De groene weduwe: een kind op de wereld zetten van je overleden man
Petra van Rij is 32 jaar als haar grote liefde Hans Horrevoets in 2006 overlijdt in de Volvo Ocean Race. Met een peuter van anderhalf en zwanger van hun 2e blijft ze achter.
Na een periode van wanhoop en verdriet schrijft Petra een boek over haar rouwproces én richt ze een stichting op, die jonge weduwen helpt bij de verwerking.
Inmiddels zijn Petra’s dochters 11 en 9 jaar. Vandaag vertelt ze hoe het is om kinderen op te voeden die hun vader niet hebben gekend en ook niet zullen leren kennen. (In het Algemeen Dagblad, via Blendle te lezen.)
De Amerikaanse onderzoekster Mary Ellen Doherty bestudeerde het fenomeen van weduwe worden tijdens de zwangerschap na de 9/11, bij mannen die het leven lieten bij de aanslagen in New York.
Ze geeft in haar boek ‘The Lived Experience of Widowhood During Pregnancy’ op basis van onderzoek bij 10 vrouwen een handleiding hoe verder te gaan met je leven na dit pijnlijke verlies. Maar ze ontdekte zo ook dat de gezondheidszorg meer aandacht aan deze problematiek moet besteden, omdat deze vrouwen extra aandacht nodig hebben.
Ze hebben namelijk specifieke behoeftes. Een goede manier volgens haar zijn opleidingen voor vroedvrouwen en speciale hulpgroepen om deze vrouwen alle steun te geven die ze nodig hebben.
In haar boek ‘Signs of life’ legt de Amerikaanse Natalie Taylor de emotionele mallemolen uit waarin ze terecht kwam toen ze op haar 24ste plots weduwe werd. Ze was toen ook 5 maanden zwanger van Kai. Toch bleef ze erg positief en probeerde ze haar verdriet te verwerken door een dagboek bij te houden.
“Nadat ik Josh kwijt was, voelde ik me alleen op de wereld en ik dacht dat dat gevoel nooit zou verdwijnen. Maar na een tijdje begon ik terug hoop te krijgen. Mijn familie, mijn schoonfamilie, mijn leerlingen, mijn vrienden die me steunden en natuurlijk mijn zoon zorgden hiervoor. Al die dingen hielpen me dat verdriet te verwerken. Ik hoop dat ik met mijn boek mensen kan doen inzien dat als je je slecht voelt, om welke reden dan ook, dit niet altijd zo zal zijn. Probeer vooruit te denken, je hebt hier de juiste houding voor nodig en je moet actie ondernemen.”
Ook de Amerikaanse Rachel Green, beter bekend als ‘The Green Widow’, raakte haar partner kwijt op haar 38ste, ze was zwanger van haar eerste kind. Haar raad voor lotgenoten is vooral voor jezelf te zorgen en hulp te aanvaarden wanneer mensen dit aanbieden, zolang het om praktische hulp gaat.
“Mensen zullen niet weten wat tegen je te zeggen of hoe zich te gedragen, ze zullen dankbaar zijn dat ze iets positief voor je kunnen doen. Doe dit ook als de baby er is, laat anderen babysitten, maaltijden klaarmaken. Je bent geen slechte moeder als je een dag in bed wil blijven en eens goed wil huilen. Het is net goed omdat je wil dat je kind veilig is terwijl jij even intens verdrietig bent. Echte vrienden zullen er zelfs na jaren nog steeds voor je zijn.”
Ik denk dat dit op een moment heel moeilijk. Zowel voor de man die alleen blijft met een kind als voor een vrouw die een kind alleen moet opvoeden. Het kind komt op een moment met vragen en dan voel je de emoties weer naar boven komen, en moet je zo eerlijk mogelijk antwoord geven. Dat zeker niet makkelijk is. Net zoals bij een bevalling dat de baby kern gezond is en de moeder overlijd. Daar sta je met een prachtige wens maar niet zoals je de wens echt zag. Hier zou ik nog eindeloos over kunnen schrijven maar denk gewoon dat je eens even je gevoel moet laten spelen om aan te voelen hoe het is als dit je overkomt.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM