Ziekenhuizen zien extreme toestroom, met dramatische gevolgen: “Vanochtend overleed patiënt die we niet meer aan machine konden leggen”
De ziekenhuizen krijgen het harder te verduren dan in de eerste golf. Nu al botsen ze tegen hun grenzen aan, blijkt uit een rondvraag van onze redactie bij 50 Vlaamse ziekenhuizen. “De toestroom is dubbel zo groot en het gaat dubbel zo snel.” En tegen midden november wordt nog een verdubbeling van de opnames voorspeld. Als we de kaap van 2.000 coronapatiënten op intensieve overschrijden, gaan we over het absolute maximum. Daar komt bij: gemiddeld 15% van het zorgpersoneel is al uitgevallen.
Deze week al evenaren de hospitalisaties in ons land de piek uit de eerste golf: die viel op 6 april met 5.759 coronapatiënten in het ziekenhuis. Afgelopen maandag zaten we al opnieuw aan 5.260 Covid-patiënten, van wie 809 op intensieve zorg.
Uit de bocht
“We schuiven nu op richting 7.500 hospitalisaties, waarvan 1.500 op intensieve zorg”, zegt biostatisticus Geert Molenberghs. “Daarmee zijn we uit de bocht aan het vliegen. In de eerste golf zijn er nooit meer dan 1.285 op een totaal van 2.000 IC- bedden bezet geweest door Covid 19-patiënten. Maar nu ziet het ernaar uit dat we midden november aan een verdubbeling zitten, met meer dan tweeduizend coronapatiënten op intensieve zorg. Daarmee gaan we over het absolute maximum. Dan wordt het improviseren.”
Veel sneller dan gedacht moeten onze ziekenhuizen verder opschalen, leert een rondvraag van onze redactie bij vijftig Vlaamse ziekenhuizen. Afgelopen maandag moesten zij overgaan naar alarmfase 1b. Tegen volgende maandag moeten ze al overschakelen naar alarmfase 2a. In plaats van 1.000 zullen er dan 1.200 bedden op intensieve zorg vrijgehouden worden voor Covid 19-patiënten, naast 300 bedden met een intensief karakter. Op de gewone afdelingen wordt de capaciteit opgetrokken van 4.000 tot 7.200 coronabedden.
Vanochtend overleed een coronapatiënt die we eigenlijk aan de hart-longmachine hadden moeten kunnen leggen. Maar onze twee intensieve zorgafdelingen zijn verzadigd en er was ook geen andere instelling die een hart-longmachine over hadPeter Fontaine, Algemeen directeur Brusselse Europa-ziekenhuizen
“Woensdag gaan wij over onze piek van de eerste golf. De toestroom van patiënten is nu dubbel zo groot, en het gaat dubbel zo snel”, zegt Karin Decaestecker van de crisiscel van de West-Vlaamse fusieziekenhuis AZ Delta. “Het aantal coronahospitalisaties stijgt nu elke dag met 10%. Vandaag zitten we zelfs aan plus 12%. Het is een bittere pil om te slikken, en we proberen zo creatief mogelijk te verschuiven. Zo kunnen we het tot 6-7 november nog wel opvangen, maar dan zitten we wel op onze limiet. Als de toestroom dan niet mindert, gaan we moeten toveren. Er moet immers extra capaciteit beschikbaar blijven op de dienst intensieve zorgen voor andere urgenties dan Covid, zoals een hartinfarct of een hersenbloeding.”
Personeel opvorderen
Viroloog Steven Van Gucht waarschuwt al dat we over twee weken diep in de problemen komen en personeel gaan moeten opvorderen voor intensieve bedden. Bij de Brusselse Europa Ziekenhuizen signaleren ze nu al ‘Italiaanse toestanden’. “Vanochtend overleed een coronapatiënt die we eigenlijk aan de hart-longmachine hadden moeten kunnen leggen”, zegt algemeen directeur Peter Fontaine. “Maar onze twee intensieve zorgafdelingen zijn verzadigd en er was ook geen andere instelling die een hart-longmachine over had. Normaal moeten we zelf zestien coronabedden hebben op intensieve, momenteel zijn het er maar dertien. Een personeelstekort speelt ons parten.”
Bedden waar je geen volk naast krijgt: dat wordt nog een groter probleem dan corona, wordt her en der gesignaleerd. “Bij de eerste golf was beschermingsmateriaal het grote probleem, nu kampen de ziekenhuizen met een zeer grote uitval. Waar het absenteïsme normaal op 5% ligt, kampt men nu met gemiddeld 15% afwezigheden en in sommige ziekenhuizen zelfs met 20%”, zegt Marc Geboers van Zorgnet-Icuro. “Mensen vallen uit door corona of door quarantainemaatregelen, maar ook door burn-outs. Ze zien op tegen die tweede golf als tegen een berg en botsen op de grenzen van hun draagkracht. Gespecialiseerd personeel kan je ook niet met een druk op de knop bijbestellen. We proberen nu leerlingen verpleegkunde vlotter in te schakelen en jong gepensioneerden terug te roepen.”
Brief aan Antwerpenaren
Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zit inmiddels aan 927 gehospitaliseerde coronapatiënten, bijna dubbel zoveel als een week geleden. De provincie Antwerpen zou met 516 hospitalisaties al een ziekenhuis kunnen vullen met coronapatiënten. In een open brief roepen de Antwerpse ziekenhuizen de Antwerpenaren op zich strikt aan de maatregelen te houden. “Alle prognoses voor over twee weken wijzen op een verdubbeling van het aantal Covid-patiënten in de ziekenhuizen. Ook al maken we deze week nog een hoop bedden vrij: een verdubbeling wordt bijzonder moeilijk, aan een verdere stijging durven we niet te dénken. Dit zou dramatisch zijn en moeten we te allen prijze voorkomen. Het is van levensbelang dat we nu met z’n allen een dam opwerpen tegen het virus. Alleen zo vermijden we dat alle ziekenhuizen binnenkort niemand meer kunnen opnemen.”
Heel veel respect voor deze mensen. Die het water aan de lippen zien staan en nu geconfronteerd worden met psychische keuzes te maken. Zoals je het hier kunt lezen. En dat zal in de eerste dagen en weken nog niet opgelost zijn. Ze hebben met heel wat te lang gewacht. En nu krijgt het personeel ermee af te rekenen.
DUS MET DEZE HEEL VEEL KRACHT EN ENERGIE EN ZEKER EN VAST RESPECT VOOR AL DIE NU IN DE ZORGSECTOR STAAN EN MET BIJNA OORLOGSTAFERELEN TE MAKEN KRIJGEN.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
ik kan er nog altijd niet bij dat dit zo ver is gekomen. Zoiets verwacht je toch niet in België met ons verzorgingssysteem. Ik ga hier geen schuldigen opsommen. Het is nu eenmaal zo. Er is op tijd op de alarmbel geduwd. Maar weinige hebben het gehoord blijkbaar. En nu zitten we in echte miserie.
Omdat bepaalde niet geleerde hebben uit de eerste golf en dit nu moeten bekopen. Met veel mensen in een ziekenhuis en spijtig genoeg ook doden op hun geweten. Ze luisteren niet naar elkaar en ja een brand moet je snel en efficiënt blussen en niet wachten tot het huis in elkaar stort.
Bepaalde maatregelen ooit mochten ze niet loslaten.
Aum Shanthi
Hoe ziekenhuizen beslissen wie voorrang krijgt: “Elke keer zal de vraag komen: waarom die wel en ik niet?”
Virologen waarschuwen dat ziekenhuizen tegen half november overspoeld zullen worden. Artsen wachten verscheurende keuzes, want welke patiënt krijgt dat laatste bed op intensieve zorg en welke niet? “Waar we nu voor staan, heb ik nog nooit meegemaakt, maar we gaan de mensen niet op straat leggen”, zegt Jan Stroobants, hoofd van de Spoedafdeling van ZNA Middelheim.
Dat er over een paar weken harde noten moeten gekraakt worden, staat vast, want je kan het aantal bedden op intensieve zorg niet eindeloos blijven opschalen. Bovendien is dat ten koste van niet-Covid-patiënten. Op een bepaald moment moet dus worden gekozen welke patiënt prioriteit krijgt en welke niet. Verschillende nationale en internationale verenigingen van kritieke medische specialismen stelden in maart al documenten op over hoe artsen best ethische besluiten kunnen nemen. Opvallend: leeftijd wordt niet als een criterium beschouwd, wel de vooruitzichten van een patiënt.
“Wat we niet gaan doen is een Covid-patiënt voorrang geven op een patiënt die een andere behandeling nodig heeft”, zegt Jan Stroobants. “We bekijken elke patiënt afzonderlijk en zullen er de kansen van inschatten. Maar er zijn andere keuzes die je kan maken, door bijvoorbeeld een lager niveau van zorg te geven. Ook dat voelt niet lekker, want je probeert altijd het beste te doen. Let wel, het is niet dat we ze op straat gaan leggen, hé.”
Welke patiënt prioritaire zorg krijgt, is geen exacte wetenschap. “Er bestaat geen lijst met vakjes die je kan afvinken en mocht iemand die opstellen, dan zou ik die zeker niet gebruiken. Zo’n beslissing neem je met kennis, inzicht, empathie, inschatting en nog een heleboel andere aspecten met daarbovenop ook overleg. Ik begrijp dat dit de zaken er niet eenvoudiger op maakt, maar hoe meer je daar met een team kan naar kijken, hoe geruster je kan zijn dat je de juiste beslissing neemt.”
De slechtnieuwsgesprekken die niemand wil horen, maar je moet het vertellen. Elke keer zal de vraag komen: waarom die wel en waarom ik niet?
En als er geen tijd is voor overleg? “Dan heb je het over rampengeneeskunde — daar zijn we ook voor getraind — en dan is het simpel: wie de beste overlevingskansen heeft, krijgen de prioritaire aandacht. Maar dat is héél kort door de bocht.”
Juridisch gevecht
Keuzes maken is één zaak, het uitleggen aan de familie een andere. “Dat zijn slechtnieuwsgesprekken die niemand wil horen, maar je moet het vertellen. Dat is ontzettend zwaar. Maar welke keuze hebben wij: wij kunnen hier toch niet staan bleiten en niets doen? Elke keer zal de vraag komen: waarom die wel en waarom ik niet? Die discussie zullen we dan moeten stoppen, maar we gaan er álles aan doen om nog een acceptabele vorm van zorg aan te bieden die kansen geeft. Want anders breekt het schip en zijn alle principes in onze gezondheidszorg weg. Daarom moeten we proberen de schade zo klein en zo kort mogelijk te houden. Want als de ‘load’ blijft komen, zullen onze geliefden met Kerstmis niet meer aan tafel zitten. Letterlijk.”
“Ik ben me ervan bewust dat onze keuzes mogelijk juridisch worden aangevochten. De ervaring leert dat wanneer je met al je medische kennis en in eer en geweten de beslissingen neemt volgens de mogelijkheden die er zijn, dat ook de rechtbank daar begrip voor heeft. Ik hoop dat de maatschappij apprecieert wat we doen. Anders ben je loslopend wild en kun je beter thuis in je zetel gaan zitten. Zo zitten wij niet in elkaar.”
BRON: https://www.hln.be/binnenland/hoe-ziekenhuizen-beslissen-wie-voorrang-krijgt-elke-keer-zal-de-vraag-komen-waarom-die-wel-en-ik-niet~a34c2c06/
Door niet te luisteren krijg je nu deze toestanden. Het is erg dat men op een moment een keuze moet gaan maken.
De druk is zo hoog in alle klinieken dat het ook niet echt aangenaam en gezellig werken is.
IK BLIJF EEN WOORD HERHALEN RESPECT VOOR DEZE DE NU LEVENS MOETEN REDDEN.
Aum Shanthi