EEN KIND OP DE WERELD ZETTEN VAN JE OVERLEDEN MAN

De groene weduwe: een kind op de wereld zetten van je overleden man

Petra van Rij is 32 jaar als haar grote liefde Hans Horrevoets in 2006 overlijdt in de Volvo Ocean Race. Met een peuter van anderhalf en zwanger van hun 2e blijft ze achter.

Na een periode van wanhoop en verdriet schrijft Petra een boek over haar rouwproces én richt ze een stichting op, die jonge weduwen helpt bij de verwerking.

Inmiddels zijn Petra’s dochters 11 en 9 jaar. Vandaag vertelt ze hoe het is om kinderen op te voeden die hun vader niet hebben gekend en ook niet zullen leren kennen. (In het Algemeen Dagblad, via Blendle te lezen.)

De Amerikaanse onderzoekster Mary Ellen Doherty bestudeerde het fenomeen van weduwe worden tijdens de zwangerschap na de 9/11, bij mannen die het leven lieten bij de aanslagen in New York.

Ze geeft in haar boek ‘The Lived Experience of Widowhood During Pregnancy’ op basis van onderzoek bij 10 vrouwen een handleiding hoe verder te gaan met je leven na dit pijnlijke verlies. Maar ze ontdekte zo ook dat de gezondheidszorg meer aandacht aan deze problematiek moet besteden, omdat deze vrouwen extra aandacht nodig hebben.

Ze hebben namelijk specifieke behoeftes. Een goede manier volgens haar zijn opleidingen voor vroedvrouwen en speciale hulpgroepen om deze vrouwen alle steun te geven die ze nodig hebben.

In haar boek ‘Signs of life’ legt de Amerikaanse Natalie Taylor de emotionele mallemolen uit waarin ze terecht kwam toen ze op haar 24ste plots weduwe werd. Ze was toen ook 5 maanden zwanger van Kai. Toch bleef ze erg positief en probeerde ze haar verdriet te verwerken door een dagboek bij te houden.

“Nadat ik Josh kwijt was, voelde ik me alleen op de wereld en ik dacht dat dat gevoel nooit zou verdwijnen. Maar na een tijdje begon ik terug hoop te krijgen. Mijn familie, mijn schoonfamilie, mijn leerlingen, mijn vrienden die me steunden en natuurlijk mijn zoon zorgden hiervoor. Al die dingen hielpen me dat verdriet te verwerken. Ik hoop dat ik met mijn boek mensen kan doen inzien dat als je je slecht voelt, om welke reden dan ook, dit niet altijd zo zal zijn. Probeer vooruit te denken, je hebt hier de juiste houding voor nodig en je moet actie ondernemen.”

Ook de Amerikaanse Rachel Green, beter bekend als ‘The Green Widow’, raakte haar partner kwijt op haar 38ste, ze was zwanger van haar eerste kind. Haar raad voor lotgenoten is vooral voor jezelf te zorgen en hulp te aanvaarden wanneer mensen dit aanbieden, zolang het om praktische hulp gaat.

“Mensen zullen niet weten wat tegen je te zeggen of hoe zich te gedragen, ze zullen dankbaar zijn dat ze iets positief voor je kunnen doen. Doe dit ook als de baby er is, laat anderen babysitten, maaltijden klaarmaken. Je bent geen slechte moeder als je een dag in bed wil blijven en eens goed wil huilen. Het is net goed omdat je wil dat je kind veilig is terwijl jij even intens verdrietig bent. Echte vrienden zullen er zelfs na jaren nog steeds voor je zijn.”

BRON: http://relatie.blog.nl/allemaal-familie/2016/05/10/de-groene-weduwe-een-kind-op-de-wereld-zetten-van-je-overleden-man

Ik denk dat dit op een moment heel moeilijk. Zowel voor de man die alleen blijft met een kind als voor een vrouw die een kind alleen moet opvoeden. Het kind komt op een moment met vragen en dan voel je de emoties weer naar boven komen, en moet je zo eerlijk mogelijk antwoord geven. Dat zeker niet makkelijk is. Net zoals bij een bevalling dat de baby kern gezond is en de moeder overlijd. Daar sta je met een prachtige wens maar niet zoals je de wens echt zag. Hier zou ik nog eindeloos over kunnen schrijven maar denk gewoon dat je eens even je gevoel moet laten spelen om aan te voelen hoe het is als dit je overkomt.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

BLOTE VOETEN

GA EENS OP BLOTE VOETEN DE DAG DOOR, EN VOEL WAT MOEDER AARDE JE AAN ENERGIE MAG GEVEN.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

EEN SAUNA MAAR DAN OMGEKEERD

Freezlab opent in Amsterdam: ‘Een sauna, maar dan omgekeerd’

In het Amsterdamse Olympisch Stadion is een zogenoemd Freezlab geopend, waar je in een omgekeerde sauna kunt ‘vertoeven’: een cabine waarin het 110 graden vriest.

Waarom je daar in hemelsnaam vrijwillig in zou gaan? “Omdat het goed voor je is”, zegt bedrijfsleider Bastiaan Swager tegen Het Parool.

Het ideale medicijn
“Je herstelt sneller van blessures, mensen met reuma krijgen er minder pijnklachten door, het stimuleert de doorbloeding, activeert het immuunsysteem en het helpt tegen psoriasis. Bovendien krijg je er een lekker gevoel van: er komt endorfine vrij, en serotonine, twee stofjes waarvan je je lekker gaat voelen”, klinkt het overtuigende verhaal van Swager.

Je lichaam in paniek
Dat je imuunsysteem door kou beïnvloed kan worden, bewees iceman Wim Hof in samenwerking met het Radbous Ziekenhuis. Via ademhalingstechnieken en blootstelling aan extreme kou wordt het lichaam als het ware in een korte staat van paniek gebracht. Als gevolg daarvan wijzigt de eigen stofwisseling en nemen ontstekingsreacties af. Freezlab borduurt voort op die inzichten, schrijft de krant.

Verplichte accessoires
Koukleumen in het Freezlab doe je gekleed in enkel je ondergoed. Verder krijg je een haarband, mondkapje, handschoenen en sloffen (allemaal verplicht), en word je verteld vooral niet tegen de wanden te leunen, omdat je daar aan vast kunt vriezen.

Cryotherapie
In de allereerste vriescabine van Nederland kun je zogenaamde ‘cryotherapie’ ondergaan, therapie die in korte tijd al behoorlijk populair aan het worden is. Het publiek van Freezelab is enthousiast en divers, volgens Het Parool “een combinatie van hip, gezond en populair”. Ook sporters brengen graag een bezoekje. Profs herstellen door de cryotherapie sneller van zware inspanningen en zijn zo beter belastbaar, aldus sportartsen. Je kunt bij Freezlab je blessures ook lokaal laten koelen. De vriescabine is niet geschikt voor mensen met een hoge bloeddruk, zwangere vrouwen en mensen met longaandoeningen.

Aftikken
Voor € 28 mag je drie hele minuten de kou in: de eerste 20 seconden in -60 graden, daarna in -110. De heilzame werking van de extreme kou schijnt toe te nemen wanneer je frequent in het Freezlab te vinden bent. Daarom kunnen liefhebbers ook een abonnement aanschaffen: voor € 98 per maand mag je zo vaak als je wil. Een nieuwjaarsduik is er niks bij. Zou jij het willen proberen?

BRON: http://www.lindanieuws.nl/nieuws/901166/

Ik sta voor alles open en zal alles uit proberen voor ik het een ander aanbeveel maar hier krijg je me niet in. Dan mag het nog zo goed zijn voor het lichaam nee ik pas ik echt voor.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

ZEG NIET TEGEN STERVENDE DAT HIJ MOET VECHTEN

TERMINALE KANKERPATIËNT SCHRIJFT ‘PROTOCOL’ VOOR DIE LAATSTE RECHTE LIJN

“Zeg niet tegen stervende dat hij moet vechten”

Welke gesprekken voer je het best met een stervende? Wie kan het beter zeggen dan een man die zélf bezig is aan die laatste rechte lijn. Pieter Hintjens, terminaal kankerpatiënt, schreef een pamflet: ‘A Protocol for Dying’. “Noem het alstublieft geen gevecht. Sterven is geen mislukking.”

Pieter Hintjens is software-ontwikkelaar uit Brussel en in het wereldje van bits en bytes een bekende naam. Hij ging speechen van Oost-Europa tot Amerika, pakweg over ‘ZeroMQ’. Maar Hintjens heeft op zijn 53ste ook uitgezaaide galbuiskanker. Hij krijgt nog chemo, “maar dat is palliatieve zorg, afgezien van een mirakel ben ik stervende”, weet hij. En de informaticus wil graag dat het goed verloopt, dat levenseinde, al was het maar voor zijn drie kinderen tussen 5 en 12 jaar oud. Op zijn blog heeft hij daarom een post geplaatst, die intussen tot in China gedeeld werd: ‘A Protocol for Dying’.

“Zeg niet voortdurend tegen een stervende dat hij moet véchten”, klinkt het daarin. “En dat hij de hoop niet mag opgeven, en moet volhouden. Ga er gewoon van uit dat de persoon in kwestie wel zijn best doet. En als dat niet zo is, dan is dat ook gewoon zijn recht.”

Lego-blokjes

Daarmee verzet Hintjens zich tegen de nogal combattieve sfeer die in moderne tijden rond ‘ziek zijn’ hangt. Hoe we bijvoorbeeld spreken in termen van ‘het gevecht tegen kanker’ of ‘hij heeft de strijd verloren’. Dat gevecht moet gevoerd in verstelbare ziekenhuisbedden, met bezoekers op ongemakkelijk meubilair, en dokters aan het voeteind. Maar op een bepaald moment moet je die strijd kunnen en durven staken, zonder dat zulks een nederlaag lijkt, vindt Hintjens, die voor euthanasie wil kiezen. “Bij mijn kinderen leg ik de dood uit met een doos Lego. ‘Als je altijd maar nieuwe huizen maakt en de oude niet afbreekt, wat gebeurt er dan?’ ‘Dan raakt de doos leeg, papa. En zonder blokjes kunnen we niets nieuws meer bouwen.’ Zo vergelijk ik ons allemaal met Lego-huisjes, en wanneer we sterven gaan onze stukjes terug in de doos en worden er nieuwe mensen geboren. Dat is het rad van het leven.”

Nochtans, vaak verzet de omgeving van een zieke zich daartegen, merkt Hintjens op. “Ze zeggen: ‘Blijf alstublieft bij ons!’, alsof de dood een persoonlijke mening is, die je kan veranderen. Helaas. Je kan met de dood niet raisonneren, en dus is kwaad of verdrietig zijn eigenlijk verloren tijd.”

Goedbedoeld blijven mensen ook telkens weer speciale, alternatieve behandelingen voorstellen die de zieke nog eens ‘zou kunnen’ proberen. “Maar hoop is geen medicijn. We weten allemaal dat de kansen van niet-bewezen therapieën vaak kleiner zijn dan bij een loterij. We leven. We sterven. Dat is geen mislukking, dat zijn de feiten.”

Alleen nog geluk

Er zijn zoveel nuttiger zaken om met een terminaal zieke over te praten dan ‘blijf vechten!’, betoogt Hintjens. “Verhalen over avonturen, samen. ‘Herinner je je nog die keer toen…? O ja dat was geweldig!’ Zet die herinneringen eventueel op papier, voor kinderen en nabestaanden. Praat ook over de dagelijkse routines in het ziekenhuis. De patiënt ligt in bed en zijn wereld is nu eenmaal beperkt tot verpleegsters of medicijnen. Dat is echt geen taboe voor hem, dat is nu zijn léven.” En er mag ook plaats zijn voor emoties, vervolgt Hintjens: “Maar weet dat de stervende al genoeg aan zijn hoofd heeft. Overlaad hem niet met nog méér verdriet of schuldgevoelens. Nu telt enkel nog wat gelukkig heeft gemaakt.”

Er zijn ook zaken die de terminale patiënt op zijn beurt kan doen, om één en ander vlot te laten verlopen. “Zelfs bij een doodsvonnis is er ruimte voor dankbaarheid. Ik ben bijvoorbeeld dankbaar dat ik mij kan voorbereiden op de dood, omdat euthanasie mogelijk is in België. Ik ben bij dat ik bij mijn volle verstand blijf, dat ook. Ik tracht mezelf zo snel mogelijk misbaar te maken: in familiekring kan dat niet, maar op het werk kan zoiets wel. Ik zal ook stress en kosten vermijden waar mogelijk. Ik vraag mensen om afscheid te nemen vóór ik sterf, niet erna. Er zal geen begrafenis zijn. Mijn lichaam zal naar de universiteit gaan, als ze het kunnen gebruiken.”

Tot dan zet Hintjens – die te zwak is voor interviews, maar blij is dat zijn blog wordt opgepikt – “op wilskracht en hoop” de chemo verder bij hem thuis. “Ik krijg veel bezoek, en vaak denkt men dat zoiets vermoeiend is. Maar die vriendschap voelt als een luxueus, warm bad, waar het water voortdurend blijft stromen.”

BRON: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/9/Gezondheid/article/detail/2699587/2016/05/10/-quot-Zeg-niet-tegen-stervende-dat-hij-moet-vechten-quot-.dhtml

Wat je vaak hoort is je mag nog niet gaan we hebben je nodig. Ja dat zal best zijn, maar in deze fase van het leven is het ook van belang om naar de persoon te luisteren. Je kan niemand vasthouden hoe graag je dat ook zou willen, maar dan maak je het ook niet makkelijk voor de persoon om zich los te maken van het aards leven. Het leven is niet blijven vechten, ooit komt er een moment dat er geen energie meer is en dat moet men ook kunnen respecteren. Dat is met mensen zo dat is met dieren met alles wat leeft.

 

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM