LEVEN

LEVEN IS GENIETEN LACHEN EN LIEFDE KENNEN.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

KRITIEK KAN EEN VALKUIL ZIJN

Niet iedereen kan omgaan met kritiek. Dan mag het nog opbouwende of zo goed bedoeld zijn. Kritiek kan iemand hard raken. Als men het niet kent om het te ontvangen kan dit wel de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Dat komt door een angst, maar ook omdat het niet gekend is. Toch kunnen de meeste wel aanvaarden als ze opbouwende kritiek krijgen. Alhoewel sommigen dan ook al snel er iets achter zoeken.
Bij negatieve kritiek of afwijzing speelt dit vaak op het gevoel. Men voelt zich gekwetst. Het wordt vaak persoonlijk opgevat. Dat maakt dat er ook snel in verdediging gegaan wordt. Soms weten de mensen niet die kritiek geven hoe hard het kan aankomen. Hoe hard ze op je gevoel kunnen trappen. Natuurlijk is het ook zo dat je van de ene persoon het beter kan verdragen dan van de andere. Dat komt vaak door hoe het gezegd wordt. Of hoe je op dat moment je voelt als je kritiek krijgt te horen. Als je door omstandigheden emotioneel bent en men krijgt dan nog eens kritiek kan dit gewoon even teveel worden. Dan mag het nog opbouwend zijn.  
Ook kan kritiek een gevoel geven om het nog beter te doen. Als het opbouwend is zoals: je bent echt goed bezig goed zo. Kan leiden om het nog beter te gaan doen. En zo zou je over je grenzen kunnen gaan. Daarom is het nuttig om gelijk welke kritiek men te horen krijgt het voor jezelf te gaan doseren.
Wat kan je ermee en hoe ga je ermee om.
Als je het ziet als negatief dan krijg je: want ben je nu toch aan het doen, doe het zo en het gaat beter. Dan ga je al snel volgen. Doordat er een angst komt kijken. Want je denkt bij jezelf. De persoon zal het wel beter weten. Maar op zo een moment laat je eigen gedachten varen en dat is juist de valkuil. Men laat zich meeslepen. Zo zou je ook aan jezelf kunnen beginnen te twijfelen. En je klein beginnen te voelen tegenover de andere.
Kijk daarom uit als iemand kritiek geeft.
Kijk voor jezelf wat je ermee kan doen.
En probeer al zeker niet in een slachtofferrol te vallen.
Dat is de gevaarlijkste valkuil van kritiek.

De ergste kritiek die men zowel in positieve als in negatieve zin kan krijgen is over je lichaam en kleding. Hier komt vaak het antwoord op zag ik er dan gisteren niet goed uit.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM

HET LEVEN ALS EEN PRIJSKAARTJE

Het leven als prijskaartje – Heb je pas recht van bestaan als je werkt voor je geld?

Het moeten voorzien in ons levensonderhoud zet ons verlangen om welkom te zijn zoals we zijn en hierin vrij te bewegen, onder druk. Velen voelen zich hierdoor genoodzaakt mee te gaan in deze voorwaardelijke invulling van ons bestaan. Dat beperkt ons in wie we zijn.
Het perspectief van een menswaardig leven vanuit het hart daarentegen doet geen concessies aan wat ons onvoorwaardelijk gegeven is: het leven en de talenten die we meekrijgen.
Want het erkent dat we allemaal welkom zijn zoals we zijn. Het maakt hierin geen onderscheid, ziet iedereen als waardevol en sluit niemand uit. Het beseft dat wie we in essentie zijn, volstaat als ‘recht van bestaan’. Wordt het niet tijd om dit cadeau van het leven aan onszelf te geven?

Het leven als prijskaartje

Ben je pas realistisch als je zelf zorgt voor je bestaan, en werkt voor je geld?
Of is dit een idee-fixe, een dwangmatigheid, waar we onszelf van afhankelijk hebben gemaakt?

Velen voelen zich gedwongen mee te gaan in het huidige realisme dat je alleen recht van bestaan hebt als je werkt voor je geld. Omdat we nu eenmaal leven in een samenleving waarin transacties en productiviteit randvoorwaardelijk zijn voor het hebben van een bestaan en om te kunnen meedoen in de maatschappij.
Deze grondhouding, dat we iets moeten doen voor ons levensonderhoud, houdt ons in de greep van een randvoorwaardelijke invulling van het leven om te kunnen (over)leven. We zijn ons er zo mee gaan identificeren, dat het ondenkbaar is dat het anders kan.
Bovendien getuigt het van een soort moraaloplegging dat we een offer (moeten) brengen om hier op aarde te (kunnen) zijn. Van een denkwijze en paradigma, dat het zijn van wie je in essentie bent niet genoeg is, niet volstaat om van te kunnen leven. Dat er een voorwaarde is om hier op aarde te kunnen zijn.

Van overleven naar leven

Maar wat als we geen concessies meer zouden doen aan het leven?
Wat als we het leven vieren in plaats van vast te houden aan ‘moeten overleven’?

Wanneer we de zorg om in leven te blijven en jezelf hierin staande te moeten houden vrij-geven, kunnen we de vitaliteit van het leven zelf weer toelaten.
Wanneer we accepteren dat er geen voorwaarde nodig is om hier te zijn en te leven, kunnen we de tweeledigheid van leven en overleven als heel en één gaan be-leven.
Dan kunnen we de bruisendheid van het leven waarin de gedragenheid van/voor het leven zelf aanwezig is, weer ervaren. En ons overgeven aan het vieren van het leven en wie we in essentie zijn, om enkel dit expressie te geven.

Glimlach naar het leven

Is het niet onbetaalbaar om het leven een glimlach te geven?
En dit met anderen te delen?
Om hen op deze manier te inspireren en kracht te geven, en het leven zo glans te geven?

Aan dit geschenk van het leven, deze expressie van levensvreugde, hangt geen prijskaartje. Daar is geen business case voor. Dat is er, onvoorwaardelijk. Om ontvangen te worden en doorgegeven te worden. In dit lonkende perspectief ligt de ontvouwing van de nieuwe tijd van vrede, harmonie, eenheid en liefde.De ‘ontwaking van hemel op aarde’ ligt in het ontstijgen van ons huidige splitsingsdenken en voorwaardelijke invulling van dat wat onvoorwaardelijk gegeven is: het leven.

Het ligt in de dapperheid om te herinneren wie we werkelijk zijn, waar ons hoogste natuur ligt en vanuit hier de geschenken van het leven vreugdevol expressie te geven.

Hiermee keert het heel en één zijn terug in het aardse bestaan, en brengen we de heiligheid ervan terug. En, kan hemel op aarde spiritueel en materieel daadwerkelijk manifest gemaakt. Binnen en buiten onszelf.

Velen dragen licht

Zijn we het in dit kader niet aan onszelf ‘verplicht’ om dit aan te gaan?
En dit cadeau van het leven simpelweg aan onszelf te geven?

Durven we ons te verzoenen met deze realisatie? En ons te bevrijden van het juk van de zorg voor een voorwaardelijk bestaan? Durven we het aan om de veilige bedding van licht, liefde, eenheid en heelheid onder ons (zijns)bestaan te erkennen?
En ons over te geven aan de inspiratie om hiervoor te kiezen? Van daaruit te leven en handelen? Als we dit besef en bewustzijn collectief gaan dragen, kan het verwezenlijkt in de wereld van het aardse bestaan. Waarbij velen licht dragen.

BRON: https://www.nieuwetijdskind.com/realistisch-als-werkt-geld/

Het prijskaartje van ons leven wordt alsmaar duurder. Maar als men juist leeft met het nodige dan kan men nog genieten. Want genieten kost niet veel of niets. Dat maakt dat men eens moet durven om terug te keren naar je innerlijke. Want ook dat telt soms meer dan geld. Velen vergeten dat en hunkeren naar meer en meer geld. Het is makkelijk en het is nodig maar het kan je ook ziek maken. Op spiritueel vlak heb je aan geld niet veel nodig. Want genieten en een rustig leven leiden komt vanuit jezelf. Men moet werken maar ook dat kan je zien als vermaak. Zodat je niet op een moment geconfronteerd wordt door stress of een burn-out. Werken moet aangenaam blijven dan komt je loon ook met een gevoel van geluk en liefde iedere maand naar je toe. Men moet niet als een monnik gaan leven en bedelen om eten. Maar weet en kijk maar in grote steden dan zie je meer en meer mensen die buiten slapen en moeten bedelen om aan eten te komen. En ook deze mensen zijn op hun manier heel gelukkig.

Geniet van het leven.
Lach met veel liefde.
En het leven is zo aangenaam.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden

AUM MANI PADME HUM