EEN GEBORGENHEID VOELEN KAN OP ALLERLEI MANIEREN EN GEEFT JE EEN VEILIG GEVOEL.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
Archive for 3 mei 2018
Wat je kan leren van mensen die in tiny houses leven
Je hoeft zelf je huis niet in te ruilen voor één van de hippe, miniwoonsten die tegenwoordig blogs en Instagram overspoelen. Maar de levensstijl van de Tiny Houses-bewoners kan je wel één en ander leren over eenvoudiger leven.
De trend om met minder spullen en minder ‘balast’ te gaan leven begon met de populariteit van de opruim-methode van Marie Kondo. Je houdt enkel bij wat je leven mooier, beter en leuker maakt, al de rest is overbodig. Dat levert je een kraakheldere dressing, een helder bureau en een frisse woonruimte op, maar het ruimt ook belangrijke balast uit je hoofd weg én je zou wel eens geld kunnen uitsparen, waardoor je minder vast komt te zitten aan je loon. Het gevolg? Vrijheid!
1. Je hoeft de wereld niet te tonen wie je bent met spullen
Een grote tuin, een grotere auto, dure kledij, een handtas van Chanel. Als het goed met ons gaat in ons professioneel leven, dan mag iedereen dat zien. Er komt wat meer binnen op de rekening en dat kunnen we omzetten in luxe-items die ook aan de buitenwereld tonen dat we het goed hebben.Jullie hadden een gezellig leuk huisje, maar plots kwam er die promotie en kon er wel een groter huis af, misschien zelfs met een voortuin nu. Door bij meer welvaart ook telkens voor meer te kiezen, krijg je eigenlijk geen financiële vrijheid. Je past je levensstandaard aan aan je nieuwe loon, maar beslist zo ook dat je dit loon wel moet blijven volhouden, je bent een slaaf van je woningkrediet.
2. Echte rijkdom zit in ervaringen, niet in wat je koopt
Door eenvoudiger en kleiner te leven heb je ruimte en geld om aan andere zaken te spenderen zoals reizen of ervaringen met wie je lief hebt. Iets dat je veel meer rijkdom oplevert dan die grotere auto…Mensen beseffen steeds meer dat geld geen geluk brengt, maar dat ze door een eenvoudigere levensstijl meer tijd over houden om te doen wat ze graag doen, met de mensen die ze graag zien. Ze krijgen meer vat op hun carrière, en hunkeren niet naar promoties puur om het geld.
3. Minder, kan soms ook meer luxe betekenen
Door minder spullen te kopen kan je wél meer investeren in een paar belangrijke stuks. In een klein huis past nu eenmaal minder, maar dan heeft een fantastische handcrafted mat ook veel meer impact. Dus ga niet voor én het dure boekenrek, én die designtafel én die lamp én die dure koffietafelboeken. Een fijne ruimte met enkele stuks die écht iets voor je betekenen ziet er stuk meer luxe uit. Elk stuk dat je aankoopt heeft een verhaal, je werd er echt verliefd op. Interieurspecialisten zien die switch ook en richten ruimtes weer ‘leger’ in met enkele blikvangers. En als je niet eerst IKEA leegkoopt hou je misschien wel een bedrag over om die designlamp waar je nog jaren dol op zal zijn te kopen.
BRON: https://www.hln.be/nina/psycho/wat-je-kan-leren-van-mensen-die-in-tiny-houses-leven~a8640c2e/
Wat me zo inspireert aan de tekst is dat je met weinig heel gelukkig kan zijn. Luxe maakt niet altijd gelukkig al kan geld makkelijk zijn in bepaalde situatie. Nu wordt er maar al te vaak naar andere gekeken en wat deze hebben moet men ook hebben of beter. Maar dat gaat op een moment ten koste van heel wat. Als men leert of van je ouders geleerd hebt dat je met het nodige ook gelukkig kan leven. Dan heb je heel wat geleerd om je levenservaring verder uit te bouwen.
Mensen denken al te vaak dat ze alleen gelukkig kunnen zijn als ze geld hebben.
Als men maar het nodige hebt om te leven. En dat is een dak boven je hoofd verwarming en eten. En de rest kan je bekomen op de manier hoe jezelf in het leven staat.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
Zaterdag is dag van het naakt tuinieren (en het wordt mooi weer)
Verschiet niet als u zaterdag uw blote buurvrouw de haag ziet scheren, of uw buurman naakt achter zijn grasmachine ziet aanlopen. Op 5 mei is het immers weer Internationale Dag van het Naakt Tuinieren.
De World Naked Gardening Day vindt traditioneel plaats op de eerste zaterdag van mei. De dag werd in 2005 in het leven geroepen door de Amerikaanse nudistenorganisatie Body Freedom Collaborative. Zij zijn van mening dat onkruid wieden, planten en snoeien van planten en bloemen net zo goed naakt kunnen gebeuren. Volgens de organisatie is naakt tuinieren zelfs “een gezonde praktijk die aan een positief zelfbeeld kan bijdragen.” En het wordt zaterdag ook nog eens goed weer, dus waar wachten we nog op? Leg die zonnecrème al maar klaar…
Mag dat wel?
Hoewel, voor zij die al wilde plannen aan het maken zijn, toch nog even dit. Naakt tuinieren is immers niet overal toegelaten. “Zelfs in je eigen tuin kan dat leiden tot openbare zedenschennis”, vertelt Nicolas Del Piero van de Leuvense politie. “Als er geen inkijk in je tuin is, doe je wat je wil. Maar als buren je kunnen zien en het melden bij de politie, is het strafbaar. Er wordt dan een PV opgemaakt voor exhibitionisme. Dat wordt nadien behandeld door een procureur. Die beslist dan of de klacht eventueel geseponeerd wordt, maar het kan ook tot een minnelijke schikking leiden of voor de rechter eindigen.”
Dat kon ik nu echt niet laten om het te delen. Als men maar weet dat het eigenlijk verboden is al is het in je eigen tuin.
Langs de andere kant je staat zo dan ook helemaal een met de natuur. En je gaat ook merken dat je meer energie krijgt.
Dus voor de liefhebbers van tuin en naakt ga ervoor. Al ga ik wel met een losse korte witte broek de tuin in.
Als we het natuurlijk anders gaan bekijken. Zijn we allemaal naakt op de wereld gekomen en dient kleding juist om ons te beschermen en meer niet.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
HELP! Mijn kind denkt aan zelfmoord
Nieuwe site helpt ouders van kinderen die uit het leven willen stappen
Een kind hebben dat aan zelfdoding denkt. Voor ouders is dat zwaar om dragen. Ze voelen zich schuldig, angstig, verdrietig. Een nieuwe site moet hen beter begeleiden. “Want ouder zijn van een kind dat niet meer wil leven, wordt steeds zwaarder.”
“Misschien gaat de angst ooit weg. Maar ik vrees ervoor. Ik denk dat het is als voor een kankerpatiënt: ook al ben je al jaren genezen, de schrik om toch ooit een nieuw knobbeltje te ontdekken blijft.” Zo omschrijft een moeder haar leven met een dochter die verschillende suïcidepogingen ondernam. Ook al is het meisje aan de beterhand, de schrik om haar alsnog te verliezen ebt maar niet weg.
Voor heel wat ouders moet het een herkenbaar gevoel zijn. In Vlaanderen heeft 7,5% van de jongens en 10% van de meisjes tussen 12 en 24 jaar ooit een zelfdodingspoging ondernomen. “Aan deze doelgroep wordt behoorlijk veel aandacht besteed”, stelde docent en onderzoeker Alexandre Reynders (Kenniscentrum Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen – Odisee) vast. Zowat alle wetenschappelijke literatuur en preventiecampagnes die hij natrok, focusten op de suïcidale jongeren zelf. “Maar voor hun ouders is er minder aandacht.”
Nochtans gaan die ouders erg gebukt onder de problemen van hun kind, zo stelde Reynders vast na er 26 geïnterviewd te hebben. “Een kind hebben dat aan zelfdoding denkt of een poging daartoe ondernam, heeft een enorme impact. Niet alleen emotioneel of psychisch, omdat ouders zich angstig, verdrietig of schuldig voelen. Ook zowat elk ander domein in hun leven wordt ernstig aangetast.”
Problematisch
Reynders hoorde hoe ouders hun sociale contacten terugschroefden omdat ze zich schaamden of omdat ze hun kind niet alleen durfden te laten. Sommigen gingen om die reden ook minder werken, wat dan weer een invloed had op hun financiën. De relatie met andere gezinsleden – broers, zussen of partners – stond eveneens onder druk. “Al deze factoren maakten deze ouders heel erg kwetsbaar. Toch bleken ze zelf minder snel geneigd om hulp te zoeken. Alle energie en middelen gingen naar het suïcidale kind.”
Begrijpelijk, maar problematisch, vindt hij. “Ouders zijn een belangrijke bondgenoot in het herstelproces van hun kind. Het is belangrijk dat ze ook voor zichzelf blijven zorgen.” Gebeurt dat niet, dan riskeren ze zelf allerlei fysieke en psychische klachten. “Die kunnen op hun beurt ook tot zelfdodingsgedachten leiden.” Omdat niet alleen de ouders zelf maar ook de hulpverleners dat vaak vergeten, wordt vandaag een nieuwe site gelanceerd onder de noemer ‘Help! Mijn kind denkt aan zelfmoord’. De onlinetool op zelfmoord1813.be/ouders, een project met financiering van de Vlaamse overheid, biedt onder meer informatie over suïcide en het hulpverleningsaanbod aan moeders en vaders aan, maar ook oefeningen om met een kind in gesprek te gaan en getuigenissen van lotgenoten.
Beschermen
Een goeie zaak, vindt kinderpsychiater Peter Emmery (UZ Leuven). In zijn praktijk ziet hij regelmatig ouders van kinderen met zelfmoordgedachten. “Het is het laatste wat een ouder wil horen, denk ik. Ouders reageren daar erg uiteenlopend op. De één wil dat zijn kind hier en nu geholpen wordt, een andere denkt dat het een schreeuw om aandacht is. Feit is dat de boodschap an sich een heel brede lading kan dekken bij jongeren. Er kan van alles achter zitten.”
Om dat te achterhalen, is het belangrijk dat er open over wordt gesproken. “Actief luisteren, bevragen, steunen… Daar kunnen ouders een belangrijke rol in spelen”, zegt Emmery. “Vooral omdat we weten dat praten een beschermende factor is.”
Een ouder moet niet bang zijn om letterlijk naar zelfdodingsplannen en gedachten te polsen, zegt Reynders. “Mensen denken vaak dat ze iemand zo op ideeën brengen, maar daarvoor is geen enkel bewijs.”
Reynders merkte ook op hoe moeilijk ouders het vinden om hun depressieve zoon of dochter af te grenzen. “Ze durven hen bijvoorbeeld maar moeilijk een avondje uit te verbieden of nog maar eens te vragen rommel op te ruimen, uit angst voor de reactie. Ze willen geen risico’s nemen.” Alles toelaten heeft evenwel geen zin. Integendeel: het ondermijnt volgens Reynders je ouderlijke rol. Hij raadt moeders en vaders aan om manieren te zoeken om toch aan te geven wat kan en niet kan. “Daar bestaan bepaalde communicatietechnieken voor, die onder meer op de site zullen staan.” Eveneens problematisch is volgens experts de dag waarop een suïcidaal kind achttien wordt. Op dat moment worden veel ouders nog minder betrokken door de hulpverlening. Als meerderjarige beland je dan immers in een ander zorgtraject. Eén waarin ouders niet meer automatisch ingelicht worden. “Dat traject strookt niet met de realiteit. Veel twintigjarigen wonen immers nog thuis en de zorg en verantwoordelijkheid van ouders is dan vaak nog dezelfde”, zegt Reynders.
En na 18?
Emmery beaamt. “Eigenlijk is het onzinnig dat je de ene dag nog samen met je ouders op consultatie komt en dat je na je achttiende verjaardag zogezegd je plan moet trekken. Als ik een jongere lang heb behandeld, volg ik die ook nog na zijn achttiende. En ik probeer ook nog, met hun goedkeuring natuurlijk, de ouders te betrekken. Maar ik merk dat dit bij een verwijzing naar de volwassenenpsychiatrie soms moeizaam loopt. Nochtans bieden ouders – en de omgeving in het algemeen – een enorme rijkdom als het gaat over suïcidaliteit. Qua ondersteuning zijn zij een beschermende factor.” (FVG/SV)
***
Wie vragen heeft over zelfdoding, kan anoniem contact opnemen met de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be
BRON: https://www.hln.be/nieuws/binnenland/help-mijn-kind-denkt-aan-zelfmoord~a2e732fcf/
Soms zie je het als ouder niet aankomen spijtig genoeg en is de schok groot als zoiets gebeurd. Het belangrijkste van al is om je kind zo goed mogelijk te observeren altijd zodat je negatieve dingen kan opmerken. Maar nogmaals het is niet altijd makkelijk als ouder om het te zien aankomen. Geen enkel kind of volwassenen zou zich moeten ontnemen van het leven. Maar spijtig genoeg speelt hier veel in mee om deze daad uit te voeren.
Het leven is niet meer zoals het is geweest en sommigen moeten vechten om dagelijks zich door het leven te slagen.
Geen enkele ouder wilt dit meemaken, en het is als ouder de grootste schok van je leven mocht je ermee geconfronteerd worden. Ook om het te verwerken is het vaak heel moeilijk.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
