HEEL ZACHT IS HEEL WARM
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
Archive for 20 december 2014
Tibetaan, die zelfverbranding overleefde naar huis gestuurd met geamputeerde benen; van ‘moord’ op zelfverbranders beschuldigde Tibetanen veroordeeld
- Een Tibetaanse tiener, Sungdue Kyab, die een zelfverbranding overleefde in de buurt van het Bora klooster in Sangchu in 2012, is na twee jaar met beide benen geamputeerd naar huis teruggekeerd.
- Een Tibetaanse vrouw is tot drie jaar gevangenis veroordeeld, nadat ze geprobeerd had om een Tibetaan te helpen, die zichzelf in brand had gestoken, in een poging om zijn verkoolde lichaam op te tillen, aldus een van haar familieleden. Twee andere Tibetanen werden veroordeeld tot twee jaar en drie jaar in verband met dezelfde zelfverbranding, als onderdeel van een geïntensiveerde golf van repressie in Tibet, waarbij zij die “een connectie hebben” met een zelfverbrander, met inbegrip van vrienden, familie en zelfs hele gemeenschappen, strafbare feiten ten laste worden gelegd, gemarteld worden en gevangen gezet.
Zelfverbranding en overleving van Sungdue Kyab
Sungdue Kyab, destijds 17 jaar oud, stak zichzelf in brand op de weg naar het Bora klooster in de provincie Sangchu, Gansu, op 2 december 2012. Hij overleefde zijn protest en werd door de politie meegenomen, aldus het ziekenhuis in de stad Tsoe in de Tibetaanse Autonome Prefectuur Kanlho (Chinees: Gannan), provincie Gansu. Zijn familie zocht bij lokale ambtenaren bij tal van gelegenheden informatie over zijn verblijfplaats en welzijn, maar kreeg geen gehoor.
Volgens dezelfde bronnen brachten de autoriteiten Sungdue Kyab’s familie na de zelfverbranding op de hoogte dat hij medische behandeling onderging en dat ze de amputatie van zijn ledematen wilden bespreken. Toen de familie reageerde met vragen over de amputaties en stelden dat ze geen toestemming gaven, tenzij het absoluut medisch noodzakelijk was, hoorden ze niets meer van het ziekenhuis of de autoriteiten, totdat hij eind oktober – bijna twee jaar na zijn zelfverbranding – met zijn beide benen geamputeerd werd teruggebracht naar zijn huis, aldus de Tibetaanse bronnen. Er is geen informatie beschikbaar over de vraag of de amputaties al of niet medisch noodzakelijk waren.
Bij enkele andere Tibetanen, die hun zelfverbranding overleefden – en die een kleine minderheid vormen – zijn ledematen geamputeerd, hoewel geen informatie bekend is over de omstandigheden of medische noodzaak daarvan. Sommige Tibetanen vrezen dat amputaties van ledematen van degenen, die zelfverbranding overleven, volgt na een periode in hechtenis, waarin geen volledige medische behandeling wordt gegeven. Het is mogelijk dat infecties optreden door verwaarlozing van medische zorg, hetgeen de kans op amputaties groter maakt.
Zo kreeg de Kirti monnik Tapey bijvoorbeeld, nadat hij was neergeschoten toen hij zichzelf in februari 2009 in brand had gestoken, niet alleen geen behandeling voor zijn schotwonden, maar kregen de wonden ook geen gelegenheid om te genezen, toen hij in hechtenis was, aldus de Tibetaanse bronnen. Monniken van het Kirti-klooster in ballingschap in India zeiden: “Ze gaven geen gelegenheid voor de schotwonden op zijn armen en benen om te genezen, maar openden deze herhaaldelijk opnieuw in naam van medische behandeling.” [1]
In het geval van Sungdue Kyab is niet bekend hoe lang hij in detentie werd gehouden en wat voor medische behandeling hij heeft kregen in het ziekenhuis. Anderen vrezen dat amputaties mogelijk een vorm van straf zijn voor de zelfverbranders.
Een monnik uit Oost-Tibet, die in ballingschap ontsnapte, vertelde ICT, dat sommige Tibetanen, die hun zelfverbranding overleefden, geïsoleerd werden gehouden in het ziekenhuis en vele maanden lang in kritieke toestand verbleven. In één geval hoorde hij dat hun lichaam zo bedekt was met blaren, dat zelfs dokters hen niet konden aanraken, en een machine hielp om hen om te draaien in bed. Hij had gehoord, dat handen of benen van sommige zelfverbranders waren geamputeerd. “Het lijden van Tibetanen, die zelfverbranding overleven is onvoorstelbaar”, zei hij. [2]
Sommige Tibetanen, die zelfverbranding hebben overleefd, zoals Tapey, de eerste Tibetaan die zichzelf in 2009 in Tibet in brand stak, worden door de autoriteiten voor propaganda doeleinden gebruikt. Een documentaire van de Chinese staatsmedia in 2012 omvatte verklaringen van Tibetanen, die zichzelf in brand hebben gestoken en dit overleefd hebben. Hoewel dit niet de bedoeling was, toonde de officiële uitzending de moed van de Tibetaanse zelfverbranders. Ondanks de druk, waaronder ze moeten zijn geweest om spijt uit te drukken voor hun daden, is het opmerkelijk dat Tapey gewoon vertelt over zijn fysieke conditie, en zegt dat de meeste delen van zijn lichaam fysiek zijn genezen en dat hij langzaam kan schrijven met een van zijn handen. De achttien-jarige Kirti monnik Lobsang Kelsang, die zichzelf op 26 september 2011 in brand stak, geeft een soortgelijke bondige boodschap aan de camera, waarbij hij enige verwijzing naar manipulatie door ‘externe krachten’ achterwege laat, en stelt: “Ik heb geen woorden behalve dank – artsen hebben mij een een tweede leven gegeven, allemaal behandelen ze me goed”. [3]
Gevangenis straffen voor Tibetanen in golf van repressie na zelfverbrandingen
Een Tibetaanse nomade vrouw, Dolma Tso, die een 12-jarige dochter heeft, werd op 3 november in Ngaba (Chinees: Aba) veroordeeld tot drie jaar gevangenis, na in detentie onderworpen te zijn geweest aan marteling. Dolma Tso had geprobeerd het verkoolde lichaam van een jonge man, Kunchok Tseten, na zijn zelfverbranding op 3 december 2013 op te tillen. Een Tibetaanse man, Tsang Kunmey, en andere Tibetaanse man, Tsang Gephel, werden tot respectievelijk twee en drie jaar gevangenis veroordeeld in dezelfde zaak, nadat Kunchok Tseten, een vader van twee kinderen, overleden was door zichzelf in brand te steken in het gehucht Meruma in Ngaba, Sichuan (het Tibetaanse gebied Amdo).[4]
Een familielid van Dolma Tso zei dat ze geprobeerd had om de verantwoordelijkheid op zich te nemen en tijdens de ondervraging de twee andere Tibetanen te beschermen, toen ze werd vastgehouden, ondanks de voortdurende marteling. Maar de Ngaba Volksrechtbank, waar ze werd veroordeeld, accepteerde niet dat ze de enige persoon was, die na zijn zelfverbranding dicht bij Kunchok Tseten’s lichaam was geweest, en veroordeelde de twee andere Tibetanen en stelde dat ze het lichaam hadden opgepakt en geprobeerd hadden om het in een voertuig te zetten, aldus dezelfde bron.
Tibetaanse bronnen gaven een verslag van Kunchok Tseten’s zelfverbranding en zeiden, dat men hem luid hoorde schreeuwen, terwijl hij in vuur en vlam op de weg liep, waarbij hij opriep tot een lange levensduur van de Dalai Lama, voor Zijne Heiligheid om terug te keren naar Tibet, en voor Tibetanen. zowel binnen Tibet als in ballingschap, om zich te herenigen, voordat hij op de grond stortte. Er waren een aantal ooggetuigen en men neemt aan dat Kunchok Tseten ter plekke stierf. Sommige Tibetanen probeerden vervolgens het lichaam te beschermen en hebben mogelijk geprobeerd om te voorkomen dat de autoriteiten het weg zouden nemen, waaronder Dolma Tso. In de Tibetaanse cultuur, wanneer een persoon sterft, moet het lichaam enige tijd ongestoord blijven, terwijl de traditionele gebeden en rituelen worden uitgevoerd. Een Tibetaanse bron zei: “Als de autoriteiten het lichaam van een zelfverbrander weg te nemen, geven ze vaak alleen de as terug aan de familie en kunnen ze geen gebeden uitvoeren.”
De Tibetaanse bronnen zeiden ook dat enkele uren na de zelfverbranding, een grote gewapende politiemacht werd ingezet in het gebied, waar Kunchok Tseten was geboren, en overvallen werden gepleegd op huizen van mensen, foto’s van de Dalai Lama in beslag werden genomen, en een aantal Tibetanen, waaronder Dolma Tso, werden vastgenomen. Kunchok Tseten’s vrouw en enkele van zijn familieleden werden ook aangehouden bij de invallen.
Dolma Tso’s broer Kungyam, die in ballingschap woont in Dharamsala, India, zei, dat zijn zus valselijk werd beschuldigd van moord voor het proberen te voorkomen, dat de gewapende politie Kunchok Tseten’s lichaam weg zou nemen. Kungyam zei: “Toen Kunchok Tseten zichzelf verbrandde, probeerde Dolma Tso om hulp te bieden door zijn verkoolde lichaam in het voertuig te leggen. Voor deze daad van onzelfzuchtigheid en hulpvaardigheid, arresteerde de Chinese politie haar op verdenking, dat ze te maken had met de zelfverbranding. In hechtenis is ze haar geslagen en gemarteld.”
In een verklaring op de sociale media na een in Dharamsala, India, gehouden persconferentie door de organisatie van de voormalige politieke gevangenen, ‘Gu Chu Sum’, zei Kunsang: “Met Dolma Tso meegerekend, werden op 3 december 2013 20 Tibetanen uit Meruma, Ngaba, gearresteerd. Hoewel sommige van hen zijn vrijgelaten, zijn tien mensen elf maanden lang in een detentiecentrum vastgehouden, waarbij ze ernstig zijn geslagen en gemarteld. Op dit moment zijn twee monniken van het Kirti klooster, Tenpa en Lobsang Gyatso, die zelf uit Meruma komen, nog niet veroordeeld. De redenen, waarom ze niet zijn veroordeeld, is onbekend. In verband met dezelfde zaak zijn vijf andere mensen uit Meruma, wiens identiteit op dit moment nog onbekend is, veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.” (Tibet.net, 6 december 2014).[5]
Dolma Tso’s familie heeft sinds haar aanhouding geen toestemming gekregen om haar te zien. Volgens een rapport is ze na de zelfverbranding in december 2013 in het ziekenhuis gezien, hetgeen er mogelijke op wijst, dat ze een medische behandeling ondering na marteling.
ICT heeft meer dan honderd gevallen gedocumenteerd van Tibetanen, die zijn gevangen gezet en gemarteld als onderdeel van een nieuwe campagne om zelfverbrandingen te criminaliseren. Overeenkomstig de in 2012 in de staatsmedia aangekondigde richtlijnen, kunnen Tibetanen worden veroordeeld voor moord op basis van hun vermeende ‘intentie’ en veronderstelde vermogen om invloed uit te oefenen op een Tibetaan, die zichzelf in brand gestoken heeft. Sindsdien zijn minstens 11 Tibetanen tot gevangenisstraffen of zelfs ter dood veroordeeld op aanklacht van “opzettelijke doodslag”, omdat ze naar verluidt anderen hebben “geholpen” of “aangezet” om zichzelf in brand te steken. In een aantal door ICT gedocumenteerde gevallen is er geen bewijs, dat de veroordeelden ofwel de zelfverbranders vooraf gesproken hebben, of de zelfverbranders zelfs maar kenden.[6]
________________
[1] De Kirti monniken zijn gevestigd in Dharamsala, India. Volgens dezelfde bronnen vertelde Tapey zijn familie toen hij na zijn zelfverbranding naar het ziekenhuis werd gebacht: “Ik ben niet de zoon die jullie graag hadden gezien. Ik had die dag moeten sterven, maar ik slaagde daar niet in” Zie ICT-rapport, ‘Storm in de Graslanden:. Zelfverbrandingen in Tibet en het Chinese beleid’,www.savetibet.org/storm-in-the-grasslands-self-immolations-in-tibet-and-chinese-policy/
[2] ICT, 20 juni 2014, www.savetibet.org/newsroom/eyewitness-insights-from-tibet/
[3] ICT-rapport, ‘Storm in de Graslanden: zelfverbrandingen in Tibet en het Chinese beleid’, www.savetibet.org/storm-in-the-grasslands-self-immolations-in-tibet-and-chinese-policy/
[4] ICT rapport, 5 december 2013: savetibet.nl/nieuws-agenda/nieuwsoverzicht/2013/januari-2013/nieuw-rapport-over-zelfverbrandingen-in-tibet-en-het-chinese-beleid/
[5] tibet.net/2014/11/06/eight-tibetans-sentenced-to-varying-prison-terms-over-self-immolation-links/
[6] ICT rapport, ‘Handelingen van Significant Evil: de criminalisering van Tibetaanse zelfverbrandingen’, savetibet.nl/nieuws-agenda-media/nieuwsoverzicht/2014/juli-2014/daden-van-veelzeggende-kwaadaardigheid-de-criminalisering-van-tibetaanse-zelfverbrandingen-een-speciaal-ict-verslag/
BRON: https://www.savetibet.nl/nieuws-agenda-media/nieuwsoverzicht/2014/december-2014/tibetaan-die-zelfverbranding-overleefde-naar-huis-gestuurd-met-geamputeerde-benen-van-moord-op-zelfverbranders-beschuldigde-tibetanen-veroordeeld/
Zelfverbranding in het oosten van Tibet; grote troepen inzet in Lhasa, terwijl Tibetanen religieuze herdenkingsdag markeren
- Een Tibetaanse man midden in de dertig, aangeduid als Sangye Khar, stak zichzelf gisteren in brand en stierf buiten een politiebureau in Amchok, Sangchu (het Tibetaanse gebied Amdo), aldus Tibetaanse bronnen in ballingschap. Zijn lichaam werd door de paramilitaire politie meegenomen, ondanks protesten van Tibetanen, en de situatie in het gebied is gespannen, aldus dezelfde bronnen. Sangye Khar is de 134ste Tibetaan, die zichzelf sinds 2009 in Tibet in brand heeft gestoken. Als dag koos hij een grote religieuze herdenkingsdag, gekenmerkt door gebed ceremonies in heel Tibet.
- Er was gisteravond en gisteren een grote inzet van gewapende troepen met schilden in de straten van het centrum van Lhasa, waar Tibetanen zich hadden verzameld om een belangrijk Tibetaanse religieuze festival te markeren, namelijk, de herdenking van het overlijden van Tsongkhapa, stichter van de Gelugpa (Gele Hoed) school van het Tibetaans boeddhisme. Beelden tonen een menigte pelgrims bij de heilige Jokhang Tempel in een krachtige uitdrukking van toewijding, en troepen in camouflage pakken met schilden en brandweerlieden in rode uniformen met brandblussers ter plaatse.
In een opmerkelijk tafereel van religieuze toewijding verzamelen Tibetanen zich om de herdenkingsdag van Tsongkhapa’s heengaan in Lhasa, met het Potala Paleis, de voormalige woning van de Dalai Lama, op de achtergrond, te markeren. Vanaf het plein is opstijgende wierook te zien.
Het religieuze festival valt op de 25ste van de 10de Tibetaanse maand (die dit jaar samenvalt met 16 december) en wordt traditioneel gekenmerkt door aansteken van boter-lampen. Zowel de Dalai Lama als de Panchen Lama behooren tot de Gelugpa (Gele Hoed) orde van het Tibetaanse boeddhisme, opgericht door leraar en wijsgeer Tsongkhapa (1357-1419). Het festival wordt gehouden in de Jokhang tempel in Lhasa, een van de heiligste plaatsen van Tibet, zoals de beelden van vandaag laten zien.
De massabijeenkomst van zowel pelgrims als troepen volgen op eerdere grote demonstraties van gewapende troepen tijdens vreedzame religieuze feesten in Tibet over de afgelopen twee jaar. In 2012 verschenen soortgelijke afbeeldingen uit Lhasa ten tijde van het festival met buiten de Jokhang tempel verzamelde troepen en brandweerlieden, waaronder troepen in zwarte uniformen, waarvan een aantal in camouflage uniform.In 2013 confronteerden rijen van samengetrokken gewapende troepen pelgrims, die de vreedzame bijeenkomsten in grote kloosters in het oosten van Tibet bijwoonden.
Krachtige op social media verspreide beelden tonen groter dan gebruikelijke aantallen Tibetanen, die bijeenkwamen om te bidden bij de grote kloosters – Labrang en Kumbum – tijdens het Monlam (gebedsfestival), welke ook verband houdt met Tsongkhapa, terwijl troepen op wacht staan of de pelgrims omsingelen. (Afbeeldingen op: Duizenden Tibetaanse pelgrims geconfronteerd met troepen bij religieuze ceremonies in het oosten van Tibet). De aantallen pelgrims die zich, ondanks een dergelijke intimiderende paramilitaire aanwezigheid, blijven verzamelen om te bidden, zijn het overtuigende bewijs van de Tibetaanse veerkracht en vastberadenheid om op te komen voor hun religieuze identiteit.
Zelfverbranding van Sangye Khar
Sangye Khar, die zich vandaag in Amchok, Amdo, in brand stak.
Sangye Khar’s zelfverbranding vandaag in Amchok, gemeente Sangchu (Chinees: Xiahe), Tibetaanse Autonome Prefectuur Kanlho (Chinees: Gannan), provincie Gansu, volgt op de zelfverbrandingen van drie Tibetanen, waarvan twee buiten kloosters, op dezelfde Tsongkhapa herdenking in december 2012. Naar wordt aangenomen komt Sangye Khar uit een semi-nomadisch gebied in Kanlho, Gansu. Op dezelfde Tsongkhapa herdenkingsdag in 2012 stak de 23-jarige boer Pema Dorjee zichzelf in brand en stierf dicht bij de belangrijkste aula van het Shitsang Garser klooster in Luchu op de dag van de Tsongkhapa herdenking in 2012. (ICT-rapport, Binnen twee dagen steken drie Tibetanen zichzelf in brand tijdens belangrijke boeddhistische herdenking, foto’s van troepen in Lhasa als Tibetanen bidden).
Details over de zelfverbranding zijn onvolledig vanwege de veiligheidsbeperkingen in het gebied. De laatste twee zelfverbrandingen in Tibet vonden ook plaats buiten politiebureaus. Tibetaanse student Lhamo Tashi stak zichzelf in brand en overleed op 17 september (2014) buiten een hoofdkantoor van de Public Security Bureau van de regering in Tsoe City, het noordoosten van Tibet, waar hij studeerde. De dag ervoor, op 16 september, stak de 42-jarige Tibetaan Kunchok zichzelf in brand buiten een politiebureau in de Tibetaanse Autonome Prefectuur Golog (Chinees: Guoluo) in de provincie Qinghai
Paramilitaire politie in zwarte uniformen te midden van pelgrims in de buurt van de Jokhang vandaag, waarbij wierook omhoog stijgt .
In een opmerkelijk tafereel van religieuze toewijding verzamelen Tibetanen zich om de verjaardag van Tsongkhapa’s heengaan in Lhasa te markeren, met het Potala Paleis, de voormalige woning van de Dalai Lama, op de achtergrond . Van het plein zijn opstijgende wierook pluimen te zien.
Paramilitaire troepen in oproeruniform patrouilleert in het Barkhor gebied, Lhasa, op 15 december, de vooravond van het ‘boter-lamp’ festival van Tsongkhapa.
Troepen in oproeruniform patrouilleren in Lhasa op 15 december.
Brandweerlieden verzamelen zich op 15 december in het Barkhor gebied van Lhasa.
Politie in zwarte uniformen buiten de Jokhang
Politie in zwarte uniformen buiten de Jokhang
BRON: https://www.savetibet.nl/nieuws-agenda-media/nieuwsoverzicht/2014/december-2014/zelfverbranding-in-het-oosten-van-tibet-grote-troepen-inzet-in-lhasa-terwijl-tibetanen-religieuze-herdenkingsdag-markeren/
Laat snurken je nachtrust niet verstoren
© thinkstock.
Wie snurkt, produceert decibels die zijn bedpartner tot wanhoop kunnen drijven. Maar soms is snurken ook een signaal dat er iets mis is met de ademhaling tijdens de slaap en dan komt ook de gezondheid van de snurker zelf in gevaar. Wij spraken met een deskundige over oorzaken én oplossingen.
Snurken doen we allemaal weleens. Als we verkouden zijn, of na een avond met flink wat alcohol. Niks om van wakker te liggen. Tenzij je er naast ligt natuurlijk. Snurken wordt pas een probleem als het systematisch, haast elke nacht gebeurt. Dat is bij zo’n twintig procent van de mannen en vijf procent van de vrouwen het geval. Op oudere leeftijd lopen die percentages nog op én maken de vrouwen een inhaalbeweging: bij zestigplussers snurkt vijftig à zestig procent van de mannen en veertig procent van de vrouwen. Als je weet dat een snurker een geluidsintensiteit van vijftig tot zestig en soms zelfs negentig decibel en meer produceert – evenveel als een stofzuiger of grasmaaier! – hoeft het niet te verbazen dat het vaak op aansporen van de bedpartner is dat snurkers uiteindelijk naar de dokter stappen.
‘Vaak is het snurken voor zijn of haar bedpartner dan zo storend geworden dat die nog nauwelijks de slaap kan vatten of ’s nachts om de haverklap gewekt wordt door het gesnurk’, zegt dokter Stijn Halewyck van de dienst Keel-, Neus- en Oorheelkunde in het UZ Brussel. ‘Dat leidt tot spanningen in de relatie en soms tot de noodzaak om apart te slapen.’ Reden genoeg om uit te zoeken wat de oorzaak is van het snurken én wat een oplossing kan zijn. ‘Het snurkgeluid wordt veroorzaakt door bij het inademen geforceerd lucht te persen door een vernauwde doorgang’, legt Halewyck uit. ‘Vergelijk het met een ballon die je laat ‘fluiten’ door er lucht uit te laten ontsnappen terwijl je met je vingers zijwaarts aan de hals trekt. Onder normale omstandigheden zorgen de spieren van de keelholte ervoor dat de keelholte open blijft tijdens onze slaap, zodat de ingeademde lucht vlot kan passeren. Wanneer die spieren minder actief zijn of er structurele afwijkingen in de luchtweg zijn die de normale doorgang van de lucht bemoeilijken, ontstaat er een turbulentie ter hoogte van de meest nauwe delen van het traject en alles wat kan bewegen, zoals de slijmvliezen, de huig en het zachte verhemelte, begint dan te trillen. Dat creëert de gehate snurkgeluiden.’
Meer aan de hand
De elleboogstoten van je bedpartner mogen dan vervelend zijn, er zijn nog meer redenen om snurken ernstig te nemen. Het kan ook een signaal zijn dat er iets mis is met je ademhaling tijdens je slaap. ‘Soms is de luchtweg zodanig vernauwd dat de lucht nog moeilijk kan passeren. We spreken dan van hypopneu. Bij het volledig dichtklappen van de luchtweg (langer dan tien seconden) treedt een apneu op: de adem-haling wordt letterlijk onderbroken’, legt de dokter uit. ‘Dat is niet zonder risico, want als de ademhaling stokt, daalt het zuurstofgehalte in het bloed. Een normaal persoon kan tot vijf korte apneus per uur hebben, maar zodra de apneu-hypopneu-index (het aantal apneus en hypopneus per uur) hoger ligt dan vijf, begint het organisme eronder te lijden en is er sprake van obstructief slaapapneusyndroom of OSAS.’ Zo’n vier procent van alle mannen krijgt daarmee te maken, bij vrouwen is dat twee procent. ‘De gevolgen voor het lichaam zijn niet min’, beklemtoont dokter Halewyck. ‘Eerst en vooral zijn er de rechtstreekse consequenties. Je slaapt slecht omdat je na elke apneu even wakker wordt – vaak zonder dat je je daarvan bewust bent – en je lichaam geraakt eigenlijk nooit tot in de diepere slaapfases, die cruciaal zijn om uitgerust te raken. Dat kan overdag vermoeidheid opleveren, maar ook concentratieproblemen én een verhoogd risico op ongevallen. Patiënten met ernstige slaapapneu hebben zes keer meer kans op een verkeersongeval, omdat hun reactiesnelheid fel afneemt en ze suffer zijn. En de gevolgen op lange termijn zijn nog ernstiger, want wie kampt met obstructieve slaapapneu loopt een verhoogd risico op cardiovasculaire aandoeningen én diabetes.’ Luid onderbroken snurken en slaperigheid overdag zijn de belangrijkste symptomen van obstructieve slaapapneu, naast hoofdpijn, concentratiestoornissen, prikkelbaarheid en humeurigheid. Ook als je bedpartner de indruk heeft dat je soms stopt met ademen om vervolgens met een luide ronk je ademhaling te hervatten, is dat een teken aan de wand.
Correcte diagnose
‘Wanneer patiënten zich bij ons aandienen, proberen we op basis van een gesprek een beeld te krijgen van de ernst van de klachten. Ook de partner kan vaak nuttige informatie leveren. Vervolgens onderzoeken we de neus-keelholte op afwijkingen die een rol kunnen spelen. Denk aan gezwollen slijmvliezen in de neus of keelholte, een neustussenschot dat scheef staat, vergrote amandelen, een dikke en gezwollen huig … Vervolgens verwijzen we de patiënt door voor een slaaponderzoek, zodat we een onderscheid kunnen maken tussen een ‘primair snurkprobleem’ en ‘obstructief slaapapneusyndroom’. Vaak vullen we het onderzoek nog aan met een slaapendoscopie. Daarvoor brengen we de patiënt onder een lichte narcose en zodra hij of zij begint te snurken, gaan we met een flexibele endoscoop – een buigzaam plastic slangetje met aan het uiteinde een cameraatje – in de neus, mond en keel kijken om te achterhalen waar precies het snurkgeluid opgewekt wordt. Op basis van al die informatie stellen we een behandelplan op.’
Oplossing gezocht
Het scala van mogelijke oplossingen voor snurken en slaapapneu is uitgebreid. Welke aanpak het meest geschikt is, hangt af van de specifieke indicaties bij de patiënt. ‘Wanneer er sprake is van een obstructief slaapapneusyndroom is behandelen in elk geval noodzakelijk’, zegt de dokter. ‘Wanneer het om een zuiver primair snurken zonder medische gevolgen gaat, laten we de keuze aan de patiënt. De ernst van de klachten van zijn of haar partner is dan vaak dé bepalende factor of de snurker al dan niet voor een behandeling kiest.’ Zowel bij snurken als bij slaapapneu krijgt de patiënt ook altijd levensstijladvies. Vaak betekent dat in de eerste plaats de raad om af te vallen. Dokter Halewyck: ‘Bij volwassenen heeft snurken meestal niet één oorzaak, maar is het het gevolg van verschillende factoren en overgewicht is er daar dikwijls een van. Bovendien hebben andere behandelingsmogelijkheden vaak weinig of geen effect bij mensen met een te hoge BMI, dus ook om die reden is afvallen belangrijk. We raden patiënten verder aan alcohol, slaap- en kalmerings- middelen en nicotine te vermijden, want ook die verhogen het risico. Als het snurken houdingsgebonden is – sommigen snurken alleen als ze op hun rug liggen – geven we ook tips om de slaaphouding aan te passen. Trucjes als een tennisbal in de rug van je pyjama naaien om rug-lig te vermijden werken soms voor wie het kan verdragen.’
Van strip tot prothese
Soms is het snurkprobleem met eenvoudige hulpmiddelen te verhelpen of op zijn minst flink te reduceren. Neusstrips bijvoorbeeld, helpen soms als het snurken met een vernauwing in de neus te maken heeft. Dokter Halewyck: ‘De strips worden op de neus geplaatst om de neusgaten open te sperren. Zo vermijd je dat de patiënt door zijn mond gaat ademen, dat werkt snurken in de hand.’
Een mandibulair repositie-apparaat of snurkbeugel kan dan weer zinvol zijn wanneer de tongbasis tijdens het slapen te ver in de keelholte zakt en zo de doorgang van de lucht belemmert. ‘Zo’n mandibulair repositie-apparaat is een op maat gemaakte mondprothese om ’s nachts te dragen’, legt de dokter uit. ‘Ze haalt de kaak enigszins naar voren en trekt zo ook de tong voorwaarts, waardoor er achteraan in de mond meer ruimte komt om de luchtstroom tijdens het ademen door te laten. Bij mensen bij wie de kin wat achteruit staat bijvoorbeeld, bereiken we hiermee vaak goede resultaten, al verdraagt niet iedereen zo’n beugel even goed en is zo’n apparaatje nog niet mogelijk bij mensen met een kunstgebit, maar dat zou op termijn veranderen.’
Luchtdruk
Patiënten met matig tot ernstig slaap-apneu hebben vaak veel baat bij een behandeling met continue postieve luchtdruk (Continuous Positive Airway Pressure of CPAP). Dokter Halewyck: ‘Bij zo’n CPAP-behandeling ademt de patiënt via een masker dat verbonden is met een toestel dat lucht met een lichte overdruk door de neus en/of de mond blaast en op die manier de luchtwegen openhoudt. Wanneer het toestel adequaat afgesteld is en de patiënt het ook consequent gebruikt, normaliseert deze behandeling de ademhaling en het slaappatroon. Maar niet iedereen verdraagt de therapie even goed. Sommige patiënten hebben last van claustrofobie, andere kampen met irritatie, een loopneus, tranende ogen …’ Desondanks is CPAP momenteel de meest toegepaste en efficiëntste behandeling van slaapapneu. In België wordt de behandeling terugbetaald voor patiënten met twintig of meer adempauzes per uur. Patiënten met een lagere apneu-hypopneu-index moeten de behandeling zelf betalen.
Onder het mes
Neuspoliepen weghalen, een neusschot rechtzetten, neusschelpen verkleinen. Soms is heelkunde de aangewezen oplossing om gesnurk te stoppen. Halewyck: ‘Niet alleen in de neus, maar ook ter hoogte van het verhemelte, de keelholte en de tong zijn enkele chirurgische ingrepen mogelijk om snurken aan te pakken. Zo kunnen we met behulp van laser of radiofrequentie verlittekening van het verhemelte uitlokken. Dat wordt daardoor steviger, waardoor het minder zal trillen en de snurkintensiteit afneemt. Verlittekening van de tongbasis is even-eens soms een oplossing en ook slijmvliesreductie en het verwijderen van de amandelen kunnen helpen. Is de vernauwing van de keelholte uitgesproken, dan kan het soms nodig zijn een stukje van het verhemelte of de tong weg te halen, maar die stap zullen we minder snel zetten. Hoe invasiever de ingreep, hoe groter het risico immers op complicaties. Bovendien weten we dat zo’n operatie wel vaak soelaas biedt op korte termijn, maar zelden levenslang. We moeten kosten en baten dan ook altijd heel goed tegen elkaar afwegen.’
Hoop voor de toekomst
Toepassing op grote schaal is nog niet voor morgen, maar er wordt volop geëxperimenteerd met elektrostimulatie om slaapapneu te behandelen. ‘Patiënten krijgen dan een soort pacemaker geplaats op de tongzenuw. Zodra de luchtweg dichtklapt, doet die pacemaker de tongspier opspannen, waardoor de keelholte weer vrijgemaakt wordt en de lucht ongehinderd kan passeren’, legt de dokter uit. Deze methode is nog volop in ontwikkeling, maar ze ziet er volgens hem alvast veelbelovend uit. Maar ook als deze nieuwe piste op een sisser uitdraait, hoeven snurkers en slaapapneupatiënten niet te wanhopen. Dokter Halewyck: ‘Het is niet altijd evident om de vinger te leggen op de precieze oorzaak van het probleem en de meest gepaste oplossing, maar doorgaans vinden we die wel. Bij ernstige snurk- klachten loont het in ieder geval de moeite om het advies van een deskundige in te winnen. Snurken is een onderschat probleem en er zijn veel slaap- apneupatiënten die zich niet van hun aandoening bewust zijn. Dat is jammer, want ze lopen daardoor heel wat onnodige gezondheidsrisico’s.’
Geronk vanuit de kinderkamer
Ook sommige kinderen produceren tijdens hun slaap behoorlijk wat decibels. ‘Naar schatting vier à twaalf procent van de kinderen snurkt, bij een kwart daarvan is er sprake van het obstructief slaapapneu-syndroom’, weet dokter Halewyck. De knorrende geluiden die zoon- of dochterlief produceert wanneer hij of zij in dromenland verkeert, mogen dan menig moederhart sneller doen slaan, laat dat vooral geen reden zijn om het snurken van je kind te negeren.
‘Concentratieproblemen, kinderen die nooit goed uitgeslapen zijn, lastig zijn overdag, het kan te maken hebben met een verstoord slaappatroon door snurken of slaapapneu. En dat terwijl het probleem vaak eenvoudig op te lossen is, want de meest voorkomende oorzaak van snurken bij kinderen is een abnormale vergroting van de amandelen of poliepen. Door die te verwijderen is het snurken meestal definitief van de baan. En ook recidiverende keelontstekingen of infecties van de bovenste luchtwegen nemen na zo’n ingreep doorgaans sterk in frequentie af.’ En er is nog een bijkomend argument om iets aan het snurkprobleem van je kind te doen. Dokter Halewyck: ‘Kinderen met vergrote amandelen of poliepen ademen meestal met hun mond open en dat kan op termijn een grote impact hebben op hun gebit. Als je met je mond open ademt, zit je tong vaak over je tanden en is je lip niet goed opgespannen, en dat werkt beetafwijkingen in de hand.’ Door tijdig in te grijpen kan je dus mogelijk heel wat bezoekjes aan de orthodontist uitsparen.
BRON: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/169/Snurken/article/detail/2157601/2014/12/19/Laat-snurken-je-nachtrust-niet-verstoren.dhtml
We snurken allemaal zowel mannen als vrouwen. Maar als het je partner de nachtrust verstoord dan moet men toch eens gaan kijken wat men er aan kan doen of laten doen. Toch kan het gewoon iets gewoons zijn of het kan echt iets zijn waar je toch even via een arts informatie over moet laten winnen.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
Hoe (ab)normaal is jouw vergeetachtigheid?
© thinkstock.
Maar liefst veertig procent van de bevolking tussen de 25 en 85 jaar klaagt over vergeetachtigheid. Acht procent maakt zich zelfs ernstige zorgen over zijn geheugen, zo blijkt uit recent onderzoek. Reden tot paniek? Wij trokken naar de geheugenkliniek van het UZ Leuven voor meer duidelijkheid.
Of het nu gaat om het oproepen van een telefoonnummer, vertellen wat je afgelopen weekend meemaakte, je herinneren waar je auto geparkeerd staat of de naam onthouden van iemand die je onlangs ontmoette … Het geheugen is beslist dé hersenfunctie die we het vaakst gebruiken en daardoor onmisbaar om goed te kunnen functioneren. Niet verwonderlijk dus dat veel mensen zich zorgen maken wanneer hun geheugen het laat afweten. Gelukkig is dat niet altijd nodig. ‘We moeten een onderscheid maken tussen normale klachten die bij het ouder worden horen, en pathologische klachten’, zegt professor Rik Vandenberghe, adjunct- kliniekhoofd neurologie van het UZ Leuven. ‘Weten dat er geen sprake is van een neurologisch probleem is vaak al voldoende om mensen weer meer vertrouwen te geven, wat de werking van het geheugen sowieso bevordert.’
Niet één geheugen
In plaats van te spreken over het geheugen, zouden we het beter over onze geheugens hebben. Ons brein bevat immers niet één maar verschillende geheugenstelsels. Ieder stelsel slaat een ander soort informatie op. Je kan dus niet alle geheugenklachten over dezelfde kam scheren. Niet meer weten wat je in de kelder ging doen, je de naam van je kleindochter niet meteen herinneren of je wagen niet terugvinden op een parking wijzen telkens op een ander probleem. Over het korte- en het langetermijngeheugen hebben we al gehoord, maar de werking van ons geheugen is complexer dan dat. Vanaf wanneer we iets voor langer dan een halve minuut willen opslaan, maken we gebruik van het langetermijngeheugen, dat op zijn beurt uit verschillende types bestaat. ‘Mensen worden het meest met problemen met het episodisch geheugen geconfronteerd’, zegt professor Vandenberghe.
‘Dat geheugenstelsel staat in voor het onthouden van persoonlijk doorgemaakte gebeurtenissen. Het merkwaardige aan dit geheugen is dat het oproepen van informatie spontaan gebeurt, zonder dat je er moeite voor moet doen. Het is als een naslagwerk van wat je de voorbije minuten, uren, dagen, weken en jaren meegemaakt hebt.’ Naast het episodisch geheugen speelt ook het semantisch geheugenstelsel een cruciale rol in ons dagelijkse functioneren. Het bevat een schat aan informatie die we in een vroege fase van ons leven opgeslagen hebben: de betekenis van woorden, concepten … ‘Zo weet je bijvoorbeeld dat het woord ‘hond’ naar een dier verwijst en ken je allerlei weetjes over honden. Al die kennis heb je in je vroege kinderjaren opgedaan, zonder te weten wanneer precies. Dat die informatie al zo lang in het geheugen ingebed is, is wellicht ook de reden waarom het semantisch geheugen vrij goed bestand is tegen veroudering.’ Ook het proceduraal geheugen blijft met het ouder worden redelijk goed overeind. ‘Het proceduraal geheugen is belangrijk voor alle vaardigheden die verbeteren naarmate je het vaker doet, zoals autorijden, tennissen …’, verduidelijkt de professor. ‘We merken dat dit deel van het geheugen bij ouderen en zelfs bij alzheimerpatiënten goed bewaard blijft. Problemen met het topografische geheugen, een vierde deel van het langetermijngeheugen, komen bij deze groep wel vaak voor. Je zou dat geheugenstelsel ook onze interne gps kunnen noemen die je nodig hebt om van punt a naar punt b te geraken en die ook belangrijk is voor je ruimtelijk inzicht.’
(Ab)normaal?
Met het verouderen gaat de werking van het geheugen er onvermijdelijk op achteruit. ‘Vooral het episodisch en het topografisch geheugen zijn al relatief vroeg, vanaf de leeftijd van veertig jaar, gevoelig voor veroudering’, weet prof. Vandenberghe. ‘Het is dan ook een uitdaging om een onderscheid te maken tussen normale geheugenklachten en problemen die op een geheugenziekte kunnen wijzen. Mensen zoeken steeds vroeger medische hulp. Ze wachten niet tot wanneer hun klachten zo ernstig zijn dat ze de dagelijkse activiteiten bemoeilijken. Dat is goed en past ook binnen de gedachte die binnen het onderzoek naar alzheimer leeft, namelijk dat eventuele nieuwe behandelingen in een vroege ziektefase opgestart zouden moeten worden. Maar het is natuurlijk ook zo dat een correcte diag-nose bij beginnende klachten niet eenvoudig is. Neuropsychologisch onderzoek speelt daarbij een belangrijke rol. Een van de meest gebruikte testen is de vijftienwoordentest waarbij we vijftien woorden voorlezen die onderling geen samenhang vertonen. Dit herhalen we vijf keer vooraleer we overgaan op een andere opdracht. Tien minuten later vragen we de patiënt wat die vijftien woorden waren. Door hun testresultaten te vergelijken met die van proefpersonen zonder geheugenklachten en van dezelfde leeftijd, krijgen we een indicatie van de graad van het geheugenprobleem.
Daarnaast kijken we naar het type geheugenklachten. De weg niet meer kennen in een vertrouwde omgeving, je wagen niet terugvinden op de parking van een supermarkt, zichzelf herhalen tijdens een gesprek … doen eerder aan geheugenziekten denken. Deze klachten refereren immers naar het episodisch en topografisch geheugen, die beide op de hippocampus steunen, het hersendeel dat bij de ziekte van Alzheimer aangetast wordt. Ook als courante woorden niet meer te binnen schieten of je de betekenis ervan niet meer kent, kan dat alarmerend zijn. In hoeverre de geheugenklachten een invloed hebben op het dagelijkse leven is een derde belangrijk criterium. In welke mate is iemand nog in staat om financiële verrichtingen uit te voeren, medicatie te nemen … Zulke handelingen vergen planning, organisatie en coördinatie. Bij veel patiënten met beginnende alzheimer verloopt dat moeizaam. Tot slot doen we steeds een bloedname en is ook medische beeldvorming belangrijk voor een correcte diagnosestelling. Met een MRI kunnen we onder meer de grootte van de hippocampus in kaart brengen. Die neemt ook bij gezonde mensen af met het ouder worden, maar bij alzheimer gebeurt dat sneller.’ Weten wat de oorzaak is van het geheugen- probleem is belangrijk, zowel voor de patient als voor zijn omgeving. ‘Niet alleen om eventueel medicatie op te starten – dat kan enkel wanneer er sprake is van de ziekte van Alzheimer, waarbij er een impact is op het dagelijks functioneren – maar ook om zich beter aan het probleem aan te passen. Zo adviseren we om niet te veel aandacht op het geheugenprobleem te vestigen en is het onnodig om telkens te corrigeren. Dat helpt niet en werkt frustraties in de hand.’
Emotionele problemen
Bepaalde geheugenklachten kunnen op een probleem wijzen, maar veel klachten zijn gelukkig onschuldig. Prof. Vandenberghe: ‘Zo krijgen we heel wat vijftigers over de vloer die zich zorgen maken over zogenaamde action errors. Naar de kelder gaan en niet meer weten wat je er kwam doen, is daar een voorbeeld van. Dergelijke actiefouten refereren naar een handeling die in de toekomst zou gebeuren. Ze zijn doorgaans onschuldig en verwijzen naar een deel van het geheugen dat niet op de werking van de hippocampus berust. Bij het merendeel van deze patiënten liggen emotionele problemen aan de basis van hun klachten. Dat hoeft niet per se een depressie te zijn. Ook worstelen met existentiële vragen, stress … hebben een impact op de werking van het geheugen.’ Ook dertigers die klagen over vergeetachtigheid, hoeven zich meestal niet al te veel zorgen te maken. Jonge kinderen in huis of een drukke job kunnen de nachtrust in het gedrang brengen, wat het geheugen niet ten goede komt. ‘De remslaap is belangrijk voor het versterken van het geheugenspoor’, verduidelijkt de prof. ‘Tijdens je slaap heb je gemiddeld een vijftal remslaapperiodes. Wordt je nachtrust verstoord, dan heeft dat dus ook een effect op je geheugen. Slaapgebrek zorgt ervoor dat je overdag meer moeite hebt met complexe aandacht. Na een vergadering zal je moeilijker kunnen oproepen wat er gezegd werd. Om informatie op te kunnen slaan in je geheugen, heb je immers voldoende aandacht nodig.’
Gezonde levensstijl
Dat overdreven alcohol nefast is voor je geheugen zal je niet verbazen. Misschien kampte je zelf al eens met een black-out na een avond met veel alcohol. Gaat het over iets eenmaligs, dan hoef je je geen zorgen te maken over blijvende schade, maar voor wie dagelijks veel alcohol drinkt, liggen de kaarten anders. ‘Elke dag vijf alcoholische consumpties drinken brengt de werking van je geheugen in gevaar’, zegt Vandenberghe. ‘Om je geheugen weer op punt te brengen volstaat het om je alcoholgebruik terug te schroeven naar een à twee glaasjes per dag. Tenzij het geheugenverlies door overdreven drankgebruik al zo vergevorderd is dat er sprake is van het syndroom van Korsakov, waarbij geen herstel mogelijk is.
Ook het langdurig gebruik van bepaalde pijnmedicatie kan geheugenklachten uitlokken.’ Om je geheugen gezond te houden zijn er gelukkig ook enkele maatregelen die een bewezen werking hebben. ‘Zo weten we dat aerobe training – waarbij de hartslag tussen de 120 en 145 schommelt – een gunstig effect heeft op het volume van de hippocampus. Dagelijks een halfuur lopen bijvoorbeeld, komt je geheugen ten goede. Fysieke activiteit is ook belangrijk voor een algemene cardiovasculaire fitheid, wat op zijn beurt cruciaal is voor een goede hersenwerking. Een gezonde bloeddruk, bloedsuikerspiegel en een gezond cholesterolgehalte zijn ook belangrijk om je geheugen op peil te houden. Het is bekend dat een mediterraan voedingspatroon daartoe bijdraagt.’ Je met volle overgave op geheugentrainingsschema’s storten heeft weinig zin. ‘Na verloop van tijd zullen die oefeningen vlotter gaan, maar of dat ook een impact heeft op het dagelijks functioneren, is nooit bewezen. Intellectueel actief blijven is wel belangrijk voor het geheugen. Hou je van kruiswoordraadsels, dan past dat prima bij dat advies, maar jezelf een trainingsschema opleggen louter om je geheugen te verbeteren, heeft geen zin. Kies liever voor iets dat je oprecht interesseert en je een positief gevoel bezorgt.’
BRON: http://www.goedgevoel.be/gg/nl/11/Psychologie/article/detail/2157574/2014/12/19/Hoe-ab-normaal-is-jouw-vergeetachtigheid-.dhtml
We spreken van een kort termijn geheugen en iemand die lang kan onthouden. Nu vergeetachtigheid komt vaak voor en soms staan we er niet bij stil dat het soms tot een zwaar probleem kan leiden. Er zijn mensen die zo vergeetachtig bent dan ze niet begrijpen dat het voor bepaalde niet leuk meer is. Nu men kan dan wel bepaalde dingen doen, opschrijven ergens een briefje hangen. Dat kan allemaal een hulp zijn. Toch is het zo in sommige situaties zal iemand sneller iets vergeten dan dat iemand in een rustig moment zit.
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
Een leuke site om eens te bekijken of je toch het nodige uit je nacht haalt.
Haal meer slaap uit je bed:
Voel je je ook soms wat moe bij het opstaan, of heb je last van allergieën of spierpijn? Dan kan je dit meestal oplossen door je slaapsysteem aan te passen. Doe zelf De Grote Bedtest en ontdek of jouw matras, bedbodem en hoofdkussen wel optimaal bij jou passen. Bovendien geven we je hieronder al 3 tips voor een gezonde slaap.
- VERVANG TIJDIG JE MATRAS EN HOOFDKUSSEN
Last van rug- of nekpijn bij het opstaan? Dan hebben je matras en/of hoofdkussen wellicht hun beste tijd gehad. Na 10 jaar gaat je matras meestal minder steun geven, en na 3 jaar is je hoofdkussen te vervormd om voldoende steun te geven. Het kan natuurlijk ook zijn dat je matras te zacht of te hard is. In elk geval laat je je best adviseren door een erkende slaapspecialist, die zorgt voor een systeem dat perfect aangepast is aan jouw lichaamsbouw.
- VERLUCHT EN GEBRUIK ANTI-ALLERISCH BEDDENGOED
Allergische reacties zoals een verstopte neus, niesbuien, jeuk en tranende ogen ontstaan meestal door de aanwezigheid van huisstofmijt in je bed. Regelmatig het beddengoed wassen en grondig verluchten is dan de boodschap. Ben je echt allergisch? Kies dan voor beddengoed en een matras die allergiewerend zijn.
- ZORG VOOR VOLDOENDE RUIMTE
Als je weet dat je je 30 tot 40 keer per nacht omdraait, dan begrijp je dat je wat ruimte kan gebruiken om comfortabel te slapen: minimum 90 cm voor een eenpersoonsbed, en 160 cm voor een tweepersoonsbed. Tip: je ideale matras is 40 cm breder dan je schouders en 20 cm langer dan je lengte.
| Wil je nóg meer tips voor een gezonde nachtrust? Doe dan meteen De Grote Bedtest en ontdek hoe jouw slaapsysteem verbeterd kan worden. Op basis van jouw resultaat geeft het erkende Slaapraad-lid in jouw buurt je advies op maat bij de keuze van je ideale bedsysteem. |
AUM NAMASTE BOEDDHA BRUNO
Om Shanthi,
spiritueel en het aardse moet men kunnen verbinden
http://users.telenet.be/Boeddha_Bruno/
AUM MANI PADME HUM
SPIRITUEEL Boeddha 