SOMS WACHT JE MAAR OM IETS TE DOEN OF TE ONDERNEMEN EN KOM JE VAAK MET EEN TELEURSTELLEND GEVOEL TERUG
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
Archive for 20 juli 2017
Schriftelijke verklaring door International Campaign for Tibet bij het Amerikaanse Congres
International Campaign dient een schriftelijke verklaring in bij de hoorzitting “Tibet: Vrijheid van Godsdienst” van de Tom Lantos Commissie voor de Mensenrechten in het V.S. Congres
International Campaign for Tibet dankt de Tom Lantos Commissie voor Mensenrechten van het Amerikaanse Congres voor de gelegenheid om deze verklaring in te dienen over de stand van zaken met betrekking tot de vrijheid van godsdienst in Tibet.
International Campaign for Tibet wil graag de aandacht vestigen op de gevolgen van een nieuwe reeks door de Volksrepubliek China uitgevaardigde wetten voor de uitoefening van het Tibetaanse boeddhisme.
Dalai Lama samen met weduwe Annette Lantos en afgevaardigde Nancy Pelosi tijdens de uitreiking van de Lantos Prijs voor Mensenrechten aan hem in 2009.
Het gaat onder meer om de Veiligheidswet van 2015 (van kracht sinds juli 2015), de Wet op de NGOs (van kracht sinds januari 2017), de Antiterreurwet (van kracht sinds januari 2016), en de Cyber Security Law (van kracht sinds juni 2017). Met hun ideologische oorsprong terugvoerbaar op het beruchte “Document No. 9”[1], die in 2013 algemene bekendheid verkreeg, vertegenwoordigen deze wetten de intentie van de Communistische Partij om maximale controle te krijgen over alle aspecten van maatschappelijke activiteiten.
In september 2016 publiceerde China een ontwerp voor een herziening van Verordening op Religieuze Aangelegenheden. Deze verordening maakt Tibetaanse boeddhistische reïncarnaties en alle religieuze activiteiten onderhevig aan goedkeuring door de overheid, legt straffen op aan “religieuze burgers”, die zonder toestemming naar het buitenland gaan, verbiedt religieuze diensten online en het houden van religieuze evenementen in scholen.
De State Administration for Religious Affairs (SARA) kondigde in januari 2017 aan, dat de nieuwe herziene Verordening op Religieuze Aangelegenheden spoedig zou worden ingevoerd, tot op heden is dat echter nog niet gebeurd.
Focus op “staatsveiligheid”, “religieus extremisme” en “terrorisme” in het nieuwe ontwerp Verordening op Religieuze Aangelegenheden
In overeenstemming met de Antiterreurwet van 2016 en de Veiligheidswet van 2015, is het ontwerp voor de Verordening op Religieuze Aangelegenheden een weerspiegeling van de intentie van de regering om de ideeën en noties van “staatsveiligheid”, “religieus extremisme” en “terrorisme” aan de wet toe te voegen en te benadrukken, waardoor religieuze activiteiten direct gekoppeld worden aan politiek gemotiveerde misdaden. Net als in de Antiterreurwet van 2016 worden noch “extremisme”, noch “terrorisme” nader beschreven in de wet, en blijven het vage noties. Hierdoor krijgen de autoriteiten grote discretionaire bevoegdheid om de terminologie toe te passen op voor hen ongewenste religieuze activiteiten. “Staatsveiligheid”, “religieus extremisme” en “terrorisme” zijn toegevoegd aan zowel de algemene bepalingen, alsook aan de specifieke regels van de wet.
Door een verband te leggen tussen religie en een ongedefinieerd “extremisme”, “terrorisme” en “staatsveiligheid”, geeft de verordening, evenals de Antiterreurwet de ruimte voor strafbaarstelling van bijna elke vreedzame expressie van Tibetaanse identiteit, uitingen van niet- gewelddadige afwijkende meningen, of kritiek op het etnische of religieuze regeringsbeleid. In het huidige Chinese politieke klimaat wordt de verbannen Dalai Lama beschuldigd van het aanzetten tot terrorisme door middel van zelfverbrandingen, en zelfs terreur door middel van zijn religieus onderricht, expliciet gedefinieerd als “infiltratie van buiten.” Verwijzend naar buiten de Volksrepubliek China levende religieuze autoriteiten, zoals de Dalai Lama, vereist de verordening “onafhankelijkheid” van “buitenlandse overheersing” als voorwaarde voor religieuze groeperingen om binnen de wet actief te zijn.
Goedkeuring boeddhistische reïncarnaties door Chinese overheid Na invoering van een verordening, waarin staat dat gereïncarneerde lama’s toestemming moeten hebben van de overheid, lanceerden de Chinese autoriteiten een “Living Buddha” (Huo Fo, een Chinese term die wordt gebruikt om te verwijzen naar reïncarnaties in het Tibetaans boeddhisme) authenticatie database in 2016. De Chinese staatsmedia meldden dat het online registratiesysteem de profielen van 1.311 door de staat “als gereïncarneerde Boeddha’s” goedgekeurde personen bevat. De autoriteiten omschrijven dit als een bescherming tegen bedrog, maar het maakt ongetwijfeld deel uit van hun meer systematische aanpak om het Tibetaans boeddhisme te controleren en de invloed van de Tibetaanse boeddhistische meesters, zoals de Dalai Lama, te verzwakken, en tegelijk hun eigen invloed onder Tibetaanse boeddhisten af te dwingen in een poging om de macht van de Communistische partij te versterken. Het systeem werkt door de uitgifte van vergunningen aan degenen, die officieel als gereïncarneerde Tibetaanse lama’s kunnen mogen worden erkend. De Chinese Boeddhistische Vereniging geeft nu certificaten af, die door de Chinese regering zijn goedgekeurd. Traditioneel zijn het altijd de Tibetaanse boeddhistische meesters zelf, die het proces van identificatie begeleiden en legitimiteit gegeven aan reïncarnaties.
China’s bredere inspanningen om Tibet te controleren omvatten het vervangen van loyaliteit aan de Dalai Lama met trouw aan het CCP beleid, hetgeen leidt tot vrees voor het uithollen van de Tibetaanse nationale en religieuze identiteit. De aanscherping van controle met betrekking tot reïncarnatie, die aan het hart ligt van het Tibetaanse boeddhistische geloof, komt voort uit het verlangen van de overheid om haar macht te doen gelden over het instituut van de Dalai Lama en andere prominente reïncarnatie lijnen.
De Dalai Lama heeft uitdrukkelijk gezegd, dat kwesties met betrekking tot zijn reïncarnatie de Tibetaanse boeddhistische traditie aangaan en niet de Chinese overheid. In een formele in 2011 afgegeven verklaring over zijn reïncarnatie zei de Dalai Lama: “… de persoon die reïncarneert heeft als enige legitiem gezag over waar en hoe hij of zij wordt wedergeboren en hoe die reïncarnatie dient te worden erkend”. Hij voegde hieraan toe: “Het is in het bijzonder ongepast voor de Chinese communisten, die zelfs expliciet het idee van een vorig of toekomstig leven afwijzen, laat staan het concept van gereïncarneerde tulkus, om zich te mengen in het systeem van reïncarnatie en zoals ze dat expliciet doen bij de reïncarnaties van de Dalai Lama en de Panchen Lama’s ”.
De theoretische onderbouwing van vijandigheid ten opzichte van religie ontstond in de late jaren 1990 / begin jaren 2000. In officiële verklaringen werd duidelijk dat het de positie van de CCP was, dat vanwege de link met de Dalai Lama, godsdienstig geloof in Tibet inherent vijandig was, niet alleen aan het socialisme, maar ook aan de Chinese staat. De rol van de partij in het controleren van het Tibetaanse boeddhisme is sindsdien benadrukt in de bovenste regionen van de CCP leiding. Op een doorslaggevende bijeenkomst voor de vaststelling van het beleid inzake Tibet voor de komende tien jaar, verwees toenmalig president en partijsecretaris Hu Jintao naar de hoge politieke prioriteit van het “op een lijn houden van het Tibetaans boeddhisme met de socialistische maatschappij.”
Bijgevolg hiervan definiëren religieuze wetten in de Volksrepubliek China de reikwijdte van staatsinterventie en leggen illegale activiteiten door religieuze beoefenaars en groepen vast, in plaats van legale religieuze activiteiten te beschermen tegen overheidsingrijpen. Hierdoor moeten religieuze groeperingen, religieuze scholen, locaties voor religieuze activiteiten en religieuze burgers zich niet alleen “houden aan de grondwet, wetten, verordeningen en regels”, maar ze zijn ook belast met de politieke doelen en daarmee het “beschermen van de eenheid van het land, etnische eenheid, religieuze harmonie en sociale stabiliteit.”
Voor Tibet betekent dit politisering en drastische staatsinmenging met religieuze activiteiten. Tibetaans boeddhisme dient “het socialistische systeem en het socialisme met Chinese karakteristieken te ondersteunen”, zoals verklaard door Xi Jinping[2]. Tijdens zijn bezoek aan de stad Driru op 4 en 5 augustus (2016), verklaarde Wu Yingjie, de nieuwe partij secretaris van de Tibetaanse Autonome Regio, dat kloosters samen met de Chinese Communistische Partij “onwankelbaar” stand moeten houden in de “strijd tegen de Dalai-kliek ”, en dat monniken en nonnen de leiding van Xi Jinping moet volgen bij de uitvoering van hun religieuze werk. Wu waarschuwde dat monniken en nonnen om “politiek betrouwbaar” moeten worden. De CCP, die atheïsme bevordert, vereist dat monniken en nonnen de partij respecteren boven alle andere prioriteiten. Een harde “rectificatie” campagne, die in 2014 in Driru werd gelanceerd, verklaarde dat als ‘illegaal’ beschouwde kloosters zullen worden afgebroken en dat Tibetanen, die foto’s van de Dalai Lama bezitten of traditionele gebed (mani) stenen plaatsen, streng zullen worden gestraft.
In 2015 riep de toenmalige hoogste Partij in Tibet in een in de Chinese media gemelde verklaring in Lhasa op Chinese rode vlaggen te plaatsen op alle Tibetaanse boeddhistische kloosters. Dit volgde op een oproep aan kloosters door de toenmalige partij chef in de Tibetaanse Autonome Regio, Chen Quanguo, om centra voor propaganda te worden. Dit leidde tot een meer alomvattende en systematische aanpak van de ‘patriottische educatie’ en een dramatische toename in werkteams en partijkaderleden in de landelijke en stedelijke gebieden.
Afnemende mogelijkheden voor Tibetaanse religieuze bedevaart naar India
In december 2016 en januari 2017 werden duizenden Tibetaanse pelgrims door de Chinese autoriteiten gedwongen om terug te keren naar Tibet. De Tibetaanse pelgrims waren naar India gereisd om aan de Kalachakra, een belangrijk religieus onderricht door de Dalai Lama in Bodhgaya, een voor boeddhisten heilige plaats in India, deel te nemen.
Deze actie volgde op systematische maatregelen in Tibet om te voorkomen, dat Tibetanen zelfs ook maar het land zouden uitreizen, ook hadden veel van hen al vele jaren doorgebracht met het verkrijgen van paspoorten op legaal te kunnen reizen. De Chinese autoriteiten hadden al de controles op Tibetanen verscherpt en gingen in november en oktober 2016 in sommige gebieden zelfs van huis tot huis om paspoorten in beslag te nemen.
Een Tibetaanse vrouw kreeg te horen dat ze moest terugkeren anders zou haar pensioen door de regering worden ingetrokken. Toen ze geen acht sloeg op de waarschuwing, omdat het haar levenslange droom was geweest om de kalachakra bij te wonen, kreeg ze te horen dat haar kinderen hun baan zouden verliezen. Een monnik werd verteld dat als hij niet naar huis zou gaan, hij niet zou mogen terugkeren naar zijn klooster. Een van zijn familieleden moest een papier ondertekenen om te verklaren, dat hij direct terug zou komen. Heel veel pelgrims hebben hiermee te maken gekregen – familieleden moesten papieren ondertekenen waarin verklaard werd dat ze zouden terugkeren naar huis, waarbij de implicatie was, dat die familieleden te maken zouden krijgen met ernstige gevolgen, als ze dat niet deden.
In 2012 lanceerden de Chinese autoriteiten een grote operatie om Tibetanen te verhinderen de vorige Kalachakra in Bodh Gaya bij te wonen. Veel pelgrims ‘verdwenen’ voor weken of maanden bij hun terugkeer en werden voor langere tijd voor ‘heropvoeding’ in militaire kampen en andere faciliteiten vastgehouden. In juli 2014, toen de Dalai Lama een andere Kalachakra initiatie hield in Ladakh, India, werd het religieuze onderricht door de Chinese overheid voor het eerst omschreven als een aansporing tot ‘haat’ en ‘extremistische activiteiten’, in lijn de hun harde taal in hun nieuwe antiterreurcampagne. De autoriteiten brengen hun pogingen om te voorkomen dat Tibetanen het onderricht van de Dalai Lama in ballingschap bijwonen in verband met hun ‘terrorismebestrijding’ werk in de ‘frontlinie’ grensgebieden van Tibet, waaronder Ngari (Chinees: Ali) in de Tibetaanse Autonome Regio, dat India grenst.
Terugkerende Tibetanen, van wie velen ouderen, werden vastgehouden en gedwongen om intensieve ‘patriottische opvoeding’ sessies te ondergaan. Sommigen werden in de gevangenis vastgehouden of gedwongen om voor een langere periode dwangarbeid te verrichten, bijvoorbeeld als ze betrapt werden met foto’s van de Dalai Lama of souvenirs aan het onderricht. Degenen die een paspoort in bezit hadden werden hun paspoorten afgenomen en kregen deze niet terug.
Aanbevelingen
- International Campaign for Tibet, verwijzend naar de internationale normen voor de mensenrechten, wil de volgende aanbevelingen doen aan de Tom Lantos Commissie voor de Mensenrechten:
- Om de bevindingen van de niet-partijgebonden resolutie van het Huis, H. Res. 337 van juli 2015, te steunen en een beroep doen op de regering van de Verenigde Staten om de secties 613 (a) en 621 (c) van de Wet Tibetaanse Policy van 2002 volledig uit te voeren en te bevorderen, dat in overeenstemming met de Tibetan Policy Wet van 2002 en zonder voorwaarden vooraf de vertegenwoordigers van de regering van de Volksrepubliek China en Zijne Heiligheid de Dalai Lama een inhoudelijke dialoog voeren, met het doel om de Tibetaanse grieven aan te pakken en door onderhandeling een overeenkomst te bereiken voor het Tibetaanse volk;
- Om de Verenigde Staten regering te verzoeken om consequent Tibetaanse mensenrechten en verontrusting over politieke en religieuze vrijheid ter sprake te brengen in belangrijke bilaterale ontmoetingen met Chinese ambtsdragers; Om een beroep te doen op de regering van de Verenigde Staten om te benadrukken, dat de inmenging door de Chinese regering in het Tibetaanse reïncarnatie proces een schending is van het internationaal erkende recht op godsdienstvrijheid en het feit onder de aandacht te brengen, dat behalve China, ook andere landen lange Tibetaans boeddhistische tradities hebben, en dat zaken die verband houden met reïncarnaties in het Tibetaanse boeddhisme van groot belang zijn bij de Tibetaans boeddhistische bevolking wereldwijd, waaronder Tibetaanse Amerikanen;
- Op te roepen tot de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Tibetaanse politieke gevangenen, onder hen Gedhun Choekyi Nyima, de 11de Panchen Lama, die door de Chinese autoriteiten in hechtenis werd genomen en sinds 1995 vermist is.
- Om de roep om onderzoek naar de mysterieuze dood in de gevangenis van de Tibetaans boeddhistische meester Tenzin Delek te ondersteunen.
Voetnoten:
[1] http://www.chinafile.com/document-9-chinafile-translation
[2] http://news.xinhuanet.com/english/2016-04/23/c_135306131.htm
“Ik was liever als kind gediagnosticeerd met ADHD. Misschien zou ik nu een diploma hebben”
Ter illustratie © thinkstock.
“Ik was liever vroeger gediagnosticeerd met ADD. Als ik het vroeger had geweten, denk ik dat er veel problemen eerder aangepakt hadden kunnen worden. Misschien zou ik ondertussen een diploma hebben. Ik heb het gevoel dat ik veel tijd ben verloren. Ik denk niet dat medicatie en therapie alles oplossen, maar het maakt tot een bepaalde hoogte alles gemakkelijker”, vertelt Sarah (26) over haar recente diagnose.
Regelmatig komen er stemmen op om kinderen minder of later te diagnosticeren met AD(H)D, maar niet iedereen is het er daarmee eens. Sarah (26) en Lotte (24) vinden het spijtig dat ze het niet eerder wisten. Tom (24) had echter geen last van zijn late diagnose. De namen van de getuigen zijn om privacyredenen veranderd.
Ria Van Den Heuvel, voorzitter van Familieplatform Geestelijke Gezondheid en directeur van het kennis- en expertisecentrum over ADHD ZitStil: “Wij ondervinden regelmatig dat mensen die pas op latere leeftijd de diagnose ADHD/ADD krijgen, een lange en pijnlijke zoektocht achter de rug hebben. Zij doen heel lang hun best en denken vaak voor hun diagnose dat ze bijvoorbeeld lui, dom of van slechte wil zijn. Eenmaal ze gediagnosticeerd zijn, vervallen deze mensen soms in een diepe rouw omdat zij beseffen dat veel van hun problemen mogelijk vermeden hadden kunnen worden. Naast het aanvaarden dat zij ADHD of ADD hebben en dat ze dat moeten leren hanteren, beseffen ze dat hun leven er misschien anders had kunnen uitzien.”
Wat is ADHD?
ADHD (‘Attention Deficit Hyperactivity Disorder’) of ‘Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit’ is een concentratiestoornis. Naar schatting hebben ongeveer 5 tot 8% van de schoolgaande kinderen en jongeren en 3 tot 4% van de volwassenen AD(H)D. Er bestaan verschillende types ADHD, maar bij elke persoon manifesteert het zich anders. Sommige mensen zijn verstrooid, slecht georganiseerd en druk, anderen zijn druk en impulsief. Nog anderen hebben vooral last van aandachts- en organisatieproblemen maar zijn rustig. Bij hen wordt vaak de term ADD gebruikt omdat hyperactiviteit ontbreekt. Opmerkelijk genoeg worden vrouwen minder of later gediagnosticeerd dan mannen.
“Had ik het eerder geweten, dan zou mijn leven makkelijker zijn geweest”
Lotte heeft vooral last van concentratieproblemen en had liever vroeger geweten dat ze ADD heeft. “Ik wist het pas toen ik in het laatste semester van mijn bachelor zat”, vertelt ze. “Ik was altijd een goede student, maar ik was aan het worstelen met mijn thesis en ik besefte dat ik meer problemen had dan gewoonlijk. Had ik het eerder geweten, dan zou mijn leven gemakkelijker zijn geweest. Ik doe nu een master, en dankzij begeleiding en medicijnen kan ik beter met mijn ADHD werken. Ook krijg ik nu meer tijd om mijn examens af te leggen, wat enorm helpt om mijn gedachten op orde te krijgen en mijn antwoorden te formuleren.”
Tom vindt het minder erg dat hij later gediagnosticeerd werd. “Als kind werd ik al veel getest, maar ik ben pas twee jaar geleden gediagnosticeerd: ADD. Ik wist al lang dat ik me niet kon concentreren, maar de dokters geloofden me niet en wisten het wel beter. De leerkrachten vonden mij gewoon een rotkind. Buiten mijn studies heeft het niet zo’n impact gehad op mijn leven. Misschien dat mijn leerkrachten minder boos zouden zijn geweest op mij.”
‘Waarom lukt het niet? Je bent toch zo slim?’ Die opmerking vijftien jaar horen heeft een impact op je eigenwaarde
Sarah
“Ik leg de schuld niet meer bij mij “
Sarah kreeg pas in het middelbaar problemen met haar studies. “Vooral examenperiodes waren moeilijk. Toen ik in de lagere school zat, geraakte ik door toetsen dankzij mijn intelligentie. Pas toen ik moest beginnen blokken in het middelbaar kwamen de problemen. Er kwam ook veel frustraties vanuit mijn omgeving: ‘Waarom lukt het niet? Je bent toch zo slim?’ Die opmerking vijftien jaar horen heeft een impact op je eigenwaarde. Nu weet ik dat het niet kwam omdat ik lui of een slecht mens ben, maar als ik het 10 jaar eerder had geweten zou het meer hebben geholpen. Ik leg de schuld niet meer bij mij.”
Ook nu ze niet meer studeert, ervaart Sarah moeilijkheden. “Recent ben ik op mijn werk van functie veranderd. Nu heb ik een functie die veel gestructureerder is en door mijn chaos heb ik er veel meer moeite mee.”
Lotte heeft vooral last van concentratieproblemen, maar ook haar motivatie lijdt onder ADD. “Het kan over zoiets simpels gaan als vergeten dat iemand iets tegen mij zei of afgeleid geraken door iets, waardoor ik niet meer weet waar ik mee bezig was. Ik schrijf notities zodat ik niet vergeet wat ik aan het doen was. Medicatie helpt mij, het maakt dat ik kan functioneren. Ik ben enorm dankbaar voor moderne geneeskunde, maar soms vind ik zelfs niet de motivatie om mijn medicijnen te nemen.”
Ik versta niet waarom de overheid stopt met terugbetaling vanaf 18 jaar! Juist als men verder gaat studeren
Ria Van Den Heuvel
“Ik heb medicijnen nodig, net zoals ik mijn bril nodig heb”
Sarah is blij dat ze eindelijk weet dat ze ADD heeft en hoe het komt dat sommige dingen in haar leven niet lukten. Ze schaamt zich er niet meer voor dat ze zes jaar worstelde met haar hogere studies. “Het kwam niet door mijn intelligentie of omdat ik niet genoeg mijn best deed, maar gewoon omdat mijn hersenen zo niet zijn.”
Ze is met therapie en medicatie gestart en merkt verbeteringen op in haar leven. “Ik weet dat medicatie niet voor iedereen is, maar het helpt mij om gerichter te werken aan mijn problematiek in plaats van mijn energie naar frustraties te laten gaan. Ik denk niet dat medicatie en therapie alles zullen oplossen, maar het zal tot een bepaalde hoogte alles gemakkelijker maken om mijn energie efficiënter te gebruiken”, vertelt ze opgelucht.
Tom heeft last van concentratieproblemen en slaapt slecht. “Ik neem enkel medicatie wanneer ik me op mijn werk meer moet concentreren dan gewoonlijk. Het heeft me wel geholpen om mijn diploma te behalen. Voor de rest neem ik geen medicijnen.”
Lotte vindt het dan weer frustrerend dat sommige mensen tegen haar zeggen dat medicijnen slecht zijn. “Ik heb medicijnen nodig, net zoals ik mijn bril nodig heb. Een bril is ook niet natuurlijk, maar ik heb het wel nodig om helder te kunnen zien en dingen te doen.”
Loopbaan
Volgens directeur van het expertisecentrum Zitstil Van Den Heuvel kunnen volwassenen met ADHD op verschillende manieren geholpen worden. Er kan bijvoorbeeld ondersteuning aangeboden worden bij de administratie of het huishouden. Ook op het werk kunnen zaken vergemakkelijkt worden. “Soms is een heroriëntering in de loopbaan belangrijk om werk te zoeken dat beter bij hen past. Zeker ook aanpassingen in de werkomgeving kunnen veel vergemakkelijken: een statafel, de mogelijkheid om sneller te pauzeren en even te bewegen, een team dat op de hoogte is van de problematiek… Wij komen graag ter plaatse om ook het team en de werkgever te informeren over wat ADHD is en samen te kijken hoe het best aan te pakken. Want naast vervelende zaken brengt ADHD ook onverwacht positieve dingen waar ook een bedrijf voordeel uit kan halen.”
Medicatie kan ook voor volwassenen nog nuttig zijn volgens Van Der Heuvel, zeker voor studenten. “Ook is in sommige situaties het aanbevolen om medicatie te nemen. Ik versta niet waarom de overheid stopt met terugbetaling vanaf 18 jaar! Juist als men verder gaat studeren. Onbegrijpelijk.”
Rustige dromerige meisjes vindt men dan weer eerder gewoon en die verdwijnen dan onder de radar en worden veel later gedetecteerd
Ria Van Den Heuvel
Vrouwen worden minder of later gediagnosticeerd dan mannen
“Waarschijnlijk dat ik pas zo laat wist dat ik ADHD heb doordat het zich vaak anders uit in meisjes dan in jongens”, vertelt Lotte “Toen ik aan ADHD dacht, dacht ik vooral aan jongens in de lagere school die niet kunnen stilzitten achter hun bank. Zo was ik niet. Dus toen de diagnose kwam, was het enerzijds een verrassing, maar anderzijds ook niet helemaal”.
Sarah las toevallig een artikel over vrouwen met AD(H)D. Doordat ze veel symptomen herkende, zette ze de stap om zichzelf te laten onderzoeken. “Ik was een braaf en stil kind. Pas in het middelbaar kwamen de problemen. Ik ben een schoolvoorbeeld van het watervalsysteem: ik startte met Latijn, in het derde middelbaar zakte ik af naar Wetenschappen en ik ben geëindigd in Humane Wetenschappen. Toen ik jong was, zo’n 12 jaar geleden of meer, was er nog niet de reflex om kinderen te onderzoeken op ADHD. Bij kinderen die niet lastig zijn en die met veel moeite door het jaar geraken, gaan mensen zich minder zorgen maken. Wat ook meespeelde bij mij was dat mijn broer een moeilijk kind was, dus ging de aandacht van mijn ouders naar hem.”
Vrouwen worden minder of later gediagnosticeerd dan mannen. “Wat betreft de stoornis zijn er eigenlijk geen verschillen tussen mannen en vrouwen met ADHD”, zegt Van Den Heuvel. “Maar je kan hier wel spreken van een zekere seksestereotype. Jongens met fel en hevig impulsief gedrag vindt men “normaler” dan meisjes die dat gedrag stellen. En rustige dromerige meisjes vindt men dan weer eerder gewoon en die verdwijnen dan onder de radar en worden veel later gedetecteerd.”
Voor meer informatie over ADHD kun je terecht op de site http://www.zitstil.be
Een mooi stukje waar zeker niets aan toe te voegen is. En waar mensen met ADHD zich zeker in zullen vinden.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
“Alles veranderde toen ik mijn suïcidale vrouw niet langer probeerde te genezen, maar gewoon naar haar begon te luisteren”
“Mark, als ik zelfmoord pleeg, zou je me dan willen beloven dat je een nieuwe vrouw zoekt? Zodat je toch nog gelukkig kan zijn?” Ontelbare keren was Mark Lukach de angst om het hart geslagen als zijn door mentale problemen geteisterde vrouw Giulia weer zei dat ze uit het leven wilde stappen. Ontelbare keren had hij alles uit de kast gehaald om haar te overtuigen dat niet te doen. Maar die middag was hij te uitgeput om nog te antwoorden. En dat zou alles veranderen.
Badkamer
Eerst wilde ze een overdosis van haar medicatie nemen. Daarop besloot Mark haar pillen te verbergen, om de paar dagen op een andere plaats. ’s Avonds moest ze in de badkamer wachten terwijl hij de juiste dosis voor haar haalde en de rest opnieuw verstopte. “Want je kan geen overdosis nemen als je niet weet waar de pillen zijn”, klinkt het.
Brug
Daarna raakte ze geobsedeerd door de Golden Gate Bridge, in San Fransisco, waar het koppel woont. “Ze wilde er met onze scooter heenrijden en eraf springen”, zegt hij. “Dat vertelde ze me keer op keer. En een brug kan je niet verbergen. Ik antwoordde dan altijd in volle paniek, alsof we al op de brug stonden. Iemand van wie ik hield, zag af en ik moest er iets aan doen.”
Kus
En toen verbaasde ze Mark. “‘Bedankt dat je naar me geluisterd hebt’, zei ze en ze gaf me een kus op mijn hand. ‘Het is zo fijn om met jou te praten. Ik voel me een pak beter.’ Ik had geen woord gezegd en besefte plots hoe weinig ik al naar haar geluisterd had, zonder haar te veroordelen of iets te willen doen. Ze wilde niet dat ik haar zei dat alles in orde zou komen. Dat hielp niet. Ze wilde gewoon dat ik luisterde naar de pijn die ze voelde. Dat alleen maakte dat het beheersbaarder voor haar werd.”
Met vragen over zelfdoding kan je terecht op het gratis nummer van de Zelfmoordlijn: 1813.
Soms wil je inpraten bij deze mensen en neemt het juist een verkeerde wending. Het is soms gewoon beter om te luisteren zelf heel stil te zijn. Hoe moeilijk dit ook is. Want zo iets kan heel emotioneel zijn maar het helpt de andere wel. Je mag ook niet je emoties tonen maar laat die nadien maar gaan. Hier in het verhaal merk je goed op dat de persoon eigenlijk dacht goed te doen met haar te helpen en te praten. Tot hij tot het besef kwam luister ik wel naar de persoon nee. En dat heeft hij op het laatste wel gedaan en dan zie je gewoon dat luisteren heel in zulke situaties heel belangrijk zijn.
Zit je in het leven met deze gedachten praat erover.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 