ook voor in relaties dat mag men ook niet vergeten. Het zijn niet altijd onbekende die dit doen. Ook mag men nooit als slachtoffer jezelf gaan verwijten dat het aan jezelf ligt. Er moet altijd respect zijn en als dat er niet is of men negeert het woord NEE niet doen of dat heb ik niet graag en men blijft doorgaan dan is het ongewenst. Ongeacht waar het ook is. Ook is het natuurlijk zo. Soms hoort men dat iemand het wel kan hebben van iemand de aanraking en als de ander het doet dan is het ongewenst. Dan bedoel ik meer met een lichamelijke aanraking en niet van de edele delen van het lichaam. Men moet voor iedereen een juiste grens trekken en ook dit aangeven. Maar ga er zelf ook niet over. Vaak zie je dit op bepaalde feestjes. Dan is het niet altijd makkelijk om te zeggen is het nu wel of niet gewenst. Vaak wordt er ook in het begin om gelachen of voelt men zich vereerd maar tot de ander het doet dan komt het over als irritant. Hier moet men dan heel snel duidelijk zijn naar de persoon toe en geen hoop geven. 
Met een verkrachting of aanranding is het vaak zo dat het slachtoffer de schuld op zichzelf neemt. En daardoor gaat zwijgen of een angst heeft om het aan te geven. Ook is het vaak zo dat de dader vrij blijft rondlopen of een heel lichte straf krijgt waardoor men eigenlijk zegt van doe maar op. 
Maar nogmaals het komt overal voor en dat vergeten er heel veel. Ook niet alleen bij vrouwen maar ook mannen zijn er slachtoffer van. Deze groep heeft het nog moeilijker om er over te praten. Omdat ze geacht worden het sterk geslacht te zijn en zich kunnen verweren.
Voor wat de laatste foto hierbij. Om aan te tonen alles moet met wederzijdse toestemming zijn en men moet op elkaar kunnen vertrouwen. Is dat niet het geval begin niet aan spelletjes waar je niet zeker van weet dat een stopwoord gerespecteerd wordt. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

 

AUM MANI PADME HUM

VROUW LIGT TE ZONNEN OP STRAND EN WORD VERKRACHT

Vrouw ligt te zonnen op Klein Strand in Jabbeke en wordt verkracht door dronken man

Recreatiedomein Klein Strand (Archiefbeeld). © photo news.

UPDATE In het West-Vlaamse Jabbeke is gisteren een 31-jarige vrouw het slachtoffer geworden van aanranding van de eerbaarheid en verkrachting. Dat meldt het parket van West-Vlaanderen, afdeling Brugge. Een 24-jarige Litouwse verdachte werd ter plaatse ingerekend. De Brugse onderzoeksrechter heeft de man aangehouden op verdenking van verkrachting en aanranding van de eerbaarheid.

Vrijdag in de vooravond lag de vrouw te zonnen op het Klein Strand in Jabbeke, toen ze verrast werd door de Litouwer. Het slachtoffer werd aangerand en verkracht, maar de verdachte kon snel overmeesterd worden. Hij bleek heel dronken en kon daardoor pas deze ochtend verhoord worden.

De verdachte werd deze namiddag in Brugge aangehouden door de onderzoeksrechter. Dinsdag zal de raadkamer beslissen of hij langer in de cel moeten blijven.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/922/Nieuws/article/detail/3203870/2017/07/08/Vrouw-ligt-te-zonnen-op-Klein-Strand-in-Jabbeke-en-wordt-verkracht-door-dronken-man.dhtml

Het eerste wat erin me opkwam was: lag die vrouw daar dan alleen te zonnen zodat ze niet om hulp kon roepen?
Als iemand nu al niet meer rustig kan zonnen dan stel ik me de vraag waar gaat het allemaal naartoe. Want men mag de mannen dan allemaal niet over een kam scheren maar zo krijgen wij mannen wel een heel slechte naam spijtig genoeg. 
Dit moet voor de vrouw toch een zwaar trauma zijn ook om nog een strand te bezoeken. 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

https://shivatje.wordpress.com/

 

AUM MANI PADME HUM

ALS JE DIT BERICHT KRIJGT, IS HET TE LAAT

“Als je dit bericht krijgt, is het te laat”: meisje (14) pleegt zelfmoord nadat ze twee jaar eerder aangerand werd

© Facebook.

“Als je dit leest, is het te laat. Het spijt me. Laat de pillen hun werk doen en laat me vredig gaan.” Die hartverscheurende sms kreeg de vriend van Megan Hoyle vier maanden geleden toegestuurd. Het veertienjarige meisje uit Blackburn pleegde zelfmoord omdat ze twee jaar eerder aangerand geweest was. De toen 17-jarige dader kreeg in beroep een mildere straf en dat kon Megan niet verkroppen. “Hij komt er dus gewoon mee weg”, liet ze herhaaldelijk verstaan. Haar moeder Wendy Charnley vond haar thuis bewusteloos op de grond, vier dagen later zou ze in het ziekenhuis sterven.

Het meisje ging naar een katholieke school en was onder meer fan van de voetbalploeg Blackburn Rovers. “Megan was een levenslustige en bruisende meid, tot dat voorval zich voordeed”, vertelt Wendy nu tijdens een zitting die de omstandigheden rond de dood van haar dochter onderzoekt. “Nadien kroop ze steeds meer in haar schulp. Ze voelde woede vanbinnen en haar resultaten op school gingen achteruit. Ze kreeg professionele hulp, maar die strafvermindering van de dader bleek de druppel. Ze voelde zich in de steek gelaten, nadat ze toch al haar moed verzameld had om naar de politie te stappen. Nu leek het plots alsof hij niets ergs misdaan had.”

Op de fatale dag klaagde Megan dat ze hoofdpijn had. “Ik zei dat ze in bed moest blijven liggen en dat het dan wel beter zou gaan. Toen ik gedaan had met werken, kreeg ik plots telefoon van Megans vader. Hij zei dat hij een verontrustende sms gekregen had en vreesde dat er iets mis was. Toen ik thuiskwam, zag ik haar op de grond liggen.”

Haar vriend Christopher Cozens had haar voor het laatst gezien op de dag vóór ze een overdosis zou slikken. “Nadat we met vrienden naar de kermis geweest waren, is ze rond 22 uur nog op mijn flat geweest. Megan zei dat haar examens niet zo goed gegaan waren, ze vreesde voor buizen. Ze zei niet expliciet dat ze zelfmoord zou plegen, maar ze liet wel verstaan dat ze ‘al haar problemen zou laten verdwijnen’. Ik werd boos op haar en deed haar beloven dat ze niets stoms zou doen. Daarna belde ik een taxi, die haar naar huis bracht.”

“De volgende dag belde ze mij om 12.18 uur. Ze was aan het huilen en ik hoorde het geluid van pillen die uit de verpakking gehaald werden. Daarna hing ze op. Ik schoot in paniek. Ik probeerde terug te bellen, maar tevergeefs. Daarna probeerde ik mensen te bereiken die snel zouden kunnen ingrijpen, haar familie onder andere. En dan heb ik ook nog een ambulance laten komen.”

De sms die Christopher intussen gekregen had, sprak helaas boekdelen. Haar heftige laatste woorden werden nu vrijgegeven. “Als je dit bericht leest, is het te laat”, klonk het. “Het spijt me. Het spijt me dat ik mijn belofte gebroken heb en dat ik niet sterk genoeg bleek. Het spijt me dat ik je in angst achtergelaten heb, maar ik was kapot. Bel niemand, laat ook geen ambulance komen. Laat de pillen gewoon hun werk doen en laat me vredig gaan.”

“Mijn excuses aan de persoon die mijn lichaam zal vinden. Sorry aan diegenen die ik achterlaat, ik weet dat ik hiermee sommigen pijn doe. Let een beetje op Kaitlin, ze is mijn beste vriendin. Laat Poppy, Summer en Archie weten dat ik hen heel graag gezien heb.”

“Vroeger was ik sterk en knap vanbinnen, maar dat meisje is gestorven toen ik 12 jaar oud was. Hij heeft mijn lichaam, geest en ziel kapotgemaakt. Zeg hem dat hij de reden is dat ik er niet meer ben.”

“Sorry ook aan mijn mama, zij was net als ik. Mijn twee zussen en broers waren fantastisch, ook al hadden we soms eens stevige ruzie. Ga voor mij ook naar het huwelijk van Becky alstublieft.”

“Ik werd verliefd op jou, Christopher Cozens, toen je mij op 9 december voor het eerst kuste voor mijn huis. Jij toonde mij hoe je iemand moet liefhebben. Ik hield meer van jou dan van het leven zelf. Jij had je demonen en ik ook, maar we waren tenminste gelukkig samen.”

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/3188577/2017/06/21/Als-je-dit-bericht-krijgt-is-het-te-laat-meisje-14-pleegt-zelfmoord-nadat-ze-twee-jaar-eerder-aangerand-werd.dhtml

Spijtig dat iemand tot zo een daad overgaat na zoiets meegemaakt te hebben. Het meisje wist goed wat ze wilde spijtig genoeg en kon niet leven met de pijnen dat haar aangedaan was.
Misschien had het verholpen kunnen worden door de juist en goede begeleiding aan het meisje te geven.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM