Blote lichaamsdelen showen is hip, maar tegelijkertijd hartstikke ouderwets

Bloot tonen mag dan hip zijn, nieuw is het niet. Van de diep uitgesneden decolletés aan de ­Europese hoven tot de hoog opgesneden badkleding met een glansrol voor de liezen: al eeuwen laat de mode lichaamsdelen onbedekt.

Blote lichaamsdelen showen mag dan vandaag weer hip zijn op de catwalk, bloot tonen is natuurlijk ­vooral ­hartstikke ouderwets. Met behulp van schilderijen en geschreven teksten kunnen we een aardige tijdlijn maken van de daagse damesdracht vanaf de late middeleeuwen, de periode dat er voor het eerst sprake was van zoiets als mode – al beweren sommige hardliners dat die pas ontstond halverwege de 19de eeuw, toen Charles Frederick Worth zijn couturehuis opende in Parijs.
Hoe het ook zij: feit is dat voor 1500 het decolleté al een grote glansrol speelde in de westerse hofcultuur. De beroemdste 15de-eeuwse blote boezem is die van Agnès Sorel, maîtresse van de Franse koning Karel VII en een ware influencer avant la lettre. Allereerst omdat ze bovenmatig veel invloed gehad zou hebben op haar koninklijke vrijer, anderzijds omdat ze laag uitgesneden lijfjes invoerde in adellijke kringen. De aartsbisschop van Reims mopperde daarover dat hij – mon Dieu! – borsten en tepels kon zien.
Schandalig of niet, diep uitgesneden decolletés ­bleven ­eindeloos in de mode aan de Europese hoven. In het ­elizabethaanse Engeland gold het tonen van de bovenkant van de borsten als een aanwijzing dat een vrouw ongehuwd en dus beschikbaar was. Reden voor de vrijgezelle ‘virgin queen’ om dat ook te doen, maar een echtgenoot leverde dat niet op.

Ontdekkingsreiziger

In geschriften van de Engelse ontdekkingsreiziger Fynes ­Moryson (1566-1630) staat te lezen dat het er in Venetië indertijd niet veel anders aan toeging en vrouwen daar ongegeneerd hun borsten lieten zien, witgepoederd en opgebonden met linnen. Ander leuk weetje: rond 1620 waren de halsuitsnijdingen het diepst ooit, en in 1621 stelde de Engelsman Robert Burton in zijn encyclopedische werk The Anatomy of Melancholy dat kledingstukken de grootste uitlokkers van lust waren. Of zoals de Britse modehistoricus Colin McDowell het eeuwen later verwoordde in zijn rijk geïllustreerde boek The Anatomy of Fashion: “Vroege godsdiensten banden naaktheid uit, maar toen geestelijken beseften hoezeer kleding ­seksuele opwinding kan opwekken, begonnen ze bepaalde soorten kleding te verbieden. Men ontdekte dat je, hoewel het naakte lichaam heel aantrekkelijk kan zijn, om echt sexy te zijn kleren nodig hebt. Bedekte of kunstzinnig getoonde huid biedt wat naaktheid niet kan: de sensatie van verwachting en onthulling.” Tot de jaren twintig van de vorige eeuw bleef het voornamelijk de borstpartij die onthuld werd, met name in avondtoiletten en vanaf het einde van de 18de eeuw in combinatie met blote ­armen. Saai of voorspelbaar werd het desalniettemin nooit: in de 17de en 18de eeuw veranderden de vorm van de uitsneden van de jurken en de hoogte van de boezem voortdurend. Nu eens werd die met hulp van verdikkingen of baleinen opgestuwd naar boven, dan weer platgedrukt of naar de zijkant geduwd. Zo reikten de borsten eind 18de eeuw, in de ­Regency-periode, welhaast tot de kin en werden in het begin van de 19de eeuw ­tijdens de Empire-periode de borsten van elkaar ­gescheiden door cups. Voor het decolleté was de 19de sowieso een ­enerverende eeuw, waarin de boezem elk decennium wel van vorm of plek veranderde: minimaal in de jaren veertig, zijwaarts geduwd in de jaren vijftig, laag gedragen in de jaren zeventig en hoog opgetast in de jaren tachtig. In het begin van de 20ste eeuw was het edwardiaanse, S-vormige silhouet populair, met een ‘duivenborst’ die van de boezem één grote bolling maakte.

Bevrijding van de voet

Wat tot en met de 19de eeuw bedekt bleef, maar waar vurig over werd gefantaseerd volgens de Zwitserse historicus Philippe Perrot: de voet, die in de 19de eeuw “de kern vormde van alle mannenfixaties, het anker van al hunner fantasieën”, waardoor voeten het hart van een “universele, brandende en fanatieke cultus” werden en slechts hoogst zelden door stoutmoedige of onhandige dames werden getoond tijdens het uitstappen van een koets.
Maar tijden veranderden. Eenmaal in de 20ste eeuw ging het razendsnel met de bevrijding van de voet. Nadat eerst het korset en het bijbehorende zandloperfiguur uit de mode ­raakten, mochten in de jaren twintig eindelijk enkels en benen getoond ­worden. In Hollywood gingen de dames nog een stapje verder: ze traden op in hotpants en badpakken, en in Parijs stond Josephine Baker met blote borsten, op blote voeten en slechts gehuld in een bananenrokje op de bühne: nog naakter en brutaler dan de exotische Nederlandse danseres Mata Hari vanaf 1905 had gedaan. De bühne was, toen al en nu nog, een perfecte plek om nieuwe trends en nieuw bloot te lanceren en de temperatuur van de verdraagzaamheid te polsen.
In de weinig uitbundige crisisjaren dertig en de oorlogsjaren veertig hielden schaarsgeklede dames zich gedeisd in liberale cabarets en nachtclubs. Bij gebrek aan nylons gingen vrouwen wel blootsbeens de straat op met een getekende naad op de kuit om te suggereren dat ze kousen droegen. Na de oorlog kwam in Parijs met dank aan Christian Dior het zandloperfiguur met de langere rok weer in zwang. In Amerika maakte ontwerper Claire McCardell furore, onder meer met sportieve zomerse deux-­pièces die het middenrif bloot lieten.

Been, lies en underboob

In de jaren vijftig en het begin van de jaren zestig waren ­opnieuw filmsterren toonaangevend in blote mode. Sophia ­Loren, Marilyn Monroe en Jayne Mansfield toonden hun ­rondingen in strakke jurken met diep uitgesneden halslijnen. Op de scandaleuze doorschijnende ‘Happy Birthday, Mr. ­President’-jurk van Monroe na betrof het knielange en vrij ­traditionele jurken. Kleding die op slag gedateerd raakte toen André Courrèges en Mary Quant eind jaren zestig hun mini­rokken en hotpants tot straatmode wisten te bombarderen, en blote benen het tot nieuwe erogene delen schopten. Pas een dik decennium later kwam daar een nieuwe regio bij: die van de liezen, zoals ze werden getoond in hoog opgesneden badkleding en aerobicspakjes – enthousiast aan de man gebracht door de Monegaskische prinses Stéphanie van Monaco, Jamie Lee Curtis en Jane Fonda. Een decennium later, halverwege de nineties, deden Pamela Anderson en Erika Eleniak het nog eens dunnetjes over in de populaire tv-serie Baywatch.
Ook nieuw in de categorie pikante zones: de underboob, de onderkant van de borsten die onder een te kort truitje uit piept – veelvuldig gedemonstreerd door jarentachtigzangeres ­Samantha Fox, die dansend in tanktops ook de side boob stevig op de kaart zette. Op de catwalks in Parijs ging het er in de jaren tachtig minstens zo spannend aan toe. Daar vierden ­ontwerpers Azzedine Alaïa en Thierry Mugler triomfen met loeistrakke, ­lichaamsvolgende kleding met spannende inkepingen. In Londen begon Vivienne Westwood aan een oeuvre dat zou uitblinken in het toepassen van korsetten en diep uitgesneden decolletés, waar af en toe een tepel uit kwam piepen.

Billendecolleté

En toen moesten de jaren negentig nog op stoom komen, het decennium waarin de Brit Alexander McQueen furore maakte met zijn bumsters, broeken die zo laag waren dat ze van vóór bijna de schaamheuvel en van achteren een bouwvakkersdecolleté prijsgaven. Een jaar eerder, in 1993, was de Nederlandse Marlies Dekkers afgestudeerd met haar blotebillenjurk, zó kort van­achter dat des draagsters bips onbedekt bleef. Twee jaar na ­Dekkers toonde Mugler een zwarte avondjurk met billen­decolleté, compleet met strategisch geplaatste parelketting.
Toch waren het zeker niet alleen de billen die de jaren negentig definieerden, ook de onderbuik die de low-rise-jeans vrijliet werd volop getoond, Gwen Stefani van de band No Doubt voorop. En met dank aan Gianni en Donatella Versace kwam op de rode lopers het naveldiepe decolleté in zwang, getoond door Elizabeth Hurley (de veiligheidsspeldenjurk uit 1994) en Jennifer Lopez (de groene jurk uit 2000).

Kim Kardashian

Na de millenniumwisseling bleek de verlaagde broek en ­daarmee de blote buik een blijvertje, met dank aan popidolen als Sporty Spice Mel C, Britney Spears, Christina Aguilera, actrice Keira Knightley en realityster Paris Hilton. Het zou de voormalige assistente van Hilton, ene Kimberly Kardashian, zijn die in de jaren daarna zou uitgroeien tot meest gefotografeerde vrouw ter wereld. Een mediageniek fenomeen dat haar lichaam graag en vaak aan de wereld toont, waarmee ze in de voet­sporen is getreden van zangeres Cher, die net als Kardashian van Armeense afkomst is en mede beroemd is geworden door de gewaagde jurken van ontwerper Bob Mackie.
Inmiddels heeft ook Kim Kardashian het hele parcours van blote en/of sexy mode afgelegd: van nude balletpakjes tot naked doorkijkjurken, van underboob-japon tot ­naveldecolleté, van gescheurde jeans met grote gaten rond de knieën tot vacuüm­gezogen siliconenjurken en van korsetten tot minikini’s. Vorig jaar, toen het leek alsof ze niemand nog kon ­shockeren, ­verscheen ze op het Met Gala van top tot teen in een lichaamsvolgende opaak zwarte Balenciaga-outfit met sleep plus ­bivakmuts met alleen een opening voor haar paardenstaart.

Tepels

Of die over-de-top-look van Kardashian veel navolging gaat vinden? Vast niet, in een tijd waarin baadsters in boerkini ­beschimpt en gearresteerd worden. Anno nu is het, geïnspireerd door sterren als Rihanna, Beyoncé, Cardi B en een hele stoet exhibitionistische influencers, veel meer aanvaard om jezelf in croptop, hotpants, doorkijkjurk of bikini te fotograferen en aan de wereld te laten zien, ook en vooral juist als je een buikje of zwangerschapsstriemen hebt.
Tel die bodypositivity op bij het blote modebeeld van deze zomer en we kunnen zo aanvoelen dat er weinig aan de verbeelding zal worden overgelaten. Het enige naakt dat we, in tegenstelling tot de jaren tachtig waarin iedereen topless zonnebaadde, zelden nog zien, zijn tepels. Of dat nu ligt aan de strenge regelgeving van Instagram of het laatste hedendaagse bloottaboe: de aartsbisschop van Reims zou vandaag de dag weinig te mopperen hebben.

BRON: https://www.hln.be/binnenland/blote-lichaamsdelen-showen-is-hip-maar-tegelijkertijd-hartstikke-ouderwets~aa3abab4/

Bepaalde laten wel het nodige zien, maar men mag er niet naar kijken of men kan problemen krijgen. Als mensen zich kleden dan zouden ze ook moeten kunnen verdragen dat er naar gekeken wordt. Lichaamsdelen laten zien al gaat het van een diepe decolleté tot je voeten laten zien en zelf zo je kleding dragen dat een stukje van je lingerie te zien is vraagt om er naar te kijken. Het is al van in het verleden dat men bepaalde lichaamsdelen graag tentoon stelt. Zeker vrouwen. Die pakken graag uit met bepaalde lichaamsdelen. Maar zijn ze dan ook opgewassen om er naar te kijken.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM