HOE STEUN JE KINDEREN DIE THUIS MET KANKER TE MAKEN KRIJGEN?

 

© thinkstock.

Kanker is hoe dan ook een gevoelig thema, en het wordt nog delicater als er kinderen bij betrokken zijn. Hoe steun je kinderen die in de familie met kanker worden geconfronteerd? De Nederlandse kinder- en jeugdtherapeute Linda Lawa schreef een boek met praktische tips, die ze ons toelicht in een gesprek.

Een fout die volwassenen vaak maken is dat ze zo’n gesprek heel beladen maken, vanuit hun eigen angst of ervaringen rond kanker.

Linda Lawa

Linda Lawa is een Nederlandse kinder- en jeugdtherapeute, die onder meer kinderen begeleidt die met kanker in de familie geconfronteerd worden. Ze schreef het handboek ’s Nachts hoor ik de troostvogel zingen voor leerkrachten, omdat ze zelf in de praktijk merkte hoe moeilijk volwassenen het vinden om met kinderen over de ziekte te praten.

“Er is vaak een aarzeling bij volwassenen om erover te beginnen, terwijl een gesprek voor kinderen en jongeren net heel bevrijdend kan werken,” zegt Linda Lawa. “Die aarzeling komt voor uit de beladenheid van het onderwerp en het niet weten wat je kan zeggen en hoe je kunt steunen.” En laat dat nu net hetgene zijn waar zij ons bij kan helpen.

Maak het bespreekbaar

Een eerste belangrijk tip die de therapeute ons meegeeft: laat het initiatief om over de situatie te praten niet bij het kind. “Ook al zeg je dat het kind altijd naar je toe mag komen, dan nog zullen veel kinderen dat niet zomaar doen. Het is wel belangrijk om even af te tasten of het kind er op dat moment met jou over wil praten.” Bij jonge kinderen kan bepaald gedrag een aanknopingspunt zijn voor een babbel. “Kinderen tekenen soms dingen die ernaar verwijzen, of ze spelen allerlei spelletjes. Dat kan een goede aanleiding zijn om erop in te pikken,” zegt Lawa.

Niet alle kinderen praten er graag over en soms willen ze liever op een andere manier aandacht. Dat kan bijvoorbeeld door samen te knutselen of te voetballen. © thinkstock.

Toon dat je er bent

Meer nog dan de inhoud van het gesprek, draait zo’n babbel rond tonen dat je er bent om te steunen. “Het is vooral belangrijk om te luisteren, eventuele vragen van het kind in te vullen en op die manier te laten merken dat je het steunt,” adviseert Linda. “Een fout die volwassenen vaak maken is dat ze zo’n gesprek heel beladen maken, vanuit hun eigen angst of ervaringen rond kanker. Dat terwijl kinderen soms nog heel onbevangen zijn. Dat hoeft helemaal niet. Gewoon tonen dat je er bent en luisteren kan al heel waardevol zijn.” Niet alle kinderen vinden het fijn om erover te praten en soms willen ze liever op een andere manier aandacht. Dat kan bijvoorbeeld door samen te knutselen of te voetballen. “Kinderen kunnen zelf heel goed aangeven wat zij wel en niet fijn vinden op moeilijke momenten,” weet Lawa.

Het “gewone” leven

1. Neem zelf initiatief om het onderwerp ter sprake te brengen

2. Respecteer de grenzen van het kind

3. Luister vooral en toon dat je er bent

4. Samen knutselen kan ook steunen zijn, praten is geen must

5. Laat het gewone leven van het kind zoveel mogelijk doorgaan

6. Wees eerlijk en betrek kinderen over de ernst van de situatie, naargelang hun leeftijd en ontwikkelingsniveau

Een belangrijke tip die Linda meegeeft, is dat je het “gewone” leven van het kind best zoveel mogelijk laat doorgaan. “Er is thuis vaak vanalles veranderd sinds kanker binnen de familie werd vastgesteld. Door de rest van het leven zo normaal mogelijk te laten doorgaan, creëer je een houvast en een veilig gevoel. Een kind heeft die structuur nodig. Ook is het belangrijk dat de dingen waar hij of zij plezier aan beleeft door kunnen gaan.” Wil je als bevriend gezin helpen, maar weet je niet meteen hoe, dan kan het erg nuttig zijn om praktische steun te geven. “Zorg er mee voor dat het gewone leven van de kinderen kan doorgaan, door ze bijvoorbeeld een lift te geven naar de voetbaltraining.”

Eerlijk zijn of verbloemen?

Het is belangrijk dat de dingen waar het kind plezier aan beleeft, kunnen doorgaan.

Linda Lawa

Misschien wel het allermoeilijkste om aan te brengen aan kinderen is hoe ernstig de vorm van kanker van de moeder, vader of het andere familielid is. Ben je best eerlijk over een mogelijk fatalale afloop, of net niet? “Ik raad ouders aan om kinderen zoveel mogelijk mee te nemen in het proces op een manier die past bij hun leeftijd en ontwikkelingsniveau. Kinderen voelen heel goed aan dat er iets aan de hand is, ook al wordt hen dat niet expliciet verteld. Ze zien dat je verdrietig bent en als ze niet weten wat de reden daarvoor is, dan gaan ze dat zelf invullen. Dan kunnen ze wel eens denken ‘het komt door mij, ik ben heel stout geweest, dus mama is verdrietig.’ Daarom is het belangrijk dat je kinderen er toch in meeneemt.”

© kos.

“’s Nachts hoor ik de troostvogel zingen” van Linda Lawa is uitgegeven bij Uitgeverij Pica, en voor 19,95 euro online verkrijgbaar. Het handboek is oorspronkelijk voor leerkrachten geschreven, maar de tips zijn net zo goed bruikbaar voor ouders of andere volwassenen uit de omgeving van het kind.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/38/Familie/article/detail/2661622/2016/04/06/Hoe-steun-je-kinderen-die-thuis-met-kanker-te-maken-krijgen.dhtml

Hier kan ik maar een ding aan toevoegen ga het niet weg steken voor kinderen hoe jong ze ook zijn. Praat er over, en is het moeilijk probeer het dan via een boek of tekening of met een derde persoon. Ook deel emoties met elkaar.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

HET VERBAND TUSSEN EMOTIES EN VAGE LICHAMELIJKE EN PSYCHISCHE KLACHTEN

Je loopt rond en handelt wat vanuit het ratio. Alles gaat prima. Toch klopt er iets niet. Je voelt je leeg of hebt constant vage klachten. Je komt maar niet van je ongezonde gewoontes af en vraagt jezelf af, is dit het? Waarom voel ik mij niet helemaal goed? Wat klopt hier niet? Er bestaat een grote kans dat dit start bij de ontkenning van je gevoelsleven. Deze ontkenning is geen natuurlijke houding. Het is leven vanuit een rationeel hoofd vol illusies en ja, dat botst meestal met de werkelijkheid. Want, wij mensen bestaan uit meer dan dat.

Een hoofd vol illusies

Het begint vaak al bij de opvoeding. Straffen en belonen lijkt de meest gangbare opvoedmethode. Wat niet “hoort” straf je. Wat wel “hoort” beloon je. Maar, wat wel of niet “hoort” is nog altijd gebaseerd op een zeer ouderwets collectief gedachtegoed vol onnatuurlijke en geforceerde patronen.

Het doel van vele ouders ligt daardoor niet bij het opvoeden van een authentiek mens. Het ligt bij het opvoeden van een goed mens en dan het liefst een soort kopie van zichzelf. Dus alle opvoedkeuzes worden gemaakt door te sturen naar dit mens; een illusie. Zodra er ongewenste emoties aanwezig zijn, wordt er vaak niet gekeken naar het onderliggende onderwerp. In plaats daarvan wordt het bestraft. De emoties worden niet gevalideerd en er wordt geen aandacht aan geschonken. Dit is helemaal niet handig. Om gezonde en dan vooral natuurlijke, ongeforceerde relaties aan te gaan of te onderhouden, zul je namelijk ook gezond met je emoties om moeten kunnen gaan.

Als je als kind zijnde geen emoties mag tonen, behalve lachen, raak je compleet in de war van je eigen gevoelsleven. Want, je voelt toch meer dan alleen vrolijkheid?

Stel je begint te huilen omdat je pijn hebt en moeders zegt dat er niks aan de hand is, welk signaal geeft moeders dan? Je leert op dat moment dat je niet op je gevoel kunt vertrouwen. Huh? Ik heb toch pijn? Precies op dat moment, word je al aangepraat dat je gevoel je niet goed waarschuwt. Volgens je ouders klopt het namelijk niet wat je voelt. Wat gaat er dan gebeuren? Je denkt dat er iets niet klopt aan jezelf en je zelfvertrouwen krijgt op een jonge leeftijd al een enorme klap.

Hoe moet ik emoties toelaten zonder dat het gaat overheersen?

Hoe reageer je dan op emoties? Want, het moet ook niet uit de hand lopen natuurlijk. Nee, we kunnen geen rare krijsende wezens worden. Dat is het andere uiterste en niet evenwichtig. We moeten corrigeren in plaats van keihard afstraffen.

Het is helemaal niet zo ingewikkeld om emoties in goede banen te leiden. Het komt neer op luisteren en valideren. Net als luisteren naar je lijf, je hart, ziel en ratio luister je ook naar je emoties. Wat vertellen jouw emoties? Stel jezelf vragen. Een voorbeeld: je bent chagrijnig na het lezen van een bericht waar jij het niet mee eens bent:

• Waarom voel ik mij zo? Omdat ik gefrustreerd ben.
• Waarom voel ik mij gefrustreerd? Omdat mij onrecht wordt aangedaan.
• Waarom voel ik mij vervelend als mij onrecht wordt aangedaan? Omdat ik mij dan machteloos voel.
• Waarom kan ik niet omgaan met het gevoel van machteloosheid? Omdat ik dan geen controle heb.
• Waarom vind ik het vervelend om geen controle te hebben? Omdat ik wil dat de dingen op een, volgens mij, eerlijke manier verlopen.
• Waarom wil ik dat de dingen op een eerlijke manier verlopen? Omdat ik dan beter met het leven om kan gaan.
• Waarom wil ik goed met het leven om kunnen gaan? Omdat ik mij daar goed bij voel.
• Waarom voel ik mij daar goed bij? Omdat ik mij veilig voel in een eerlijke omgeving.

Conclusie. Je bent chagrijnig omdat je je onveilig voelt. Een gevoel van veiligheid is een basisbehoefte waar jij recht op hebt.  Nu begrijp je waar jouw emotie vandaan komt en weet je dat je verlangt naar een veilige omgeving. Hier kun je iets mee. Hierdoor is het gevoel van machteloosheid weg. Je kunt in gesprek gaan om een veilige omgeving te creëren of deze omgeving ergens anders zoeken, als het gesprek niets oplost.

Hetzelfde geldt voor slechte gewoontes. Voordat jij een sigaret opsteekt, hoe voel jij je dan? Blijf doorvragen en er komt een basisbehoefte naar de oppervlakte die je ook anders kunt vervullen.

Voel, luister, valideer en leef gezond!

Het is ongezond om een groot onderdeel waardoor jij je levendig voelt, te gaan negeren. Emoties zijn waardevol en leiden ons samen met ons lichaam, hart, ziel en ratio naar de juiste keuzes. Daarnaast gaat een onderdrukking van emoties zich vaak ergens anders manifesteren in ons lijf. In vage lichamelijke klachten of een raar leeg gevoel. Je wordt er een onnatuurlijk en geforceerd mens van. Mensen zijn gelukkig veel dynamischer dan dat. Het mooie is dat de vrolijkheid na het valideren van andere emoties dan ook veel oprechter is.

Door: Hedy Mutter, gespecialiseerd in media & psychologie

BRON: http://www.dokterdokter.nl/gezond-leven/algemeen/het-verband-tussen-emoties-en-vage-lichamelijke-en-psychische-klachten/

Als ouder geven we onze kinderen heel veel mee. Maar eigenlijk soms niet met een goede bedoeling en wat wij leren is wat wij ooit ook meegekregen hebben. Zo maakt het dat we niet altijd over emoties praten, en als we er over praten dat het meestal is als. Je moet niet zo emotioneel zijn. Maar ergens van binnen als ouder voelen wij ook verdriet. Als je kind emoties voelt voelen wij die ook. Als je een kind straft is het ook van belang om te laten weten voor wat je het kind straft. Zo kan het pas leren van zijn/haar fouten. Hoe ouder ze worden hoe meer ze dan op een moment het aangeleerd er gaan bijhalen en dat maakt dat ze soms in een psychisch probleem komen. Belangrijk is als je in zo een situatie zit of je voelt je niet goed in een situatie stel jezelf bepaalde vragen. Durf voor jezelf die vragen op te schrijven en probeer dit vanuit je gevoel te doen. Niet vanuit een gedachten. Anders ga je weer een welles nietes spelletje krijgen naar jezelf toe. En ga je nog rotter gaan voelen. Het woord waarom zoals hier in de tekst geschreven staat zou ik veranderen naar VOOR WAT. Je moet voor jezelf maar eens kijken wat het doet.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

GEPEST EN NU OOK GEHAVEND: GORILLA KIKI HEEFT NIET BEPAALD EEN GEMAKKELIJK LEVENTJE

© Jonas Verhulst.

Gorilla Kiki van de Zoo van Antwerpen verloor onlangs na een stevige knauw van mannetje Matadi haar onderarm. De zoveelste tegenslag voor het gorillavrouwtje. Want Kiki heeft niet bepaald een gemakkelijk leventje. Last van gezondheidsproblemen, gepest, gestrest en nu ook gehavend. Een ruimer portret van een erg onfortuinlijk gorillawijfje.

Gepest

Kiki in september 2014 in de Zoo van Antwerpen. © Jonas Verhulst, Belga.

Gorilla Kiki overleefde een zware geboorte met complicaties. Het is vermoedelijk daardoor dat ze al sinds erg jonge leeftijd last heeft van zware epilepsieaanvallen en een zwakke gezondheid. En daar kon de onstabiele gorillagroep waarin ze opgroeide in de Duitse zoo van Heidelberg niet mee om. Kiki werd niet geaccepteerd en moest veel pesterijen incasseren.

“Als er gegeten werd, kwam ze telkens pas als laatste aan de beurt”, vertelde Ilse Segers, woordvoerster van de Antwerpse Zoo eerder in De Morgen. Soms kreeg Kiki zelfs gewoon geen eten. Veel gewichtsverlies, veel verdriet. De kleine Kiki was een schim van zichzelf. Harde pesterijen van een onbegripvolle gorillagroep waren voor Kiki dagelijkse kost.

De steeds voortdurende strijd voor een plaatsje in de groep maakte haar erg onzeker en zorgde voor veel stress, wat echt niet goed was voor haar al bijzonder zwakke gezondheid. En dus moest een drastische beslissing genomen worden. De weggepeste Kiki kon niet langer in Duitsland blijven.

Vallen en opstaan

© photo news.

© belga.

In september 2014 kwam ze naar de Zoo van Antwerpen. Zou Kiki misschien in de jonge, levendige en stabielere gorillagroep in Antwerpen wel geluk en rust vinden? De verzorgers waren alvast al snel fan van Kiki. “Ze is een schatje. Zo klein en toch zo’n vreetmachine. Kilo’s groenten eet ze met smaak op”, klonk het bij verzorger Mark.

Maar de introductie liep niet van een leien dakje, zo was te zien in ‘De Zoo, achter de schermen’ op Eén. Na een eerste vlotte kennismaking kreeg Kiki daarna plots stevig slaag van gorilladame Mambele.

De kolos van 100 kilo zette de aanval in op de frêle Kiki en kon daarbij rekenen op de hulp van groepsgenoot Victoria. “De tweede introductie ging zo slecht dat we het over een andere boeg hebben gegooid”, vertelde curator Sander Hofman.

En dus werd Kiki eerst voorgesteld aan de bejaarde leider Kumba (die de verzorgers begin dit jaar helaas hebben moeten laten inslapen na zware gezondheidsproblemen op de erg respectabele leeftijd van bijna 43 jaar, nvdr.), en dan pas de rest van de harem.

Die kennismaking ging er erg ruig aan toe. Kiki werd door Kumba op de grond gewerkt. Maar Kiki weet intussen veel van vallen en opstaan en beet knap van zich af. Kumba aanvaarde haar uiteindelijk in de groep en zodoende moest zijn gevolg hetzelfde doen. Kiki vond zelfs een echte vriendin in Amahoro, die zich ontfermde over haar. Ze beschermde haar tegen aanvallen van de groep en de twee speelden zowaar met elkaar.

“We hebben in totaal vier maanden hard moeten werken om haar aanvaard te krijgen in de groep”, klonk het bij verzorgster Julie Van Assche. Maar eind goed, al goed dus. Kiki leek eindelijk een gelukkiger leventje tegemoet te gaan. Al krijgt ze ook in de Zoo van Antwerpen af en toe epilepsieaanvallen. En onlangs liep zo’n aanval wel heel ongelukkig af.

Gehavend

Kiki met het gipsverband, dat even soelaas leek te brengen. Toch kon haar arm helaas niet meer gered worden. © Kos.

Zie je het verband om het been van Kiki? Ze is gelukkig niet ook daar gewond. Dat verband moet haar afleiden van die om haar arm, zodat ze haar arm rust geeft. © Jonas Verhulst.

Een epilepsieaanval op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats. Kiki viel bewusteloos neer, nét voor het poortje tussen het verblijf van zilverrug Matadi (die de overleden Kumba als leider moet opvolgen en momenteel stapsgewijs kennis maakt met de vrouwtjes, nvdr.) en het verblijf van de vrouwen.

Nieuwe aanwinst Matadi, die niet vertrouwd is met de situatie, begreep niet wat er gebeurde, nam de onderarm van Kiki door de tralies vast en beet zo hard aan haar rechtervoorarm dat het bot knakte.

De verzorgers deden alles wat ze konden, maar helaas bleek niet veel later dat haar arm niet meer kon gered worden. Maandag ging ze onder het mes en werd haar arm geamputeerd, om haar leven te kunnen redden.

Kiki doorstond de operatie goed. Ze zal nu serieus moeten wennen aan haar nieuwe gehavende lichaam. Gelukkig leert internationale ervaring dat gorilla’s goed uit de voeten kunnen met één arm. En als er één ding is dat Kiki kan, dan is het doorzetten in moeilijke omstandigheden.

We wensen de onfortuinlijke, maar oh zo weerbare Kiki een mooie toekomst toe. Dat heeft ze na alle tegenslagen nu écht wel verdiend.

Matadi kan op zich niets verweten worden. Hij had nog nooit een epilepsieaanval gezien en kon niet inschatten dat Kiki bewusteloos was. © Jonas Verhulst, Belga.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/2661/Dieren/article/detail/2667681/2016/04/06/Gepest-en-nu-ook-gehavend-gorilla-Kiki-heeft-niet-bepaald-een-gemakkelijk-leventje.dhtml

Het pesten komt overal voor en niet alleen bij mensen lees je dan maar weer. Ook in de dierenwereld zijn er dieren die het heel hun leven hard te verduren krijgen. Tot alle gevolgen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

LIEFDE

LIEFDE IS EEN GEVOEL EN ZIT IN HET HART

LIEFDE BESTAAT IN ALLES, GEVOEL BESTAAT IN ALLES.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

STEEDS MEER MELDINGEN SEKSUEEL MISBRUIK OP SCHOLEN

Een jaar eerder waren dat er 86. Dat heeft de inspectie vandaag gemeld.

Middelbare scholen
De meldingen kwamen vooral van middelbare scholen. In ruim de helft van de gevallen is sprake van een ernstig zedendelict: ontucht, aanranding of verkrachting. Een op de drie klachten gaat over een docent of iemand anders die taken in de school vervult.

Gedragscodes
De Onderwijsinspectie roept scholen op werk te maken van gedragscodes voor leraren, niet-onderwijzend personeel en leerlingen. Ook moeten ze goede seksuele voorlichting geven, leerlingen weerbaar maken en zorgen dat er geen onveilige situaties kunnen ontstaan.

BRON: http://www.lindanieuws.nl/nieuws/steeds-meer-meldingen-seksueel-misbruik-op-scholen/

En hier wordt meestal over gezwegen. Men durft het nauwelijks aan te kaarten zelf anoniem niet. Gedragscode denk dat dit in sommige gevallen niet gehanteerd wordt. En dat juist daar het probleem zit. Jongeren weten ook niet hoe ze moet zoiets om moeten gaan, en zeker in deze groep van leeftijd niet. Deze zijn nog volop zoekende en soms zijn ze blij dat ze een leuk woord naar hen horen.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

EEN GEMIS

EEN GEMIS

 

Je voelt een gemis

Maar er is geen gemis

Het voelt gewoon zo aan

Omdat je het mist en pijn voelt

Toch is het altijd bij je

In dat ene tuintje

Je hart

Daar zit je, en blijf je zitten

Zo ben je altijd heel kortbij

En kan het gemis

Gesust worden met het gevoel

Het gevoel dat je op dat moment met je hartje deelt

Dat je kan voelen en dat je samen kan zijn

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM

WE SLAPEN ALLEMAAL VEEL TE WEINIG (EN WAAROM DAT GEVAARLIJK IS)

(Te) kort nachtje gehad en nog moe? Je bent zeker niet alleen. Slaaptekort is een probleem dat we niet ernstig genoeg nemen, vindt auteur en mede-oprichter van The Huffington Post Arianna Huffington. In haar nieuwe boek The Sleep Revolution legt ze onder meer uit wat de oorzaken en gevaren van slaaptekort zijn en hoe het beter kan. “Slaap jezelf naar succes,” is één van haar oneliners. Van deze intelligente, succesvolle carrièredame willen we dat graag aannemen.

We moeten af van de mentaliteit dat weinig slapen stoer is

Arianna Huffington

Arianna Huffington: “Voldoende slaap is de sleutel tot succes”

Slaap is er altijd al geweest. ’s Nachts de ogen sluiten om de batterijen weer op te laden is een eeuwenoud gegeven dat ons verbindt met onze voorouders. Maar vandaag de dag is onze relatie met slaap in crisis, betoogt Arianna Huffington, mede-oprichter van nieuwswebsite The Huffington Post, columniste en auteur. Wereldwijd kampen we met slaapproblemen en lijkt het steeds moeilijker om voldoende te slapen. Het voelt alsof we niet genoeg uren in een dag hebben, omdat behalve werk en privéleven ook onze smartphone, laptop en televisie voortdurend onze aandacht opeisen. We willen niks missen, dus zoeken we iets om tijd mee te winnen. Op slaap besparen is dan een makkelijke oplossing, maar te weinig slaap is lang niet zonder gevolgen, schrijft Huffington.

Het gevaar van slaaptekort

Volgens Huffington maken we onszelf wijs dat we ook wel kunnen functioneren met 4 à 6 uur slaap, in plaats van de aangeraden 7 à 8 uren. Maar dat is een illusie: slaaptekort vermindert onze productiviteit, creativiteit en het vermogen om beslissingen te nemen. Er zijn verbanden ontdekt tussen te weinig slaap en obesitas, hartaandoeningen en Alzheimer, en je kan zelfs letterlijk iemands leven in gevaar brengen door met te weinig slaap in de auto te kruipen of in een ziekenhuis te werken. Zolang we geen concrete stappen ondernemen om van slaap een prioriteit in ons leven te maken, zullen we nooit aan de hoeveelheid slaap komen die we nodig hebben, schrijft Huffington.

Al slapend naar succes

Eigenlijk weten we allemaal wel dat we te weinig slapen, maar toch doen we er niks aan. En dat is exact wat Huffington met haar boek wil bereiken: ons bewustzijn omzetten in concrete daden. Wel merkt de schrijfster op dat we anno 2016 in een soort “slaaprevolutie” zitten, een keerpunt dat de goede weg lijkt op te gaan. Slaap werd nog nooit zo uitgebreid onderzocht, slaaptrackers winnen aan populariteit en er zijn bijvoorbeeld zelfs wetsvoorstellen om schooluren aan te passen aan de slaapbehoeften van jongeren. We moeten af van de mentaliteit dat weinig slapen stoer is, vindt Huffington, want voldoende slaap maakt ons gezonder, gelukkiger, productiever en zorgt ervoor dat we in contact staan met een diepere versie van onszelf. In een TED Talk uit 2010 betoogt de carrièrevrouw zelfs dat voldoende slaap alleen al kan leiden tot een succesvolle loopbaan.

Van slaapamateur tot slaappro

Huffington spreekt in haar boek uit eigen ervaring: na zelf jarenlang overleven op 3 à 4 uren slaap per nacht, overdosissen cafeïne en hollen van werk naar gezin, kreeg ze een burnout. In The Sleeping Revolution schrijft ze op basis van haar eigen ervaringen (“van slaapamateur tot slaappro”, in haar woorden) hoe belangrijk slaap is. Ze deelt onder meer praktische tips over de ideale slaapomstandigheden, naast bredere informatie over hoe de slaapcultuur doorheen de jaren veranderd is in onze maatschappij en in de toekomst nog zal veranderen. Een aanrader voor iedereen die wat meer slaap kan gebruiken. Voor iedereen dus.

BRON: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/167/Slaapproblemen/article/detail/2667007/2016/04/06/We-slapen-allemaal-veel-te-weinig-en-waarom-dat-gevaarlijk-is-.dhtml

Ik heb er al heel wat logjes aan besteed en zal dit ook blijven doen. Alleen al om de reden dat veel mensen er niet bij stil staan dat slaap te kort voor heel wat problemen kan zorgen. Slaap te kort kan zijn om dat je partner je uit je slaap houd of dat je geregeld wakker wordt door snurken of dergelijke, of men kan door stress of omstandigheden de slaap niet vatten. Of je gaat te laat naar bed. Als dit eens eenmalig gebeurd zal dit geen probleem veroorzaken, maar gebeurd dit vaak of zelfs dagelijks kan het heel wat lichamelijke problemen en psychische problemen met zich meebrengen. Je voelt je nog moe je kan je dan niet meer behoorlijk aan, en in de dag heb je liever zoiets van ik wil slapen. Zoek voor jezelf in eerste instantie de oorzaak de bron van jouw te weinig slaap. Misschien kan je dingen veranderen of er over praten. Stress en teveel eten of alcohol en cafeïne zijn ook boosdoeners die jezelf in de hand hebt en er iets aan kan doen.
Dus soms heb je heel wat zelf in de hand van je slaap, en is het niet zo kan je nog altijd een arts raadplegen en met deze het nodige overlopen om toch voldoende nachtrust te hebben.

AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/

AUM MANI PADME HUM