“Ik heb ook ooit op een brug gestaan”: auteur Griet Op de Beeck erg openhartig over zelfmoordgedachten
Griet Op de Beeck gaat in haar verhalen als ‘Vele hemels boven de zevende’ en ‘Kom hier dat ik u kus’ de donkere kantjes van het leven nooit uit de weg. Gisterenavond sprak de Belgische auteur in het Nederlandse programma Zomergasten (VPRO) erg openhartig over zelfdoding. Hoe ze er zelf aan gedacht heeft, maar zichzelf uit “de drek” heeft getrokken. Zo wil ze een positieve boodschap aan lotgenoten geven: er is een weg uit de duisternis.
Griet Op de Beck is met meer dan een half miljoen verkochte boeken niet alleen in Vlaanderen erg geliefd bij lezers, ook in Nederland mag ze zich bij de top rekenen. Daarom dat ze gevraagd werd voor Zomergasten, bijvoorbeeld de Vlaamse activist Dyab Abou Jahjah ging haar al voor om enkele videofragmenten te bespreken die hem geraakt hebben. De Vlaamse schrijfster Griet Op de Beeck raakte gisteren een gevoelige snaar bij heel wat kijkers met een fragmentje uit ‘The Bridge’, een documentaire van Eric Steele over springers op de Golden Gate Bridge. Je hoort eerst het verhaal van Kevin Hines, een jonge kerel die tijdens zijn sprong spijt kreeg en zijn zelfmoordpoging als bij wonder overleefde. Griet koos dit fragment omdat ze zelf ook ooit op zo’n brug stond.
De juiste hulp
“Zelfdoding is iets dat me altijd erg gefascineerd heeft. Omdat het moreel zo’n moeilijke kwestie is. Omdat je weet wat je nabestaanden aandoet, zou je het eigenlijk niet mogen doen. Maar tegelijkertijd kan je van niemand verlangen dat die blijven volhouden enkel omwille van anderen. Er is een groot verschil tussen dood willen en willen dat het ophoudt. En voor al die mensen die enkel willen dat het ophoudt, is het volgens mij zo verschrikkelijk dat die niet hebben begrepen dat er in de overgrote meerderheid van de gevallen een beter leven bestaat. Mits de juiste hulp. Al die eenzame mensen kunnen gered worden, er is een weg uit de duisternis.”
Herstellen van trauma’s
De boodschap van Griet voor de kijkers, nabestaanden en mensen die met donkere gedachten worstelen is erg positief. “Ik ben enorm gaan geloven in de maakbaarheid van de mens. Ik ben ook de 30 voorbij moeten kletsen om te geloven dat het leven niet zo moest blijven. Ik geloof er erg in dat je zelfs van de grootste trauma’s kan herstellen. Dat er een uitweg is, uitgezonderd een kleine groep mensen met een psychiatrische aandoening.”
Er zelf gestaan
En dat zegt ze uit eigen ervaring. Ook Griet heeft zelf heel diep gezeten. “Ik heb iets met bruggen. En ja: heel lang geleden ben ik ook wel eens op een brug gelopen en naar de overkant van het relinkje gekropen. Maar uiteindelijk ben ik ook maar als een laffe hond teruggekropen. Dat ging ook bij mij meer over willen dat het ophoudt. Ik heb nooit echt dood gewild. Het was half gepland. Ik wist dat de brug hoog genoeg moest zijn. En ik had een fles slechte wijn meegenomen om me moed in te drinken. Er zat een angst in mijn hoofd, maar heel anders dan een soort concrete angst. Dat in combinatie met een gevoel van afwijzing en isolement. Die brug, heb ik altijd gezien als een soort van achterdeur. Als het echt niet meer lukt, is er een uitweg. En daar heb ik toen moeten vaststellen dat ik daar een te grote schijtluis voor ben. Toen viel dat ook nog weg.”
Toch een houvast
Griet gaat verder: “Wat heel aangrijpend was. Ik kroop over die reling. Het was ’s nachts; want je wil niet ook nog een ongeluk veroorzaken. Maar truckchauffeurs knipperden met hun grote lichten. Wildvreemden, die toevallig passeerden. En ik vond het erg aangrijpend dat die mensen zo toonden dat het hun wel degelijk iets kon schelen. Dat en de doodsangst… naar beneden kijken op zo’n brug is erg eng en eenzaam. Maar dat iemand op dat moment knippert, gaf me een houvast. Dat gaf een verbinding met de werkelijkheid. En eigenlijk leidde ik op dat moment geen eenzaam leven. Ik had toen een lief en een leuke carrière. Maar dat ging over iets heel diep. Dat gevoel heb ik niet meer, maar ik ken het nog wel. En dat is een onwaarschijnlijk verschil. Ik heb me uit allerlei soorten drek getrokken. Maar dat is gelukt.”
Het is een hoofdstuk in ons leven ons bestaan, dat ook altijd bestaan zal. Er zullen nu eenmaal mensen zijn die in dit leven zich niet goed voelen en er een einde aan willen maken. Die dan van alle problemen en problematiek vanaf zijn. Ergens ook te begrijpen dat bepaalde mensen nog maar een weg nemen en geen gedachten laten gaan naar de nabestaande.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Schrijfster Griet Op de Beeck: “Ik werd van mijn vijfde tot mijn negende door mijn vader misbruikt”
Griet Op de Beeck heeft vandaag voor het eerst in het openbaar getuigd over het seksuele misbruik dat ze als kind ervoer. De schrijfster deed dat in de Nederlandse talkshow ‘De Wereld Draait Door’.
Gisteren deelde Op de Beeck via Facebook al mee dat ze vandaag mocht aanschuiven bij presentator Matthijs van Nieuwkerk, niet alleen voor een interview over haar nieuwe roman die morgen verschijnt, maar ook voor een “erg belangrijk gesprek”, zo schreef ze.
Haar nieuwe roman ‘Het beste wat we hebben’ is het eerste deel van een trilogie. In ‘De wereld draait door’ lichtte Op de Beeck haar persoonlijke betrokkenheid bij het centrale thema van de boeken toe: incest. De schrijfster kwam in 2012 tot de conclusie dat ze als kind misbruikt werd door haar vader.
“Schuld en schaamte liggen altijd bij het slachtoffer. Dat speelt alleen in de kaart van daders.”
Griet Op de Beeck
Schaamte
“Het was tijd” om ermee naar buiten te komen, aldus Op de Beeck, die bekent dat ze aanvankelijk nochtans van plan was om staalhard te liegen wanneer journalisten haar naar aanleiding van de boeken zouden vragen of ze zelf ooit slachtoffer van seksueel misbruik was. Maar ze kwam tot het besef dat ze het geheim en de leugen dan de rest van haar leven met zich mee zou moeten zeulen.
De reden waarom ze wilde liegen, is schaamte, zegt ze. “Een heel diepe schuld en schaamte die, hoe pervers het ook moge zijn, altijd bij het slachtoffer ligt,” aldus Op de Beeck. “Dat speelt alleen in de kaart van daders”. De schrijfster zegt dat ze wil spreken over haar ervaringen omdat ze het wandelende bewijs is dat je ondanks dat misbruik toch nog een kwaliteitsvol leven kan hebben.
“Bij vroeg kinderlijk misbruik, bij mij was het van mijn vijfde tot mijn negende, zijn je hersenen letterlijk niet genoeg ontwikkeld om talig op te slaan wat er precies gebeurt, omdat het gewoon te ingewikkeld is.”
Griet Op de Beeck
Ingewikkeld proces
Zes, zeven jaar geleden had ze “gitzwarte, donkere” gevoelens, die “net nog draaglijk waren,” maar ze wist niet waar die gevoelens vandaan kwamen. Haar inmiddels overleden zus heeft die beschuldigingen aan het adres van haar vader als eerste geuit. Het is pas nadat ook haar vader gestorven was en alle puzzelstukjes bij elkaar gelegd werden, dat er voor Op de Beeck geen andere conclusie meer mogelijk was.
De schrijfster worstelde jaren met haar zelfbeeld, met haar lichaam en had een diepgewortelde zelfhaat. Waar al die negatieve gevoelens vandaan kwamen, wist ze anvankelijk niet. “Bij vroeg kinderlijk misbruik, bij mij was het van mijn vijfde tot mijn negende, zijn je hersenen letterlijk niet genoeg ontwikkeld om talig op te slaan wat er precies gebeurt, omdat het gewoon te ingewikkeld is.” Het ontsluiten van die herinneringen is een heel ingewikkeld proces, getuigt ze.
“Die therapeute had snel in de gaten wat het probleem is, maar zo’n heftige verdringing is natuurlijk een beschermingsmechanisme. Dat is omdat die emotie zo overweldigend is, dat je die echt niet aankan.”
Griet Op de Beeck
Conclusie
Bij een therapeut kwam ze uiteindelijk tot de conclusie wat er precies gebeurd was. “Die therapeute had snel in de gaten wat het probleem is, maar zo’n heftige verdringing is natuurlijk een beschermingsmechanisme. Dat is omdat die emotie zo overweldigend is, dat je die echt niet aankan,” vertelt de auteur. Geleidelijk aan moest ze sterker worden en verschillende aspecten onder de loep nemen, vooraleer de gruwelijke conclusie kwam.
Ondertussen kwamen er weer beelden terug “van een walgelijke merkwaardigheid” die je niet zou verzinnen als je zoiets niet hebt meegemaakt, aldus Op de Beeck. Het uiteindelijk uitspreken was “heftiger dan het ergste verdriet dat ze ooit had gehad,” vertelt ze.
Nu gaat het heel goed met haar. “Ik vind overigens dat je zoiets niet een ‘plekje’ moet geven, je moet er gewoon keihard door. Maar zoals ik me nu voel – dat kon ik me werkelijk niet voorstellen, zelfs niet voor een ander. Dat het leven zo kon zijn,” getuigt ze. “Ik heb een soort grond onder mijn voeten gevonden.”
Haar nieuwe boek is echter geen autobiografie, beklemtoont de schrijfster, die zich echt sterk heeft gemaakt tegen de verschijning van de nieuwe roman: “dan kan ik het ook vertellen en heb ik het ook gehad.”
Bekijk hier het hele gesprek met Griet Op de Beeck. https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/376231
BRON: https://www.hln.be/showbizz/celebrities/schrijfster-griet-op-de-beeck-ik-werd-van-mijn-vijfde-tot-mijn-negende-door-mijn-vader-misbruikt~a544d0ee/
Journalist Max Pam noemt misbruikverhaal Griet Op de Beeck ‘onbetrouwbaar’
Auteur Griet Op de Beeck vertelde maandag in ‘De Wereld Draait Door’ van haar vijfde tot haar negende te zijn misbruikt door haar vader. Journalist Max Pam zet nu zijn vraagtekens bij dit verhaal.
Blendle tipt vandaag een column uit de Volkskrant.
Twee therapeuten
Op de Beeck zei in het interview dat het misbruik door haar inmiddels overleden vader pas op haar 39ste is geopenbaard na intensieve gesprekken met twee therapeuten. ‘Een volkomen onbetrouwbare methode’, schrijft Pam. ‘Ze is ervan overtuigd dat haar vader haar heeft misbruikt, maar heeft geen concrete herinnering. Er zijn al heel wat ongelukken mee gebeurd en destijds is zelfs door de Gezondheidsraad de Werkgroep Fictieve Herinneringen opgericht.’
‘Berusten op een misverstand’
Pam benoemt in zijn column het onderzoek van psychologen prof. H.F.M. Crombag en prof. H.L.G.J. Merckelbach. ‘Hun bevindingen zijn niet bepaald opbeurend. Vooral reïncarnatietherapeuten en andere koekebakkers blijken er dol op te zijn om bij mensen herinneringen boven te brengen die ze nooit eerder hebben gehad.’ Crombag en Merckelbach concluderen dat hervonden herinneringen zelden kloppen en ‘berusten op een misverstand’.
BRON: https://www.lindanieuws.nl/nieuws/journalist-max-pam-noemt-misbruikverhaal-griet-op-beeck-onbetrouwbaar/
Wat me verbaast is dat vaak in bepaalde contexten het wordt gezien als niet bruikbaar. Al werken bepaalde instanties zelfs met hypnose om zo te proberen achter een inzicht te komen. We dragen allemaal onze rugzak en vaak steken we daar negatieve gebeurtenissen in. Zelfs in heel diepe zakken. Ze komen juist naar boven door een situatie dat zich voor kan doen. Of door een bepaalde therapie die het naar boven haalt. Maar spijtig zijn er die er septisch tegenover staan.
Aum Shanthi