Popster Lily Allen twijfelt aan de impact van #MeToo: “Er is niets veranderd, want niemand vloog in de cel”
In een openhartig interview met het blad Vice maakte de popster brandhout van het hele #MeToo-gebeuren. “Ik ben een grote voorstander. Ik vond het geweldig toen vrouwen enkele maanden geleden eindelijk voor zichzelf opkwamen en op de barricaden gingen staan. Maar ik ben zwaar teleurgesteld in wat er volgde. Of beter: wat er niet volgde.” Want volgens Lily is er uiteindelijk niets veranderd. “Tenzij er snel alsnog iets zal gebeuren lijkt heel die beweging zijn doel gemist te hebben.”
Pijn doen
Wat er dan volgens haar moet gebeuren? “Daders moeten pijn gedaan worden. Want wat is er tot nu toe gebeurd? Enkele heren werden ontmaskerd en werden in het beste geval aan de schandpaal genageld en ontslagen. Verder gebeurde er niets. NIemand werd veroordeeld. Niemand vloog in de cel. Zolang dat niet zal gebeuren, zal het effect van #MeToo snel voorbij zijn.” Meer nog: volgens Lily is dat nu al het geval. “Ik ken mannen die even in nauwe schoentjes zaten, maar nu alweer vrolijk verder doen met hoe ze bezig waren. In de muziekwereld, in de filmwereld, in de modewereld. Ik ken mannen die vrouwen terroriseerden maar die dat ontkenden, stellig beweerden dat ze een brave jongen waren en voor de rest met rust gelaten werden. Dat soort kerels zal de boel blijven verpesten. En ze lachen ons, vrouwen, nog in ons gezicht uit ook. Echt, zolang de bescherming van vrouwen niet hoger op het to do-lijstje van Donald Trump of Theresa May staat, zal er niet veel gebeuren. En geloof me: dat zal niet snel gebeuren. Donald Trump is immers niet de man die wakker ligt van vrouwenrechten. Voor hem is dat geen prioriteit. Zoals het er nu naar uitziet vrees ik zelfs dat Harvey Weinstein er zonder echte straf vanaf zal komen. Want bij elke andere misdaad zou hij nu al in de cel zitten. Wel, hij loopt nog altijd vrij rond.”
MeToo is uit zijn voegen gesprongen en dat is spijtig. Op zeker moment was je nog bang man te zijn en op straat te lopen. Spijtig genoeg de echte daders en slachtoffers ervan lopen nog rond en de slachtoffers nog steeds met angst.
Spijtig genoeg komen daders er heel goed vanaf door de stomme wetgeving.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Het metoo is vooral vuilsmijterij geworden… Oneervol voor alle partijen. Ik heb spijt dat ik het heb aangeroerd in het begin… In plaats van onderling respect werd het een wedstrijd wie het ergste had meegemaakt en wie publiekelijk het hoogst moest boeten. Maar met de gevoelens eronder werd niets gedaan. Erg jammer…
Ach Marije je hebt gedaan wat nodig was op dat moment. Maar het liep op een moment uit zijn voegen, je was nog bang als man dat je naar iemand keek.
En wie zoiets echt meemaakt wil het bespreken met deze die ervoor openstaan en te hopen dat er respect is naar alle kanten.
Aum Shanthi
Phaedra Hoste: “Heb ik #MeToo-verhalen? Tientallen. Maar om nu nog met de vinger te wijzen?”
Phaedra Hoste heeft zo haar twijfels bij de #MeToo-beweging. Dat laat ze weten in een interview met De Morgen. De voormalige presentatrice laat weten dat ze zelf ook heel wat gelijkaardige verhalen heeft, maar dat ze het niet zinnig vindt om die nu nog te vertellen.
“Heb ik #MeToo-verhalen? Tientallen, en nog veel extremer dan de verhalen die we te horen krijgen”, vertelt Phaedra in De Morgen. “Maar vind ik het nodig om nu al die mannen met de vinger te wijzen? Jaren na datum? Nee, ik zou mezelf een zwak ding vinden. Als vrouw moet je sterk staan. We zijn geëvolueerd, we zijn geëmancipeerd, we willen op dezelfde hoogte staan als mannen, dan moeten we ook kunnen reageren als zij. Als ze mij willen domineren, zeg ik: ‘Kom maar af, we zullen eens zien!’”
“En dan al die excuses”, gaat ze verder. “’Ze konden niet anders, want ze zaten in een onderdanige positie’. Er zijn vast en zeker uitzonderingen, maar je gaat toch niet jarenlang voor een baas werken die je seksueel intimideert? Waar is je zelfrespect dan? Of je pakt het onmiddellijk aan of je eindigt in mijn ogen in een soort van luxeprostitutie. Toen ik als model met zo iemand te maken kreeg, pakte ik mijn koffers en stapte ik naar mijn agency. Ik trok mijn mond open en sprak voor alle meisjes die bepoteld en betast waren. Het agentschap haalde iedereen terug en hup, het was gedaan!”
Slachtofferrol
Hoste vindt dat vrouwen sterk moeten staan. “Je laat je toch niet aanraken om je job te kunnen behouden? En om het twintig jaar later dan eens naar boven te brengen? Dat doe je niet, ook niet naar de personen in kwestie toe. Die mensen staan intussen verder, hebben misschien ingezien dat ze dommigheden hebben gedaan. En als ze nooit zijn terechtgewezen, kunnen ze er ook niets uit geleerd hebben. Maar er zijn er natuurlijk ook die het nooit zullen inzien en aangepakt moeten worden, begrijp me niet verkeerd. Laten we gewoon sterke vrouwen zijn. We willen toch niet in een slachtofferrol zitten? We willen toch niet weer alleen de was en de plas doen en in de keuken in de potten staan roeren? Nee, toch? Laat het gewoon niet gebeuren! Punt. In plaats van in groep te staan klagen. (met seutenstem) ‘Hij heeft mij een pikante sms gestuurd.’ Waar gaat dat naartoe? Antwoord die mannen toch meteen, lach ze uit, draai de rollen om! Dan worden ze bang en denken ze: ‘Amai, da’s een franke muil’. (lacht)”
BRON: https://www.hln.be/showbizz/phaedra-hoste-heb-ik-metoo-verhalen-tientallen-maar-om-nu-nog-met-de-vinger-te-wijzen~ad75a1cd1/
Ergens kan ik hierin meegaan. Je gaat na lange tijd je verhaal toch niet doen om te laten horen dat je toen dit hebt voorgehad om je baan te behouden.
Aum Shanthi
3 jaar na #MeToo: bereiken we ooit seksuele gelijkheid tussen man en vrouw? “We boeken vooruitgang, maar vrouwen zijn nog altijd niet veilig”
Vrouwen zijn nog altijd te vaak slachtoffer van seksueel geweld. “Echte seksuele gelijkheid kan er pas zijn als er voldoende vrijheid én veiligheid is.”
In oktober 2017 verscheen de hashtag #MeToo. Hij ontketende wereldwijd een storm en is vandaag nog altijd relevant, zo bewijst het voorval met de Gentse studente die klappen kreeg van een cafébaas nadat hij haar outfit ‘te zomers’ achtte. We maken de balans op met twee experts. Hoe staat het met de gelijkheid voor m en v? Waar moeten we nog aan werken? En waarop hebben we toch al een beetje vooruitgang geboekt?
Het is ondertussen meer dan twee jaar geleden dat de Amerikaanse actrice Alyssa Milano de hashtag #MeToo op Twitter lanceerde. De gevolgen zijn gekend: de affaire-Weinstein ging de wereld rond. In alle windstreken roerden vrouwen én mannen zich over het thema. En het blijft relevant: net nog kreeg een 19-jarige studente uit Gent een klap in het gezicht van een cafébaas die commentaar uitte op haar ‘zomerse’ kledij. Geniepig of net heel fysiek: seksisme is en blijft dagelijkse kost. Het is dus voorlopig nog wachten op volledige gelijkheid.
Vrijheid en veiligheid
“We hebben de laatste honderd jaar al veel vooruitgang geboekt”, nuanceert prof. Liesbet Stevens wel. Ze is een autoriteit op het vlak van seksueel strafrecht aan de KU Leuven en adjunct-directeur bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. “De clichés dat seks vooral een ‘moetje’ op de to-dolijst van vrouwen is en ‘deftige’ dames ‘hard-to-get’ moeten spelen, lijken me ontkracht. Vrouwen zijn seksueel dus al een stuk vrijer. Maar echte seksuele gelijkheid kan er pas zijn als er voldoende vrijheid én veiligheid is: die twee zaken moeten in balans liggen.”
Dertien procent van de Belgische vrouwen wordt ooit het slachtoffer van verkrachting, een poging tot verkrachting of een andere vorm van ernstige aanranding van de eerbaarheid
Prof. Liesbet Stevens
“Er is dus nog werk aan de winkel. #MeToo heeft onze ogen geopend voor een soort ongelijkheid die tot voor kort onzichtbaar bleef: die op het vlak van veiligheid. De hashtag liet ons zien dat grensoverschrijdend gedrag helemaal geen marginaal fenomeen is, maar dat juist enorm veel vrouwen ermee te maken krijgen. Volgens een studie van het Fundamental Rights Agency, het mensenrechteninstituut van de EU, wordt dertien procent van de Belgische vrouwen ooit het slachtoffer van verkrachting, een poging tot verkrachting of een andere vorm van ernstige aanranding van de eerbaarheid.”
“Seksuele gelijkheid impliceert dat we – of je nu man of vrouw bent – allemaal even vrij en veilig zijn, en dergelijke cijfers dus herleid worden tot nul. Dat is een utopie, maar in de ware zin van het woord: iets waar we als samenleving heel hard naar moeten streven, zonder dat we verlamd worden door de vrees dat we er nooit zullen toe komen.”
Eén schakel
“Wat me al hoopvol stemt, is dat mannen andere mannen durven te corrigeren in hun gedrag”, vult seksuoloog Wim Slabbinck aan. “Uitspraken of acties die we vroeger nog tolereerden of waarvan we wegkeken met een ‘ik moei me niet’-attitude, worden bewust in vraag gesteld, en dat is heel positief. Natuurlijk moet er nog veel veranderen, voor zowel mannen als vrouwen. In het debat mogen we niet uit het oog verliezen dat #MeToo ook in de omgekeerde richting werkt.”
Prof. Stevens: “Seksueel grensoverschrijdend gedrag is inderdaad niet iets dat alleen vrouwen overkomt. In de Zorgcentra na Seksueel Geweld zien we dat een op de tien slachtoffers die zich melden jongens en mannen zijn. Hierop rust een enorm taboe. Verschillende genderstereotypen houden dat mee in stand, zoals de overtuiging dat je als man altijd fysiek sterk genoeg bent om seksueel grensoverschrijdend gedrag af te weren.”
Seksueel geweld is nooit alleen een kwestie van fysieke kracht. Stereotiepe opvattingen over seksualiteit, zowel voor mannen als vrouwen, spelen ook mee
Prof. Liesbet Stevens
“Terwijl seksueel geweld nooit alleen een kwestie is van fysieke kracht: er komt nog een hele sociale realiteit bovenop. Daarnaast leven er maatschappelijk gezien nog heel wat onuitgesproken vooronderstellingen over seksualiteit, zowel voor m als v. Dat mannen altijd zin hebben, bijvoorbeeld. Of dat een vrouw die ‘nee’ zegt toch ‘ja’ bedoelt. Willen we aan gelijkheid werken, dan moet ook voor het bestrijden van die stereotiepe opvattingen meer aandacht zijn.”
Wim Slabbinck: “Ik denk dat #MeToo een heel klein schakeltje is in een breder proces dat een nieuw licht werpt op een aantal vastgeroeste ideeën. Net daarom is het zo belangrijk dat het topic actueel blijft: stereotypen pak je nu eenmaal niet in een-twee-drie aan. Op vlak van seksisme komt duiding nooit te vroeg. Neem nu F.C. De Kampioenen: Balthasar Boma is haast een kopie van Harvey Weinstein. Zo’n fictief personage illustreert hoe belangrijk het is om het gesprek al op kindermaat te voeren. Blijft het MeToo-verhaal achterwege, dan kunnen kinderen Boma’s gedrag incorporeren als iets dat verwacht wordt van mannen.”
Gelijkheid begint in de speelgoedwinkel
Beide experts zijn het erover eens: de enge definitie van hoe ‘de man’ of ‘de vrouw’ moet zijn, is ook anno 2020 nog erg aanwezig in onze maatschappij. En dat zit gelijkheid (gedeeltelijk) in de weg. Wim Slabbinck: “Die boodschap mag ook wat harder doorklinken in de speelgoedwinkel: waarom is er een stoer rek voor jongens en een schap voor meisjes in lieflijk roze? De kinderen zelf maken geen opdeling in de spullen waarmee ze spelen; het zijn de volwassen die dat doen.”
Het is belangrijk om de scheidingslijnen tussen vrouwen en mannen in vraag te stellen. Dat is de eerste stap naar seksuele bevrijding
Prof. Liesbet Stevens
Prof. Stevens: “Ik heb twee dochters. De ene is dol op de kleur roze en haar poppen; de andere speelt het liefst van al met zwaarden en klimt overal op. Voor mijn oudste was carnaval dan ook een uitgemaakte zaak: zij ging als prinses. En mijn andere dochter? Die wilde zich verkleden als ‘meisjesprins’, zo vertelde ze me. In haar hoofd moest er een nieuw woord uitgevonden worden om haar interesses te verenigen met haar geslacht. Dit voorbeeld illustreert hoe sterk onze omgeving het onderscheid tussen vrouwen en mannen blijft benadrukken.”
“Daarom is het belangrijk om die scheidingslijnen in vraag te stellen: dat is de eerste stap naar een nieuwe seksuele bevrijding. Bovendien gaat seksuele gelijkheid veel verder dan de slaapkamer. Ook van het glazen plafond en de loonkloof moeten we af. Gelukkig hebben de afgelopen decennia ons één ding geleerd: als we willen, dan kunnen we dit.”
BRON: https://www.hln.be/nina/seks-relaties/3-jaar-na-metoo-bereiken-we-ooit-seksuele-gelijkheid-tussen-man-en-vrouw-we-boeken-vooruitgang-maar-vrouwen-zijn-nog-altijd-niet-veilig~a011a919/