Dodelijke ‘Blue Whale Challenge’ overgewaaid naar ons land: al 18 dossiers bekend
Het federaal parket en Child Focus trekken aan de alarmbel: let er goed op dat uw kinderen niet meedoen aan de Blue Whale Challenge. Dat spel op sociale media zou wel eens fataal kunnen aflopen. In ons land zijn al achttien dossiers bekend van tieners die deelgenomen hebben of dat van plan waren, bevestigt het federaal parket aan VTM Nieuws.
Deelnemers aan de Blue Whale Challenge moeten 50 dagen lang elke dag een gevaarlijke uitdaging uitvoeren. Dat gaat van onschuldige zaken zoals het bekijken van een horrorfilm en een dag niet praten tot extreme vormen van zelfverminking. Bij elke stap moeten de jongeren een foto plaatsen op sociale media. Helemaal op het einde, bij de allerlaatste opdracht, worden ze aangespoord om het spel te ‘winnen’ door zelfmoord te plegen. De specifieke naam ‘Blue Whale’ verwijst naar het bijgeloof dat blauwe vinvissen vrijwillig op het strand aanspoelen om te sterven.
Achttien dossiers
Het spel kreeg wereldwijd voor het eerst aandacht door Yulia Konstantinova. De 15-jarige Russische postte een foto van een blauwe walvis net voor ze uit het leven stapte.
In maart waarschuwde de politie van de zone Borinage in Henegouwen al dat het spel ook in ons land door vier jongeren gespeeld werd en vroeg scholen toen om extra waakzaam te zijn.
Sindsdien is het spel ook in ons land populairder geworden. Volgens het federaal parket zijn er al achttien dossiers bekend van tieners die het spel gespeeld hebben of dat planden te doen. Daarom roept het, samen met Child Focus, ouders en scholen op om extra waakzaam te zijn.
“Meestal gaat het om zwakkere personen of mensen die zich niet goed voelen”, zegt Eric Vander Sypt, woordvoerder van het federaal parket, bij VTM Nieuws. “Zij komen dan in een groep terecht waar het spel gespeeld wordt. Dan worden ze ertoe aangezet om zelf mee te doen.” Interpol riep de Belgische politie vorige week al op om signalen van ouders of scholen ernstig te nemen.
Graduele opbouw
Tieners laten zich meeslepen door het spel door de graduele opbouw ervan. Dat zegt professor Gwendolyn Portzky van het Vlaams Expertisecentrum Suïcidepreventie bij VRT Nieuws. “Kwetsbare jongeren die al met wat zaken worstelen, zoeken manieren om met hun problemen om te gaan. Een spel dat hen meesleurt, prikkelt en stap voor stap verder uitdaagt is voor hen erg gevaarlijk.”
Uw kind speelt het?
Vraagt u zich af of uw kind het spel ook speelt? Child Focus heeft enkele tips. Signalen kunnen zijn: later gaan slapen of vroeger opstaan, zich isoleren, zichzelf verwonden, op een andere manier praten of op emotioneel vlak veranderen.
Child Focus raadt aan om uw eigen paniek of angst niet te tonen aan het kind in kwestie. Goed luisteren, begrip tonen, geduld hebben en praten kunnen al veel oplossen.
Als u zelf met vragen zit over zelfdoding, dan kunt u terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.
Hier wil ik zelf geen commentaar op schrijven. En hoop dat niemand het met zijn kind of kinderen moet meemaken.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Wat eng zeg
Dat is het ook als je leest op wat het uitdraait.
Aum Shanthi
Vreselijk!
Zeker en wordt er maar onbewust mee geconfronteerd als ouder. Je weet niet echt wat je kind doet en dat zie je op een moment het donkeren voor ogen als ouder. Moet vreselijk zijn.
Aum Shanthi
Zelfmoord door internet?
Wat weten we over de rol van internet bij het ontstaan van zelfbeschadiging en suïcidale gedachten bij tieners, en wat weten we over de rol van ouders om dit te voorkomen?
Kort na de dramatische dood van een leerling sloeg de angst toe bij ouders. Ineens gingen ze zich afvragen: “Zou ik de signalen wel herkennen als het niet goed gaat met mijn éigen kind?” De ongrijpbare invloed van internet werd daarbij een thema. Begrijpelijk: tieners begeven zich immers – ongeveer vanaf hun 12e – geheel zelfstandig in die wereld, waarbij je als ouders het zicht verliest op wat ze daar allemaal meemaken.
Besmettelijkheid
We weten al langer dat zelfmoordpogingen van tieners ‘besmettelijk’ kunnen zijn. Misschien geldt dat ook voor praten over zelfmoord, zelfbeschadiging via sociale media, en het zien van filmpjes van andere tieners. Dat soort dingen kán kwetsbare kinderen op het idee brengen dat zulk gedrag ook voor hen een oplossing zou kunnen zijn.
Gelukkig zien we op dit moment nog geen stijging van het aantal zelfmoorden onder tieners. Het gebeurt zo’n 55 keer per jaar (bij kinderen en jongeren van 10 tot 20 jaar) en dat aantal is al jaren stabiel.
Maar ook als het wel is gebeurd, kúnnen tieners elkaar aangestoken hebben.
Op dit moment is er nog geen onderzoek dat iets zegt over de eventuele invloed van internet. Maar die vaagheid leidt wel tot angst bij ouders. Gedachten over mogelijke besmettelijkheid, en de rol van sociale media (waar tieners gemakkelijk in contact komen met depressieve leeftijdgenoten) blijft natuurlijk bestaan. Zeker bij ouders, als ze in hun omgeving te maken krijgen met de zelfdoding van een tiener. Zoals onlangs in Heerlen (waarbij pesten via sociale media waarschijnlijk een rol speelde), en in Enschede (waarbij sexting waarschijnlijk een rol speelde).
#Mysecretfamily
Soms in bedekte termen, maar soms ook heel openlijk, vertellen jongeren op Instagram dat ze somber zijn, of worstelen met problemen. De hashtag #mysecretfamily brengt je naar accounts waar dit soort aandoeningen een jongens- of meisjesnaam hebben gekregen.
Zet een meisje #Sue in haar profiel, dan heeft ze suïcidale gedachten. Een jongen noemt dat #Dallas. Zo heb je ook #Ana en #Rex voor anorexia, #Annie en #Max voor een angststoornis, en #Cat en #Sam voor als je jezelf snijdt.
Overigens moet je je natuurlijk wel afvragen of het allemaal echte tieners zijn, die schuilgaan achter deze accounts. Er zijn ook sicko’s die zich voordoen als een tiener met problemen, om zo in contact te komen met andere – kwetsbare – tieners.
Waarschuwingssignalen?
Amerikaanse deskundigen geven nogal slechte tips, zoals:
let op als je kind ineens zijn dierbare spullen gaat weggeven;
het is niet normaal als je kind zegt dat hij liever niet meer wakker wil worden;
let op als je kind veel minder of juist veel meer tijd op internet gaat doorbrengen.
Ja, dûh… Het probleem is nou juist dat tieners die signalen soms helemaal niet geven, omdat ze hun ouders uit de wind willen houden. Hoe had je het als ouders dán kunnen zien aankomen? En kún je het wel zien aankomen?
Praten over internet – maar hoe?
Wat we weten – uit onderzoek – is dat er een verband is tussen de manier waarop ouders praten over internet en hoe eenzaam tieners zich voelen.
Dat verband luidt als volgt: als tieners vinden dat het gesprek met ouders over internet zinvol is, is de kans kleiner dat ze zich eenzaam voelen.
Praten met je kind helpt dus altijd, zolang je het maar wel op de goede manier doet:
door je kind op z’n gemak te stellen;
door begripvol te zijn;
en door je kind serieus te nemen.
Kortom: blijf proberen je kind te bereiken. Steeds weer opnieuw.
Bronnen
Zie: pinterest.com/JustinePardoen/generatie
BRON: https://www.ouders.nl/artikelen/zelfmoord-door-internet
Bedenker van gevaarlijke internethype ‘Blue Whale’: “De slachtoffers zijn biologisch afval, ik zuiver
“De slachtoffers zijn biologisch afval. Ze waren blij dat ze konden sterven, ik zuiver de maatschappij.” Met die gestoorde uitleg tracht de Russische bedenker van de gevaarlijke internethype Blue Whale Challenge nu zijn daden goed te praten. Philipp Budeikin wordt ervan verdacht zestien meisjes aangezet te hebben tot zelfmoord. Zes dagen geleden waarschuwden het federaal parket en Child Focus nog voor de risico’s van het ‘spelletje’: ook bij ons deden immers al achttien tieners mee of hadden ze minstens plannen in die richting.
Wie aan de uitdaging deelneemt, moet dagelijks een opdracht uitvoeren. Dat gaat van onschuldige zaken, zoals het bekijken van een horrorfilm en een dag niet praten tot extreme vormen van zelfverminking. Bij elke stap moeten de jongeren een foto plaatsen op sociale media. Bij de allerlaatste opdracht worden ze aangespoord om het ‘spel te winnen’ door zelfmoord te plegen.
De kinderen moeten ook regelmatig in het holst van de nacht opstaan. Door de vermoeidheid kunnen ze niet helder meer nadenken en zijn ze makkelijker geneigd om de bevelen op te volgen. In Rusland alleen al zouden tientallen jongeren op die manier een einde aan hun leven gemaakt hebben. Dat Budeikin sinds november in de cel zit, verandert daar niets aan: zijn taak wordt overgenomen door andere zogenaamde ‘mentors’ met slechte bedoelingen.
Liefdesbrieven
Budeikin zelf krijgt intussen tientallen liefdesbrieven van tienermeisjes. Ze verklappen daarbij ook hun thuisadres, hij antwoordt hen stuk voor stuk. Wettelijk kan daar niets tegen gedaan worden.
“Die jonge meisjes worden allicht verliefd op hem omdat ze thuis niet genoeg affectie en aandacht krijgen van hun ouders”, oordeelt psychologe Veronika Matyushina. “De jongeman deed zich voor als een vertrouwenspersoon die er wás voor hen, zo zijn die romantische gevoelens ook ontstaan.”
“Ze leerden uit hun fouten”
“Budeikin en zijn kompanen wisten heel goed wat ze moesten doen om hun zin te krijgen”, aldus een werknemer van de Onderzoekscommissie (zeg maar de Russische tegenhanger van de FBI; nvdr). “Ze begonnen in 2013, leerden uit hun fouten en schaafden hun tactiek bij. Bedoeling was om zo veel mogelijk kinderen met angstaanjagende filmpjes naar gesloten groepen op sociale media te lokken. Daar moesten ze dan de meest kwetsbaren zien uit te halen. Als ze van duizenden kandidaten er twintig overhielden, was het al meer dan goed.”
“Veel kinderen haken snel af omdat ze de opdrachten te vervelend of te bizar vonden. Zij konden niet gemanipuleerd worden. Anderen zetten door, tot ze de taak krijgen om bijvoorbeeld op een dak te kruipen of een dier te doden. Een kleine groep blijft echter plichtsbewust elk commando -hoe vreemd of gevaarlijk ook- uitvoeren. Ze voelen zich zo belangrijk dat ze letterlijk alles zouden doen om er te blijven bijhoren. Op het eind krijgen ze de opdracht om geen sporen achter te laten en alle berichten op hun sociale media-account te deleten.”
“Ik moest opstaan om 4.20 uur”
Eén meisje gaf gehoor aan 49 opdrachten, maar koos er uiteindelijk toch voor te blijven leven. Zij kon de speurders een pak belangrijke informatie leveren. “Net als de meeste tieners bracht ze veel tijd door op sociale media. Ze klikte op een angstaanjagende foto, daarna volgde er nog één en zo belandde ze uiteindelijk in een groep die zelfmoord verheerlijkt. Zo zijn er duizenden, dus heel moeilijk is dat niet.” Nadat ze enkele opdrachten vervuld had, werd ze opgemerkt door Philipp. Die nodigde haar uit in een gesloten groep, het ‘spel’ kon nu echt beginnen.
“Ik moest om 4.20 uur opstaan om te chatten en naar griezelige filmpjes te kijken”, aldus het meisje. “Ik zag foto’s van lijken, tieners die van daken sprongen en lichamen onder het bloed. De muziek was ook angstaanjagend, met tussendoor geluid van schreeuwende dieren. Soms leek het alsof er kinderen gemarteld werden. Ik voelde me nadien zo slecht dat ik mezelf of iemand anders fysiek wilde kwetsen.”
“Ik was zwak in zijn ogen”
Als het meisje duidelijk maakte dat ze er wilde mee stoppen, kreeg ze meteen bedreigingen. “Ik kreeg te horen dat ik zwak was en dat mijn leven nooit beter zou worden. Ik was niet interessant, mijn ouders hadden mij niet nodig, ze zouden me toch nooit begrijpen. Hij zei dat ik voor één keer iets moois moest doen in mijn leven: sterven op jonge leeftijd zou fantastisch zijn. Ik was een uitverkorene die de waarheid zou kunnen ontdekken.”
Toen het meisje bleef weigeren, bood Philipp haar een alternatief aan. “Je moet niet van een dak of onder een trein springen. Pillen slikken is ook goed en pijnloos.” Zo ver zou het gelukkig nooit komen. Het slachtoffer wordt nu psychologisch begeleid en kan intussen heel open over haar traumatische verleden vertellen.
Geen vrienden
Schuldbesef is aan Budeikin echter niet besteed. “Ze zijn gelukkig gestorven”, klinkt het uit zijn mond. “Ik gaf wat ze misten in hun leven: warmte, begrip, een klik. Enerzijds zijn er mensen en anderzijds biologisch afval. Die laatsten hebben geen enkele waarde, ze brengen enkel schade toe aan de maatschappij. Ik was onze samenleving aan het zuiveren. Mijn idee is nu een hype geworden. Het stoort me wel dat ik zo veel navolging gekregen heb.”
Volgens Breido had Budeikin geen vrienden op school. “Hij studeerde ook niet zo goed. Na de les bracht hij uren voor de computer door. Zijn moeder zag hij nauwelijks. Ze moest om 5 uur ’s morgens gaan werken en keerde pas laat terug. Het enige dat ze deed, was hem eten geven. En plots ziet zo’n asociaal iemand de mogelijkheid om te beslissen over andermans leven. Hij zei tegen zijn slachtoffers dat ze niet bang hoefden te zijn, hij zou hen in de hemel allemaal verenigen. Op het moment van zijn arrestatie voelde hij zich nog steeds God, alsof niemand hem wat kon maken.”
Als u zelf met vragen zit over zelfdoding, dan kunt u terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website http://www.zelfmoord1813.be.
BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/3154304/2017/05/10/Bedenker-van-gevaarlijke-internethype-Blue-Whale-De-slachtoffers-zijn-biologisch-afval-ik-zuiver-de-maatschappij.dhtml
De titel alleen al doet me schrik krijgen als ik het zo maar even beschrijf. Wat bezielt zo iemand om zo een uitspraak te doen. Mensen zien als afval. Wat gaat er in zo iemand zijn hoofd doorheen.
Aum Shanthi