Durft men in alle opzichten zichzelf blijven.
Als mensen zich op sociale media gaat mengen dan gaan ze vaak niet uit van hun ware ik. Ze veranderen vaak hun leeftijd van naam en soms zelfs van geslacht. Ze maken gebruik van filters om hun gezicht te veranderen. Maar is dat echt nodig. Nee gewoon jezelf blijven is het belangrijkste en het eerlijkste. Op een moment komt de ware toch naar boven. Juist omdat bepaalde mensen en voornamelijk meisjes en vrouwen zichzelf negatief beoordelen gaan ze juist alles uit de hoek halen. Dat kan met make-up, als men fotoโs neemt met filters werken en ga zo maar door. Zelfs op de werkvloer zijn er die zich op momenten anders gedragen en nadien een mes in je rug steken. Ze lopen vaak met een masker rond.
Heel wat mensen durven zichzelf niet zijn op gelijk welke momenten. Dat maakt dat het ook vaak niet leefbaar is met hen. Zowel in een relatie niet als op een werkvloer maar ook in vriendschapskringen is dat vaak heel moeilijk. Men weet niet hoe je de persoon vast hebt. Vaak zijn het mensen die een masker dragen. Die niet vaak over zichzelf iets loslaten. Die zich schuil houden door hun kleding en een vrouw door hun make-up. Toch is het niet verkeerd om jezelf te blijven. Om je hart te luchten wanneer het nodig is. om je te laten zien zoals je bent. Allemaal hebben we onze goede en slechte kanten. Net zoals we onze goede en slechte dagen hebben. Dan nog is het van belang jezelf te blijven.
Je voor willen doen op internet voor iemand anders of je leeftijd veranderen. Kan toch gevolgen hebben. Als men een Nick naam gebruik daar nog aan toe.
Ook als men het leven helemaal om wilt gooien. Dan kom jezelf vaak ook tegen. Dat ook vaak confronterend kan zijn voor jezelf. Dan pas merk je voor jezelf hoe je eigenlijk geleid werd in je leven. Want ook dat kan een rol spelen om jezelf niet te kunnen zijn.
Wie kan zeggen dat ze echt zichzelf zijn en leven vanuit zichzelf?
Wie kan zeggen dat ze nooit iets geprobeerd hebben om er anders uit te zien of door het leven te gaan?
Maar wie kan dan ook zeggen dat hij/zij er beter is door geworden?
Zelfs in een relatie komt men het tegen dat je op een moment verstelt kan staan van je partner. In de prille liefde zullen beide het voor elkaar naar hun zin maken. Tot ze samen wonen. Dan komt de ware aard van iemand van beide naar boven. Denk ik maar bij een narcistische persoonlijkheid. Of iemand die met verlatingsangst te maken heeft. Deze gaan in het begin het niet laten zien of merken. Tot men echt gaat samen leven.
Jezelf blijven is soms heel moeilijk. Toch kent het zijn voordelen. Alles heeft te maken met jezelf te accepteren zoals je bent. Ook ben je dan iemand die van jezelf houd. En je gaat echt vanuit jezelf ook je openstellen voor deze die goed aanvoelen. Enkele puntjes die daarin een belangrijke rol spelen zijn:
voelt zich voldoende veilig en vertrouwd om meer van zichzelf te laten zien.
durft te zeggen wat hij/zij vindt zonder aarzeling, scrupules of belemmeringen.
durft zich te gedragen zoals hij/zij ook thuis in de eigen situatie zou doen.
voelt zich zeker en voelt voldoende zelfvertrouwen.
Blijf daarom in jezelf geloven. Dan hoef je niets te veranderen aan je en durf je gewoon te zijn wie je bent. Je behoud je energie om er op momenten je krachten uit te halen als het nodig is.
Deze is dan ook om te onthouden.
ALS JE ALTIJD JEZELF BLIJFT, KAN EEN ANDER ZICH NOOIT IN JOU VERGISSEN.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Waarom we allemaal acteren: wie ben jij รฉcht achter je masker?
We spelen bijna allemaal toneel, ook jij. Dat zegt spiritueel leraar Don Miquel Ruiz. Ontdek in dit artikel waar de neiging tot toneelspelen vandaan komt, hoe intens het je leven beรฏnvloed en hoe je de eerste stappen kunt zetten naar authentiek leven. โToneelspelen is het eerste wat we leren, nog voordat we leren praten, zelfs nog voordat we leren staan en lopen.โ
De meesten van ons ontwikkelden als kind een honger naar de reactie van een publiek, waar we nooit overheen zijn gegroeid.
Vanaf het moment dat je begon te praten heb je talloze verhalen verteld over wat je allemaal hebt meegemaakt. Heb je decennialang je gevoelens geuit en verteld wat je allemaal deed. Toch ben je in veel opzichten nog steeds een mysterie voor jezelf.
Jij ervaart jouw wereld
Jouw wereld is de werkelijkheid die jij ervaart. Je denkt misschien dat anderen de dingen precies zo zien als jij en daarbij uitgaan van dezelfde vooronderstellingen, maar ieders wereld is uniek. Jouw werkelijkheid is een kunstwerk op zich, gecreรซerd door je eigen verbeelding en manier van denken. Net als ieder ander mens arriveerde je zonder kennis op aarde.
Toneelspelend door het leven
Toneelspelen is het eerste wat we leren, nog voordat we leren praten, zelfs nog voordat we leren staan en lopen. Performancekunst is een manier van leven voor iedereen en het heeft invloed op onze gezamenlijke droom. Jij bijvoorbeeld bent de hoofdpersoon in alle verhalen die je over jezelf vertelt, en je loyaliteit aan dat personage weerhoudt je er vaak van om je bewust te worden van wie je werkelijk bent.
We zijn allemaal zowel acteur als toeschouwer op het menselijk toneel โ jij ook. Je bent een ervaren toneelspeler, je hebt zonder het te beseffen een jarenlange training ondergaan. Je bent een acteur en fan van het theater. We zijn allemaal enthousiaste supporters van de kunsten en hebben zelf ook specifieke podiumtalenten, hoewel we deze talenten misschien niet bij onszelf herkennen, en anderen ook niet.
Toneelspelen bestaat voor het overgrote deel uit reageren op anderen. We reageren voortdurend en er zijn veel manieren om dat te doen. Reageren is niet alleen een strategische keuze, maar ook een artistieke. Je hebt deze kunst je leven lang afgekeken. Daardoor heb je nu een voorkeur voor bepaalde reacties. En wellicht ook het gevoel dat deze reacties kenmerkend zijn voor jou. Toneelspelen, doen alsof, is een aangeleerde vaardigheid. Je had haar al opgepikt voordat je je een vocabulaire eigen maakte. Al voordat je zinnen leerde maken wist je al hoe je je een houding moest geven.
Honger naar de reactie van je publiek
De meesten van ons ontwikkelden als kind een honger naar de reactie van een publiek, waar we nooit overheen zijn gegroeid. Toen we ons realiseerden dat we talent hadden voor drama, besloten we ons aan dit ambacht te wijden, trainden we ons lichaam om op de minste of geringste belediging of bezorgdheid te reageren. Ook een koppige stilte is een dramatische reactie. Pruilen is toneelspelen.
Al deze vaardigheden ontstaan vroeg in het leven. Meteen na je geboorte begon je al met oefenen, door de toneelspelers die voor jou kwamen na te apen. Je deed het om te overleven โ en omdat het leuk was. Je publiek van toen was geprogrammeerd om alles wat je deed geweldig te vinden. Glimlachte jij, dan lachten zij. Liet je een boertje, dan juichten ze. Brabbelde je, dan applaudisseerden ze. De hoeveelheid plezier die het mensen gaf om jou pogingen te zien doen om te lopen, en te beginnen met praten, is onmetelijk. Iedereen vond je geweldig.
Natuurlijk, toen de nieuwigheid en spontaniteit van je voorstelling ervan af waren, werd je fanclub kleiner. Het was onvermijdelijk dat je steeds meer op anderen begon te lijken. Na een poosje werd het lachen geforceerd en verstomde het gejuich. Toch speelde je door, waarbij je gewoon je spel aanpaste aan de behoeften van dat moment en de verwachtingen van je publiek. Je was een ervaren toneelspeler geworden en bent dat nog steeds.
Getraind om te behagen
โDe aandacht van het publiek trekkenโ is een uitdaging voor de meeste podiumkunstenaars, uiteindelijk worden artiesten getraind om te behagen. Hun geluk hangt altijd af van de positieve reacties van anderen. De meeste beroepsacteurs zijn net als de amateurs โ dat wil zeggen: jij, ik en de rest van de mensheid โ maar voor รฉรฉn ding bang: om veroordeeld te worden.
We nemen allemaal elke dag het risico om veroordeeld te worden. Lopen allemaal elke ochtend het huis uit, om vervolgens geconfronteerd te worden met een wereld vol critici. De wereld is รฉรฉn groot podium, en jij bent slechts een van de miljarden toneelspelers. Gelukkig hebben de meesten van hen het te druk met oordelen over hun eigen prestaties om op die van jou te letten.
Piekeren over oordelen
Lig jij niet โs nachts wakker zonder publiek en herbeleef je dan de slechtste momenten van de dag? De meesten van ons stellen zich voor wat er in de toekomst allemaal fout zal gaan. En jij? Ben jij bang voor wat morgen brengen zal? Gaan er de hele dag allerlei worstcasescenarioโs door je hoofd? Geloof jij dat zal gebeuren waar je bang voor bent? Hoe meer een toneelspeler iets gelooft, hoe intenser de reactie van het publiek โ ook al ben jij het enige publiek, dat in het donker naar zichzelf ligt te luisteren.
Leven zonder toneel te spelen
Zou het raar zijn om je door de maatschappij te bewegen zonder een rol te spelen? Het zou kunnen voelen als ongewapend het slagveld betreden. In het begin kan het vreemd lijken om alleen maar te kijken en te genieten, oude impulsen en reacties te negeren en alleen maar te luisteren.
Luister. Observeer. Vertrouw op het leven, al is het nog zo veranderlijk. Vind manieren om jezelf beter te uiten. Gebruik je stem om de muziek van het leven te zingen en de taal ervan te spreken. Ga je eigen weg en respecteer dat anderen dat ook doen. Schakel je verdediging uit en lach om je angsten.
In plaats van iedereen na te praten, kun je ook je individualiteit en spontaniteit koesteren. Accepteer situaties zoals ze zijn en reageer op een eerlijke manier. Misschien doe je dat al. Verwelkom jij het onverwachte? Kun jij op een vriendelijke manier omgaan met teleurstelling? Zo niet, zorg er dan voor dat je het leert.
BRON: https://www.inspirerendleven.nl/waarom-we-allemaal-acteren-wie-ben-jij-echt-achter-je-masker/