Van bikini tot boerkini: waarom je als vrouw altijd in de fout gaat op het strand
Als vrouw ben je vrij zelf te bepalen wat je aantrekt als je een dagje gaat zonnen op het strand, toch? De Franse politie denkt hier kennelijk anders over, want zij bepaalde al meermaals dat een boerkini niet was toegestaan. Dit zorgt logischerwijs voor nogal wat ongeloof en verbijstering op sociale media. Het is in de geschiedenis helaas niet de eerste keer dat vrouwen worden beperkt in wat ze wel en niet mogen dragen aan zee.
Vrouwelijke zwemkleding ligt namelijk al eeuwenlang onder vuur. Voor de introductie van het badpak zoals wij het kennen, droeg de gemiddelde vrouw een outfit met lange mouwen en lange broekspijpen als ze een plonsje ging wagen. Toen vrouwen omstreeks 1900 voor het comfort van een zwempak kozen, leidde dit tot nogal wat commotie, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten. Voor het preutse Amerika was het ondenkbaar dat vrouwen er zo naakt bij liepen en dames die zo’n onzedig pak durfden aan te trekken, werden zonder pardon van het strand verwijderd.
Ongeveer twintig jaar later waren badpakken enigszins ingeburgerd, maar moest er wel aan een bepaalde pijplengte worden voldaan. De politie patrouilleerde zelfs op het strand om te controleren of dames zich wel aan die regels hielden. Kun jij je het voorstellen?
Weer iets later mochten badpakken wel, maar enkel en alleen op het strand. Even in badpak over de boulevard flaneren was er in die tijd dus niet bij. Als het de politie niet aanstond, werd je gewoon schaamteloos gearresteerd.
‘Schandalig miniscule badkleding’
Tijdens de jaren 40 mocht het allemaal wat bloter en deed de bikini haar intrede, tot grote vreugde van veel vrouwen die het inmiddels wel hadden gehad met die bedekkende badpakken. De navel mocht onder geen beding zichtbaar zijn, maar het ‘badpak uit twee stukken’ vond gretig aftrek onder de steeds verder emanciperende vrouw. Ook in Amerika waar de ‘schandalig minuscule badkleding’ in eerste instantie werd ontmoedigd.
Het moge duidelijk zijn dat de bikini haar weg heeft gevonden naar het grote publiek. Ze heeft er zelfs twee zusjes bijgekregen! De microkini is de variant met nog minder stof dan de gewone bikini; in 2003 werd de boerkini bedacht voor vrouwen die hun lichaam juist wat meer willen bedekken.
Wie dacht dat de hedendaagse vrouw nu zelf mag kiezen hoe ze erbij ligt op het strand, komt van een koude kermis thuis. Topless zonnen is namelijk op veel plekken in de wereld nog steeds verboden en ook exact het tegenovergestelde, de boerkini dus, wordt in de ban gestopt.
‘Een kort rokje? Wees niet verbaasd als je wordt verkracht.’
Eigenlijk komt het erop neer dat vrouwen nooit echt voor iedereen goed kunnen doen wat betreft hun (zwem)kleding. La Sauvage Jaune illustreert dit perfect op Twitter. Haar tekening werd inmiddels al meer dan 7.000 keer gedeeld. Op de prent is een vrouw te zien, met commentaar waaruit blijkt dat het haast onmogelijk is om iets te dragen waar geen reactie op komt.
– ‘Je draagt een hijab? Mijn God! Je bent zo onderdanig.’
– ‘Een boerkini? Dat is toch verboden? Doe ’t uit!’
– ‘Een lange rok? Teveel religieuze connotaties. Jij hoort niet thuis op deze school.’
Reacties op een vrouw met make-up, geen topje of een rokje:
– ‘Je ziet eruit als een hoer met al die make-up.’
– ‘O mijn God, een borst! Bedek het. Je zou je moeten schamen. Jij hebt echt geen respect voor jezelf.’
– ‘Een kort rokje? Te seksueel. Wees niet verbaasd als je wordt verkracht.’
– ‘Bah, lichaamsbeharing is vies. Schaam jij je niet? Ga je scheren!’
Eigenlijk is het wel zo een vrouw wordt nog al te vaak op haar kleding aangesproken. Te kort te lang te bloot noem maar op. Dit niet alleen op het strand maar ook in de stad. En dan wordt er al snel een stempel gedrukt. Is dat nodig? Nee eigenlijk zou iedereen mogen dragen wat ze willen, als het maar in de context valt. Je gaat niet met bikini of zwembroek naar het werk, daar hoort gepaste kleding. Een man en ja ik hoor daar ook bij liggen toch ook topless te zonnen. Juist zijn onze borsten niet zo aantrekkelijk om naar te kijken zeker. Maar goed ik keur een boerkini ook niet goed op een strand. Dit heeft veel meer te maken met het geloof dan met wat de vrouw zelf wilt. Hun mannen roepen ook onze vrouwen na op straat en als een man teveel naar hun vrouwen kijken dan kan je ruzie gaan maken. Laat vrouwen toch ook dragen wat ze willen, wat is daar mis mee als het in de juiste context valt.
Al wilt iemand zo in de zomer rondlopen.
Het enige wat ik wel begrijp dat men altijd herkenbaar moet blijven, en dat het gezicht zichtbaar moet blijven.
Ja, tijden veranderen. 🙂
De vroegere feministes streden om meer vrijheid in naaktheid. De huidige feministes strijden om meer bedektheid.
Van mij mag iedereen dragen wat hij of zij wil. We moeten alleen oppassen dat er geen religieuze druk achter zit. Vroeger waren het de katholieken die bepaalden wat we droegen. Nu we daar van bevrijd zijn, komen er andere mensen die ook vanuit hun geloof bepaalde kledij-eisen stellen.
We mogen niet vergeten waarom onze wetten zijn zoals ze zijn. Deze werden opgesteld om de religieuze druk van één groep weg te nemen, zodat er meer vrijheid voor IEDEREEN was.
Men zegt vaak vanuit religieuze hoek, dat het uit vrije wil is. Werkelijk? De mensen krijgen een hersenspoeling van kinds af aan. En o wee als je plots het ouderlijke geloof de rug toekeert. Is het werkelijk vrijwillig? Laat ze eens thuis komen met een partner van een “ketters” geloof. 😀
Mij maakt het niet uit, zolang we elkaar geen normen opdringen of speciale behandelingen eisen vanuit een geloof. Onze wetten, regels en manier van samenleven hebben een geschiedenis die we best niet vergeten. Of gaan we werkelijk nog eens de geschiedenis herhalen (voor de zoveelste keer)?
Fijn weekend !
Je eindigt je tekst met de mooiste zin, maar ook tegelijkertijd met wat er eigenlijk al aan het gebeuren is internettoerist.
fijn weekend wens ik ook u toe.
Aum Shanthi
Boerkini of niet,
Ik vond het totaal overbodig om de vrouwen in kwestie perse te willen vernederen.
Ik vind het hypocriet, als men steeds dat het hoofddoek of Boerkini tekenen van onderdrukking zijn…om vervolgens die vrouwen weer te vertellen wat ze wel of niet mogen dragen…
Wie onderdrukt er dan, vraag ik mij al een tijdje af.
Ik zou als vrouw werkelijk doodmoe worden van zoveel bemoeizucht omtrent mijn kleding.
Franky je laatste zin dat is eigenlijk heel het stukje. Want men moeit zich er maar in en vrouwen durven op een moment niet meer dragen waar ze zichzelf goed in voelen.
Aum Shanthi