Je bent verliefd, zwanger en gelukkig. En opeens wordt de liefde van je leven uit je leven getrokken: hij moet de gevangenis in, voor minstens een halfjaar. Het overkwam Charlotte. “Ik ben nu doodsbang voor hem.”
“Mark en ik hebben elkaar via het internet ontmoet. Niet via een datingsite, maar gewoon vriendschappelijk. Tenslotte was ik ook helemaal niet op zoek naar een relatie, maar het overkwam ons gewoon. We bleven een tijdje door chatten en de gesprekken waren heel vrij voor mijn gevoel. Zo hadden we het bijvoorbeeld over onze families, sport, werk, wonen en de toekomst. We hadden het zelfs over onze kinderwens. Ik had hem al een aantal keer gezien via Skype, maar toen ik hem voor het eerst in het echt zag, sloeg de vonk meteen over. Er was meteen een klik.” Ze werden snel verliefd, en een serieuze relatie volgde. “Hij was echt fantastisch, de meest charmante man die ik ooit had ontmoet! Hij was de ideale schoonzoon met een bad guy look. Hij hield deuren open, hielp met koken en de afwas, knuffelde mij continu, gaf complimentjes; hij was gewoon geweldig. Maar dat hield al snel op toen we elkaar meer gingen zien…”
Een ware hel
“Hij vertelde me dat er in het verleden een aantal dingen was gebeurd. Zo vertelde hij op een vage manier dat hij weleens te maken had gehad met gewelddelicten.” Wat voor gewelddelicten wist Charlotte niet precies, hij deed er altijd vaag over, en zei dat hij er nu vrijwel niks meer mee te maken had. Toch wist ze dat er nog een aantal zaken liep. “Hij was vaak gespannen, veel van huis en pleegde rare telefoontjes. Daarnaast werden we regelmatig verwacht bij de rechtbank. Toch gaf hij mij op de een of andere manier een vertrouwd gevoel. En ik was stapelverliefd op hem, en liefde maakt blind…”
Het ‘sprookje’ viel in duigen toen Mark en Charlotte aanwezig waren bij de rechtbank voor de laatste drie zaken waar hij voor moest komen. “Daar kreeg hij te horen dat hij een taakstraf kreeg en een deel voorwaardelijk. Na de zitting verlieten we de rechtszaal om – lichtelijk opgelucht – weer terug naar huis te gaan. Echter werd Mark opgewacht door de parketwachters. Nadat ze zijn gegevens door het systeem hadden gehaald bleek namelijk dat hij nog een straf open had staan. Hij moest nog zo’n 200 dagen de bak in! Terwijl zijn advocaat beweerde dat dit een vergissing moest zijn, knuffelde hij me en fluisterde hij in mijn oor: ‘Komt goed poppetje, ik hou van je.’ Toen gaf hij me een kus en werd hij meegenomen. Ik barstte in tranen uit. Van mij werd verwacht dat ik, zwanger van ons kind, vertrok naar huis. Zonder hem.” Charlotte voelde zich onwijs alleen, verdrietig, boos en wanhopig tegelijkertijd. “Hoe ging ik dit allemaal doen? Helemaal alleen? Met een kindje opkomst… Het voelde als een ware hel waarin ik was beland.” Nadat Charlotte wist van zijn openstaande tul van 200 dagen, bleek dat hij veel had gelogen. Zo was hij betrokken geweest bij veel ernstige geweldsdelicten, maar heeft hij ook mensen afgeperst, bedreigd en mishandeld. “En behalve dat, had hij ook nog onder andere een hoger beroepzaak openstaan waar ik niks vanaf wist.”
In de gevangenis
“Toen hij in de gevangenis zat, had ik nog steeds een relatie met hem. We waren toentertijd bijna een jaar samen en ik was op dat moment vier maanden zwanger van hem. Ik hield zielsveel van hem, én ik was zwanger! Dat is de reden waarom ik toen bij hem ben gebleven. Het was geen keus, het was iets wat je op zo’n moment gewoon dóet.” En terwijl de familie van Mark deed alsof zijn gevangenisstraf de normaalste zaak van de wereld was – ‘hij heeft overigens toch al de helft van zijn leven in de gevangenis gezeten’ – wilde de familie van Charlotte niks meer met hem te maken hebben. “Ik heb mijn familie bewust nooit verteld wat er precies is gebeurd, wel weten ze van een aantal kleine zaken en dat hij een kort lontje heeft.” Toch was de familie van Charlotte fel tegen de relatie. “Mij werd verteld dat ik de relatie moest verbreken, en er werd zelfs voorgesteld dat ik de zwangerschap maar moest afbreken. Ik was gek dat ik bij hem bleef, ik verpestte op deze manier mijn hele toekomst.” Charlotte daarentegen wilde de relatie niet verbreken. “Soms schaamde ik me ervoor, dat ik een vriend in de gevangenis had, maar om eerlijk te zijn kreeg ik er in de loop der tijd steeds meer lak aan, ik vond dingen minder erg, of verhemelde ze. Niet alleen voor mijn omgeving, maar ook voor mijzelf. Maar diep van binnen ging ik er echt kapot aan.” Daarom heeft ze, naarmate de maanden verstreken, er ook over nagedacht om een punt achter de relatie te zetten. “Ik vertelde Mark dat ik zo niet meer verder kon, waarop hij mij de grootste dingen beloofde en dat alles anders ging worden. Achteraf heb ik hier natuurlijk niks van gemerkt, maar toen wilde ik het nog wel een kans geven…”
Geweld en bedreigingen
Na een aantal maanden had Mark zijn straf erop zitten. Inmiddels was Charlotte bevallen en stond Mark weer op vrije voet. “We hadden op dat moment nog geen eigen woning en hij moest mee naar mijn ouders om daar te kunnen verblijven. We hadden afgesproken dat hij geen geweld meer zou gebruiken, en al helemaal niet naar mij toe. Dit deed hij wel. Meteen na zijn vrijlating stond hij alweer tegen me te schreeuwen en binnen drie uur deelde hij de eerste klap weer uit.” Dat was de druppel voor Charlotte. “Toen was het klaar voor mij. Het was voor mij duidelijk dat ik alleen terug ging naar mijn ouders, zonder hem, maar wel met de kleine. Hij was het hier niet mee eens, begon meer geweld te gebruiken en vond dat ik maar 112 moest bellen, maar vertelde daar wel bij dat als ik dat zou doen, hij een familiedrama zou aanrichten.” Helaas werd dat haar vader teveel. De vader van Charlotte werd onwel, moest met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht en werd opgenomen. “Mark ging compleet door het lint. Hij bedreigde niet alleen mij en mijn zusje, maar ook de verpleging en beveiliging in het ziekenhuis. Hij duwde mij, met de kleine op de arm, op de grond, probeerde ons van de trap te duwen en bedreigde ons wederom met de dood. En waarom? Hij kon het niet hebben dat ik niet met hem meeging. Hij kon niet zonder vrouw en kind verschijnen, want dat was gezichtsverlies. Ik zette hem voor lul.”
Doodsbang
Charlotte heeft niet getwijfeld of ze Mark opnieuw moest aangeven. Ze wist alleen niet hoe ze dit ging aanpakken. “Ik wilde niet nog meer levens in gevaar brengen.” Uiteindelijk heeft ze dit met behulp van verschillende instanties die haar konden beschermen gedaan. “Nu zit ik in een veiligheidshuis. Hier bieden ze mij en mijn kind veiligheid en steun aan. Ook krijgen we hulp bij het opnieuw opstarten van een leven. We zitten hier omdat hij en zijn familie en vrienden – want die zijn zo bang voor hem dat ze alles voor hem doen – ons nog steeds bedreigen met de dood en wij daarom dus niet meer veilig zijn. Het is gewoon zo, dat als ze ons kindje of mij in handen krijgen, we dit niet overleven… Ik ben zo ontzettend bang voor hem en zijn omgeving. Ik heb continu nachtmerries en maak me zorgen over de veiligheid van mij en mijn kindje, maar ook over de veiligheid van mijn familie en vrienden.” Charlotte en haar omgeving moeten onder strikte veiligheidsregels en in volle anonimiteit leven. “Familie en vrienden kan ik niet zomaar meer bezoeken en dingetjes als social media zijn geen optie meer.”
Mark zit op dit moment weer voor 20 dagen vast en komt de komende 3 maanden ook nog niet naar buiten. Maar met een gerust hart kan Charlotte vanwege Marks vrienden en familie (nog) niet over straat. “Iedereen is bang voor hem en doen uit angst dingen voor hem die ze anders nooit zouden doen. Mark gaat over lijken als het nodig is, en zegt zelf ook een moordenaar te zijn. Hij is de duivel en iedereen moet doen wat hij zegt. Ik hoop dat-ie nooit meer vrijkomt, maar ik ben bang dat dit wel gaat gebeuren. Vertrouwen in het Nederlands rechtssysteem heb ik niet meer. Ik ben doodsbang voor hem, en wil er op dit moment nog niet aan denken wat de gevolgen zijn als hij weer vrij komt.”
Toekomst
“Ik hoop in de toekomst weer een leuke man te vinden en samen met mijn kindje een onbezorgd leven te kunnen leiden. Ik wil absoluut niks meer met Mark te maken hebben en hoop ook echt dat ik het voor elkaar krijg. Maar voorlopig ga ik voor de rust en toekomst voor mijn kindje en mezelf. Want we zijn er nog lang niet.”
BRON: http://www.ze.nl/p/156403/charlotte_mijn_ex_is_een_crimineel_en_ik_ben_doodsbang_voor_hem
Je leert iemand kennen en je kent de achtergrond niet. Dan komt op een moment de ware ik naar boven en moet je aanvoelen dat je een angst ervoor hebt. En er dan vanaf geraken is heel moeilijk, stalken is het ergste dat er dan gebeuren kan. En de angst dat de persoon aan de deur komt en men niet kan bellen of instantie verwittigen. Je merkt die angst kan zo groot zijn en overal waar je gaat of staat weet de ander.
Wat kan je in zulke situaties doen, zien dat altijd iemand weet waar je bent en dat je altijd je gsm bij de hand hebt om te bellen.
Ook bestaan er hulpgroepen die je kunnen helpen, of luisteren naar je.
SPIRITUEEL Boeddha 