Hulplijn voor jongeren en kinderen overbevraagd na aanslagen Parijs
Naar aanleiding van de aanslagen in Parijs bellen kinderen en jongeren massaal naar Awel, de vroegere Kinderen- en Jongerentelefoon. Eigenlijk is Awel al langer overbevraagd.
De vragen gaan vooral over het thema ‘angst’. “Jongeren zijn bang dat zulke aanslagen ook hier gebeuren. Sommigen zijn bang om nog buiten te komen. Anderen hebben akelige beelden gezien en krijgen die niet meer uit hun hoofd”, zegt Declercq.
Awel probeert de jongeren erkenning te geven. “We zeggen dat het heel normaal is dat ze die gedachten hebben. Ook is het belangrijk dat ze erover durven praten. Dat kan in een e-mail naar Awel, maar ook simpelweg via een verhaal of een tekening. Ze moeten de gebeurtenissen een plaats kunnen geven.”
Uitzonderlijk
Daarnaast benadrukt Awel hoe uitzonderlijk zulke aanslagen wel zijn. “We vertellen hen dat het op de meeste plaatsen wél veilig is. Als er een discussie op de forums ontstaat over islam of moslims proberen we die te ontladen. Het gaat hier niet over geloof, maar over terrorisme, dat we wel degelijk mogen veroordelen.”
Omdat praten zo belangrijk is, doet Awel een oproep naar ouders om op het onderwerp in te gaan als hun kroost ernaar vraagt. Zelf steekt de organisatie de komende uren en dagen een tandje bij. Er zal geprobeerd worden om nog meer vrijwilligers in te zetten. Ook plaatst Awel vanmiddag een FAQ op zijn website rond het thema angst en hoe ermee om te gaan.
Awel: https://www.awel.be/
Teleonthaal: http://www.tele-onthaal.be/nl/bellen/
Krijgen nu heel wat telefoontjes van kinderen en jongeren. Hoe ze met deze problematiek om moeten gaan maar ook begint bij de jongeren een angst in te zitten van, is het oorlog. Het is soms moeilijk om met bekende te praten en dan gaan ze lever praten met iemand die niet bekend is. Zeker om er een angst ontstaat bij deze, maar ook bij de andere mensen die toch niet echt weten wat er nu allemaal aan de gang is. Het belangrijkste is erover te praten en niet altijd negatief, want je moet nog kunnen leven. Alhoewel bij heel wat mensen de angst erin zit.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 
Terreur in Parijs, hoe leg je dat uit aan je kind?
Aanslagen Parijs De hele wereld is geschokt door de gruwel in Parijs. Ook onze kinderen. In tijden waarin het internet alomtegenwoordig is, is het onvermijdelijk dat ook zij in contact komen met de beelden van de aanslagen. Maar hoe leg je zulke gruweldaden uit aan je kind? En hoe neem je hun angst weg als je eigenlijk zelf bezorgd bent? Wij spraken met crisispsycholoog Erik De Soir.
Wij spraken met crisispsycholoog Erik De Soir.
Ga het onderwerp niet uit de weg, maar overschat ook niet welke informatie je kind aan kan. Kinderen van verschillende leeftijden zullen op verschillende manieren met omgaan met de aanslagen. “Kleuters zullen anders reageren dan kinderen van de basisschool en adolescenten,” beaamt traumapsycholoog Erik De Soir. Het is dan ook essentieel om je uitleg aan te passen aan de leefwereld van je kind.
Voor kleuters is elke stad Parijs. Wat daar gebeurt, gebeurt hier ook. Leg bijvoorbeeld uit dat terroristen bandieten zijn die zich gemakkelijker kunnen verstoppen in een hele grote stad dan in een kleine stad in Vlaanderen.
Erik De Soir
Kleuters
“Kleuters leven in een sprookjeswereld waarin alles een spelletje is,” legt De Soir uit. “Alles in hun wereld is gemaakt door de mens, en diezelfde mens kan ook alles oplossen. Is er een hartje kapot? Dan steekt de man met de stethoscoop er wel een nieuw hartje in. Deze aanslagen rijmen echter helemaal niet met dat wereldbeeld, en zij hebben dan ook veel hulp nodig om de gebeurtenissen een plaats te kunnen geven.”
Kleuters hebben vooral moeite met abstractie maken. “Voor hen is elke stad Parijs, en kan dit dus evengoed gebeuren in Leopoldsburg, Gent of Mechelen,” aldus De Soir. “Wat daar gebeurt, gebeurt hier ook. Voor hen voelt het alsof er op de hoek van hun straat ook terroristen wonen. Leg uit wat er gebeurd is, maar benadruk dat de kans klein is dat zoiets hier zal voorvallen om zo die angst weg te nemen. Leg bijvoorbeeld uit dat terroristen bandieten zijn die zich gemakkelijker kunnen verstoppen in een hele grote stad dan in een kleine stad in Vlaanderen.
Daarnaast hebben kleuters ook heel sterk de neiging om te veralgemenen. Voor hen is ieder konijn dat ze tegenkomen bij een boswandeling hetzelfde konijn. Hetzelfde gebeurt met een abstract begrip als terrorisme. Leg uit dat die vluchtelingen uit Syrië of hun nieuwe buitenlandse klasgenootje niet automatisch terroristen zijn omdat ze uit Syrië komen of een hoofddoek dragen.”
Kinderen in de basisschool hebben nood aan duidelijke informatie. Ze zullen dan erg concrete vragen stellen, zoals ‘hoe ver vliegen de stukken van je lichaam als er een bom ontploft’ of ‘hoe voelt het als er een kogel door je been gaat’? Ga die vragen niet uit de weg.
Erik De Soir
Basisschool
Kinderen op de basisschool bevinden zich in de pre-operationele fase. Ze geloven stilaan niet meer in Sinterklaas en sprookjesverhalen en hun vermogen tot abstract denken neemt toe. Ze zullen dus beter in staat zijn om de aanslagen te begrijpen, maar hebben daar ook hulp bij nodig. De Soir legt uit dat basisschoolkinderen vooral heel veel duidelijke en concrete informatie nodig hebben om dit te kunnen verwerken. Ze zullen dan ook erg veel concrete vragen stellen, wat al eens schokkend kan overkomen voor volwassenen, zoals ‘hoe ver vliegen de stukken van je lichaam als er een bom ontploft’ of ‘hoe voelt het als er een kogel door je been gaat’? Ga die vragen echter niet uit de weg.
“Probeer aan te voelen aan welke informatie je kind nood heeft,” raadt De Soir aan. “Leg net zoals bij kleuters in grote lijnen uit wat er gebeurd is: Wat is terreur? Waarom doen mensen dat? Moeten we nu allemaal bang zijn? Maar laat het gesprek daarna ook verder afhangen van de vragen die je kind stelt. Ga geen details uit de weg om je kind af te schermen, zij hebben die concrete informatie nodig om hun angst te kunnen begrijpen.”
Leg tieners uit dat dit niet automatisch betekent dat er een derde wereldoorlog zit aan te komen, en voer een volwassen en rationeel gesprek over hun angsten.
Adolescenten
Tieners en adoloscenten zijn groter en kunnen meer abstractie maken, maar ook zij hebben een heel specifiek wereldbeeld. “Iedere adolescent denkt dat er voor hem of haar iets speciaals is weggelegd op deze wereld, dat ze een speciale roeping hebben. Aanslagen zoals nu in Parijs tasten dat wereldbeeld aan,” aldus De Soir.
“Ze krijgen op school en in de media te horen dat onze maatschappij verandert, dat oorlog nu een deel uitmaakt van de samenleving en dat maakt hen bang, terwijl ze wel graag ‘cool’ willen overkomen,” aldus De Soir. Leg hen uit dat dit niet automatisch betekent dat er een derde wereldoorlog zit aan te komen, en voer een volwassen en rationeel gesprek over hun angsten.
Ook al ben je zelf bang, laat het vooral niet merken aan je kinderen. Je eigen onrust zal die van je kinderen alleen maar versterken,”
Erik De Soir
Wat mag je niet doen?
Kinderen komen in onze huidige multimediale samenleving hoe dan ook in contact met de beelden van Parijs. Probeer je kind niet af te schermen van deze informatie. Het is niet alleen zinloos, je vergroot er ook de angst mee. Dat wil niet zeggen dat je continu het nieuws moet laten aanstaan, maar maak het onderwerp bespreekbaar en geef hen zo veel informatie als ze nodig hebben.
Laat het onderwerp ook niet aanslepen. Niet alle kinderen zullen uit zichzelf komen vertellen dat ze bang zijn. Wees alert voor de signalen en spreek er zelf je kind op aan. “Jonge kinderen hebben vaak ‘buikpijn’,” verklaart De Soir. “Komt je kind naar beneden omdat het niet kan slapen door buikpijn, vraag dan even door: Waar denk je aan? Ben je bang? Dan zal het hele verhaal wel naar boven komen.”
Laat vooral je eigen angst niet merken. “Ook al ben je zelf bang, probeer je leven zo weinig mogelijk aan te passen aan die angst. Als je dat toch doet, laat het dan vooral niet merken aan je kinderen. Je eigen onrust zal die van je kinderen alleen maar versterken,” aldus De Soir.
Enkele reacties van kinderen
Dat kinderen inderdaad bang worden van het nieuws en dat het ook bij hen leeft, blijkt uit de commentaren van kinderen op het nieuwsbericht over de aanslagen van ‘Karrewiet’. Een oplijsting van enkele reacties:
“Ik ben bang, het moet stoppen.”
“Ik ben bang, ik weet niet wat er gaat gebeuren. Ik hoop geen oorlog met IS. Dit moet stoppen en als er oorlog komt moeten wij de Fransen gaan helpen want wij zijn buurlanden a.u.b IS geef geen oorlog please wie er ook zo over denkt duimpje omhoog.”
“Ik weet niet waarom mensen van sirye en irak ruzie maken want als dat niet was gebeurd was de wereld nog vrij.”
“IS mag de pot op!!!!!”
“Mijn familie woont in Parijs maar gelukkig zijn ze oke ik was wel heel ongerust.”
“Ik ben bang waar gaat de wereld naar toe als wij groot tegen dan is het Meschien nog erger het moet stoppen voor onze kinderen later.”
Scholen
Katholiek Onderwijs Vlaanderen vraagt aan de scholen om maandagochtend een bezinningsmoment te organiseren in de Vlaamse scholen om hun medeleven te betuigen met de slachtoffers van de bloedige terreuraanslagen in Parijs en hun families. Er wordt ook gevraagd om op het middaguur een minuut stilte in acht te nemen.
“Maandagochtend zullen we een nieuwsbrief verspreiden waarin we scholen vragen om bij het begin van de schooldag aandacht te schenken aan de aanslagen in Parijs”, zegt Willy Bombeek, woordvoerder van Katholiek Onderwijs Vlaanderen. Voorts wijst Katholiek Onderwijs Vlaanderen erop dat scholen die dat wensen, een beroep kunnen doen op een specialist radicalisering, namelijk stafmedewerker diversiteit Chris Wyns. Hij kan scholen bijstaan die willen weten hoe ze precies moeten omgaan met het thema “radicalisering”.
“We vinden het belangrijk dat onze leerlingen de kans krijgen om hun emoties bij deze gebeurtenissen te ventileren”, zegt de woordvoerder van Katholiek Onderwijs Vlaanderen. “In onze nieuwsbrief van maandagochtend geven we tips over hoe men kan omgaan met deze thematiek. Dat kan in de vorm van een gebedsmoment, maar er zijn natuurlijk nog tal van andere manieren om de gebeurtenissen te kaderen, of van duiding te voorzien. Het hoeft ook niet per se in de les godsdienst te zijn dat er aandacht uitgaat naar de recente aanslagen, het kan in elke les”, aldus de woordvoerder.
Ook Raymonda Verdyck, de afgevaardigde bestuurder van het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs GO!, roept de scholen op om maandag aandacht te besteden aan de bloedige aanslagen in Parijs. Aan de scholen wordt ook gevraagd een minuut stilte in acht te nemen. “Toevallig hebben we pas onlangs een nieuwe baseline gekozen voor het pedagogisch project van de Vlaamse Gemeenschap”, zegt Simenon. “Dat luidt ‘Samen leren samenleven’. De gebeurtenissen in Parijs illustreren op een heel trieste manier de actualiteit van die stelling. We zullen als gemeenschapsonderwijs dan ook nog sterker hierop inzetten.”
Tot slot stuurde de minister van Onderwijs van de Federatie Wallonië-Brussel, Joëlle Milquet (cdH) eerder vandaag een omzendbrief naar de scholen in het Franstalig landsgedeelte, eveneens om hen te vragen om een minuut stilte te houden op maandag en om in de lessen ook aandacht te besteden aan de gebeurtenissen in Parijs.
De minister wil zo de scholieren de kans geven om zich uit te spreken over wat er is gebeurd. Ze wil ook de basiswaarden van de democratie in herinnering brengen, net als de solidariteit, de strijd tegen terreur, racisme en extremisme, het respect voor de anderen en de promotie van de interculturele samenleving.
Erik De Soir is crisispsycholoog en psychotrauma-therapeut (erikdesoir.be http://www.erikdesoir.be/ )
Op Facebook en andere sociale media delen ouders massaal tips over hoe je het drama in Parijs kan vertellen aan je kinderen. De organisatie Zitdazo http://www.zitdazo.be/ , die ouders begeleidt met vragen over opvoeding, heeft de tips verspreid.
BRON: http://www.hln.be/hln/nl/38/Familie/article/detail/2524347/2015/11/15/Terreur-in-Parijs-hoe-leg-je-dat-uit-aan-je-kind.dhtml
Erg schrijnend dat dit nodig is.. Opgroeien in angst, zonder een basisgevoel van veiligheid, heeft verregaande gevolgen. Goed dat er voorlichtingen en initiatieven zoals deze plaatsvinden, al is het een schande dat het nodig is..
Zeker en niet alleen bij de jongeren zit de angst erin. Bij iedereen, niemand voelt zich nog veilig ergens. Het is zeker een schade en het zou niet nodig zijn als men eigenlijk beter had geweten. Want laat alle landen gewoon hun eigen rommel opkuisen en ga je als land niet bemoeien. Daar draag je toch altijd de gevolgen van.
Aum Shanthi