Een studente die op weg naar huis aangevallen werd, heeft een opmerkelijke brief geschreven aan haar aanrander. Ione Wells had bijna haar voordeur bereikt toen ze besprongen werd door een tiener.
“Ik kan me niet persoonlijk tot jou richten, want ik ken je naam niet. Ik weet alleen dat je beschuldigd wordt van ernstige seksuele agressie en langdurig fysiek geweld. Ik heb één vraag voor jou.”
“Toen de bewakingscamera vastlegde hoe je me volgde, toen je de aanval net zo lang uitstelde tot ik in mijn eigen straat was, toen je je hand in mijn gezicht drukte totdat ik niet meer kon ademen, toen je mij op de knieën dwong en mijn gezicht bloedde, toen ik me net zo lang verzette totdat ik kon schreeuwen.”
“Toen je mij bij de haren greep, mijn hoofd tegen de stoep kwakte en zei dat ik moest stoppen met schreeuwen, toen mijn buurvrouw je zag staan en naar je riep en je mij intussen toch gewoon bleef verder slaan, hoewel je haar recht in de ogen keek.”
“Toen mijn bh het begaf omdat je naar mijn borsten grabbelde, toen je niet omkeek naar mijn bezittingen omdat je mijn lichaam wilde, toen je daar niet in slaagde omdat al mijn buren en familieleden me te hulp schoten,… Heb je toen ooit gedacht aan de mensen in jouw leven?”
“Ik weet niet wie die personen zijn, ik weet niets over jou. Maar dit weet ik wel: ik ben niet de enige die je die nacht aangevallen hebt. Ik ben een dochter. Ik ben een vriendin. Ik ben een studente. Ik ben een nicht. Ik ben een buurmeisje. Ik ben diegene die iedereen koffie schonk in het café onder de spoorweg. Al die mensen uit mijn omgeving vormen mijn gemeenschap en je hebt ieder van hen aangevallen. Je hebt een waarheid geschonden waar ik altijd voor zal blijven vechten: dat er oneindig meer goede mensen op deze planeet rondlopen dan slechte.”
“Deze brief is helemaal niet voor jou bestemd, maar wel voor alle slachtoffers die iets gelijkaardigs meegemaakt hebben en elk lid uit hun gemeenschap. Ik weet zeker dat je je de aanslagen (in Londen; nvdr) van 7 juli herinnert. Ik weet ook zeker dat je maar al te goed beseft dat de terroristen niet gewonnen hebben: de volgende dag zat de hele Londense gemeenschap weer op de metro. Je hebt jouw aanval uitgevoerd, maar toch zal ook ik mijn reis gewoon verderzetten.”
“De naasten uit mijn gemeenschap zullen zich niet onveilig voelen als ze ’s nachts naar huis wandelen. Ze zullen in hun eentje de laatste trein blijven nemen, want ze leggen zich niet neer bij de gedachte dat ze op die manier gevaar lopen. We zullen ons blijven verenigen als een leger wanneer een van hen bedreigd wordt. Dit is een gevecht dat je niet zal winnen.”
“Onze gemeenschap zit vastgebrand in ons brein. Jij, beste aanrander, hebt geen zwakheden in mij blootgelegd. Je hebt alleen maar bewezen hoe solidair we als samenleving kunnen zijn. Nu je wacht op je proces hoop ik dat je niet enkel nadenkt over wat je gedaan hebt. Ik hoop dat je nadenkt over de gemeenschap. Ja, ook jouw gemeenschap. Ook al zie je ze niet elke dag, ze zijn er altijd en overal.”
“Ik zou iets kunnen zeggen in de trant van: ‘Wat als het iemand uit jouw gemeenschap overkomen zou zijn?’ Maar ik zal het anders onder woorden brengen: er zijn geen grenzen binnen een gemeenschap; er zijn enkel uitzonderingen en jij bent er daar een van.”
BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/2303524/2015/04/29/Studente-schrijft-straffe-brief-aan-aanrander-Dit-gevecht-zal-je-niet-winnen.dhtml
Dat is karakter hebben en dat ze het allemaal kan na vertellen.
Zo merk je dan maar weer als zo iemand dat in gedachten heeft, dat deze gewoon door gaat ongeacht wat er gebeurd.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 